نویسنده: جانسون سقراط باردی
مترجم: حبیب الله علیخانی
مترجم: حبیب الله علیخانی
بلایای طبیعی می تواند در هر جایی از دنیا و در هر زمانی، رخ دهد. با توجه به آژانس مدیریت مواقع اورژانسی فدرال، بین سال های 2011 و 2016، ایالات متحده به تنهایی بیش از 700 بلای طبیعی را پشت سر گذاشته است. این بلایای طبیعی شامل سیل، زلزله، طوفان و آتش سوزی جنگل بوده است.
برای بسیاری از بلایای طبیعی، اثرات طولانی مدت حتی پس از سالیان، مشاهده می شود. بادهای شدید که منجر به طوفان و تندباد می شوند، می توانند درخت ها را از ریشه خارج کنند و یا موجب تخریب ساختمان ها شوند. طوفان های برقی می تواند موجب قطعی های طولانی مدت برق، شود. آتش سوزی های بخش های طبیعی و جنگل ها نیز موجب می شود تا بخش قابل توجهی از منابع طبیعی، تخریب شوند. با قرار دادن سنسور در داخل هسته ی رآکتور، مشاهده کننده اندازه گیری های مربوط به سیستم حرارتی را به خودی خود، مورد تأیید قرار می دهد. وقتی مواد رادیواکتیو، حرارت آزاد می کنند، موج های صوتی تولید شده بوسیله ی موتور، از هسته و بواسطه ی آب خنک کننده، انتقال می یابند. این صداها بوسیله ی مشاهده کننده ها قابل شنیدن هستند. در حقیقت این سیستم، یک سیستم کاملاً مکانیکی برای اندازه گیری است. در پی بسیاری از بلایای طبیعی، تخریب های ایجاد شده می تواند با مرمت کردن، به حالت اولیه باز گردد. اما چه اتفاقی می افتد اگر یک بلای طبیعی موجب شود تا اثر دومینویی بوجود آید که مشکلات آن تا ماه ها و حتی سال ها پس از وقوع حادثه، مشکل آفرین باشد؟
در سال 2011، رآکتور هسته ای در نیروگاه فوکوشیما داییچی، پس از وقوع یک زمین لرزه ی 9.0 ریشتری، از حالت فعالیت باز ایستاد و ذوب شد. محققین به منظور جلوگیری از بروز اثرات فاجعه بار ناشی از این رویدادهای طبیعی، چه کار می توانند بکنند؟
به هر حال، این زمین لرزه نتوانست موجب بروز یک فاجعه ی هسته ای شود اما چه چیزی پس از این حادثه رخ داد.
زمین لرزه در عمق 80 مایلی از سطح زمین و بر روی بخش اصلی پوسته ی ژاپن رخ داد. این زمینه لرزه 10 دقیقه به طول انجامید اما موجب بروز یک اثر کمانه ای شد. این اثر کمانه ای موجب شد تا کل کشور ژاپن به میزان چند متر به سمت شرق، حرکت کند. اقدامات ایمنی انجام شده در رآکتورها، موجب شد تا آنها از از مدار خارج شده و خاموش شوند.
پروفسور استیون گارت از دانشگاه پنسیلوانیا می گوید: " وقتی زمین لرزه رخ داد، بزرگترین زمین لرزه ثبت شده تاکنون بود. تمام سیستم های رآکتور به خوبی کار کرد و رآکتور ابتدا خاموش شد و پس از زمین لرزه، دوباره به کار افتاد. مشکل این بود که 45 دقیقه پس از زمین لرزه، یک سونامی بوجود آمد".
به دلیل اینکه کانون زمین لرزه در زیر اقیانوس بود، این مسئله موجب بروز یک سونامی شو که تقریباً 300 مایل مربع را پوشش می داد. این سونامی منجر به تخریب بیش از یک میلیون ساختمان شد و جان هزاران نفر را گرفت. این سونامی موجب برهم زدن بیش میلیون های خانه و محل تجاری شد و موجب فرو رفتن نیروگاه برق فوکوشیما در داخل آب شد. این کار موجب آب گرفتگی در ژنراتورهای تولید برق و حتی سیستم سرمایش اضطراری رآکتور شد. رآکتور بیش از حد گرم شد و این مسئله موجب آسیب دیدن رآکتور و انفجار هیدروژنی شد که در حقیقت موجب آسیب دیدن ساختمان رآکتور شد.
