مثلث سرنوشت: ایران، عراق و ترکیه
واشنگتن تایمز در مقاله ای در خصوص روابط دیپلماتیک ایران با عراق و کنش های میان ایران با ایالات متحده می نویسد: رئیس جمهور جدید ایران هیچ اهمیتی به تهدیدهای بین المللی و سخنان خشمناک پرزیدنت بوش در خصوص کشورش ندارد.
در ادامه این مقاله آمده است: محمود احمدی نژاد هفته گذشته خطاب به مقامات امریکایی می گوید:« شما همان افرادی هستید که تسلیحات هسته ای خود را بر علیه انسان های بی گناه به کار گرفته و مواد شیمیایی را در اختیار رژیم سابق عراق قرار دادید، شما باید در دادگاه های بین المللی به عنوان جنایتکار جنگی محاکمه شوید.»
رئیس جمهوری ایران در حال حاضر در حلقه طرفداران ایالات متحده قرار گرفته است. سربازان امریکایی شرق و غرب ایران را به محاصره خود در آورده اند. البته این مسایل نیز هیچ تغییری در مواضع سرسختانه رئیس جمهوری ایران به وجود نیاورده اند. هنوز مشخص نیست که آیا هدف احمدی نژاد از این قبیل اظهارات تحریک مقامات امریکایی است یا خیر.
با وجود حضور سربازان امریکایی در عراق و رابطه حسنه دولت مردان این کشور با مقامات امریکایی، به نظر می رسد که عراق آزاد موضعی متفاوت در برابر ایران اتخاذ کرده است.
رئیس جمهوری این کشور در سفر هفته گذشته خود به ایران خطاب به مقامات کشور میزبان گفت: همین جا صراحتا اعلام می کنم که متهم کردن ایران به دخالت در امور داخلی عراق، ادعایی کاملا پوچ و بی پایه و اساس بوده، چرا که مقامات ایرانی هیچ نیازی به دخالت در امور عراق ندارند.
این سخنان جلال طالبانی بدین معناست که سردمداران قدرت در عراق رویه خود را از امریکایی ها جدا کرده اند. ایالات متحده هر زمان که در آستانه تصمیمی بزرگ در خصوص خروج سربازان خود از عراق قرار می گیرد، باید این نکته را هم در نظر بگیرد که ایران، عراق، ترکیه و سوریه، سرزمین هایی نیستند که قابل تفکیک با مرزهای جغرافیایی باشند. این کشورها هر کدام حلقه ای از یک پازل چند تکه هستند. پازلی که هر حادثه ای در یکی از تست هایی آن، تست دیگر را هم به تکان در می آورد.
نویسنده این مقاله در ادامه می افزاید: هنوز چند ماه از حمله ایالات متحده به عراق نگذشته بود که در گفتگویی که با یکی از مقامات امریکایی داشتم، از وی این جملات را شنیدم: اشغال عراق در واقع انتقام بحران گروگان گیری کارمندان سفارت خانه امریکا در ایران را نیز از این کشور می گیرد.
البته زمانی که شما در خیابان های عراق قدم می زنید، تنها یک جمله را از دهان مردم کوچه بازار می شنوید: برنده واقعی این نبرد، ایران است.
در نگاهی جامع تر به خوبی می توان نتیجه گرفت که ایالات متحده با حمله به افغانستان و عراق، طالبان و صدام حسین را که هر دو از دشمنان ایران بودند را نابود کرد.
در صورتی که سربازان امریکایی زودتر از موعد اقدام به خروج از عراق کنند، بی شک قدرت رژیم فعلی ایران در داخل و خارج مرز ها چند برابر خواهد شد. بنابراین در حال حاضر تنها راه پیشروی مقامات امریکایی این است که با حضور بیشتر در خاک عراق، پیروزی خود را قطعی کرده و علاوه بر این بدون دخالت نظامی مستقیم در ایران، به مبارزه با این کشور از راه دور بپردازند. حقیقت این است که امریکایی ها بی توجه به سخنان جلال طالبانی ـ رئیس جمهور عراق ـ در حال مبارزه با ایران از طریق نفوذ در خاک عراق هستند.
در جبهه فعالیت های هسته ای نیز این مساله که آژانس بین المللی انرژی هسته ای در آخرین نشست شورای حکام ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت را به تاخیر انداخت، بیان گر این مساله است که در حال حاضر همه چیز در کنترل است.
این ادعای ایران که این کشور نیز باید به دلیل دستیابی اسراییل به فن آوری هسته ای به آن دست پیدا کند، چندان هم غیر منطقی نیست. در حال حاضر هیچ کشوری در جامعه بین المللی مخالف حق ایران برای دستیابی به فن آوری هسته ای نیست، اما دقیقا ترس از تولید تسلیحات هسته ای است که طرح روسیه را تبدیل به ناجی بحران فعلی کرد.
در تهران، وزیر امور خارجه روسیه تمامی تلاش خود را به کار گرفت تا دولت ایران را متقاعد سازد که غنی سازی اورانیوم باید در خاک روسیه ادامه پیدا کند.
در حال حاضر به چندین دلیل زیر، طرح روسیه عاقلانه تر و به نفع طرفین است: 1- تحریم اقتصادی به هیچ وجه امکان پذیر و کارساز نیست. تجربه اثبات کرده است که تحریم های اقتصادی، تنها حس انزجار ایرانیان را از امریکا بیشتر خواهد کرد. در حال حاضر بیش از هفتاد میلیون ایرانی زیر سن سی سال قرار داشته و با بحران بیکاری رو به رو هستند.
بنابراین ایالات متحده باید برای افزایش محبوبیت خود تحریم های موجود را مهم لغو کند. نسل جدید ایران به هیچ وجه به یاد نمی آورند که ایالات متحده در جنگ ایران و عراق، کنار عراق ایستاد. بمب بر سر آنها ریخته بود.
2- ایالات متحده باید تمام تلاش خود را به کار بگیرد تا فعالیت بازرسان سازمان بین المللی انرژی هسته ای در ایران همچنان ادامه یابد.
3- نباید به سرویس های جاسوسی و منابع اطلاعاتی داخلی چندان اعتماد کرده برای درک این نکته تنها باید موضوع احمد چلبی را به خاطر داشت. افرادی که در ایران و یا عراق زندگی می کنند، طبعا منافعی متفاوت از ایالات متحده داشته و به آن بیشتر اهمیت می دهند.
و نکته آخر این که ایالات متحده باید تمام تلاش خود را برای برقرار رابطه مستحکم تر با ترکیه به کار بگیرد. ترکیه باید به دنبال استراتژی های ایالات متحده در خصوص حوادث جاری در منطقه احساس مسئولیت کند.
قطعی ترین مساله این است که عقب نشینی از عراق به هیچ وجه راه حل مناسبی نیست. در صورتی که این اتفاق پیش از به ثبات رسیدن عراق رخ دهد، بی شک هر حادثه ناخوشایندی که در منطقه رخ دهد، به حساب امریکا گذاشته خواهد شد. در چنین شرایط هیچ کسی نمی تواند عدم وقوع یازدهم سپتامبر دیگری را تضمین کند.
معرفي سايت مرتبط با اين مقاله
در ادامه این مقاله آمده است: محمود احمدی نژاد هفته گذشته خطاب به مقامات امریکایی می گوید:« شما همان افرادی هستید که تسلیحات هسته ای خود را بر علیه انسان های بی گناه به کار گرفته و مواد شیمیایی را در اختیار رژیم سابق عراق قرار دادید، شما باید در دادگاه های بین المللی به عنوان جنایتکار جنگی محاکمه شوید.»
رئیس جمهوری ایران در حال حاضر در حلقه طرفداران ایالات متحده قرار گرفته است. سربازان امریکایی شرق و غرب ایران را به محاصره خود در آورده اند. البته این مسایل نیز هیچ تغییری در مواضع سرسختانه رئیس جمهوری ایران به وجود نیاورده اند. هنوز مشخص نیست که آیا هدف احمدی نژاد از این قبیل اظهارات تحریک مقامات امریکایی است یا خیر.
با وجود حضور سربازان امریکایی در عراق و رابطه حسنه دولت مردان این کشور با مقامات امریکایی، به نظر می رسد که عراق آزاد موضعی متفاوت در برابر ایران اتخاذ کرده است.
رئیس جمهوری این کشور در سفر هفته گذشته خود به ایران خطاب به مقامات کشور میزبان گفت: همین جا صراحتا اعلام می کنم که متهم کردن ایران به دخالت در امور داخلی عراق، ادعایی کاملا پوچ و بی پایه و اساس بوده، چرا که مقامات ایرانی هیچ نیازی به دخالت در امور عراق ندارند.
این سخنان جلال طالبانی بدین معناست که سردمداران قدرت در عراق رویه خود را از امریکایی ها جدا کرده اند. ایالات متحده هر زمان که در آستانه تصمیمی بزرگ در خصوص خروج سربازان خود از عراق قرار می گیرد، باید این نکته را هم در نظر بگیرد که ایران، عراق، ترکیه و سوریه، سرزمین هایی نیستند که قابل تفکیک با مرزهای جغرافیایی باشند. این کشورها هر کدام حلقه ای از یک پازل چند تکه هستند. پازلی که هر حادثه ای در یکی از تست هایی آن، تست دیگر را هم به تکان در می آورد.
