افزايش توجه به واکسن هاي نانوامولسيوني براي ايجاد ايمني در برابر بيماري هاي ويروسي
در سال 2003 محققان دانشگاه ميشيگان با انجام مطالعه اي بر روي حيوانات نشان دادند که مي توان واکسن هاي نانوامولسيوني را با موفقيت در حيوانات از راه بيني تجويز کرد و بدين وسيله سيستم ايمني بدن را تحريک نمود. اين واکسن ها مجموعه اي از يک بخش از ميکروب مورد نظر يا تمام آن به همراه يک نانوامولسيون روغن در آب مي باشند.
نانوامولسيون موجود در اين مجموعه ذراتي بسيار کوچک با اندازه ي 400 نانومتر (يک دويستم ضخامت موي انسان) دارد و با مخلوط کردن روغن سويا، الکل، آب و دترجنت ها به دست مي آيد.
کشش سطحي موجود در ميان نانوذرات اين واکسن ها به غشاها آسيب وارد مي کند و ميکروب ها را از بين مي برد اما به بيشتر سلول هاي انساني به خاطر موقعيت شان در بافت بدن آسيب نمي زند. هم چنين اين واکسن ها قابليت خوبي براي نفوذ به غشاهاي مخاطي بيني دارند و مي توانند ايمني مخاطي را القا نمايند. امروزه توجه زيادي به اين دسته از واکسن ها که ايمني مخاطي را تحريک مي کنند، مي گردد زيرا اين بخش از سيستم ايمني مانع ورود ميکروب هاي مهاجم به داخل بدن مي شود و آنها را در غشاهاي مخاطي از بين مي برد.
به تازگي يک گروه تحقيقاتي ديگر از همين دانشگاه به سرپرستي دکتر جيمز بيکر دو مطالعه جديد را براي اثبات کارآيي اين واکسن ها در برابر ويروس آبله و HIV انجام داده است.
در نخستين مطالعه دکتر بيکر و همکارانش واکسن نانوامولسيوني را طراحي کرده اند که در آن به جاي ويروس زنده ي vaccinia) که بخش ميکروبي واکسن رايج آبله مي باشد) از ويروس کشته شده ي آن استفاده شده است.
آنان دريافتند که واکسن جديد موجب بروز پاسخ سيستم ايمني هومورال و مخاطي مي گردد و همچنين سلول هاي Th1 نيز که از اجزاي مهم ايمني سلولي مي باشند، به آن واکنش نشان مي دهند. بنابراين محققان نتيجه گرفتند که اين واکسن نانو امولسيوني اثرات حفاظتي مشابه واکسن فعلي دارد، بدون اين که در صورت استفاده از آن خطرات ناشي از وجود ويروس زنده (مشابه آن چه که در واکسن هاي معمول وجود دارد) پيش آيد و يا نياز به ادجوونتي براي تقويت پاسخ ايمني مانند آلومينيوم هيدروکسايد داشته باشد که پاسخ التهابي ايجاد مي کند.
نتايج اين مطالعه در شماره ي 15 ماه فوريه ژورنال Clinical Vaccine Immunology چاپ شده است.
دومين مطالعه اين گروه تحقيقاتي بر روي کارآيي واکسن نانوامولسيوني براي ايجاد ايمني در برابر ويروس HIV ) عامل بيماري ايدز) انجام شده و نتايج آن در شماره ي ماه فوريه ژورنال AIDS Research Human Retroviruses چاپ شده است.
با توجه به اين که واکسن ها يي که از راه بيني تجويز مي شوند، مي توانند سيستم ايمني مخاط ناحيه ي تناسلي را تحريک نمايند و اطلاعات تازه نيز نشان مي دهد که ويروس ايدز سيستم ايمني اين ناحيه را درگير مي نمايد، تحريک ايمني مخاطي مي تواند براي حفاظت افراد در مقابل بيماري ايدز مفيد باشد. با توجه به همين مطالب، بيکر و همکارانش با انجام آزمايشي واکسن نانوامولسيوني HIV را از راه بيني به موش ها تجويز نمودند. آنان مشاهده کردند که اين واکسن مي تواند فعاليت ايمني مخاطي، سلولي و آنتي بادي هاي خنثي کننده ي انواع مختلفي از قطعات جداشده ي ويروس ايدز را القا نمايد. بيکر و همکارانش در اين مطالعه از پروتئين g120 که يکي از مهم ترين آنتي ژن هاي پروتئيني سطح ويروس HIV مي باشد و پيش از اين نيز براي تحقيقات در زمينه ي تهيه ي واکسن ايدز بسيار به کار برده شده، به عنوان بخش ميکروبي واکسن استفاده کردند. البته اين يک مطالعه مقدماتي در اين زمينه بوده است تا در صورت نياز مطالعات گسترده تر صورت بگيرد.