گارت می گوید: "آنها اطلاعاتی در مورد وضعیت رآکتور، میزان شار، دمای ماده ی خنک کننده و ... نداشتند. آنها هیچ چیز نمی دانستند زیرا همه چیز به صورت الکترونیکی، کنترل می شد".
افرادی که تا شعاع 6 مایلی این نیروگاه زندگی می کردند، مجبور به ترک خانه های خود شدند.
گارت می گوید: "بلای طبیعی رخ داده در فوکوشیما، می توانست تا حد زیادی افت پیدا کند اگر در مورد وضعیت رآکتور، دمای ماده ی خنک کننده و شار نوترونی، اطلاعات وجود داشت".
گارت بر این اعتقاد است که او ممکن است نحوه ی کنترل این مشکل را می دانست و در حقیقت، این یک مسئله ی پیش پا افتاده است.
او می گوید: "من تشخیص داده ام که ما این موتورهای ترمو- اکوستیک را بسیار ساده ساخته ایم. برای 10 سال، این کیت ها در حقیقت برای ساخت لیزهای اکوستیکی مورد استفاده بوسیله ی دانش آموزان، مورد استفاده قرار می گرفت. قیمت هر کدام تنها 14 دلار است".
او همچنین این مسئله را اضافه کرد که: "اگر من می توانستم یکی از این لیزرهای اکوستیکی به عنوان میله ی سوخت در قلب رآکتور جای دهم، سپس شار نوترونی می توانست موجب تولید حرارت شود و حرارت ایجاد شده بواسطه ی رآکتور، موجب ایجاد صدا می شد که این صدا بواسطه ی لیزر تشخیص داده می شود. حتی از الکتریسیته حذف می شد، هنوز هم دامنه ی صوت و فرکانس آن قابل ردیابی بود".
با قرار دادن سنسور در داخل هسته ی رآکتور، مشاهده کننده اندازه گیری های مربوط به سیستم حرارتی را به خودی خود، مورد تأیید قرار می دهد. وقتی مواد رادیواکتیو، حرارت آزاد می کنند، موج های صوتی تولید شده بوسیله ی موتور، از هسته و بواسطه ی آب خنک کننده، انتقال می یابند. این صداها بوسیله ی مشاهده کننده ها قابل شنیدن هستند. در حقیقت این سیستم، یک سیستم کاملاً مکانیکی برای اندازه گیری است.
گارت در ادامه توضیح می دهد که هدف سنسور که در واقع یک موتور تومو- اکوستیکی است، ایجاد صدا است که از طریق رآکتور عبور کرده و به ما می رسد. این صدا در مورد دما و فرکانس، به ما اطلاعات می دهد. در آزمایشگاه، ما دمای آب آکواریوم را که در حقیقت چند ده لیتر بیشتر نیست، با این شیوه، اندازه گیری می کنیم. در رآکتور 265 متر مربع آب وجود دارد. بنابراین، کاری که باید انجام داد این است که یک سنسور مناسب طراحی کنیم که بتواند صدای مناسبی را برای ردیابی با اسیلوسکوپ، ایجاد کند. بنابراین، من دقیقا بر روی این بخش حرارت اعمال کنم، حدود 10 ولت برق در سیم تولید می شود. و وقتی ولتاژ به شما می رسد، موجب بروز موج های اکوستیکی می شود. این موج ها بوسیله ی ما قابلیت ردیابی دارند".
این مسئله یک ایده ی خوب به نظر می رسد اما اگر این سیستم کار کند، چه اتفاقی می افتد؟ این کار مانند یک پروژه ی علمی است اما این کار را نمی توان در مدارس ایالات متحده، مورد آزمون قرار داد. خوشبختانه می توان این روش را در یک دانشگاه، مورد بررسی قرار داد.
گارت می گوید: "ما خیلی خوش شانسیم که ایالت پنی که اولین رآکتور هسته ای در آن وجود دارد، حتی یک کمپ دانشگاهی نیز دارد. این رآکتور در نزدیکی آزمایشگاه تحقیقاتی ما می باشد".
