تكثير سلولي روي داربست نانوالياف
پژوهشگران اصفهاني، موفق به ساخت داربست نانوالياف پلي‌كاپرولاكتون به‌‌عنوان ماتريكس خارج سلولي براي بكارگيري در مهندسي بافت شدند كه در مقايسه با محصولات مشابه، از موقعيت مناسبي است و هيچ اثر منفي و سمي بر سلول‌ها ندارد.
لاله قاسمي مباركه، مجري اين طرح، هدف از انجام اين پژوهش را بكارگيري نانوالياف در مهندسي بافت بيان كرد و افزود: يكي از معضلات بزرگي كه علم پزشكي از دير باز با آن درگير بوده است، ارائه درمان قطعي براي بازسازي بافت‌هاي از كار افتاده و معيوب است.
متداول‌ترين شيوه در درمان اين نوع بافت‌ها روش پيوند است كه خود با مشكلات عديده‌اي از جمله كمبود عضو اهدايي، هزينه بالا و اثرات جانبي حاصل از پيوند بافت بيگانه مواجه است. مهندسي بافت روشي نويد بخش براي بازسازي بافت‌هاي آسيب‌ديده ارائه كرده است.
داربست‌هاي نانوالياف گزينه مناسبي براي اتصال، تكثير و عملكرد سلول‌ها نسبت به ساير داربست‌هايي است كه به طور رايج مورد استفاده قرار مي‌گيرند. داربست‌هاي نانوالياف داراي نسبت سطح به حجم بالا و تخلخل زيادي هستند كه اين امر باعث افزايش چسبندگي سلول‌ها به سطح آنها مي‌شود.همچنين نتايج تحقيقات انجام شده حاكي از آن است كه سلول‌ها به خوبي در اطراف اليافي با قطري كمتر از سلول (در حد نانومتر) چسبيده و ارگانيزه مي‌شوند.
ستاد توسعه فناوري نانو در اين پژوهش از پليمر پلي‌كاپرولاكتون (پليمري زيست سازگار و زيست تخريب‌پذير در بدن) و روش الكترورليسي براي تهيه داربست نانوالياف استفاده شده است.
در اين تحقيق رفتار سلول‌هاي Vero بر داربست نانوالياف بررسي و نتايج حاكي از آن است كه اين سلول‌ها به خوبي روي داربست نانوالياف رشد و تكثير پيدا مي‌كنند.
منبع:دستاوردهای انقلاب
/خ
لاله قاسمي مباركه، مجري اين طرح، هدف از انجام اين پژوهش را بكارگيري نانوالياف در مهندسي بافت بيان كرد و افزود: يكي از معضلات بزرگي كه علم پزشكي از دير باز با آن درگير بوده است، ارائه درمان قطعي براي بازسازي بافت‌هاي از كار افتاده و معيوب است.
متداول‌ترين شيوه در درمان اين نوع بافت‌ها روش پيوند است كه خود با مشكلات عديده‌اي از جمله كمبود عضو اهدايي، هزينه بالا و اثرات جانبي حاصل از پيوند بافت بيگانه مواجه است. مهندسي بافت روشي نويد بخش براي بازسازي بافت‌هاي آسيب‌ديده ارائه كرده است.
داربست‌هاي نانوالياف گزينه مناسبي براي اتصال، تكثير و عملكرد سلول‌ها نسبت به ساير داربست‌هايي است كه به طور رايج مورد استفاده قرار مي‌گيرند. داربست‌هاي نانوالياف داراي نسبت سطح به حجم بالا و تخلخل زيادي هستند كه اين امر باعث افزايش چسبندگي سلول‌ها به سطح آنها مي‌شود.همچنين نتايج تحقيقات انجام شده حاكي از آن است كه سلول‌ها به خوبي در اطراف اليافي با قطري كمتر از سلول (در حد نانومتر) چسبيده و ارگانيزه مي‌شوند.
ستاد توسعه فناوري نانو در اين پژوهش از پليمر پلي‌كاپرولاكتون (پليمري زيست سازگار و زيست تخريب‌پذير در بدن) و روش الكترورليسي براي تهيه داربست نانوالياف استفاده شده است.
در اين تحقيق رفتار سلول‌هاي Vero بر داربست نانوالياف بررسي و نتايج حاكي از آن است كه اين سلول‌ها به خوبي روي داربست نانوالياف رشد و تكثير پيدا مي‌كنند.
منبع:دستاوردهای انقلاب
/خ
