افزايش كيفيت کرم‌هاي ضد آفتاب با نانوذرات چربي
يک گروه تحقيقاتي بين‌المللي نشان داده‌‌است که اتصال کرم‌هاي ضد آفتاب به نانوحامل‌هاي ليپيد، مي‌تواند قدرت آنها براي محافظت پوست در مقابل نور ماوراي بنفش (UV) خورشيد را افزايش دهد، ضمن اينکه احتمال اثرات جانبي ناخواستة آنها را نيز کاهش مي‌دهد.
تحقيقاتي که به‌وسيلة گروهي متشکل از محققان چيني، آلماني و پرتقالي، در زمينه استفاده از نانوحامل‌هاي ليپيد براي مولکول‌هاي کرم ضد آفتاب، انجام شده‌است، نشان مي‌دهد که آنها اثرات مثبت اين محصول را افزايش مي‌دهند، ضمن اينکه جذب بالقوه و در نتيجه اثرات جانبي منفي آنها را کاهش مي‌دهند.
اگرچه ايجاد فرمولاسيون‌هايي با فاکتورهاي SPF (عامل حفاظت در مقابل نور خورشيد) بالاتر کار مشکلي است، اين محققان نشان داند که استفاده از نانوذرات ليپيد جامد(SLN) و حامل‌هاي ليپيد نانوساختار(NLC) - که مي‌توانند نسبت به قبل، مقادير بسيار بالاتري از کرم‌هاي ضد آفتاب را در خود نگه‌دارند شوند - منجر به فاکتورهاي SPF بالاتر مي‌شود. طبق گفته اين محققان حامل ليپيد نانوساختار موم کارنابا(carnauba)، مؤثرترين حامل است که اجازه بارگذاري تا 70 درصد و بنابراين رسيدن به فاکتورهاي SPF بالاتر را مي‌دهد.
کرم‌هاي ضد آفتاب شامل مولکول‌هايي هستند که با جذب اشعه‌هاي UV باعث حفاظت از پوست مي‌شوند و يا شامل موادي هستند که همانند يک مانع فيزيکي، نور UV خورشيد را پراکنده يا منعکس مي‌کنند، و يا شامل هر دو هستند. در مورد مولکول‌هاي جاذب UV، نگراني از نفوذ احتمالي آنها به داخل پوست وجود دارد که مي‌تواند منجر به اثرات جانبي از قبيل سوزش پوست، حساسيت‌ها و سميت شود، همچنين نگراني مشابهي نسبت به نفوذ مولکول‌هاي مانع فيزيکي خورشيدي، وجود دارد که اين نيز مي‌تواند اثرات جانبي ناخواسته‌اي داشته باشد. طبق گفته اين محققان اتصال اين مولکول‌ها به نانوذرات ليپيد جامد(SLN) و حامل‌هاي ليپيد نانوساختار(NLC)، به جاي قرار دادن آنها در يک امولسيون، مي‌تواند نفوذ آنها به داخل پوست و در نتيجه اثرات جانبي آنها را کاهش دهد.
اين نانوحامل‌ها خودشان نيز همانند مانعي در مقابل اشعه UV عمل مي‌کنند. بنابراين اتصال اجزاي کرم‌هاي ضد آفتاب به اين نانوحامل‌ها منجر به افزايش حفاظت در مقابل تابش اشعه UV مي‌شود. اين محققان گفتند: «اين بدين معني است که در اين حالت، در مقايسه با حالتي که از امولسيون‌ها استفاده مي‌شود، مقدار کرم‌هاي ضد آفتاب در فرمولاسيون مي‌تواند کاهش يابد در حالي که سطح حفاظت در مقابل اشعه UV ثابت باقي مي‌ماند». کاهش مقدار اجزاي فعال کرم‌ها، ممکن است اثرات جانبي ناخواستة احتمالي را بيشتر کاهش دهد.
از فناوري‌نانو و نانوذرات به‌طور فزاينده‌اي در کرم‌هاي ضد آفتاب و محصولات مرتبط با حفاظت در مقابل نور خورشيد، استفاده مي‌شوند، اگرچه اکثريت اعتقاد دارند که اين فناوري ممکن است منجر به پيشرفت‌هاي مهمي در اين زمينه شود، ولي هنوز در مورد کاربردش بحث‌هايي وجود دارد.