منبع: http://www.physorg.com
نانوامولسيون موجود در اين مجموعه ذراتي بسيار کوچک با اندازه ي 400 نانومتر (يک دويستم ضخامت موي انسان) دارد و با مخلوط کردن روغن سويا، الکل، آب و دترجنت ها به دست مي آيد.
کشش سطحي موجود در ميان نانوذرات اين واکسن ها به غشاها آسيب وارد مي کند و ميکروب ها را از بين مي برد اما به بيشتر سلول هاي انساني به خاطر موقعيت شان در بافت بدن آسيب نمي زند. هم چنين اين واکسن ها قابليت خوبي براي نفوذ به غشاهاي مخاطي بيني دارند و مي توانند ايمني مخاطي را القا نمايند. امروزه توجه زيادي به اين دسته از واکسن ها که ايمني مخاطي را تحريک مي کنند، مي گردد زيرا اين بخش از سيستم ايمني مانع ورود ميکروب هاي مهاجم به داخل بدن مي شود و آنها را در غشاهاي مخاطي از بين مي برد.
به تازگي يک گروه تحقيقاتي ديگر از همين دانشگاه به سرپرستي دکتر جيمز بيکر دو مطالعه جديد را براي اثبات کارآيي اين واکسن ها در برابر ويروس آبله و HIV انجام داده است.
در نخستين مطالعه دکتر بيکر و همکارانش واکسن نانوامولسيوني را طراحي کرده اند که در آن به جاي ويروس زنده ي vaccinia) که بخش ميکروبي واکسن رايج آبله مي باشد) از ويروس کشته شده ي آن استفاده شده است.
آنان دريافتند که واکسن جديد موجب بروز پاسخ سيستم ايمني هومورال و مخاطي مي گردد و همچنين سلول هاي Th1 نيز که از اجزاي مهم ايمني سلولي مي باشند، به آن واکنش نشان مي دهند. بنابراين محققان نتيجه گرفتند که اين واکسن نانو امولسيوني اثرات حفاظتي مشابه واکسن فعلي دارد، بدون اين که در صورت استفاده از آن خطرات ناشي از وجود ويروس زنده (مشابه آن چه که در واکسن هاي معمول وجود دارد) پيش آيد و يا نياز به ادجوونتي براي تقويت پاسخ ايمني مانند آلومينيوم هيدروکسايد داشته باشد که پاسخ التهابي ايجاد مي کند.
نتايج اين مطالعه در شماره ي 15 ماه فوريه ژورنال Clinical Vaccine Immunology چاپ شده است.
دومين مطالعه اين گروه تحقيقاتي بر روي کارآيي واکسن نانوامولسيوني براي ايجاد ايمني در برابر ويروس HIV ) عامل بيماري ايدز) انجام شده و نتايج آن در شماره ي ماه فوريه ژورنال AIDS Research Human Retroviruses چاپ شده است.
با توجه به اين که واکسن ها يي که از راه بيني تجويز مي شوند، مي توانند سيستم ايمني مخاط ناحيه ي تناسلي را تحريک نمايند و اطلاعات تازه نيز نشان مي دهد که ويروس ايدز سيستم ايمني اين ناحيه را درگير مي نمايد، تحريک ايمني مخاطي مي تواند براي حفاظت افراد در مقابل بيماري ايدز مفيد باشد. با توجه به همين مطالب، بيکر و همکارانش با انجام آزمايشي واکسن نانوامولسيوني HIV را از راه بيني به موش ها تجويز نمودند. آنان مشاهده کردند که اين واکسن مي تواند فعاليت ايمني مخاطي، سلولي و آنتي بادي هاي خنثي کننده ي انواع مختلفي از قطعات جداشده ي ويروس ايدز را القا نمايد. بيکر و همکارانش در اين مطالعه از پروتئين g120 که يکي از مهم ترين آنتي ژن هاي پروتئيني سطح ويروس HIV مي باشد و پيش از اين نيز براي تحقيقات در زمينه ي تهيه ي واکسن ايدز بسيار به کار برده شده، به عنوان بخش ميکروبي واکسن استفاده کردند. البته اين يک مطالعه مقدماتي در اين زمينه بوده است تا در صورت نياز مطالعات گسترده تر صورت بگيرد.
منبع: http://www.physorg.com