در سال 1953، رئیس جمهور آمریکا، به سازمان ملل در مورد ساخت و استفاده از انرژی هسته ای، اطلاع داد.
در این زمان، آیزنهاور رئیس جمهور آمریکا، گفت: "من می دانم که مردم آمریکا در صورتی که خطری در جهان وجود داشته باشد، با آن مقابله می کنند. در حقیقت، این انرژی خطری است که بین همه ی ما به اشتراک گذاشته شده است. امیدوارم که همه ی مردم آمریکا، به این مسئله اعتقاد داشته باشند".
آیزنهاور بر این اعتقاد بود که هر فردی در ایالات متحده و حتی همه ی جهان فیزیک، باید به این حقیقت از توان هسته ای، اعتقاد داشته باشند. برنامه ی صلح آمیز هسته ای، باید در همه ی مدارس، بیمارستان ها، مراکز تحقیقاتی، و انستیتوهای تحقیقاتی ایالات متحده و سرتاسر جهان، مورد استفاده قرار گیرد.
ایالت پنی، اولین دانشگاه را در زمینه ی استفاده ی صلح آمیز از انرژی هسته ای، تأسیس کرد و اولین رآکتور تحقیقاتی در این دانشگاه و تحت لیسانس کمیسیون انرژی اتمی ایالات متحده، تأسیس شد. سپس در سال 1956، این دانشگاه، یکی از دو دانشگاه بین المللی بود که علم و مهندسی انرژی هسته ای، در آن وجود داشت.
امروزه، بیش از 3000 بازدیدکننده که در حقیقت شامل دانش آموزان مدرسه، محققین و کارمندان دولتی هستند، از رآکتور هسته ای در ایالت پنی، دیدار می کنند.
گارت ایده ی خود را در ایالت پنی مورد آزمایش قرار داد و کار خود را بر روی تأسیسات بزرگتر، شروع کرد. اما هزینه های آن چیست؟
گارت می گوید: "سیستمی که در رآکتور مورد بررسی قرار گرفت، یک میله ی فولادی جوشکاری شده بود. این سیستم گران قیمت نبود. این سیستم مشابه سیستمی که در داخل سیستم اگزوز اتومبیل، مورد استفاده قرار می گیرد. من فکر نمی کنم که این سیستم هزینه های بالایی داشته باشد. در حقیقت هزینه ها مربوط به تأییدیه ها و تغییرات مورد نیاز در مقررات هسته ای موجود در رآکتور می باشد".
در حال حاضر، بیش از 400 رآکتور هسته ای در 30 کشور در حال کار می باشند. فوکوشیما، یکی از سه حادثه ی ایجاد شده در نیروگاه های هسته ای صلح آمیز است. در واقع یکی از این حوادث در میل ایسلند ایالات متحده و دیگری در چرنوویل شوروی رخ داده است. البته در این نیروگاه ها، اولین مسئله ایمنی می باشد.
گارت می گوید: "من فکر می کنم، چیزی که ما باید انجام دهیم، آزمایش با حرارت دهی گاما می باشد تا بدین صورت ایمنی رآکتور تجاری مورد تأیید قرار گیرد. وقتی ما این کار را انجام می دهیم و وارد روند بررسی رآکتورهای تجاری می شویم، تکنولوژی به حد زیادی تغییر می کند. هر چیزی که این روزها، اتفاق می افتد، به مشارکت میان تولیدکننده های تجاری وابسته است".
حال باید ایده را بر رو رآکتورهای بزرگتر، مورد بررسی قرار دهیم.
گارت می گوید: "ما هم اکنون باید همین آزمایش ها را در رآکتور آزمایشی پیشرفت در آزمایشگاه ملی ایداهو، انجام دهیم که دارای شار گامای مناسب است. رآکتور ایالت پنی یک رآکتور مگاوات است. رآکتور آزمایشی پیشرفته در واقع یک رآکتور 250 مگاوات است. رآکتورهای تجاری توانی در حد گیگاوات دارند".
