اندوه پنهان
نویسنده: محمد کاظم علیپور
تعداد صفحات : 103
قيمت: 600 تومان
شابک: 7 ـ 891 ـ 471 ـ 964
نوبت چاپ: اول 1383
شمارگان: 2200
اندوه هاي لال در گذرگاه زمان كه كمتر كسي به آن راه يافته است تا اندوه سپيد ميراث هاي كهن در تالابهاي تاريخ با شب نالههايش از پشتپردههاي اعصار اين مرز و بوم به آفتاب راه بگشايد و مردم عريان ببينند آنچه را در چند خزر فاصله و سينة ورمكردة خليج و كوليهاي بيخانمان بر اين مردم رفته است. سختي هاي روزگار ترنج تلخ، پيالههاي اندوه، اندوه هاي پنهان، زخم ناسور است بر بدنة اين مرز و بوم كه عليپور آن را در شعرهايش فرياد كشيده است تا بانوان اين كتيبههاي مخدوش در صبحگاه غمگين در پناه ملاحان برهوت، ماه خميده را در جنون خاطرهها احساس كند. كسوف از درد، ردي از زخم و دلتنگي ها و حسرت ها، هجرت و هبوط، واگويههاي تلخ است كه عليپور آن را با دست تقدير در شعرهايش بازبيني كرده است تا ديوانگان اقليم آب، دستمال كالش را بردارد و در فرودگاه موعود لحظههاي آمدن كسي زلال آخر را لاجرعه سر كشد تا پايان انتظار را اعلان نمايد. شعرهاي عليپور مملو از واگويههاي اجتماعي سياسي و مذهبي است كه در سراسر مجموعه جريان يافته است. جريان از تصوير و واژگان بكر و بديع كه در كنار ساير عناصر ادبي كه موسيقي دروني شعر را كمك كرده است از زيبايي هاي زيباشناختي تمام شعرهاي عليپور است. وي فرم و قالب را خود ميشناسد و استفاده بيجا از آنها ميداند لذا در تمام شعرهايش فرم و محتوا در كنار هم خوش نشسته است اگر چندگاهي مستقيمگويي وتركيبهاي نخنما به قوت شعر ضربه زده است ولي با تمام اينها، موسيقي دروني، تركيبات و استفاده از عناصر امروزي ادبيات فارسي، خميرمايهاي است كه عليپور شيوة استفاده از آن را خوب ميداند.
با تمام كاستي ها و ضعف هايي كه برخاسته از پرگويي و عدم پذيرش ايجاز در شعرهاي عليپور به چشم ميآيد با يك شاعر موفق و شعرهايي قوي طرفيم.
تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله
تعداد صفحات : 103
قيمت: 600 تومان
شابک: 7 ـ 891 ـ 471 ـ 964
نوبت چاپ: اول 1383
شمارگان: 2200
معرفی کتاب:
اندوه هاي لال در گذرگاه زمان كه كمتر كسي به آن راه يافته است تا اندوه سپيد ميراث هاي كهن در تالابهاي تاريخ با شب نالههايش از پشتپردههاي اعصار اين مرز و بوم به آفتاب راه بگشايد و مردم عريان ببينند آنچه را در چند خزر فاصله و سينة ورمكردة خليج و كوليهاي بيخانمان بر اين مردم رفته است. سختي هاي روزگار ترنج تلخ، پيالههاي اندوه، اندوه هاي پنهان، زخم ناسور است بر بدنة اين مرز و بوم كه عليپور آن را در شعرهايش فرياد كشيده است تا بانوان اين كتيبههاي مخدوش در صبحگاه غمگين در پناه ملاحان برهوت، ماه خميده را در جنون خاطرهها احساس كند. كسوف از درد، ردي از زخم و دلتنگي ها و حسرت ها، هجرت و هبوط، واگويههاي تلخ است كه عليپور آن را با دست تقدير در شعرهايش بازبيني كرده است تا ديوانگان اقليم آب، دستمال كالش را بردارد و در فرودگاه موعود لحظههاي آمدن كسي زلال آخر را لاجرعه سر كشد تا پايان انتظار را اعلان نمايد. شعرهاي عليپور مملو از واگويههاي اجتماعي سياسي و مذهبي است كه در سراسر مجموعه جريان يافته است. جريان از تصوير و واژگان بكر و بديع كه در كنار ساير عناصر ادبي كه موسيقي دروني شعر را كمك كرده است از زيبايي هاي زيباشناختي تمام شعرهاي عليپور است. وي فرم و قالب را خود ميشناسد و استفاده بيجا از آنها ميداند لذا در تمام شعرهايش فرم و محتوا در كنار هم خوش نشسته است اگر چندگاهي مستقيمگويي وتركيبهاي نخنما به قوت شعر ضربه زده است ولي با تمام اينها، موسيقي دروني، تركيبات و استفاده از عناصر امروزي ادبيات فارسي، خميرمايهاي است كه عليپور شيوة استفاده از آن را خوب ميداند.
با تمام كاستي ها و ضعف هايي كه برخاسته از پرگويي و عدم پذيرش ايجاز در شعرهاي عليپور به چشم ميآيد با يك شاعر موفق و شعرهايي قوي طرفيم.
تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله