صبر لازمه به نتیجه رسیدن هر حرکتی است. بدون آن موانع موجود بر سر راه انسان را از رسیدن به هدف بازمیدارند. اما فراتر از صبر؛ آنچه به این عنصر ضروری برای شروع هر مسیری ارزش میبخشد؛ هدف و جهتی است که نیت این حرکت را شکل میدهد. این جهت و نیت میتواند برای رسیدن به ثروت یا پیروزی یا رسیدن به بهشت و... باشد. اما آنچه صبر اهل ایمان و اولواالالباب را متمایز میکند جهتی است که آنها برمیگزینند . اولواالالباب نیت و هدفشان از صبر رسیدن به لقاء محبوبشان است و استجابت دعوت پروردگارشان[3] و بدست آوردن رضایت خالقشان.[4] وگرنه هیچ پیروزی و موفقیتی بدون مقاومت در برابر مشکلات به دست نمیآید.
صبر در روایات ما به سه دسته تقسیم شده است:
امام علی «علیه السلام» فرمودند: صبر سه گونه است. صبر در هنگام پیش آمدن حادثهای تلخ و ناگوار، صبر بر انجام تکالیف و صبربر ترک معصیت و گناه.[5]
در هریک از این سه مورد یعنی در هنگامیکه حادثه ای تلخ و ناگوار در زندگی پیش میآید و در جایی که تکالیف و وظیفه ای به انسان متوجه میشود و آنگاه که کار ممنوع و ناروایی او را به سوی خود فرا میخواند یکی از میدانهای صبر در برابر او گشوده میشود و نوبت این نمایش قهرمانانه روح انسان فرا میرسد.[6] در واقع آنچه اسلام بدان دعوت می کند صبر فعال است نه منفعل؛ صبری که سبب رشد فردی و اجتماعی است. چنین صبری نه تنها یک فعل فردی که یک کار گروهی است این است که خداوند متعال در آخرین آیه سوره آل عمران می فرماید: «یا ایا الذین امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا واتقوالله لعلکم تفلحون: ای کسانی که ایمان آوردید صبر پیشه کنید و یکدیگر را به صبر دعوت کنید و با یکدیگر رابطه داشته باشید و تقوا داشته باشید تا شاید رستگار شوید.»
صبر بر انجام تکالیف
تکالیف دین هر چند که براساس فطرت انسان بنا شده اند و همگام با الزامات آفرینش وی اند و در حقیقت مسیری برای نیل به تکامل و تعالی او میباشند، در عمل توام با کم و بیش دشواری و زحمت است خصو صا آن هنگام که با محبتهای دنیایی موجود در قلب انسان در تضاد باشند و همراه با بذل جان و مال و گذشتن از آسایش و رفاه و موقعیتهای اجتماعی. و در موقع این تزاحم است که اهل طاعت از اهل معصیت جدا می شوند. روایاتی چون « شیعیان ما را از روی مراقبتشان بر اوقات نماز بشناسید که چگونه بر آن محافظت می کنند نه از روی زیادی رکوع و سجودشان» بر همین نکته دلالت دارند که بیش از آنکه کمیت طاعت مهم باشد، میزان هزینه ای که انسان حاضر است برای اطاعت از دستورالهی بپردازد اهمیت دارد.
صبر در برابر معصیت
صبر در مقابل حوادث تلخ و ناگوار
نکته قابل توجه این که خداوند پس از آن که صفات و ویژگیهایی را برای اولواالالباب در آیات 19الی 22 سوره رعد برمیشمرد در آیات 23و 24 همین سوره میفرماید: و فرشتگان از هر درى بر آنان وارد میشوند (درباغهاى جاویدان بهشت) و به آنها مىگویند: سلام بر شما بخاطر صبر و استقامتتان. علت این امر را از بیان زنده و پر مغز امام على «علیه السلام» مىتوان دریافت:« فَإِنَّ الصَّبْرَ مِنَ الْإِیمَانِ کَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ وَ لَا خَیْرَ فِی جَسَدٍ لَا رَأْسَ مَعَهُ وَ لَا فِی إِیمَانٍ لَا صَبْرَ مَعَه: صبر نسبت به ایمان مانند سر است در مقابل تن، تن بی سر بقائى ندارد و ایمان بدون صبر نیز، ارزشى»[8].
در حقیقت پشتوانه همه برنامههاى سازنده فردى و اجتماعى، همان شکیبائى و استقامت است و اگر آن نباشد هیچکدام از آنها به سامانى نمی رسد، چرا که در مسیر هر کار مثبتى مشکلات و موانعى است که جز با نیروى استقامت نمى توان بر آنها پیروز شد، نه وفاى عهد بدون استقامت و صبر میسر است، و نه حفظ پیوندهاى الهى، و نه ترس از خدا و دادگاه قیامت، و نه اقامه نماز و انفاق از مواهب الهى، و نه جبران خطاها بوسیله حسنات.[9]
پی نوشت
[1] . قرآن کریم؛ سوره بقره، آیه 250.
[2] . حسینی خامنه ای،علی؛ گفتاری در باب صبر.(موسسه خدمات فرهنگی امت،تهران،1358) ص8.
[3] . طباطبایی،محمدحسین؛ تفسیرالمیزان. (انتشارات اسلامی جامعه مدرسین، قم،1417ه.ق.) ج11، ص 343.
[4]. فیض کاشانی،حسن؛ تفیسر صافی.(مکتبه الصدر،تهران،1415ه.ق) ج3، ص 67.
[5]. مجلسى،محمد باقر؛ بحار الأنوار.(مؤسسة الوفاء، بیروت، 1403 ه. ق) ج68، ص95.
[6]. حسینی خامنه ای؛ همان. ص27.
[7] . قرآن کریم؛ سوره بقره، آیات 158-157.
[8] . سید رضی، نهج البلاغه.( انتشارات دار الهجره، قم،بی تا) ص 482 .
[9] . مکارم شیرازی،ناصر؛ تفسیر نمونه .(دارالکتب الاسلامیه،تهران،1374)ج 10،ص 188.
منابع
قرآن کریم
حسینی خامنه ای،علی؛ گفتاری در باب صبر.(موسسه خدمات فرهنگی امت،تهران،1358).
طباطبایی،محمدحسین؛ تفسیرالمیزان. (انتشارات اسلامی جامعه مدرسین، قم،1417ه.ق.).
فیض کاشانی،حسن؛ تفیسر صافی.(مکتبه الصدر،تهران،1415ه.ق).
مجلسى،محمد باقر؛ بحار الأنوار.(مؤسسة الوفاء، بیروت، 1403 ه. ق).
سید رضی، نهج البلاغه.( انتشارات دار الهجره، قم،بی تا).
مکارم شیرازی،ناصر؛ تفسیر نمونه .(دارالکتب الاسلامیه،تهران،1374)