تغيير شکل هاي ديکتاتوري در بيرماني
نويسنده: لوئيس بوسود
بعد از بيرون راندن نخست وزير آقاي خين نيونت در اکتبر سال ٢٠٠٤، سران کودتاگر همگي تغيير کرده اند اما رژيم ديکتاتوري همچنان پابرجاست. خانم اونگ سان سوو کي، رهبر مخالفين که دو سال پيش بازداشت شده بود، همچنان در خانه اي تحت مراقبت به سر مي برد. رژيم کنوني پايه هايش را براي ماندن محکم کرده است و جهش هاي ناگهاني داخلي و يا خارجي تنها به استحکام رژيم کمک مي کنند (در هفتم ماه مه، رانگون پايتخت کشور، توسط سه بمب گذاري به لرزه درآمد. طبق مقامات رسمي، اين بمب گذاري ها که هنوز مسئوليت کسي آنها را به عهده نگرفته است ١٩ کشته و ٥٩ زخمي به جاي گذاشته اند).
هيچگاه در بيرماني ژنرال ها اين چنين حاکميت مطلق نداشته اند. بعد از برکناري خشونت بار ژنرال خين نيونت نخست وزير، در اکتبر ٢٠٠٤، آنها در يک جو رقابت جويانه و جنگ قبيله اي، ديگر دست از چرب زباني و مداراي متظاهرانه با يکديگر برداشته و بدين ترتيب کوچک ترين توهم و اميدي براي نيروي هاي دموکراتيک، چه در داخل و چه در خارج، باقي نگذاشته اند. بازنگاري قانون اساسي نوين که بعد از اعلام يک تعهدنامه ملي در اواخرفوريه ٢٠٠٥ آغازشده بود، به بهانه فرارسيدن گرما! تا آخر فصل بادهاي موسمي در ماه نوامبرمعلق شده است.
ژنرال تان شوه، که تا مدتها به عنوان يک عامل تعديل کننده در رقابت بين ژنرال خين آن يونت و ژنرال مونگ آيه به شمار مي رفت، سرانجام خود را برکرسي قدرت نشاند. وي که در راس شوراي عالي صلح و توسعه قرار دارد، شورايي که کشور را رهبري مي کند، سياست خود را از طريق افرادي که خود او در همه سمت هاي کليدي گذاشته است، تحميل مي کند. به همين خاطر، ژنرال مونگ آيه، فرمانده کل قوا، معاون رئيس جمهور و شماره دو حکومت به سختي مي تواند ارتش را اداره کند.
هنگامي که نيروهاي ارتش، جنبش مردمي تابستان ١٩٨٨ را سرکوب کرد، ژنرال خين نيونت رئيس پرقدرت سرويس اطلاعاتي کشور بود. سپس، هنگامي که در سال ١٩٩٧ شوراي عالي صلح و توسعه تشکيل شد، او پس از يک کودتاي دروني نخستين دبير اول اين شورا گرديد (١). گزينش وي به نخست وزيري کشور در اوت ٢٠٠٣ به اشتباه به مثابه تعديل حکومت ژنرال ها و نشانه اي براي ازسرگرفتن مذاکرات با نيروهاي دموکراتيک تلقي گرديد.
البته آقاي خين نيونت تفاوت خود را با فاخته هاي ديگر، آقايان تان شوه و مونگ آيه نشان داده است. تفاوت او بيشتر درمهارت و قابليتش در امر مذاکره ( از جمله مذاکره با « جامعه بين المللي » ) به چشم مي خورد تا در تمايل واقعي اش براي تقسيم قدرت. او بي شک طراح سياستي است که براي پايداري حکومت نظاميان برنامه ريزي شده است : نابودي کامل اپوزيسيون دموکراتيک که پشت سر برنده جايزه صلح نوبل، خانم اونگ سان سوو کي صف بسته است و خنثي کردن شورش مسلح اقليت هاي قومي به هر وسيله ممکن.
با اين حال، اين سياست مورد قبول دو عضو ديگر مثلث حکومت، به خصوص ژنرال تان شوه قرار نگرفت. اگرچه او حتي فکر دادن فضايي ناچيز به خانم اونگ سان سوو کي و به اتحاديه ملي اش براي دموکراسي را نمي تواند تحمل کند. خانم سوو کي، بعد از آزادي اش در بهار سال ٢٠٠٢ شروع به جذب بيش از پيش نيروهاي مردمي نمود. حتي در دورافتاده ترين مناطق جايي که اوهرگز پايش را نگذاشته بود، محبوبيتش بيش از پيش نفوذ مي کرد. بي شک استقبال پرشکوه اقشار مردمي از جمله اقليت هاي قومي، ژنرال تان شوه را مضطرب ساخته و او را مجبور کرد تا وضعيت اضطراري اعلام کند وبا صدور دستورعمليات خنثي سازي اتحاديه ملي براي دموکراسي به طريق خشونت آميز، بهانه اي براي دستگيري و به زندان فرستادن دوباره مشهورترين رهبران اين جبنش به دست آورد.
