نخستین فرود انسانی بر سطح مریخ و گمانه‌های زمانی

بیست سال پس از نخستین فرود آپولو بر سطح ماه، ناسا برآورد زمانی و توان تكنولوژیكی لازم برای اعزام انسان به ماه را برای كشف رموز منظومه شمسی، تسلیم شورای ملی فضانوردی كرده، اما در گزارش این سازمان از ذكر هزینه‌های این طرح اجتناب شده است.
مقامات ناسا می‌گویند كه هدف این گزارش این است كه شالوده اطلاعاتی لازم را در اختیار شورای ملی فضانوردی قرار بدهد تا این شورا بتواند به پرسش‌های مطرح شده پاسخ بگوید. در این گزارش پنج جدول زمانی برای اكتشاف ماه و مریخ ترسیم شده است. در نخستین مراحل، استقرار یك پایگاه سرنشین‌دار در كره ماه در سال 2002، و فرود آوردن انسان بر مریخ در سال 2011 مورد نظر بود. جدول زمانی به هر نحوی كه تنظیم شده باشد، سازمان ناسا به مجموعه تكنولوژی‌های دشواری نیاز خواهد داشت تا بتواند برای اكتشاف رموز منظومه شمسی به پرتاب سفینه‌ای سرنشین‌دار دست بزند. شاتل‌ها و موشك‌های جدیدی لازم‌اند تا باری به وزن 50 تا140 تن را در مدار زمین قرار بدهند. شاتل فعلی فقط می‌تواند 3ر17 تن بار را به فضا ببرد.
وسایل دیگر باید بار را به مدار ماه یا مریخ ببرند و سپس بر سطح آن‌ها فرود بیاورند.
ناسا در نظر دارد كه ابتدا به انجام مأموریت‌های روباتی به ماه و مریخ دست بزند. زیرا، پیش از آنكه بتواند پایگاهی برای استقرار بر سطح ماه انتخاب كند، باید آن را در مقیاسی وسیع‌تر بكاود. نخستین مأموریت روباتی به مریخ شامل دو سفینه فضایی خواهد بود، كه هر یك متشكل از یك مدار گرد و یك سفینه فود است. مدار گرد باید از سطح سیاره نقشه برداری كند، و سفینه فرود به گردآوری اطلاعات لرزه شناختی و هواشناختی بپردازد.
به دنبال این مأموریت یك مأموریت سراسری انجام می‌شود، به این معنی كه چندین سفینه در نقاط مختلف مریخ استقرار خواهند یافت. سفینه فرود ابزاری برای كاوش‌های علمی در زیر سطح كار خواهد گذاشت و همچنین ابزار دیگری بر روی سطح قرار خواهد داد. این وسایل اطلاعات را از طریق سفینه مادر در مدار مریخ به زمین ارسال خواهند كرد. به این طریق دانشمندان خواهند توانست كه از زمین شناسی سیاره مدلی تهیه كنند و به جزئیات بیشتری درباره لرزه‌شناسی، هواشناسی، و برهم‌كنش جو و سطح سیاره دست بیابند.
در مرحله بعدی سفینه‌ای ارسال خواهد شد كه یك نمونه 5 كیلوگرمی از سنگ، خاك و جو مریخ را به زمین بر می‌گرداند. سرانجام ناسا دو سفینه فضایی پرتاب خواهد كرد، كه هر كدام متشكل از یك سفینه مدار گرد و یك ماهواره مخابراتی است. مدار گرد اطلاعات دور سنجشی مفصلی از نواحی مورد نظر فراهم خواهد آورد.
موضع ماهواره مخابراتی چنان خواهد بود كه بتواند از تمام قسمت‌های مسیر مدار گرد به دور مریخ اطلاعات جمع كند و این اطلاعات را به زمین برگرداند. با استفاده از وسایلی كه بر سطح سیاره حركت می‌كنند وارسی دقیقی از پایگاه‌های فرودی كه بر اساس اطلاعات قبلی انتخاب شده‌اند، به عمل خواهند آورد.
در ضمن پروازهای روباتی به مریخ سفینه فضایی تابش كیهانی پرانرژی و تابش ناشی از شراره‌های خورشیدی را اندازه‌گیری می‌كند. این اطلاعات را طراحان سفینه لازم دارند تا بتوانند محافظت سرنشن را در برابر تابش تأمین كنند. گرچه ناسا از هزینه اجرای این طرح مقدماتی ذكری به میان نیاورده است، اما تحلیل گران امور فضایی معتقدند كه مخارج آن سر به 30 میلیارد دلار می‌زند. جان پایك، عضو فدراسیون دانشمندان امریكایی، می‌گوید: اشكال عمده این مطالعات این است كه در آن فقط مزیت‌های فنی روش‌های مختلف با هم مقایسه شده‌اند، نه هزینه‌ها و تكنولوژی‌ها، وقتی پای هزینه‌ها هم به میان بیاید، ممكن است همه چیز تغییر كند.