اگر چه یافتن راهی برای آزمایش این جنبه، ساده نیست، جلوگیری از بروز حوادثی از جمله حادثه ی فوکوشیما، نیز حیاتی است. حوادث هسته ای سال هاست که یکی از مسائل اثرگذار بر تأسیس نیروگاه های جدید در آینده می باشند. تمیز کردن و بازگردانی رآکتور فوکوشیما هنوز هم نیازمند کار می باشد و حتی سال های پس از این حادثه، هنوز ادامه دارد. یک شرکت شاغل در این نیروگاه، پیش بینی کرده است که پاکسازی رآکتور فوکوشیما، 40 سال طول می کشد.
هزینه ی این پاکسازی نیز میلیون های دلار می باشد که با توجه به طوفان های قبلی، این خسارت ها برای کل طوفان تا 108 میلیارد دلار نیز می رسد.
علاوه بر اثرات ایجاد شده بر روی چشم انداز، اثرات قابل توجهی از بلایای طبیعی بر روی مردمی ایجاد می شود که پس از حادثه، زنده می مانند.
طوفان های برفی می تواند موجب گیر افتادن انسان ها به مدت چند روز تا چند هفته در خانه شود. و تحقیقات جدید نشان داده است که پس از طوفان های برفی، حجم افراد بستری شده در بیمارستان، قابل توجه می باشد. سیل نیز می تواند موجب آلوده شدن آب آشامیدنی شود و در نهایت منجر به مریض شدن انسان ها شود. و در مورد فوکوشیما، این اعتقاد وجود دارد که مواد رادیواکتیو وارد شده به زمین، وارد اقیانوس می شود و بدین صورت می تواند وارد بدن خدمه ای شده باشد که در حال خنک سازی رآکتور بوده اند.
شکایت های بین المللی در زمینه ی دولت ژاپن اتخاذ شده است. در یکی از این موارد، هیئت وزارت بهداشت در ژاپن، با شکایت یک کارگر مواجه شد که بر طبق آن، گفته می شود بیماری لوسمی تشخیص داده شده در این فرد، به دلیل برخورد این کارگر با عوامل رآکتیو، ایجاد شده است.
استفاده از مطالب این مقاله با ذکر منبع راسخون، بلامانع می باشد.
منبع تحقیق :
https://www.insidescience.org
برای بسیاری از بلایای طبیعی، اثرات طولانی مدت حتی پس از سالیان، مشاهده می شود. بادهای شدید که منجر به طوفان و تندباد می شوند، می توانند درخت ها را از ریشه خارج کنند و یا موجب تخریب ساختمان ها شوند. طوفان های برقی می تواند موجب قطعی های طولانی مدت برق، شود. آتش سوزی های بخش های طبیعی و جنگل ها نیز موجب می شود تا بخش قابل توجهی از منابع طبیعی، تخریب شوند. با قرار دادن سنسور در داخل هسته ی رآکتور، مشاهده کننده اندازه گیری های مربوط به سیستم حرارتی را به خودی خود، مورد تأیید قرار می دهد. وقتی مواد رادیواکتیو، حرارت آزاد می کنند، موج های صوتی تولید شده بوسیله ی موتور، از هسته و بواسطه ی آب خنک کننده، انتقال می یابند. این صداها بوسیله ی مشاهده کننده ها قابل شنیدن هستند. در حقیقت این سیستم، یک سیستم کاملاً مکانیکی برای اندازه گیری است. در پی بسیاری از بلایای طبیعی، تخریب های ایجاد شده می تواند با مرمت کردن، به حالت اولیه باز گردد. اما چه اتفاقی می افتد اگر یک بلای طبیعی موجب شود تا اثر دومینویی بوجود آید که مشکلات آن تا ماه ها و حتی سال ها پس از وقوع حادثه، مشکل آفرین باشد؟
در سال 2011، رآکتور هسته ای در نیروگاه فوکوشیما داییچی، پس از وقوع یک زمین لرزه ی 9.0 ریشتری، از حالت فعالیت باز ایستاد و ذوب شد. محققین به منظور جلوگیری از بروز اثرات فاجعه بار ناشی از این رویدادهای طبیعی، چه کار می توانند بکنند؟
به هر حال، این زمین لرزه نتوانست موجب بروز یک فاجعه ی هسته ای شود اما چه چیزی پس از این حادثه رخ داد.