سرانجام در شب سي ام ماه مه ٢٠٠٣، خانم سوو کي ومعاونش آقاي تين اوو، که کارزار طولاني خود را در مناطق شمالي کشور دنبال مي کردند، هنگام خروج از دهکده اي به نام تبائين، در جاده مانداله مورد حمله قرار گرفتند. در اين حمله، ده ها تن از اعضاي اتحاديه ملي براي دموکراسي به قتل رسيدند. قاتلين، بزهکاراني بودند که قوه قضاييه مخصوصا به خاطر اين عمليات آزاد کرده بود و توسط اعضاي انجمن اتحاد، همبستگي و توسعه ( سازمان توده اي که توسط ژنرال تان شوه براي اهداف سياسي به وجود آمده است ) اسکورت شده بودند. مي گويند اين حملات بين ١٠٠ تا ٢٨٠ قرباني به جاي گذاشت. بسياري از رهبران جنبش دموکراتيک اعتقاد دارند که قصد اين درگيري از بين بردن فيزيکي خانم اونک سان سوو کي بوده است. به احتمال قوي خانم سوو کي جان خود را مديون حضور ذهن راننده اش است که توانست ماشين را به موقع از مهلکه به در ببرد.
اهميت اين واقعه به حدي بود که آقاي رازالي اسماعيل، نماينده سازمان ملل متحد، سفر خود را به رانگون به اوايل ژوئن ٢٠٠٣ جلو انداخت. او با خانم سوو کي که در زندان موقت به سر مي برد و نيز با حاکمين نظامي، ژنرال خين نيونت و مونگ آيه ملاقات کرد. اين دو ژنرال شيوه همکار خويش ژنرال تان شوه را مورد سرزنش قرار دادند بدون آنکه آن را محکوم کنند. آقاي رازالي اسماعيل که با حکومت ديکتاتوري بيرماني روابط نزديکي دارد و نيز رئيس کل و سهامدار اصلي (٣٠ %) شرکت ايريس تکنولوژي مي باشد ( شرکتي که قرار است پاسپورتهاي بيوترميک آينده بيرماني را بسازد ) اعلام کرد که انتظار دارد تا خانم سوو کي در طي چند هفته آينده آزاد گردد. درواقع، فرستاده ويژه سازمان ملل به « بازي گرفته شد » و نشان داد که جامعه بين المللي قادر نيست حتي کوچک ترين اعمال نفوذي در رابطه با حکومت رانگون انجام دهد. از سال ١٩٨٩، اين سومين باري است که رهبران اتحاديه ملي براي دموکراسي زنداني مي شوند و در مدت چند روز، تمام کارهايي که خانم اونگ سان سوو کي دردوران آزادي مشروطش انجام داده بود، ويران شد.
بدين ترتيب، اتحاديه ملي براي دموکراسي، همانند ديگر مبارزين براي دموکراتيزه کردن کشور، از شرکت در خيمه شب بازي قرار داد ملي خودداري کرده اند تا به قانون اساسي جديدي که درواقع از پيش نوشته شده است مشروعيت نبخشند. البته با اين دستگيري ها، نيروهاي دموکراتيک به هر حال از صحنه خارج نگه داشته شده اند.
از اين پس، تنها کاري که براي حکومت نظاميان باقي مانده است اين است که اعتراضات شديدي به مجامع بين المللي و به خصوص به سازمان ملل متحد انجام دهد. اگرچه برخي از اعضاي انجمن ملت هاي آسياي جنوب شرقي موضع شديدي عليه رژيم بيرماني گرفته اند ( به خصوص بعد از اعلام موضع اخير آمريکا در فوريه ٢٠٠٥ هنگامي که براي اولين بار وزير خارجه آمريکا، کاندوليزا رايس بيرماني را در ليست « صفوف اول کشورهاي استبدادي » ، هم رديف کره شمالي و کوبا قرار داد ) ليکن ساير کشورها مانند تايلند، آشکارا از حکومت رايگون حمايت مي کند.
با دورنگه داشتن اپوزيسيون دموکراتيک از صحنه براي مدتي طولاني، اکنون آقاي تان شوه مجبور است براي حفظ ظاهر هم که شده ، چهره مردمي ديگري به جز آنچه مربوط به اعضاي انجمن براي « اتحاد، همبستگي و توسعه » ميشود، از خود نشان دهد . به اين منظور، او همچنان به سياست جذب اقليت هاي بومي در جامعه بيرماني که توسط آقاي خين نيونت ايجاد شده بود ادامه مي دهد. بدين ترتيب اين اقليت هاي بومي به نوعي به ويترين اين رژيم دموکراتيک کاذب تبديل شده اند. اگرچه آقاي تان شوه به مانند آقاي مونگ آيه قصد دادن کوچک ترين امتيازي به اينان را ندارد.
