حضرت صادق (ع ) فرمود: دعا مخزن و گنجینه اجابت است، چنانچه ابر مخزن باران است. (2)
حضرت صادق (ع ) فرمود: دعا در حال راحتی و آسایش، نیازمندیهای زمان گرفتاری را برآورده می سازد. (3)
حضرت صادق (ع ) فرمود: هر که را خوش آید که دعایش در حال سختی به اجابت برسد، باید در حال راحتی و آسایش بسیار دعا کند. (4)
حضرت صادق (ع ) فرمود: هر گاه دعا کردی، گمان کن که حاجتت بر در خانه است. (5)
حضرت صادق (ع ) فرمود: خداوند دعایی را که از دل غافل بر آید، اجابت نکند؛ پس هر گاه دعا کردی، از عمق دل دعا کن و یقین داشته باش که اجابت شود. (6)
حضرت صادق (ع ) فرمود: همانا چون بنده دعا کند، خداوند پیوسته در پی حاجت او باشد، مادامی که آن بنده شتاب نکند. (7)
حضرت باقر(ع ) فرمود: به خدا سوگند هیچ بنده ای در دعا به درگاه خدا پافشاری و اصرار نکند، جز آن که حاجتش را برآورد. (8)
حضرت رضا(ع ) فرمود: یک دعای بنده در پنهانی، برابر با هفتاد دعای آشکار اوست. (9)
حضرت باقر(ع ) فرمود: پدرم هرگاه که به درگاه خداوند حاجتی داشت، در این ساعت آن را می خواست، یعنی اول ظهر (هنگام زوال، که خورشید از میانه آسمان به طرف مغرب متمایل شود. )(10)
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: بهترین وقتی که در آن خدا را بخوانید (و به درگاهش دعا کنید) سحرها است: و این آیه را که درباره گفتار حضرت یعقوب (ع ) است تلاوت فرمود: ((گفت به زودی برای شما از پروردگار خود آمرزش خواهم )) (یوسف ((12)) آیه 98) فرمود: (دعا کردن برای آنها را) به سحرگاه تاءخیر انداخت (و موکول به وقتی سحر کرد). (11)
از حضرت باقر(ع ) درباره آیه: ((پس فروتن نشدند برای پروردگار خویش و زاری نکردند)) (مؤ منون ((23)) آیه 76) سؤ ال شد، فرمود: ((استکانت ))همان فروتنی است، تضرع، بلند کردن و زاری کردن به دانهاست.(12)
پی نوشت:
(1) علیک بالدعاء فانه شفاء من کل داء. (باب ان الدعاء شفاء من کل داء، ح 1).(2) الدعائ کهف الاجابة کما ان السحاب کهف المطر. (باب ان من دعا استجیب له، ح 1).
(3) ان الدعائ فی الرخائ یستخرج الحوائج فی البلاء. (باب التقدم فی الدعاء، ح 3).
(4) من سره ان یستجاب له فی الشدة فلیکثر الدعاء فی الرخاء (همان، ح 4).
(5) اذا دعوت فظن ان حاجتک بالباب. (باب الیقین فی الدعاء، ح 1).
(6) ان الله عزوجل لا یستجب دعاء بظهر قلب ساه فاذا دعوت فاقبل بقلبک ثم استیقن بالاجابد (باب الاقبال علی الدعاء، ح 1).
(7) ان العبد اذا دعا لم یزل الله تبارک و تعالی فی حاجته ما لم یستعجل. (باب الالحاح فی الدعاء و التلبث، ح 1).
(8) والله لا یلح عبد مؤ من علی الله عزوجل فی حاجته الا قضاها له. (همان، ح 3).
(9) دعوة العبد سرا دعوة واحدة تعدل سبعین دعوة علانیة. (باب اخفاء الدعا، ح 1).
(10) کان ابی اذا کانت له الی الله حاجة طلبها فی هذه الساعة، یعنی زوال الشمس. (باب الاوقات و الحالات التی ترجی فیها الاجابة، ح 4).
(11) خیر وقت دعوتم الله عزوجل فیه الاسحار و تلا هذه الآیة فی قول یعقوب علیه السلام: ((سوف استغفر لکم ربی ))، (و) قال اخرهم الی السحر. (همان، ح 6).
(12) ساءلت ابا جعفر(ع ) عن قول عزوجل: ((فما استکانوا لربهم و ما یتضرعون )) قال الاستکانة هی الخضوع و التضرع رفع الیدین و التضرع بهما. (باب الرغبة و الرهبة، ح 6).
منبع: حوزه نت
