مراقبت در زندگی و حالات روحی و اخلاقی کودک

مراقبت و نظارت در رفتار کودکان، آنها را از هرگونه زیاده روی و انحراف باز می دارد. هرگاه که خواستند بیراهه بروند. و یا کار زشتی انجام بدهند، و یا در کاری دچار شک و دودلی گردند، نظارت (پدرانه) و (مادرانه) به کمک کودک می آید و او را با راهنمائی لازم به راه راست و خوبیها هدایت می کند. هستند پدران و مادرانی که اصلا در کار و رفتار و روابط اخلاقی کودکان خود هیچ گونه نظارت و دقتی ندارند. اگر پدر و مادر در سخن کودک بدی و زشتی شنیدند، باید کنجکاو شوند، که از کجا یاد گرفت و با چه کسی هم بازی شد، و این روزها به خانه چه کسی رفت؟ آنگاه باید با تلقین و تشویق و تداوم نظارت، بدیها را از کودک گرفت. اگر دیدند به برادرش ظلم کرد یا او را زد. ریشه یابی کنند آیا اعصابش ضعیف است؟ آیا به او ظلم شد؟ آیا پدر و مادر ناآگاهانه به او کمتر محبت نمودند، علت چیست؟ اگر نظارت و مراقبت دائمی ، نباشد. تربیت صحیح امکان ندارد. روزی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مقداری شیر در ظرفی ریخت و به امام حسن (علیه السلام) داد تا بنوشد – حسین (علیه السلام) بلند شد تا از دست حسن ( علیه السلام) بگیرد رسول خدا حسین (علیه السلام) را گرفت و مانع شد. فاطمه ی زهرا (علیها السلام) فرمود یا رسول الله حسن ( علیه السلام) را بیشتر دوست دارید؟ رسول خدا فرمودند نه، حسن ( علیه السلام ) اول تقاضای آب کرد و حق تقدم دارد باید به کودکان آموخت که حق تقدم را رعایت کنند (1)

پی نوشت:

1- بحارالانوار ج 43 ص 283

منبع: مسئولیت تربیت