معرفی گنه گنه و خواص درمانی آن

درخت گنه گنه گونه‌های مختلفی دارد. در اینجا به نام علمی و مشخصات مربوط به یک گونه از آنها که نسبت به دیگر گونه‌ها مرغوبتر می‌باشد و خواص دارویی نیز دارد اشاره شده است.

نام علمی درخت گنه گنه:

Cinchona officinalis L.، نام فرانسه Quinquina و نام انگلیسی آن Cinchona tree می‌باشد.

تیره گیاه:

روناس Rubiaceae

نوع گیاه:

درخت

مشخصات ظاهری:

درختی است همیشه سبز و ناخزان به ارتفاع حدود 15 متر، پوست تنه‌ی درخت خاکستری و برگ‌های آن متقابل و سبزِ براق می‌باشند. در انتهای شاخه، گل دهنده، گل آذین و گلبرگ‌های آن زرد، سبز و گاهی قرمز هستند. میوه‌اش کوچک، صاف و تقریباً دارای کرک‌های تنک می‌باشد. پوست تنه‌ی درخت که به شکل لوله‌های نازکی به طول 30 تا 50 سانتی‌‌متر و ضخامت 1 الی 4 میلی‌متر می‌باشد خواص دارویی دارد.

بیشتر بخوانید: گنه گنه پروییCinchona off. (China)

 

طبیعت:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن گرم و خشک است.

رویش جغرافیایی:

این درخت در نواحی گرمسیری و کوهستانی آمریکای جنوبی بخصوص پرو کاشته می‌شود. در هندوستان، جاوه و بخش‌هایی از آفریقا نیز انتشار دارد. این درخت در ایران نمی‌روید و محصول آن که پودر گنه گنه می‌باشد و در طب سنتی و صنایع مختلف دیگر بکار می‌رود، وارداتی است.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در درخت:

آلکالوئید کی نین و غیره در آن تشخیص داده شده است.

بخش مورد استفاده:

پوست درخت گنه گنه.

نحوه مصرف:

معمولاً به صورت پودر شده استفاده می‌کنند.

خواص درمانی:

ضد مالاریا، مقوی، اشتهاآور، ضد اسپاسم، قبض کننده، ضد باکتری، آسان کننده هضم غذا، افزاینده ترشحات معده، کندکننده و تنظیم کننده ضربان قلب می‌باشد. در استعمال خارجی نیز مخلوط شده آن با روغن بادام تلخ مسکن درد عضلات و مفاصل است.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.