اتل متل يه شاعر

در مدح مرحوم ابالفضل سپهر

خدای رحمان - اول قصّه ی ماست
قصّه ی قصّه گوی - قصّه های غصّه هاست
_
اتل متل یه شاعر، - پر از شوره و احساس
قصّه می گه ز نرگس - قصّه ای از گل یاس
_
اتل متل یه شاعر - مهربون و با صفا
همیشه می نویسه - اون برای بچه ها
_
اتل متل یه شاعر - که درد جبهه داره
اتل متل می خونه - قصّه داره دوباره
_
اتل متل یه شاعر - ضد ثموده و عاد
راوی یک حماسه - مثل حضرت سجاد
_
همون که شام و کوفه - شور و غوغا به پا کرد
با خطبه هاش اون جاها - عالمو کربلا کرد
_
شاعر قصه ی ما - اون شاعر_ شهیدا
پرستو شده حالا - جماعت بچه ها
_
چن ماه پیش می گفتن - بستری و بیماره
مدتیه شاعرِ - ما کلیه نداره
_
شاعر قصه ی ما - ابوالفضل سپهره
همونی که بانی - اتل متل تو شعره
_
اتل متل یه بابا... - اتل متل راحله...
اتل متل یه مادر... - اتل متل یه جعبه...
_
یه موقعی با شعراش - شور و غوغا به پا کرد
یاد هزار تا مجروح - یادی ز لاله ها کرد
_
یاد اونا که رفتن - تو ذهن بچه ها کرد
ناله ز بی مهریِ - مردم و با اون ها کرد
_
شور توی دل ها انداخت - با لحن بچه گونه
به یاد ما ها انداخت - بی مهری زمونه
_
هزار هزار شیمیایی - هزار مجروح اعصاب
هزار شهید گمنام - هزار تا آدم خواب
_
هزار هزاران‌ پدر - هزار هزار تا مادر
هزار تا دیده به راه - هزار هزار تا همسر
_
هزار هزار پرستو - هزار هزار شقایق
هزار هزار پرنده - هزار هزار تا عاشق
_
هزار هزار ناسپاس - هزار هزار باصفا
هزار تا زخم زبون - هزار تا مهر و وفا
_
شاعر قصه ی ما - با اون قلب شکسته
قلبی که مشکل داره - تو آی سی یو نشسته
_
چنت ماه پیش شنیدم - شاعر ما _بیماره
به کمک و دعای - ما ها نیاز داره
_
تا این که بیرون بیاد - شعر بخونه دوباره
بازم برای ما ها - اتل متل بیاره اتل متل یه شاعر - می گف شفا می گیرم
من از حضرت زهرا(سلام الله علیها) - یه روز دوا می گیرم
_
اتل متل یه شاعر - که دیگه بین ما نیست
توی درس محبت - نمره ی اون شده بیست
_
آقا می گفت_ که کم نیست - این از کار شهیدا
گسی زنده بداره - نام و یادی از اون ها
_
اتل متل یه شاعر - که سکته کرد و جون داد
با حرفی که آقا گفت - کی خوام بگم که خون داد
_
اتل متل یه شاعر - اون که شفا گرفته
از سه نفر یه باره - همون شفا گرفته
_
اتل متل یه شاعر - با ذکر نرگس و یاس
رسید به وصل جسین(علیه السلام) - رسی به وصل عباس(علیه السلام)
_
ولادت حسین(علیه السلام) بود - بسته شد اون چشم پاک
ولادت سقا بود - دفن شدش زیر خاک
_
گر چه سپهر ماها - دیگه شعر نمی خونه
می خوام بگم که راهش - بازم زنده می مونه
_
اتل متل یه دنیا پر - از زشتی و فحشا
یه سیدی از خمین - کرد اون و شهر گل ها
_
اتل متل جوونا - که مثل پروانه ها
دور شمع وجودش - پر می زدن اون روزا