هنگامي که اين دو رقيب، ژنرال خين نيونت را در اکتبر ٢٠٠٤ سربه نيست مي کنند، به تمام دستگاه حکومتي که خين نيونت تحت کنترل خود درآورده بود، حمله مي کنند، از سازمان اطلاعاتي گرفته تا پليس، سرويس هاي مهاجرت و گمرکات. از زمان به قدرت رسيدن نه وين، ديکتاتوري که بين سالهاي ١٩٦٢ و ١٩٨٨ در بيرماني حکومت کرد، چنين تصفيه اي بي سابقه بوده است.
ژنرال تان شوه، در اين مرحله از تسخير قدرت مطلقه اش توانست روي خدمات بي شائبه فرمانده کل قوا، ژنرال مونگ آيه، رقيب بزرگ ژنرال خين نيونت، حساب کند. درحقيقت، ارتش از دستگاه اطلاعاتي نظامي که با قرار گرفتن در راس تمام فعاليت هاي اقتصادي قانوني و غيرقانوني توانسته است ثروت فوق العاده کلاني جمع آوري کند، هم هراس دارد و هم به آن حسادت مي ورزد.
تان شوه، قبل از آنکه خين نيونت را بربياندازد، پست هاي حساس بي شماري را دراختيار خود قرار داده بود. او از اواخر سال ٢٠٠٣ حداکثر کساني از طرفدارانش را که مي توانست، در راس ١٢ منطقه نظامي کشور که در خارج از رايگون قدرت قابل ملاحظه اي داشتند، قرار داد. او براي کنترل بيشتر و مقابله با نفوذ فرمانده کل نيروهاي زميني، مونگ آيه، تغييراتي در ساختار ارتش داد بدين ترتيب که « رده اي » متشکل از چهار فرمانده نيروهاي ويژه به وجود آورد (٣). اينان نه تنها فعاليت هاي نظامي سران مناطق نظامي را کنترل مي کنند بلکه به انجام صحيح سياست هاي ديکته شده توسط شوراي عالي صلح و توسعه نيز نظارت مي کنند.
سر تمام کساني که در راس هرم سازمان اطلاعاتي کشور قرار داشتند برباد رفت. حدود بيش از ٣٠٠ افسر بالارتبه يا دستگير شدند يا به بازنشستگي اجباري تن دادند. تمام کساني که عضو سازمان اطلاعات نظامي بودند يا با آن رابطه داشتند کاملا تصفيه شدند. در همين زمان، با يک بازسازي بسيار وسيع ساختار سياسي، تمام کساني را که در وزارت خانه ها، حتي احتمال مي رفت که هوادار ژنرال خين نيونت باشند از کار برکنار شدند.
پيشترها، نه وين، براي کنترل ارتش و براي آنکه ارتش حتي کوچک ترين هوسي براي به خطر انداختن قدرت شخصي او به خود راه ندهد، سازمان اطلاعاتي را استحکام بخشيده بود. قدرتي که به زعم ژنرال هاي کنوني زيادي مستقل بوده و موجب دردسر است. بعد از آنکه پليس به وزارت کشور « واگذار» شد (ليکن تمام سران آن را افسران سابق ارتش تشکيل مي دهند)، سازمان جديد اطلاعات نظامي به نام سازمان دفاع براي امنيت نظامي، تحت فرماندهي سران پرقدرت منطقه رانگون که مستقيما از ژنرال تورا شوه مان (٤) فرمان مي گيرند که وي نيز مستقيما به تان شوه جواب پس مي دهد، قرار گرفته است. فرمانده جديد سازمان اطلاعات نظامي، ژنرال مينت سوه، يکي از برادرزادگان (يا خواهرزادگان) تان شوه مي باشد.
سورتمه سه اسبه پيشين که در راس شوراي عالي صلح و توسعه قرار داشت جاي خود را، به قول اقليت هاي قومي، به « باند چهارگانه » داده است، باندي که در آن فرمانده کل قوا، مونگ آيه به نظر بسيار منزوي مي رسد.
دو رهبراصلي حکومت بر سر دو مسئله مهم با هم اختلاف دارند: مونگ آيه دلش مي خواهد سر مذاکرات را با خانم اونگ سان سوو کي باز کند در حالي که تان شوه بر سر اين مسئله کاملا انعطاف ناپذير است. مسئله ديگر رابطه با چين است، مسئله اي که هميشه نقطه اختلاف عميق مونگ آيه و خين نيونت بوده است. نابودي خين نيونت چيزي را در اين مسئله تغيير نداده است زيرا تان شوه، مصلحت گرا، همان سياست را ادامه مي دهد.
سياست بيرماني درمورد چين عمدتا به گروه هاي « وا » مربوط مي شود. اين گروه ها که باقي مانده هاي حزب کمونيست بيرماني هستند و با حکومت توافق نامه و آتش بس امضا کرده اند، در مناطق شمالي کشور، در سرحدات مرزهاي بيرماني و چين مستقر شده اند. کادرهاي بسياري از آنها چيني هايي هستند که در زمان حمايت چين از حزب کمونيست بيرماني، از طرف پکن به بيرماني آمده وهمانجا مستقر شده اند. اينان از طريق اقليت هاي بومي، پايگاه اصلي نفوذ چين در بيرماني را تشکيل مي دهند. درواقع اينان گروه هاي فشار بسيار موثري براي پکن هستند زيرا چين از بيرماني براي حمايت از کناره هاي جنوب غربي اش در مقابل هند استفاده مي کند و نيز اين کشور راهي است براي نفوذ اختصاصي چين به طرف اقيانوس هند بدون آنکه مجبور باشد از تنگه مالاکا عبور کند.
علاوه بر اين، توسعه قسمت بالايي رودخانه مکونگ براي چين از اهميت بسياري برخوردار است و اين امر بدون همکاري با بيرماني غيرممکن مي باشد. طرح بهبودسازي کشتي راني در مکونگ مي بايست قاعدتا با نابود کردن ديوارهاي مرجاني و جريان هاي تند آب، اين رودخانه را در قسمت بالايي آن قابل استفاده سازد و بدين ترتيب به کشتي هاي ٥٠٠ تني امکان دهد تا در تمام مدت سال بين جنوب يمن و لوانگ پرابانگ در لائوس رفت و آمد کنند. درمقابل منافع اقتصادي چين، اثرات منفي محيط زيستي اين طرح ناديده گرفته شده اند و کسي نيز نظر مردمي که در اطراف اين رودخانه زندگي مي کنند را نپرسيده است.
براي پاسخگويي به اين همه خوش خدمتي، چين از رژيم بيرماني حمايت نظامي و اقتصادي مي کند (٥). ناگفته نماند که اين حمايت با دو عامل فشار همراه است. اولين عامل فشار، نهضت ملي وا ( ايالت متحده نظامي وا ) مي باشد که منطقه خودگردان خود را دارد (منطقه ويژه شماره ٢). اين منطقه در مرزهاي چين قرار گرفته ونيروهاي نظامي وا حدودا از ٢٠ هزار نفرتشکيل شده است. عامل دوم فشاروام هاي کم بهره چين است به بيرماني که اقتصاد اين کشور را کاملا حمايت مي کند. در مارس سال ٢٠٠٤، معاون نخست وزير چين، وو يي، براي امضاي ٢٤ توافق نامه براي همکاري هاي تکنيکي و اقتصادي که قرضي ٢٠٠ ميليون دلاري به دوش بيرماني به جاي گذاشت، به رايگون رفت.
ژنرال مونگ آيه که يک ناسيوناليست دوآتشه مي باشد به سختي مي تواند اين نفوذ چين و نيز خودگرداني اعطا شده به اقليت هاي بومي که خواسته هاي ملي شان مدام در حال افزايش است را تحمل کند. او بسيار مايل است که اين نهضت را يا با يک حمله نظامي از بين ببرد و يا اينکه بدون چون چرا تسليم خود سازد و اکنون که خين نيونت از بين رفته است، ژنرال مونگ آيه قصد دارد تا زور بازوي خود را به گروه هايي که سرتسليم فرود نياورده اند، به خصوص به واهاي ايالت متحد نظامي وا، نشان دهد.
ژنرال تان شوه، بدون آنکه تمام سياست هاي خين نيونت را قبول کند، اعتقاد دارد که خين نيونت کارهاي مثبتي انجام داده و خود را براي ادامه آنها متعهد ساخته است. وي همچنين سياست همکاري باچين را به مونگ آيه تحميل کرده است زيرا کمک هاي مالي چين براي بيرماني غيرقابل چشم پوشي مي باشد. تا جايي که به چين مربوط مي شود، اين کشور هيچگاه نخواهد توانست وجود يک حکومتي ضدچيني را در رايگون تحمل نمايد. بدين ترتيب رژيم بيرماني مي تواند براي بقاي خود همواره روي چين حساب کند.
معرفي سايت مرتبط با اين مقاله
هيچگاه در بيرماني ژنرال ها اين چنين حاکميت مطلق نداشته اند. بعد از برکناري خشونت بار ژنرال خين نيونت نخست وزير، در اکتبر ٢٠٠٤، آنها در يک جو رقابت جويانه و جنگ قبيله اي، ديگر دست از چرب زباني و مداراي متظاهرانه با يکديگر برداشته و بدين ترتيب کوچک ترين توهم و اميدي براي نيروي هاي دموکراتيک، چه در داخل و چه در خارج، باقي نگذاشته اند. بازنگاري قانون اساسي نوين که بعد از اعلام يک تعهدنامه ملي در اواخرفوريه ٢٠٠٥ آغازشده بود، به بهانه فرارسيدن گرما! تا آخر فصل بادهاي موسمي در ماه نوامبرمعلق شده است.
ژنرال تان شوه، که تا مدتها به عنوان يک عامل تعديل کننده در رقابت بين ژنرال خين آن يونت و ژنرال مونگ آيه به شمار مي رفت، سرانجام خود را برکرسي قدرت نشاند. وي که در راس شوراي عالي صلح و توسعه قرار دارد، شورايي که کشور را رهبري مي کند، سياست خود را از طريق افرادي که خود او در همه سمت هاي کليدي گذاشته است، تحميل مي کند. به همين خاطر، ژنرال مونگ آيه، فرمانده کل قوا، معاون رئيس جمهور و شماره دو حکومت به سختي مي تواند ارتش را اداره کند.
هنگامي که نيروهاي ارتش، جنبش مردمي تابستان ١٩٨٨ را سرکوب کرد، ژنرال خين نيونت رئيس پرقدرت سرويس اطلاعاتي کشور بود. سپس، هنگامي که در سال ١٩٩٧ شوراي عالي صلح و توسعه تشکيل شد، او پس از يک کودتاي دروني نخستين دبير اول اين شورا گرديد (١). گزينش وي به نخست وزيري کشور در اوت ٢٠٠٣ به اشتباه به مثابه تعديل حکومت ژنرال ها و نشانه اي براي ازسرگرفتن مذاکرات با نيروهاي دموکراتيک تلقي گرديد.
البته آقاي خين نيونت تفاوت خود را با فاخته هاي ديگر، آقايان تان شوه و مونگ آيه نشان داده است. تفاوت او بيشتر درمهارت و قابليتش در امر مذاکره ( از جمله مذاکره با « جامعه بين المللي » ) به چشم مي خورد تا در تمايل واقعي اش براي تقسيم قدرت. او بي شک طراح سياستي است که براي پايداري حکومت نظاميان برنامه ريزي شده است : نابودي کامل اپوزيسيون دموکراتيک که پشت سر برنده جايزه صلح نوبل، خانم اونگ سان سوو کي صف بسته است و خنثي کردن شورش مسلح اقليت هاي قومي به هر وسيله ممکن.
با اين حال، اين سياست مورد قبول دو عضو ديگر مثلث حکومت، به خصوص ژنرال تان شوه قرار نگرفت. اگرچه او حتي فکر دادن فضايي ناچيز به خانم اونگ سان سوو کي و به اتحاديه ملي اش براي دموکراسي را نمي تواند تحمل کند. خانم سوو کي، بعد از آزادي اش در بهار سال ٢٠٠٢ شروع به جذب بيش از پيش نيروهاي مردمي نمود. حتي در دورافتاده ترين مناطق جايي که اوهرگز پايش را نگذاشته بود، محبوبيتش بيش از پيش نفوذ مي کرد. بي شک استقبال پرشکوه اقشار مردمي از جمله اقليت هاي قومي، ژنرال تان شوه را مضطرب ساخته و او را مجبور کرد تا وضعيت اضطراري اعلام کند وبا صدور دستورعمليات خنثي سازي اتحاديه ملي براي دموکراسي به طريق خشونت آميز، بهانه اي براي دستگيري و به زندان فرستادن دوباره مشهورترين رهبران اين جبنش به دست آورد.
سرانجام در شب سي ام ماه مه ٢٠٠٣، خانم سوو کي ومعاونش آقاي تين اوو، که کارزار طولاني خود را در مناطق شمالي کشور دنبال مي کردند، هنگام خروج از دهکده اي به نام تبائين، در جاده مانداله مورد حمله قرار گرفتند. در اين حمله، ده ها تن از اعضاي اتحاديه ملي براي دموکراسي به قتل رسيدند. قاتلين، بزهکاراني بودند که قوه قضاييه مخصوصا به خاطر اين عمليات آزاد کرده بود و توسط اعضاي انجمن اتحاد، همبستگي و توسعه ( سازمان توده اي که توسط ژنرال تان شوه براي اهداف سياسي به وجود آمده است ) اسکورت شده بودند. مي گويند اين حملات بين ١٠٠ تا ٢٨٠ قرباني به جاي گذاشت. بسياري از رهبران جنبش دموکراتيک اعتقاد دارند که قصد اين درگيري از بين بردن فيزيکي خانم اونک سان سوو کي بوده است. به احتمال قوي خانم سوو کي جان خود را مديون حضور ذهن راننده اش است که توانست ماشين را به موقع از مهلکه به در ببرد.