زمین لرزه در عمق 80 مایلی از سطح زمین و بر روی بخش اصلی پوسته ی ژاپن رخ داد. این زمینه لرزه 10 دقیقه به طول انجامید اما موجب بروز یک اثر کمانه ای شد. این اثر کمانه ای موجب شد تا کل کشور ژاپن به میزان چند متر به سمت شرق، حرکت کند. اقدامات ایمنی انجام شده در رآکتورها، موجب شد تا آنها از از مدار خارج شده و خاموش شوند.
پروفسور استیون گارت از دانشگاه پنسیلوانیا می گوید: " وقتی زمین لرزه رخ داد، بزرگترین زمین لرزه ثبت شده تاکنون بود. تمام سیستم های رآکتور به خوبی کار کرد و رآکتور ابتدا خاموش شد و پس از زمین لرزه، دوباره به کار افتاد. مشکل این بود که 45 دقیقه پس از زمین لرزه، یک سونامی بوجود آمد".
به دلیل اینکه کانون زمین لرزه در زیر اقیانوس بود، این مسئله موجب بروز یک سونامی شو که تقریباً 300 مایل مربع را پوشش می داد. این سونامی منجر به تخریب بیش از یک میلیون ساختمان شد و جان هزاران نفر را گرفت. این سونامی موجب برهم زدن بیش میلیون های خانه و محل تجاری شد و موجب فرو رفتن نیروگاه برق فوکوشیما در داخل آب شد. این کار موجب آب گرفتگی در ژنراتورهای تولید برق و حتی سیستم سرمایش اضطراری رآکتور شد. رآکتور بیش از حد گرم شد و این مسئله موجب آسیب دیدن رآکتور و انفجار هیدروژنی شد که در حقیقت موجب آسیب دیدن ساختمان رآکتور شد.
گارت می گوید: "آنها اطلاعاتی در مورد وضعیت رآکتور، میزان شار، دمای ماده ی خنک کننده و ... نداشتند. آنها هیچ چیز نمی دانستند زیرا همه چیز به صورت الکترونیکی، کنترل می شد".
افرادی که تا شعاع 6 مایلی این نیروگاه زندگی می کردند، مجبور به ترک خانه های خود شدند.
گارت می گوید: "بلای طبیعی رخ داده در فوکوشیما، می توانست تا حد زیادی افت پیدا کند اگر در مورد وضعیت رآکتور، دمای ماده ی خنک کننده و شار نوترونی، اطلاعات وجود داشت".
گارت بر این اعتقاد است که او ممکن است نحوه ی کنترل این مشکل را می دانست و در حقیقت، این یک مسئله ی پیش پا افتاده است.
او می گوید: "من تشخیص داده ام که ما این موتورهای ترمو- اکوستیک را بسیار ساده ساخته ایم. برای 10 سال، این کیت ها در حقیقت برای ساخت لیزهای اکوستیکی مورد استفاده بوسیله ی دانش آموزان، مورد استفاده قرار می گرفت. قیمت هر کدام تنها 14 دلار است".
او همچنین این مسئله را اضافه کرد که: "اگر من می توانستم یکی از این لیزرهای اکوستیکی به عنوان میله ی سوخت در قلب رآکتور جای دهم، سپس شار نوترونی می توانست موجب تولید حرارت شود و حرارت ایجاد شده بواسطه ی رآکتور، موجب ایجاد صدا می شد که این صدا بواسطه ی لیزر تشخیص داده می شود. حتی از الکتریسیته حذف می شد، هنوز هم دامنه ی صوت و فرکانس آن قابل ردیابی بود".
با قرار دادن سنسور در داخل هسته ی رآکتور، مشاهده کننده اندازه گیری های مربوط به سیستم حرارتی را به خودی خود، مورد تأیید قرار می دهد. وقتی مواد رادیواکتیو، حرارت آزاد می کنند، موج های صوتی تولید شده بوسیله ی موتور، از هسته و بواسطه ی آب خنک کننده، انتقال می یابند. این صداها بوسیله ی مشاهده کننده ها قابل شنیدن هستند. در حقیقت این سیستم، یک سیستم کاملاً مکانیکی برای اندازه گیری است.
