طراحی شهری از منظر میراث فرهنگی

از منظر میراث فرهنگی فقط كالبد شهر مورد توجه قرار نمی گیرد، بلكه به شهروندان نیز اندیشیده می شود. در این دیدگاه شهروندان انسان هایی با ویژگی های خاصی هستند كه با مطالعه سابقه تاریخی آنها قابل شناسایی می باشند. آنها از گذشته های دور تجارب ارزشمندی راجع به چگونه زیستن دارند كه چون راز زندگی آنها است به راحتی آن را در اختیار همه قرار نمی دهند، بلكه طراحان با پژوهش های مناسب بر روی آثار تاریخی _ فرهنگی شهر باید گذشته آنها را شناخته تا بر اساس آن آینده مناسب شهر را پیش بینی نمایند. طراحان ما باید بدانند شهرهای ما محل زندگی شهروندانی است كه به هر طریقی كه به خواهند، نمی توانند به آنها شكل بدهند، آنها نیازمند اتصال به گذشته تاریخی خود هستند تا با احساس شادابی و سرزنده بودن آینده خود را بهتر از گذشته بسازند، چرا كه وقتی ملتی گذشته خود را فراموش كرد لاجرم یك بار دیگر باید آن را تجربه نماید. به همین علت است كه شناسایی میراث نامحسوس (معنوی) شهروندان شامل نتایج حاصل از پژوهش های (مردم شناسی، زبان و گویش، هنرهای سنتی، ابنیه و بافت، باستان شناسی) برای استفاده در سیاستگذاری، برنامه ریزی، تصمیم گیری فعالیت های شهر و دستیابی به راه حل های بهینه و بصرفه ضروری، می باشد. از منظر میراث فرهنگی، سیر تطور هر پدیده ای از گذشته تا به امروز در ابعاد مادی و معنوی مورد توجه قرار می گیرد تا بر اساس اطلاع از فرآیند تاریخی آن و نیازها و امكانات امروز حركت آینده ترسیم شود تا پیش بینی ها معقول باشد و متحقق گردد. همچنین از این منظر، ویژگی ها و استعدادهای تاریخی _ فرهنگی شهرهای مختلف كه در حقیقت مزیت های تاریخی _ فرهنگی آن شهرها هستند به عنوان بهترین منابع محلی جهت ایفای نقش شهروندان در توسعه پایدار و دستیابی به راه حل های بهینه و به صرفه باید مورد توجه قرار گیرند.
با توجه به نكات فوق الذكر ضروری است موارد ذیل در متن شرح خدمات طرح های شهری مورد توجه قرار گیرد:
۱. تدوین راهبردهای توسعه شهر بر اساس مطالعات تاریخی _ فرهنگی و طبیعی منطقه
۲. شناخت ساختار تاریخی _ فرهنگی و خوانا نمودن وجوه مختلف میراث فرهنگی هر یك از مناطق شهر
۳. شناخت مزیت های تاریخی _ فرهنگی شهر با استفاده از پژوهش های تاریخی _ فرهنگی انجام شده به منظور هویت یابی و ارایه سنبل معرفی شهر و شناخت نحوه تعامل شهروندان با عوامل محیطی خاص آن شهر، برای دستیابی به راه حل های بهینه و بصرفه.
۴. شناخت میراث نامحسوس (معنوی) شهروندان از طریق پژوهش های (باستان شناسی، مردم شناسی، هنرهای سنتی، ابنیه و بافت، زبان و گویش) برای استفاده در سیاستگذاری، برنامه ریزی، تصمیم گیری فعالیت های شهری
۵. تعیین محدوده آثار تاریخی _ فرهنگی واقع در هر یك از مناطق شهر و ارایه ضوابط ساخت و ساز در اطراف این محدوده ها
۶. تعیین كاربری مناسب برای ابنیه تاریخی قابل احیا و ضوابط و معیارهای لازم برای مرمت، احیا و بازسازی ابنیه و بافت های تاریخی _ فرهنگی طبق ضوابط سازمان میراث فرهنگی كشور
۷. تعیین معیارهای لازم برای سامان دهی معرفی تپه ها و محوطه های تاریخی واقع در محدوده شهرها طبق ضوابط سازمان میراث فرهنگی كشور
۸. تعیین ضوابط و معیارهای لازم برای ایجاد انواع موزه ها در مناطق مختلف شهر
۹. تعیین الگوهای معماری و شهرسازی اماكن مسكونی و عمومی منبعث از مطالعات تاریخی شهر
۱۰. تعیین روش های معرفی و شناساندن آثار تاریخی _ فرهنگی واقع در مناطق شهر
۱۱. ارایه راهكارهای مناسب جهت مشاركت مردم و جذب سرمایه گذاری در زمینه احیا و بازسازی ابنیه و بافت های تاریخی جهت معرفی بهتر میراث فرهنگی شهر
۱۲. بررسی و اصلاح قوانین موجود و وضع قوانین جدید برای تسریع در مرمت، احیا، مقاوم سازی و بازسازی ابنیه و بافت های تاریخی _ فرهنگی
منبع: خبرگزاری میراث فرهنگی

---

معرفي سايت مرتبط با اين مقاله