اهميت اين واقعه به حدي بود که آقاي رازالي اسماعيل، نماينده سازمان ملل متحد، سفر خود را به رانگون به اوايل ژوئن ٢٠٠٣ جلو انداخت. او با خانم سوو کي که در زندان موقت به سر مي برد و نيز با حاکمين نظامي، ژنرال خين نيونت و مونگ آيه ملاقات کرد. اين دو ژنرال شيوه همکار خويش ژنرال تان شوه را مورد سرزنش قرار دادند بدون آنکه آن را محکوم کنند. آقاي رازالي اسماعيل که با حکومت ديکتاتوري بيرماني روابط نزديکي دارد و نيز رئيس کل و سهامدار اصلي (٣٠ %) شرکت ايريس تکنولوژي مي باشد ( شرکتي که قرار است پاسپورتهاي بيوترميک آينده بيرماني را بسازد ) اعلام کرد که انتظار دارد تا خانم سوو کي در طي چند هفته آينده آزاد گردد. درواقع، فرستاده ويژه سازمان ملل به « بازي گرفته شد » و نشان داد که جامعه بين المللي قادر نيست حتي کوچک ترين اعمال نفوذي در رابطه با حکومت رانگون انجام دهد. از سال ١٩٨٩، اين سومين باري است که رهبران اتحاديه ملي براي دموکراسي زنداني مي شوند و در مدت چند روز، تمام کارهايي که خانم اونگ سان سوو کي دردوران آزادي مشروطش انجام داده بود، ويران شد.
بدين ترتيب، اتحاديه ملي براي دموکراسي، همانند ديگر مبارزين براي دموکراتيزه کردن کشور، از شرکت در خيمه شب بازي قرار داد ملي خودداري کرده اند تا به قانون اساسي جديدي که درواقع از پيش نوشته شده است مشروعيت نبخشند. البته با اين دستگيري ها، نيروهاي دموکراتيک به هر حال از صحنه خارج نگه داشته شده اند.
از اين پس، تنها کاري که براي حکومت نظاميان باقي مانده است اين است که اعتراضات شديدي به مجامع بين المللي و به خصوص به سازمان ملل متحد انجام دهد. اگرچه برخي از اعضاي انجمن ملت هاي آسياي جنوب شرقي موضع شديدي عليه رژيم بيرماني گرفته اند ( به خصوص بعد از اعلام موضع اخير آمريکا در فوريه ٢٠٠٥ هنگامي که براي اولين بار وزير خارجه آمريکا، کاندوليزا رايس بيرماني را در ليست « صفوف اول کشورهاي استبدادي » ، هم رديف کره شمالي و کوبا قرار داد ) ليکن ساير کشورها مانند تايلند، آشکارا از حکومت رايگون حمايت مي کند.
پشتيباني چين و تايلند
با دورنگه داشتن اپوزيسيون دموکراتيک از صحنه براي مدتي طولاني، اکنون آقاي تان شوه مجبور است براي حفظ ظاهر هم که شده ، چهره مردمي ديگري به جز آنچه مربوط به اعضاي انجمن براي « اتحاد، همبستگي و توسعه » ميشود، از خود نشان دهد . به اين منظور، او همچنان به سياست جذب اقليت هاي بومي در جامعه بيرماني که توسط آقاي خين نيونت ايجاد شده بود ادامه مي دهد. بدين ترتيب اين اقليت هاي بومي به نوعي به ويترين اين رژيم دموکراتيک کاذب تبديل شده اند. اگرچه آقاي تان شوه به مانند آقاي مونگ آيه قصد دادن کوچک ترين امتيازي به اينان را ندارد.
هنگامي که اين دو رقيب، ژنرال خين نيونت را در اکتبر ٢٠٠٤ سربه نيست مي کنند، به تمام دستگاه حکومتي که خين نيونت تحت کنترل خود درآورده بود، حمله مي کنند، از سازمان اطلاعاتي گرفته تا پليس، سرويس هاي مهاجرت و گمرکات. از زمان به قدرت رسيدن نه وين، ديکتاتوري که بين سالهاي ١٩٦٢ و ١٩٨٨ در بيرماني حکومت کرد، چنين تصفيه اي بي سابقه بوده است.
ژنرال تان شوه، در اين مرحله از تسخير قدرت مطلقه اش توانست روي خدمات بي شائبه فرمانده کل قوا، ژنرال مونگ آيه، رقيب بزرگ ژنرال خين نيونت، حساب کند. درحقيقت، ارتش از دستگاه اطلاعاتي نظامي که با قرار گرفتن در راس تمام فعاليت هاي اقتصادي قانوني و غيرقانوني توانسته است ثروت فوق العاده کلاني جمع آوري کند، هم هراس دارد و هم به آن حسادت مي ورزد.