گارت در ادامه توضیح می دهد که هدف سنسور که در واقع یک موتور تومو- اکوستیکی است، ایجاد صدا است که از طریق رآکتور عبور کرده و به ما می رسد. این صدا در مورد دما و فرکانس، به ما اطلاعات می دهد. در آزمایشگاه، ما دمای آب آکواریوم را که در حقیقت چند ده لیتر بیشتر نیست، با این شیوه، اندازه گیری می کنیم. در رآکتور 265 متر مربع آب وجود دارد. بنابراین، کاری که باید انجام داد این است که یک سنسور مناسب طراحی کنیم که بتواند صدای مناسبی را برای ردیابی با اسیلوسکوپ، ایجاد کند. بنابراین، من دقیقا بر روی این بخش حرارت اعمال کنم، حدود 10 ولت برق در سیم تولید می شود. و وقتی ولتاژ به شما می رسد، موجب بروز موج های اکوستیکی می شود. این موج ها بوسیله ی ما قابلیت ردیابی دارند".
بیشتر بخوانید: حوادث طبیعی، راه‌های پیشگیری و کاهش خسارات
این مسئله یک ایده ی خوب به نظر می رسد اما اگر این سیستم کار کند، چه اتفاقی می افتد؟ این کار مانند یک پروژه ی علمی است اما این کار را نمی توان در مدارس ایالات متحده، مورد آزمون قرار داد. خوشبختانه می توان این روش را در یک دانشگاه، مورد بررسی قرار داد.
گارت می گوید: "ما خیلی خوش شانسیم که ایالت پنی که اولین رآکتور هسته ای در آن وجود دارد، حتی یک کمپ دانشگاهی نیز دارد. این رآکتور در نزدیکی آزمایشگاه تحقیقاتی ما می باشد".
در سال 1953، رئیس جمهور آمریکا، به سازمان ملل در مورد ساخت و استفاده از انرژی هسته ای، اطلاع داد.
در این زمان، آیزنهاور رئیس جمهور آمریکا، گفت: "من می دانم که مردم آمریکا در صورتی که خطری در جهان وجود داشته باشد، با آن مقابله می کنند. در حقیقت، این انرژی خطری است که بین همه ی ما به اشتراک گذاشته شده است. امیدوارم که همه ی مردم آمریکا، به این مسئله اعتقاد داشته باشند".
آیزنهاور بر این اعتقاد بود که هر فردی در ایالات متحده و حتی همه ی جهان فیزیک، باید به این حقیقت از توان هسته ای، اعتقاد داشته باشند. برنامه ی صلح آمیز هسته ای، باید در همه ی مدارس، بیمارستان ها، مراکز تحقیقاتی، و انستیتوهای تحقیقاتی ایالات متحده و سرتاسر جهان، مورد استفاده قرار گیرد.
ایالت پنی، اولین دانشگاه را در زمینه ی استفاده ی صلح آمیز از انرژی هسته ای، تأسیس کرد و اولین رآکتور تحقیقاتی در این دانشگاه و تحت لیسانس کمیسیون انرژی اتمی ایالات متحده، تأسیس شد. سپس در سال 1956، این دانشگاه، یکی از دو دانشگاه بین المللی بود که علم و مهندسی انرژی هسته ای، در آن وجود داشت.
امروزه، بیش از 3000 بازدیدکننده که در حقیقت شامل دانش آموزان مدرسه، محققین و کارمندان دولتی هستند، از رآکتور هسته ای در ایالت پنی، دیدار می کنند.
گارت ایده ی خود را در ایالت پنی مورد آزمایش قرار داد و کار خود را بر روی تأسیسات بزرگتر، شروع کرد. اما هزینه های آن چیست؟
گارت می گوید: "سیستمی که در رآکتور مورد بررسی قرار گرفت، یک میله ی فولادی جوشکاری شده بود. این سیستم گران قیمت نبود. این سیستم مشابه سیستمی که در داخل سیستم اگزوز اتومبیل، مورد استفاده قرار می گیرد. من فکر نمی کنم که این سیستم هزینه های بالایی داشته باشد. در حقیقت هزینه ها مربوط به تأییدیه ها و تغییرات مورد نیاز در مقررات هسته ای موجود در رآکتور می باشد".
