گزارش کامل
ذرات ریزی که به راحتی تولید می شوند و نقاط کوانتومی نامیده می شوند، ممکن است به جای نیمه هادی های تک کریستالی گران تر در الکترونیک پیشرفته موجود در پانل های خورشیدی، سنسورهای دوربین و ابزارهای تصویربرداری پزشکی جایگزین شوند. اگر چه نقاط کوانتومی شروع کرده اند به بازار مصرف وارد شوند - به شکل تلویزیون های نقطه کوانتومی - آنها با عدم اطمینان های پا بر جا در مورد کیفیتشان دچار مانع شده اند. در حال حاضر، روش اندازه گیری جدیدی که توسط محققان دانشگاه استنفورد ایجاد شده است، ممکن است این شک و تردید را حل کند.
دیوید حنیفی، دانشجوی کارشناسی ارشد در شیمی در استنفورد و نویسنده مشترک مقاله ای که در مورد این کار نوشته شده است گفت: "نیمه هادی های سنتی کریستال های منفردی هستند که در شرایط خاصی در خلاء رشد می کنند. اما اینها را ما می توانیم در تعداد زیاد در آزمایشگاه، در فلاسک، بسازیم و نشان داده ایم که آنها به همان خوبیِ بهترین کریستال های منفرد هستند." ذرات ریزی که به راحتی تولید می شوند و نقاط کوانتومی نامیده می شوند، ممکن است به جای نیمه هادی های تک کریستالی گران تر در الکترونیک پیشرفته موجود در پانل های خورشیدی، سنسورهای دوربین و ابزارهای تصویربرداری پزشکی جایگزین شوند.
محققان بر این تمرکز کردند که نقاط کوانتومی چقدر کارا هستند تا نوری را که جذب می کنند باز نشر نمایند، که این یک شاخص مهم سنجش کیفیت اطلاعاتی نیمه رسانا است. در حالی که تلاش های قبلی برای کشف نقطه بهره کوانتومی به کارایی بالای آنها اشاره داشت، این اولین روش اندازه گیری است که با اطمینان نشان می دهد که آنها می توانند با کریستال ها رقابت کنند.
این کار نتیجه همکاری بین آزمایشگاه های آلبرتو ساللو، استاد علوم مهندسی و مهندسی در استنفورد و پل آلیویساتوس، استاد برجسته علوم نانو و فناوری نانو در دانشگاه کالیفرنیا برکلی، و پیشگام در کوانتوم تحقیق نقطه و نویسنده ارشد مقاله، است. Alivisatos تاکید کرد که چگونه روش اندازه گیری می تواند منجر به توسعه فن آوری های جدید و موادی شود که نیاز به شناخت کارایی نیمه هادی های ما تا حد درجه ای از مشقت دارد.
Alivisatos گفت: "این مواد آنقدر کارآمد هستند که اندازه گیری های موجود قادر نبودند تعیین کیفیت کنند که آنها چقدر خوب هستند. این یک جهش بزرگ است." "این ممکن است روزی برنامه هایی کاربردی را فعال کند که نیاز به موادی با کارایی لومینسانس بسیار بالاتر از 99 درصد دارند، که اکثر آنها هنوز اختراع نشده اند".
دیوید حنیفی، دانشجوی کارشناسی ارشد در شیمی در استنفورد و نویسنده مشترک مقاله ای که در مورد این کار نوشته شده است گفت: "نیمه هادی های سنتی کریستال های منفردی هستند که در شرایط خاصی در خلاء رشد می کنند. اما اینها را ما می توانیم در تعداد زیاد در آزمایشگاه، در فلاسک، بسازیم و نشان داده ایم که آنها به همان خوبیِ بهترین کریستال های منفرد هستند." ذرات ریزی که به راحتی تولید می شوند و نقاط کوانتومی نامیده می شوند، ممکن است به جای نیمه هادی های تک کریستالی گران تر در الکترونیک پیشرفته موجود در پانل های خورشیدی، سنسورهای دوربین و ابزارهای تصویربرداری پزشکی جایگزین شوند.
محققان بر این تمرکز کردند که نقاط کوانتومی چقدر کارا هستند تا نوری را که جذب می کنند باز نشر نمایند، که این یک شاخص مهم سنجش کیفیت اطلاعاتی نیمه رسانا است. در حالی که تلاش های قبلی برای کشف نقطه بهره کوانتومی به کارایی بالای آنها اشاره داشت، این اولین روش اندازه گیری است که با اطمینان نشان می دهد که آنها می توانند با کریستال ها رقابت کنند.
این کار نتیجه همکاری بین آزمایشگاه های آلبرتو ساللو، استاد علوم مهندسی و مهندسی در استنفورد و پل آلیویساتوس، استاد برجسته علوم نانو و فناوری نانو در دانشگاه کالیفرنیا برکلی، و پیشگام در کوانتوم تحقیق نقطه و نویسنده ارشد مقاله، است. Alivisatos تاکید کرد که چگونه روش اندازه گیری می تواند منجر به توسعه فن آوری های جدید و موادی شود که نیاز به شناخت کارایی نیمه هادی های ما تا حد درجه ای از مشقت دارد.
Alivisatos گفت: "این مواد آنقدر کارآمد هستند که اندازه گیری های موجود قادر نبودند تعیین کیفیت کنند که آنها چقدر خوب هستند. این یک جهش بزرگ است." "این ممکن است روزی برنامه هایی کاربردی را فعال کند که نیاز به موادی با کارایی لومینسانس بسیار بالاتر از 99 درصد دارند، که اکثر آنها هنوز اختراع نشده اند".
بین 99 و 100
داشتن قابلیت برای از بین بردن نیاز به تجهیزات تولید گران قیمت تنها استفاده از نقاط کوانتومی نیست. حتی قبل از این کار، نشانه هایی وجود داشت که نقطه کوانتومی می تواند قابلیت عملکرد برخی از بهترین کریستال ها را در بر داشته باشد. آنها همچنین بسیار قابل تنظیم هستند. تغییر اندازه آنها طول موج نوری که منتشر می کنند را تغییر می دهد، که این یک ویژگی مفید برای برنامه های مبتنی بر رنگ مانند برچسب گذاری نمونه های بیولوژیکی، تلویزیون ها یا مانیتورهای کامپیوتر است.
با وجود این ویژگی های مثبت، اندازه کوچک نقطه های کوانتومی بدان معنی است که ممکن است میلیاردها از آنها برای انجام یک کار که یک کریستال منفرد کامل بزرگ انجام می دهد لازم باشد. ساختن تعداد بسیاری از این نقطه های کوانتومی به این معنی است که شانس بیشتری برای چیزی که اشتباه رشد کند، و احتمال بیشتری برای ایجاد یک نقص که می تواند عملکرد را مختل کند وجود خواهد داشت. تکنیک هایی که کیفیت نیمه هادی دیگر را اندازه گیری می کنند قبلاً اشاره می کردند که نقطه های کوانتومی بیش از 99 درصد نوری که جذب می کنند را منتشر می کنند، اما این برای پاسخ دادن به سؤالاتی در مورد پتانسیل آن نقاط برای داشتن عیوب کافی نبود. برای انجام این کار، محققان نیاز به یک روش اندازه گیری مناسب برای ارزیابی دقیق این ذرات داشتند.
این مواد آنقدر کارآمد هستند که اندازه گیری های موجود قادر نبودند تعیین کیفیت کنند که آنها چقدر خوب هستند.
حنیفی گفت: "ما می خواهیم میزان راندمان انتشار در حوزه 99.9 تا 99.999 درصد را اندازه گیری کنیم، برای این که اگر نیمه هادی ها بتوانند هر فوتونی که جذب می کنند را به صورت نور باز نشر کنند، شما می توانید علم واقعا سرگرم کننده ای داشته باشید و دستگاه هایی را که قبلا وجود نداشته اند، تولید کنید."
روش محققان درگیر چک کردن برای گرمای بیش از حد تولیدی توسط نقاط کوانتومی بود تا اینکه تنها به ارزیابی نور گسیل شده بپردازند، زیرا گرمای بیش از حد نشانه ای از انتشار ناکارآمد است. این تکنیک که معمولاً برای مواد دیگر مورد استفاده قرار می گیرد، برای اندازه گیری نقاط کوانتومی در این روش هرگز مورد استفاده قرار نگرفته بود و 100 برابر دقیق تر است از آنچه دیگران در گذشته استفاده می کردند. آنها دریافتند که گروهی از نقاط کوانتومی، به میزانی قابل اطمینان، حدود 99.6 درصد از نور جذب شده (با خطای احتمالی 0.2 درصد در هر جهت) را منتشر می کنند که قابل مقایسه با بهترین انتشار کریستال است.
Salleo که همکار نویسنده مقاله است گفت: "این شگفت آور بود که یک فیلم با بسیاری از نقص های احتمالی بالقوه همان قدر عالی باشد که عالیترین نیمه رسانایی که شما می توانید بسازید هست."
تغییر اندازه آنها طول موج نوری که منتشر می کنند را تغییر می دهد
Alivisatos گفت: "بر خلاف دلواپسی ها، نتایج اشاره دارند بر این که نقاط کوانتومی به طور قابل توجهی در مقابل نقص تحمل پذیرهستند. تکنیک اندازه گیری نیز اولین بار است که به طور دقیق این مسأله را روشن می کند که چگونه ساختارهای نقطه کوانتومی مختلف با یکدیگر مقایسه می شوند - نقاط کوانتومی دقیقا با هشت لایه اتمی از یک ماده پوششی ویژه سریعترین انتشار نور را داشت، که یک شاخص کیفیت برتر است. شکل این نقاط باید طراحی جدید مواد نوری را هدایت کند."
این تحقیق بخشی از مجموعه ای از پروژه ها در یک مرکز تحقیقاتی انرژی است که به نام Photonics در مرزهای ترمودینامیکی شناخته می شود. با هدایت جنیفر دیون، استاد دانشکده علوم و مهندسی در استنفورد، هدف مرکز این است که مواد نوری - موادی که بر جریان نور تاثیر می گذارند - با بالاترین کارایی ممکن ساخته شوند.
بر گرفته از سایت ساینس دیلی
مترجم: علی رضایی میر قائد