تان شوه، قبل از آنکه خين نيونت را بربياندازد، پست هاي حساس بي شماري را دراختيار خود قرار داده بود. او از اواخر سال ٢٠٠٣ حداکثر کساني از طرفدارانش را که مي توانست، در راس ١٢ منطقه نظامي کشور که در خارج از رايگون قدرت قابل ملاحظه اي داشتند، قرار داد. او براي کنترل بيشتر و مقابله با نفوذ فرمانده کل نيروهاي زميني، مونگ آيه، تغييراتي در ساختار ارتش داد بدين ترتيب که « رده اي » متشکل از چهار فرمانده نيروهاي ويژه به وجود آورد (٣). اينان نه تنها فعاليت هاي نظامي سران مناطق نظامي را کنترل مي کنند بلکه به انجام صحيح سياست هاي ديکته شده توسط شوراي عالي صلح و توسعه نيز نظارت مي کنند.
سر تمام کساني که در راس هرم سازمان اطلاعاتي کشور قرار داشتند برباد رفت. حدود بيش از ٣٠٠ افسر بالارتبه يا دستگير شدند يا به بازنشستگي اجباري تن دادند. تمام کساني که عضو سازمان اطلاعات نظامي بودند يا با آن رابطه داشتند کاملا تصفيه شدند. در همين زمان، با يک بازسازي بسيار وسيع ساختار سياسي، تمام کساني را که در وزارت خانه ها، حتي احتمال مي رفت که هوادار ژنرال خين نيونت باشند از کار برکنار شدند.
پيشترها، نه وين، براي کنترل ارتش و براي آنکه ارتش حتي کوچک ترين هوسي براي به خطر انداختن قدرت شخصي او به خود راه ندهد، سازمان اطلاعاتي را استحکام بخشيده بود. قدرتي که به زعم ژنرال هاي کنوني زيادي مستقل بوده و موجب دردسر است. بعد از آنکه پليس به وزارت کشور « واگذار» شد (ليکن تمام سران آن را افسران سابق ارتش تشکيل مي دهند)، سازمان جديد اطلاعات نظامي به نام سازمان دفاع براي امنيت نظامي، تحت فرماندهي سران پرقدرت منطقه رانگون که مستقيما از ژنرال تورا شوه مان (٤) فرمان مي گيرند که وي نيز مستقيما به تان شوه جواب پس مي دهد، قرار گرفته است. فرمانده جديد سازمان اطلاعات نظامي، ژنرال مينت سوه، يکي از برادرزادگان (يا خواهرزادگان) تان شوه مي باشد.
سورتمه سه اسبه پيشين که در راس شوراي عالي صلح و توسعه قرار داشت جاي خود را، به قول اقليت هاي قومي، به « باند چهارگانه » داده است، باندي که در آن فرمانده کل قوا، مونگ آيه به نظر بسيار منزوي مي رسد.
دو رهبراصلي حکومت بر سر دو مسئله مهم با هم اختلاف دارند: مونگ آيه دلش مي خواهد سر مذاکرات را با خانم اونگ سان سوو کي باز کند در حالي که تان شوه بر سر اين مسئله کاملا انعطاف ناپذير است. مسئله ديگر رابطه با چين است، مسئله اي که هميشه نقطه اختلاف عميق مونگ آيه و خين نيونت بوده است. نابودي خين نيونت چيزي را در اين مسئله تغيير نداده است زيرا تان شوه، مصلحت گرا، همان سياست را ادامه مي دهد.
سياست بيرماني درمورد چين عمدتا به گروه هاي « وا » مربوط مي شود. اين گروه ها که باقي مانده هاي حزب کمونيست بيرماني هستند و با حکومت توافق نامه و آتش بس امضا کرده اند، در مناطق شمالي کشور، در سرحدات مرزهاي بيرماني و چين مستقر شده اند. کادرهاي بسياري از آنها چيني هايي هستند که در زمان حمايت چين از حزب کمونيست بيرماني، از طرف پکن به بيرماني آمده وهمانجا مستقر شده اند. اينان از طريق اقليت هاي بومي، پايگاه اصلي نفوذ چين در بيرماني را تشکيل مي دهند. درواقع اينان گروه هاي فشار بسيار موثري براي پکن هستند زيرا چين از بيرماني براي حمايت از کناره هاي جنوب غربي اش در مقابل هند استفاده مي کند و نيز اين کشور راهي است براي نفوذ اختصاصي چين به طرف اقيانوس هند بدون آنکه مجبور باشد از تنگه مالاکا عبور کند.