نویسنده این مقاله در ادامه می افزاید: هنوز چند ماه از حمله ایالات متحده به عراق نگذشته بود که در گفتگویی که با یکی از مقامات امریکایی داشتم، از وی این جملات را شنیدم: اشغال عراق در واقع انتقام بحران گروگان گیری کارمندان سفارت خانه امریکا در ایران را نیز از این کشور می گیرد.
البته زمانی که شما در خیابان های عراق قدم می زنید، تنها یک جمله را از دهان مردم کوچه بازار می شنوید: برنده واقعی این نبرد، ایران است.
در نگاهی جامع تر به خوبی می توان نتیجه گرفت که ایالات متحده با حمله به افغانستان و عراق، طالبان و صدام حسین را که هر دو از دشمنان ایران بودند را نابود کرد.
در صورتی که سربازان امریکایی زودتر از موعد اقدام به خروج از عراق کنند، بی شک قدرت رژیم فعلی ایران در داخل و خارج مرز ها چند برابر خواهد شد. بنابراین در حال حاضر تنها راه پیشروی مقامات امریکایی این است که با حضور بیشتر در خاک عراق، پیروزی خود را قطعی کرده و علاوه بر این بدون دخالت نظامی مستقیم در ایران، به مبارزه با این کشور از راه دور بپردازند. حقیقت این است که امریکایی ها بی توجه به سخنان جلال طالبانی ـ رئیس جمهور عراق ـ در حال مبارزه با ایران از طریق نفوذ در خاک عراق هستند.
در جبهه فعالیت های هسته ای نیز این مساله که آژانس بین المللی انرژی هسته ای در آخرین نشست شورای حکام ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت را به تاخیر انداخت، بیان گر این مساله است که در حال حاضر همه چیز در کنترل است.
این ادعای ایران که این کشور نیز باید به دلیل دستیابی اسراییل به فن آوری هسته ای به آن دست پیدا کند، چندان هم غیر منطقی نیست. در حال حاضر هیچ کشوری در جامعه بین المللی مخالف حق ایران برای دستیابی به فن آوری هسته ای نیست، اما دقیقا ترس از تولید تسلیحات هسته ای است که طرح روسیه را تبدیل به ناجی بحران فعلی کرد.
در تهران، وزیر امور خارجه روسیه تمامی تلاش خود را به کار گرفت تا دولت ایران را متقاعد سازد که غنی سازی اورانیوم باید در خاک روسیه ادامه پیدا کند.
در حال حاضر به چندین دلیل زیر، طرح روسیه عاقلانه تر و به نفع طرفین است: 1- تحریم اقتصادی به هیچ وجه امکان پذیر و کارساز نیست. تجربه اثبات کرده است که تحریم های اقتصادی، تنها حس انزجار ایرانیان را از امریکا بیشتر خواهد کرد. در حال حاضر بیش از هفتاد میلیون ایرانی زیر سن سی سال قرار داشته و با بحران بیکاری رو به رو هستند.
بنابراین ایالات متحده باید برای افزایش محبوبیت خود تحریم های موجود را مهم لغو کند. نسل جدید ایران به هیچ وجه به یاد نمی آورند که ایالات متحده در جنگ ایران و عراق، کنار عراق ایستاد. بمب بر سر آنها ریخته بود.
2- ایالات متحده باید تمام تلاش خود را به کار بگیرد تا فعالیت بازرسان سازمان بین المللی انرژی هسته ای در ایران همچنان ادامه یابد.
3- نباید به سرویس های جاسوسی و منابع اطلاعاتی داخلی چندان اعتماد کرده برای درک این نکته تنها باید موضوع احمد چلبی را به خاطر داشت. افرادی که در ایران و یا عراق زندگی می کنند، طبعا منافعی متفاوت از ایالات متحده داشته و به آن بیشتر اهمیت می دهند.
و نکته آخر این که ایالات متحده باید تمام تلاش خود را برای برقرار رابطه مستحکم تر با ترکیه به کار بگیرد. ترکیه باید به دنبال استراتژی های ایالات متحده در خصوص حوادث جاری در منطقه احساس مسئولیت کند.
قطعی ترین مساله این است که عقب نشینی از عراق به هیچ وجه راه حل مناسبی نیست. در صورتی که این اتفاق پیش از به ثبات رسیدن عراق رخ دهد، بی شک هر حادثه ناخوشایندی که در منطقه رخ دهد، به حساب امریکا گذاشته خواهد شد. در چنین شرایط هیچ کسی نمی تواند عدم وقوع یازدهم سپتامبر دیگری را تضمین کند.
معرفي سايت مرتبط با اين مقاله
تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله
