نويسنده: علي شيرازي
آمنه، دختر وهب بن عبدمناف، همسر عبدالله بن عبدالمطلب و مادر گرامي پيامبر بزرگوار اسلام عليه السلام است. وي به پاكي و عفت شهره بود. (1)
عبدالمطلب، وي را به عقد فرزندش، عبدالله، درآورد و ثمره‌ي ازدواج آن دو، نوري بود كه در هفدهم ماه ربيع الاول، روز جمعه و پس از طلوع فجر، پابه جهان هستي گذاشت. (2)
در هنگام ولادت فرزند آمنه، ايوان كسري شكافت و چند كنگره‌ي آن فرو ريخت، آتش آتشكده‌ي فارس خاموش شد؛ درياچه‌ي ساوه خشک گرديد؛ بت‌هاي بتخانه‌ي مکه سرنگون شد؛ نوري از وجود آن حضرت به سوي آسمان بلند شد كه شعاع آن فرسنگ‌ها راه را روشن كرد و انوشيروان و مؤيدان خواب وحشتناكي ديدند. (3)
آمنه مي‌گويد: «چون فرزندم به دنيا آمد، نور خيره كننده‌اي آشكار شد كه شرق و غرب را روشن كرد و من در آن روشنايي قصرهاي شام و بُصري را ديدم.» (4)
همه‌ي اين عظمت، نشان از لياقت و شرافت و بزرگواري آمنه دارد. مادري كه خدا او را براي به دنيا آوردن «الگوي خلقت» برگزيده بود. وي در هنگام بارداري، نوري در خود مشاهده كرد كه گوياي آينده‌اي روشن براي محمّدبن عبدالله (صلي الله عليه و آله و سلم) و آله بود.
پيامبر، پنج ساله بود كه به همراه «مادر» راهي يثرب شد تا آرامگاه پدرش را - كه قبل از تولد او جان به جان آفرين تسليم كرده بود - زيارت كند. آمنه كه براي اوّلين بار به آرزويش رسيده بود، فرصت را غنيمت شمرد و يكماه در يثرب ماند تا در كنار قبر همسرش، «عبدالله» عقده‌ي دل بگشايد و فرزندش نيز، به ياد پدر، ديدگان با اشك آشنا سازد.
هنوز غم زيارت قبر پدر، بر روح پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) حكمفرما بود كه در هنگامه‌ي مراجعت به مكّه، آمنه نيز در ميان راه، در محلي به نام «ابواء» (5) به سوي معبود شتافت و غمي بر غم‌هاي رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) افزوده شد.
پي‌نوشت‌ها:
1. تاريخ طبري، ج2، ص 4.
2. فروغ ابديت، ج1، ص 151 به نقل از الامتاع، ص 3.
3. بحارالانوار، ج15، ص 248.
4. زندگاني حضرت محمّد خاتم النبيين (صلي الله عليه و آله و سلم) و آله و سلم، ج1، ص 55 به نقل از سيره‌ي حلبي،
5. سيره حلبي، ج1، ص 125.
شيرازي، علي؛ (1394)؛ زنان نمونه، قم: مؤسسه بوستان كتاب (مركز چاپ و نشر تبليغات اسلامي)، چاپ هشتم.
