نویسنده: صمصام صانعی
مشخصات ظاهری تخم گشنیز:
مرکب از دو مریکارپ، مدور و قهوه‌ای مایل به زرد کم رنگ یا صورتی می‌باشد.طبیعت:
طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن سرد و خشک است.ترکیبات شیمیایی:
مواد پروتئیک، مواد چرب مرکب از گلیسریدهای اسید اولئیک، مواد غیر ازته، آب، اسانس و خاکستر در آن تشخیص داده شده است.نحوه مصرف:
معمولاً به صورت دم کرده، جوشانده و یا پودر استفاده می‌کنند.خواص درمانی:
کاهنده قند و چربی خون، آرام‌بخش و خواب‌آور، تقویت کننده قوای جنسی و برطرف کننده سوء هاضمه، نرم کننده سینه و ضد تب‌های نوبه، خارج کننده کرم‌های معده و اشتهاآور، هضم کننده غذا و کاهنده درد مفاصل، ادرارآور و ضد تشنج، مسکن دردهای عمومی و بادشکن، شیرافزا و مقوی معده، ضد اسپاسم و قاعده‌آور، ضد باکتری و خلط‌آور می‌باشد. در ضمن برای حبس‌البول و لکنت زبان نیز مفید است.تذکر:
زیاده‌روی در مصرف تخم گشنیز سبب سرگیجه، اختلال حواس، مستی، پیدایش خون در ادرار، دیدن خواب‌های پریشان و تضعیف نیروی جنسی می‌شود.بیشتر بخوانید: خواص دارویی گیاه گشنیز
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.
