شبهه ي اعتقاد به مهدويت منشأ انحراف جامعه!!
احمد امين مي گويد:« از آثار سوء اعتقاد به مهدويت انقلاب هاي پياپي در طول تاريخ مسلمانان است، در هر عصري شخصي يا اشخاصي پديد آمده و با يدک کشيدن نام مهدي منتظر مردم را به سوي خود دعوت نموده و گروهي نيز حرف آن ها را پذيرفته اند و اين به نوبه ي خود باعث مشکلاتي در دول اسلامي شده است...»(1)
ابن محمود قطري نيز مي گويد: «واضح است که اعتقاد به مهدي و قول به صحا خروج او موجب ضررها و مفاسد بزرگي شده است چه فتنه ها که به وقوع پيوسته و چه خون ها که بر سر اين مسأله بر زمين ريخته شد...»(2)
پاسخ: اولاً شکي نيست که بسياري از فتنه ها از ناحيه ي مهدويت نيست بلکه مشکل از ناحيه ي کساني است که مي خواهد از اين عقيده ي مهم و پربرکت سوء استفاده ي شخصي کنند و نيز اشکال از ناحيه ي کساني است که جاهل به امر مهدويت و حقايق آن بوده اند، از طرفي ديگر اين وظيفه ي علما و دانشمندان اسلامي است که با روشنگري، مردم را بيدار کرده و جلو اين انحرافات را بگيرند.
ثانياً: تنها راه جلوگيري از پديد آمدن فتنه ها انکار خروج مهدي در آخرالزمان نيست؛ زيرا بعد از ظهور اسلام و پيامبر اسلام نيز چه بسيار از کساني که ادعاي نبوت کردند و با دعوت خود چه بسيار کساني که به آن ها گرويده و سبب ايجاد فتنه ها و آشوب ها در جامعه ي اسلامي شدند، آيا مي توان به جهت پديدآمدن اين فتنه ها اصل عقيده ي به رسالت را انکار کنيم؟ هرگز چنين نيست.
ثالثاً: وجود مدعيان مهدويت از افراد حيله گر در برخي از زمان ها نمي تواند در احاديث صحيح السند که از رسول اکرم صلي الله عليه و آله وارد شده و مورد تأييد قرآن نيز هست، تأثير گذاشته و آن ها را از اعتبار ساقط کند. لذا بايد به اين روايات و مضامين آنها اعتماد نمود و عمل کرد، و اگر کسي درصدد سوء استفاده از آنها برآمد شديداً با آن ها به مقابله پرداخت، نه اين که احاديث مسلم و صحيح را از اعتبار ساقط نمود. به تعبير ديگر: وظيفه ي ما قبول حقّ و ردّ باطل است، نه اين که حقّ را به جهت وجود مدعيان دروغين ضايع نمود.
ابن محمود قطري نيز مي گويد: «واضح است که اعتقاد به مهدي و قول به صحا خروج او موجب ضررها و مفاسد بزرگي شده است چه فتنه ها که به وقوع پيوسته و چه خون ها که بر سر اين مسأله بر زمين ريخته شد...»(2)
پاسخ: اولاً شکي نيست که بسياري از فتنه ها از ناحيه ي مهدويت نيست بلکه مشکل از ناحيه ي کساني است که مي خواهد از اين عقيده ي مهم و پربرکت سوء استفاده ي شخصي کنند و نيز اشکال از ناحيه ي کساني است که جاهل به امر مهدويت و حقايق آن بوده اند، از طرفي ديگر اين وظيفه ي علما و دانشمندان اسلامي است که با روشنگري، مردم را بيدار کرده و جلو اين انحرافات را بگيرند.
ثانياً: تنها راه جلوگيري از پديد آمدن فتنه ها انکار خروج مهدي در آخرالزمان نيست؛ زيرا بعد از ظهور اسلام و پيامبر اسلام نيز چه بسيار از کساني که ادعاي نبوت کردند و با دعوت خود چه بسيار کساني که به آن ها گرويده و سبب ايجاد فتنه ها و آشوب ها در جامعه ي اسلامي شدند، آيا مي توان به جهت پديدآمدن اين فتنه ها اصل عقيده ي به رسالت را انکار کنيم؟ هرگز چنين نيست.
ثالثاً: وجود مدعيان مهدويت از افراد حيله گر در برخي از زمان ها نمي تواند در احاديث صحيح السند که از رسول اکرم صلي الله عليه و آله وارد شده و مورد تأييد قرآن نيز هست، تأثير گذاشته و آن ها را از اعتبار ساقط کند. لذا بايد به اين روايات و مضامين آنها اعتماد نمود و عمل کرد، و اگر کسي درصدد سوء استفاده از آنها برآمد شديداً با آن ها به مقابله پرداخت، نه اين که احاديث مسلم و صحيح را از اعتبار ساقط نمود. به تعبير ديگر: وظيفه ي ما قبول حقّ و ردّ باطل است، نه اين که حقّ را به جهت وجود مدعيان دروغين ضايع نمود.
پی نوشت ها:
1- ضحي الاسلام، ج3، ص244.
2- لامهدي ينتظر بعد الرسول خير البشر، ص5.