نتايج اين تحقيق در International Journal of Cosmetic Science منتشر شده‌است.
منبع:http://www.nanowerk.com
تحقيقاتي که به‌وسيلة گروهي متشکل از محققان چيني، آلماني و پرتقالي، در زمينه استفاده از نانوحامل‌هاي ليپيد براي مولکول‌هاي کرم ضد آفتاب، انجام شده‌است، نشان مي‌دهد که آنها اثرات مثبت اين محصول را افزايش مي‌دهند، ضمن اينکه جذب بالقوه و در نتيجه اثرات جانبي منفي آنها را کاهش مي‌دهند.
اگرچه ايجاد فرمولاسيون‌هايي با فاکتورهاي SPF (عامل حفاظت در مقابل نور خورشيد) بالاتر کار مشکلي است، اين محققان نشان داند که استفاده از نانوذرات ليپيد جامد(SLN) و حامل‌هاي ليپيد نانوساختار(NLC) - که مي‌توانند نسبت به قبل، مقادير بسيار بالاتري از کرم‌هاي ضد آفتاب را در خود نگه‌دارند شوند - منجر به فاکتورهاي SPF بالاتر مي‌شود. طبق گفته اين محققان حامل ليپيد نانوساختار موم کارنابا(carnauba)، مؤثرترين حامل است که اجازه بارگذاري تا 70 درصد و بنابراين رسيدن به فاکتورهاي SPF بالاتر را مي‌دهد.
کرم‌هاي ضد آفتاب شامل مولکول‌هايي هستند که با جذب اشعه‌هاي UV باعث حفاظت از پوست مي‌شوند و يا شامل موادي هستند که همانند يک مانع فيزيکي، نور UV خورشيد را پراکنده يا منعکس مي‌کنند، و يا شامل هر دو هستند. در مورد مولکول‌هاي جاذب UV، نگراني از نفوذ احتمالي آنها به داخل پوست وجود دارد که مي‌تواند منجر به اثرات جانبي از قبيل سوزش پوست، حساسيت‌ها و سميت شود، همچنين نگراني مشابهي نسبت به نفوذ مولکول‌هاي مانع فيزيکي خورشيدي، وجود دارد که اين نيز مي‌تواند اثرات جانبي ناخواسته‌اي داشته باشد. طبق گفته اين محققان اتصال اين مولکول‌ها به نانوذرات ليپيد جامد(SLN) و حامل‌هاي ليپيد نانوساختار(NLC)، به جاي قرار دادن آنها در يک امولسيون، مي‌تواند نفوذ آنها به داخل پوست و در نتيجه اثرات جانبي آنها را کاهش دهد.
اين نانوحامل‌ها خودشان نيز همانند مانعي در مقابل اشعه UV عمل مي‌کنند. بنابراين اتصال اجزاي کرم‌هاي ضد آفتاب به اين نانوحامل‌ها منجر به افزايش حفاظت در مقابل تابش اشعه UV مي‌شود. اين محققان گفتند: «اين بدين معني است که در اين حالت، در مقايسه با حالتي که از امولسيون‌ها استفاده مي‌شود، مقدار کرم‌هاي ضد آفتاب در فرمولاسيون مي‌تواند کاهش يابد در حالي که سطح حفاظت در مقابل اشعه UV ثابت باقي مي‌ماند». کاهش مقدار اجزاي فعال کرم‌ها، ممکن است اثرات جانبي ناخواستة احتمالي را بيشتر کاهش دهد.
از فناوري‌نانو و نانوذرات به‌طور فزاينده‌اي در کرم‌هاي ضد آفتاب و محصولات مرتبط با حفاظت در مقابل نور خورشيد، استفاده مي‌شوند، اگرچه اکثريت اعتقاد دارند که اين فناوري ممکن است منجر به پيشرفت‌هاي مهمي در اين زمينه شود، ولي هنوز در مورد کاربردش بحث‌هايي وجود دارد.
نتايج اين تحقيق در International Journal of Cosmetic Science منتشر شده‌است.
منبع:http://www.nanowerk.com