در حال حاضر، بیش از 400 رآکتور هسته ای در 30 کشور در حال کار می باشند. فوکوشیما، یکی از سه حادثه ی ایجاد شده در نیروگاه های هسته ای صلح آمیز است. در واقع یکی از این حوادث در میل ایسلند ایالات متحده و دیگری در چرنوویل شوروی رخ داده است. البته در این نیروگاه ها، اولین مسئله ایمنی می باشد.
گارت می گوید: "من فکر می کنم، چیزی که ما باید انجام دهیم، آزمایش با حرارت دهی گاما می باشد تا بدین صورت ایمنی رآکتور تجاری مورد تأیید قرار گیرد. وقتی ما این کار را انجام می دهیم و وارد روند بررسی رآکتورهای تجاری می شویم، تکنولوژی به حد زیادی تغییر می کند. هر چیزی که این روزها، اتفاق می افتد، به مشارکت میان تولیدکننده های تجاری وابسته است".
حال باید ایده را بر رو رآکتورهای بزرگتر، مورد بررسی قرار دهیم.
گارت می گوید: "ما هم اکنون باید همین آزمایش ها را در رآکتور آزمایشی پیشرفت در آزمایشگاه ملی ایداهو، انجام دهیم که دارای شار گامای مناسب است. رآکتور ایالت پنی یک رآکتور مگاوات است. رآکتور آزمایشی پیشرفته در واقع یک رآکتور 250 مگاوات است. رآکتورهای تجاری توانی در حد گیگاوات دارند".
اگر چه یافتن راهی برای آزمایش این جنبه، ساده نیست، جلوگیری از بروز حوادثی از جمله حادثه ی فوکوشیما، نیز حیاتی است. حوادث هسته ای سال هاست که یکی از مسائل اثرگذار بر تأسیس نیروگاه های جدید در آینده می باشند. تمیز کردن و بازگردانی رآکتور فوکوشیما هنوز هم نیازمند کار می باشد و حتی سال های پس از این حادثه، هنوز ادامه دارد. یک شرکت شاغل در این نیروگاه، پیش بینی کرده است که پاکسازی رآکتور فوکوشیما، 40 سال طول می کشد.
هزینه ی این پاکسازی نیز میلیون های دلار می باشد که با توجه به طوفان های قبلی، این خسارت ها برای کل طوفان تا 108 میلیارد دلار نیز می رسد.
علاوه بر اثرات ایجاد شده بر روی چشم انداز، اثرات قابل توجهی از بلایای طبیعی بر روی مردمی ایجاد می شود که پس از حادثه، زنده می مانند.
طوفان های برفی می تواند موجب گیر افتادن انسان ها به مدت چند روز تا چند هفته در خانه شود. و تحقیقات جدید نشان داده است که پس از طوفان های برفی، حجم افراد بستری شده در بیمارستان، قابل توجه می باشد. سیل نیز می تواند موجب آلوده شدن آب آشامیدنی شود و در نهایت منجر به مریض شدن انسان ها شود. و در مورد فوکوشیما، این اعتقاد وجود دارد که مواد رادیواکتیو وارد شده به زمین، وارد اقیانوس می شود و بدین صورت می تواند وارد بدن خدمه ای شده باشد که در حال خنک سازی رآکتور بوده اند.
شکایت های بین المللی در زمینه ی دولت ژاپن اتخاذ شده است. در یکی از این موارد، هیئت وزارت بهداشت در ژاپن، با شکایت یک کارگر مواجه شد که بر طبق آن، گفته می شود بیماری لوسمی تشخیص داده شده در این فرد، به دلیل برخورد این کارگر با عوامل رآکتیو، ایجاد شده است.
استفاده از مطالب این مقاله با ذکر منبع راسخون، بلامانع می باشد.
منبع تحقیق :
https://www.insidescience.org
.jpg "5 ابزار ضروری برای زنده ماندن در صعودهای زمستانی")