علاوه بر اين، توسعه قسمت بالايي رودخانه مکونگ براي چين از اهميت بسياري برخوردار است و اين امر بدون همکاري با بيرماني غيرممکن مي باشد. طرح بهبودسازي کشتي راني در مکونگ مي بايست قاعدتا با نابود کردن ديوارهاي مرجاني و جريان هاي تند آب، اين رودخانه را در قسمت بالايي آن قابل استفاده سازد و بدين ترتيب به کشتي هاي ٥٠٠ تني امکان دهد تا در تمام مدت سال بين جنوب يمن و لوانگ پرابانگ در لائوس رفت و آمد کنند. درمقابل منافع اقتصادي چين، اثرات منفي محيط زيستي اين طرح ناديده گرفته شده اند و کسي نيز نظر مردمي که در اطراف اين رودخانه زندگي مي کنند را نپرسيده است.
براي پاسخگويي به اين همه خوش خدمتي، چين از رژيم بيرماني حمايت نظامي و اقتصادي مي کند (٥). ناگفته نماند که اين حمايت با دو عامل فشار همراه است. اولين عامل فشار، نهضت ملي وا ( ايالت متحده نظامي وا ) مي باشد که منطقه خودگردان خود را دارد (منطقه ويژه شماره ٢). اين منطقه در مرزهاي چين قرار گرفته ونيروهاي نظامي وا حدودا از ٢٠ هزار نفرتشکيل شده است. عامل دوم فشاروام هاي کم بهره چين است به بيرماني که اقتصاد اين کشور را کاملا حمايت مي کند. در مارس سال ٢٠٠٤، معاون نخست وزير چين، وو يي، براي امضاي ٢٤ توافق نامه براي همکاري هاي تکنيکي و اقتصادي که قرضي ٢٠٠ ميليون دلاري به دوش بيرماني به جاي گذاشت، به رايگون رفت.
ژنرال مونگ آيه که يک ناسيوناليست دوآتشه مي باشد به سختي مي تواند اين نفوذ چين و نيز خودگرداني اعطا شده به اقليت هاي بومي که خواسته هاي ملي شان مدام در حال افزايش است را تحمل کند. او بسيار مايل است که اين نهضت را يا با يک حمله نظامي از بين ببرد و يا اينکه بدون چون چرا تسليم خود سازد و اکنون که خين نيونت از بين رفته است، ژنرال مونگ آيه قصد دارد تا زور بازوي خود را به گروه هايي که سرتسليم فرود نياورده اند، به خصوص به واهاي ايالت متحد نظامي وا، نشان دهد.
ژنرال تان شوه، بدون آنکه تمام سياست هاي خين نيونت را قبول کند، اعتقاد دارد که خين نيونت کارهاي مثبتي انجام داده و خود را براي ادامه آنها متعهد ساخته است. وي همچنين سياست همکاري باچين را به مونگ آيه تحميل کرده است زيرا کمک هاي مالي چين براي بيرماني غيرقابل چشم پوشي مي باشد. تا جايي که به چين مربوط مي شود، اين کشور هيچگاه نخواهد توانست وجود يک حکومتي ضدچيني را در رايگون تحمل نمايد. بدين ترتيب رژيم بيرماني مي تواند براي بقاي خود همواره روي چين حساب کند.
پی نوشت ها:
(١) بعد از کودتاي نظامي سال ١٩٨٨، شوراي برقراري نظم نوين و حکومت قانون تشکيل شد که نامش را در سال ١٩٩٨ به شوراي عالي صلح و توسعه تغيير داد.
(٢) در تايلند مردم را به اسم کوچکشان صدا مي کنند و اگر بخواهند دقيق تر باشند نام خانوادگي را به آن مي افزايند ولي هيچگاه کسي را مستقيما با نام خانوادگي اش صدا نمي کنند.
(٣) اينان به خاطر تقسيمات ارضي جديد که کشور را به چهار منطقه اداري نظامي تقسيم کرده است و به رهبري ژنرال هاي ارتش وابسته به آقاي تان شوه، فرماندهان مناطقي که از نظر جغرافيايي به آنان وابسته اند را اداره مي کنند.
(٤) ژنرال تان شوه، سمت جديد فرمانده کل نيروهاي داخلي ارتش را مخصوصا براي او به وجود آورد.
(٥) با وجودي که بيرماني اخيرا با خريد ميگ هاي ٢٩ از روسيه و تانکهاي سنگين ت ٧٢ و هزار وسيله حمل و نقل زره پوش از نوع ب. ت.ر- ٣ يو از اوکراين، منابع تدارک سلاح خود را متنوع کرده است، چين همچنان بزرگ ترين فروشنده اسلحه به بيرماني به شمار مي رود..
معرفي سايت مرتبط با اين مقاله
تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله
