سيمون بوليوار
سيمون بوليوار در بهار سال 1162 هـ ش در شهر كاراكاس (در ونزوئلا) در يك خانواده اشرافى به دنيا آمد. در رشته حقوق تحصيل كرد و در صدد برآمد تا كشورش و مناطق امريكاي لاتين را از يوغ استعمار اسپانيا رهايي بخشد. ونزوئلا در منطقه استوايي شمال امريكاي جنوبي و بين درياي كاراييب و كشور برزيل واقع شده است و مساحت آن تقريبن يك دوم ايران است. ونزوئلا علاوه بر مقابله آشكار با نيوليبراليسم و امپرياليسم، مدعي طرح الگوي جديد اقتصادي و سياسي (بوليواريسم) براي تمام كشور هاي منطقه است. الگويي كه از نام و آرمان هاي سيمون بوليوار (قهرمان پرآوازه امريكاي لاتين در قرن نوزدهم) الهام گرفته است. او به مبارزه با استعمار اسپانيا پرداخت كه اين مبارزه به آزادي و اتحاد نيمي از كشور هاي امريكاي لاتين منجر شد.
او در سن ۹ سالگى پدرش را از دست داد.سيمون ابتدا در ونزوئلا و سپس در اروپا تحصيل كرد و پرورش يافت.اودر اروپا توانست دانش هاى ادبى و علمى خود را عميق تر كرده و با آرمان هاى دموكراتيك الهام گرفته از انقلاب فرانسه آشنا شود.اين آرمان ها زندگى او را تحت تاثير قرار داده و او را به مبارزه براى استقلال قاره امريكاى جنوبى متقاعد كردند.سيمون بوليوار در سفر ايتاليا هنگام صعود از كوه مقدس اين جملات را بر زبان آورد: «در مقابل شما سوگند مى خورم ، به خداوند پدرانم سوگند مى خورم ، به پدرانم سوگند مى خورم ، به شرافتم سوگند مى خورم و به ميهنم سوگند مى خورم كه هرگز تا قبل از گسستن زنجيرهايى كه قدرت حاكمه اسپانيا به ما تحميل كرده به بازوى خود استراحت و به روح خود آرامش نخواهم داد».از آوريل سال ۱۸۱۰ ميلادى ، كلنل بوليوار به يكى از رهبران عمده جنبش آزادى بخش ونزوئلا تبديل شد.در روز ۶ اوت سال ۱۸۱۳ ميلادى ، سيمون بوليوار از سوى شوراى شهر كاراكاس عنوان «ليبرتادور» (آزاديبخش) را يافت.با اين حال ، در ژوئن سال ۱۸۲۱ ميلادى بود كه سيمون بوليوار پس از پيروزى در كارابوبو توانست اسپانيايى ها را از خاك ونزوئلا بيرون براند.از آن پس ، سيمون بوليوار تلاش خود را معطوف آزاد كردن ساير مستعمرات اسپانيا در قاره امريكاى جنوبى كرد.جنگ در پس جنگ.بوليوار موفق شد استقلال كلمبيا ، اكوادور ، پرو و بوليوى را به دست بياورد.
سيمون بوليوار قهرمان ملي امريكاي لاتين (به ويژه ونزوئلا) است. او انديشه ضد سرمايه داري و ضد امپرياليستي داشت. انديشه بوليوار هنوز زنده است. هوگو چاوز (رييس جمهور كنوني ونزوئلا) حكومت خود را جمهوري بوليواري معرفي مي كند.
سيمون بوليوار در سال 1192 مبارزه استقلال طلبانه خود را آغاز كرد و بسياري از سرزمين هاي امريكاي لاتين را از استعمار اسپانيا آزاد كرد. پس از آن در انقلاب كاراكاس شركت فعال داشت و به كمك ارتشي از هواداران اش، كلمبيا را تصرف كرد. سپس، از طرف كنگره اي كه به منظور تشكيل كلمبياي بزرگ برپا شده بود (و با آزاد سازي كلمبيا، ونزوئلا و پاناما به اين هدف رسيده بود) به رياست جمهوري برگزيده شد.
بوليوار در سال 1199 فرماندهي نيروهاي آزادي بخش پرو را بر عهده گرفت و اين كشور را از استعمار اسپانيا آزاد كرد. سال بعد، مبارزه آزادي بخش بوليوار به اكوادور گشترش يافت و اين كشور، پس از آزادي به كلمبياي بزرگ پيوست.
در سال 1205 انقلابيون بوليوي نيز به رهبري بوليوار، پس از 17 سال مبارزه توانستند سرزمين خود را آزاد كنند و به پاس خدمت سيمون بوليوار، اين كشور را بوليوي ناميدند.
بوليوار روياي وحدت امريكاي لاتين را در قالب فدراسيون دنبال مي كرد؛ اما به سبب خودمحوري ها و فرقه گرايي ها نه توانست به اين خواسته خود را عملي كند. او مدتي به ديكتاتوري روي آورد و پس از آن در اواخر عمر از قدرت كناره گرفت.
بوليوار تمام ثروت سرشار و ارثيه هنگفت پدرش را در راه پيشرفت انقلاب و آزادي سرزمين هاي امريكاي لاتين صرف كرد. او در 26 آذر سال 1209 در 47 سالگي درگذشت.
سيمون بوليوار مبارز و قهرمان ملى آمريكاى لاتين در سال ۱۷۸۳ در كاراكاس به دنيا آمد و در ۱۸۳۰ خاموش شد. بوليوار در شكل گيرى نخستين جمهورى در ونزوئلا نقش موثرى ايفا كرد. حكومتى كه فرجامى جز شكست زود هنگام در برابر ساز و كار حاكم بر نظام سرمايه نداشت... بوليوار است كه پس از اين تجربه، جمهورى بزرگ كلمبيا را متشكل از كشورهاى كلمبيا، ونزوئلا و اكوادور آزاد تشكيل داد و در فصلى ديگر از رزم تحت رهبرى او كشورهاى كنونى ونزوئلا، كلمبيا، پاناما، اكوادور و بوليوى به استقلال خود از سلطه استعمارى اسپانيا نايل آمدند و قسمتى از سرزمين پرو نيز به دليل نام او بوليوى خوانده شد. انديشه هاى ضد امپرياليستى بوليوار از او چهره اى بى بديل در روند مبارزات مردم آمريكاى لاتين ترسيم كرده است. به رغم نگاه انتقادى ماركس به برخى از خطوط اصلى انديشه بوليوار او تصريح مى كند كه تحت تاثير مقاله «سيكلو پديا» بوليوار قرار داشته است. آن گونه كه آندره شير، روزنامه نگار آلمانى (با برگردان ميم بهرنگ) روايت كرده است، ماركس درباره هدف سيمون بوليوار مبنى بر ايجاد آمريكاى لاتين يكپارچه به تحقير نوشته است: «هدف واقعى بوليوار عبارت بود از اتحاد تمام مناطق آمريكاى لاتين و ايجاد يك جمهورى فدرال زير رهبرى شخص خود او. وقتى كه او غرق روياهاى خود، مبنى بر پيوند دادن نيمى از جهان با نامش بود قدرت واقعى از دستانش بيرون لغزيد...» «آندره شير» ميراث خواران بوليوار را مرتجعين، رژيم هاى راستگراى مستبد و ديكتاتورها عنوان مى كند. «اولين رئيس جمهور ونزوئلا كه تحت شرايط جنگ استقلال طلبانه با استناد به ديكتاتورى سيمون بوليوار حكومت خودكامه خود را تاسيس كرد، ژنرال آنتونيو گوزمن بلانكو نام داشت. در دومين دوره رياست جمهورى او (۱۸۸۴-۱۸۷۹) صدمين سالگرد تولد سيمون بوليوار به طور وسيعى جشن گرفته شد و درباره شباهت ميان گوزمن بلانكو و سيمون بوليوار داد سخن سر داده شد. چند دهه بعد ژنرال خوان ويسنته كه از سال ۱۹۰۸ تا زمان مرگش (۱۹۳۵) در ونزوئلا به شيوه ديكتاتورى حكومت مى كرد، از «احياى نهايى ميهن» دم مى زد و خود را ادامه دهنده پيگير راه سيمون بوليوار قلمداد مى كرد... و ادعا مى كرد كه از آرمان هاى سيمون بوليوار پيروى مى كند.» و اما آنچه امروزه به عنوان نمود هاى بوليواريسم در آمريكاى لاتين، خصوصاً در ونزوئلاى هوگو چاوس و بوليوى اوو مورالس ديده مى شود به قول چاوس درختى است با سه ريشه: يكم سيمون بوليوار، دوم سيمون رودريگز (آلياس ساموئل روبينسون ۱۸۶۱-۱۷۶۹) كه معلم و دوست هميشگى بوليوار بوده است و سوم ايزكويل زامورا (۱۸۶۱-۱۸۱۷) كه «ژنرال خلق مستقل» در جنگ داخلى ونزوئلا در قرن نوزدهم بوده است. او ضمن تشريح مبانى نزديكى بوليواريسم و ماركسيسم در عصر حاضر خاطر نشان مى كند كه: «چنين است كه امروز انقلاب بوليواريستى وارد مرحله «ضد امپرياليستى» خود شده است...» هوگو چاوس رئيس جمهور ونزوئلا كه از حكومت خود به عنوان «جمهورى بوليوارى» ياد مى كند در تشريح شخصيت بوليوار در سخنرانى اش در «مجمع جهانى سوسياليسم» ضمن اشاره به اين نكته اشاره مى كند كه از نظر كمونيست هاى ونزوئلا ضد امپرياليسم بوليواريستى پيوند تنگاتنگى با ضد امپرياليسم ماركسيستى دارد.
سيمون بوليوار كه توسط رقبايش از قدرت ساقط مى گردد در سن پدرو آلخاندرينو يك مزرعه در نزديكى شهر سانتامارتا در انزوا در مى گذرد.به اين ترتيب ، در روز ۱۷ دسامبر سال ۱۸۳۰ ميلادى سيمون بوليوار قهرمان استقلال امريكاى جنوبى در نزديكى شهر سانتامارتا در كلمبيا به علت ابتلا به بيمارى سل درگذشت.على رغم فتوحات و كسب استقلال كشورهاى امريكاى جنوبى از استعمار اسپانيا ، سيمون بوليوار در انزوا در مى گذرد و يك كشيش فقير سرخ پوست مراسم مذهبى را بر بالين بوليوار محتضر برگزار مى كند.
منبع: www.iranembajada.org
معرفي سايت مرتبط با اين مقاله
او در سن ۹ سالگى پدرش را از دست داد.سيمون ابتدا در ونزوئلا و سپس در اروپا تحصيل كرد و پرورش يافت.اودر اروپا توانست دانش هاى ادبى و علمى خود را عميق تر كرده و با آرمان هاى دموكراتيك الهام گرفته از انقلاب فرانسه آشنا شود.اين آرمان ها زندگى او را تحت تاثير قرار داده و او را به مبارزه براى استقلال قاره امريكاى جنوبى متقاعد كردند.سيمون بوليوار در سفر ايتاليا هنگام صعود از كوه مقدس اين جملات را بر زبان آورد: «در مقابل شما سوگند مى خورم ، به خداوند پدرانم سوگند مى خورم ، به پدرانم سوگند مى خورم ، به شرافتم سوگند مى خورم و به ميهنم سوگند مى خورم كه هرگز تا قبل از گسستن زنجيرهايى كه قدرت حاكمه اسپانيا به ما تحميل كرده به بازوى خود استراحت و به روح خود آرامش نخواهم داد».از آوريل سال ۱۸۱۰ ميلادى ، كلنل بوليوار به يكى از رهبران عمده جنبش آزادى بخش ونزوئلا تبديل شد.در روز ۶ اوت سال ۱۸۱۳ ميلادى ، سيمون بوليوار از سوى شوراى شهر كاراكاس عنوان «ليبرتادور» (آزاديبخش) را يافت.با اين حال ، در ژوئن سال ۱۸۲۱ ميلادى بود كه سيمون بوليوار پس از پيروزى در كارابوبو توانست اسپانيايى ها را از خاك ونزوئلا بيرون براند.از آن پس ، سيمون بوليوار تلاش خود را معطوف آزاد كردن ساير مستعمرات اسپانيا در قاره امريكاى جنوبى كرد.جنگ در پس جنگ.بوليوار موفق شد استقلال كلمبيا ، اكوادور ، پرو و بوليوى را به دست بياورد.
سيمون بوليوار قهرمان ملي امريكاي لاتين (به ويژه ونزوئلا) است. او انديشه ضد سرمايه داري و ضد امپرياليستي داشت. انديشه بوليوار هنوز زنده است. هوگو چاوز (رييس جمهور كنوني ونزوئلا) حكومت خود را جمهوري بوليواري معرفي مي كند.
سيمون بوليوار در سال 1192 مبارزه استقلال طلبانه خود را آغاز كرد و بسياري از سرزمين هاي امريكاي لاتين را از استعمار اسپانيا آزاد كرد. پس از آن در انقلاب كاراكاس شركت فعال داشت و به كمك ارتشي از هواداران اش، كلمبيا را تصرف كرد. سپس، از طرف كنگره اي كه به منظور تشكيل كلمبياي بزرگ برپا شده بود (و با آزاد سازي كلمبيا، ونزوئلا و پاناما به اين هدف رسيده بود) به رياست جمهوري برگزيده شد.
بوليوار در سال 1199 فرماندهي نيروهاي آزادي بخش پرو را بر عهده گرفت و اين كشور را از استعمار اسپانيا آزاد كرد. سال بعد، مبارزه آزادي بخش بوليوار به اكوادور گشترش يافت و اين كشور، پس از آزادي به كلمبياي بزرگ پيوست.
در سال 1205 انقلابيون بوليوي نيز به رهبري بوليوار، پس از 17 سال مبارزه توانستند سرزمين خود را آزاد كنند و به پاس خدمت سيمون بوليوار، اين كشور را بوليوي ناميدند.
بوليوار روياي وحدت امريكاي لاتين را در قالب فدراسيون دنبال مي كرد؛ اما به سبب خودمحوري ها و فرقه گرايي ها نه توانست به اين خواسته خود را عملي كند. او مدتي به ديكتاتوري روي آورد و پس از آن در اواخر عمر از قدرت كناره گرفت.
بوليوار تمام ثروت سرشار و ارثيه هنگفت پدرش را در راه پيشرفت انقلاب و آزادي سرزمين هاي امريكاي لاتين صرف كرد. او در 26 آذر سال 1209 در 47 سالگي درگذشت.
سيمون بوليوار مبارز و قهرمان ملى آمريكاى لاتين در سال ۱۷۸۳ در كاراكاس به دنيا آمد و در ۱۸۳۰ خاموش شد. بوليوار در شكل گيرى نخستين جمهورى در ونزوئلا نقش موثرى ايفا كرد. حكومتى كه فرجامى جز شكست زود هنگام در برابر ساز و كار حاكم بر نظام سرمايه نداشت... بوليوار است كه پس از اين تجربه، جمهورى بزرگ كلمبيا را متشكل از كشورهاى كلمبيا، ونزوئلا و اكوادور آزاد تشكيل داد و در فصلى ديگر از رزم تحت رهبرى او كشورهاى كنونى ونزوئلا، كلمبيا، پاناما، اكوادور و بوليوى به استقلال خود از سلطه استعمارى اسپانيا نايل آمدند و قسمتى از سرزمين پرو نيز به دليل نام او بوليوى خوانده شد. انديشه هاى ضد امپرياليستى بوليوار از او چهره اى بى بديل در روند مبارزات مردم آمريكاى لاتين ترسيم كرده است. به رغم نگاه انتقادى ماركس به برخى از خطوط اصلى انديشه بوليوار او تصريح مى كند كه تحت تاثير مقاله «سيكلو پديا» بوليوار قرار داشته است. آن گونه كه آندره شير، روزنامه نگار آلمانى (با برگردان ميم بهرنگ) روايت كرده است، ماركس درباره هدف سيمون بوليوار مبنى بر ايجاد آمريكاى لاتين يكپارچه به تحقير نوشته است: «هدف واقعى بوليوار عبارت بود از اتحاد تمام مناطق آمريكاى لاتين و ايجاد يك جمهورى فدرال زير رهبرى شخص خود او. وقتى كه او غرق روياهاى خود، مبنى بر پيوند دادن نيمى از جهان با نامش بود قدرت واقعى از دستانش بيرون لغزيد...» «آندره شير» ميراث خواران بوليوار را مرتجعين، رژيم هاى راستگراى مستبد و ديكتاتورها عنوان مى كند. «اولين رئيس جمهور ونزوئلا كه تحت شرايط جنگ استقلال طلبانه با استناد به ديكتاتورى سيمون بوليوار حكومت خودكامه خود را تاسيس كرد، ژنرال آنتونيو گوزمن بلانكو نام داشت. در دومين دوره رياست جمهورى او (۱۸۸۴-۱۸۷۹) صدمين سالگرد تولد سيمون بوليوار به طور وسيعى جشن گرفته شد و درباره شباهت ميان گوزمن بلانكو و سيمون بوليوار داد سخن سر داده شد. چند دهه بعد ژنرال خوان ويسنته كه از سال ۱۹۰۸ تا زمان مرگش (۱۹۳۵) در ونزوئلا به شيوه ديكتاتورى حكومت مى كرد، از «احياى نهايى ميهن» دم مى زد و خود را ادامه دهنده پيگير راه سيمون بوليوار قلمداد مى كرد... و ادعا مى كرد كه از آرمان هاى سيمون بوليوار پيروى مى كند.» و اما آنچه امروزه به عنوان نمود هاى بوليواريسم در آمريكاى لاتين، خصوصاً در ونزوئلاى هوگو چاوس و بوليوى اوو مورالس ديده مى شود به قول چاوس درختى است با سه ريشه: يكم سيمون بوليوار، دوم سيمون رودريگز (آلياس ساموئل روبينسون ۱۸۶۱-۱۷۶۹) كه معلم و دوست هميشگى بوليوار بوده است و سوم ايزكويل زامورا (۱۸۶۱-۱۸۱۷) كه «ژنرال خلق مستقل» در جنگ داخلى ونزوئلا در قرن نوزدهم بوده است. او ضمن تشريح مبانى نزديكى بوليواريسم و ماركسيسم در عصر حاضر خاطر نشان مى كند كه: «چنين است كه امروز انقلاب بوليواريستى وارد مرحله «ضد امپرياليستى» خود شده است...» هوگو چاوس رئيس جمهور ونزوئلا كه از حكومت خود به عنوان «جمهورى بوليوارى» ياد مى كند در تشريح شخصيت بوليوار در سخنرانى اش در «مجمع جهانى سوسياليسم» ضمن اشاره به اين نكته اشاره مى كند كه از نظر كمونيست هاى ونزوئلا ضد امپرياليسم بوليواريستى پيوند تنگاتنگى با ضد امپرياليسم ماركسيستى دارد.
سيمون بوليوار كه توسط رقبايش از قدرت ساقط مى گردد در سن پدرو آلخاندرينو يك مزرعه در نزديكى شهر سانتامارتا در انزوا در مى گذرد.به اين ترتيب ، در روز ۱۷ دسامبر سال ۱۸۳۰ ميلادى سيمون بوليوار قهرمان استقلال امريكاى جنوبى در نزديكى شهر سانتامارتا در كلمبيا به علت ابتلا به بيمارى سل درگذشت.على رغم فتوحات و كسب استقلال كشورهاى امريكاى جنوبى از استعمار اسپانيا ، سيمون بوليوار در انزوا در مى گذرد و يك كشيش فقير سرخ پوست مراسم مذهبى را بر بالين بوليوار محتضر برگزار مى كند.
منبع: www.iranembajada.org
معرفي سايت مرتبط با اين مقاله
تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله
