قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله:
«السَّامِعُ لِلْغَیبَةِ احَدُ الْمُغْتابینِ»[1]
شنونده غیبت یکی از غیبت کنندگان است.
قال الصادق علیه السلام:
«الْغَیبَةُ کفْرٌ وَ الْمُسْتَمِعُ لَها وَ الرَّاضی بِها مُشْرِک»[2]
غیبت کفر و شنونده آن و راضی به آن مشرک است.
وظیفه شنونده غیبت این است که:
1- از برادرش دفاع کند و اجازه غیبت او را ندهد.2- از مجلس غیبت برخیزد و با نشستن و سکوت زمینه را برای ادامه غیبت آماده نکند.
3- در صورت عدم قدرت، قلباً ناراحت شود.
پیامبر مکرم در سفارش خود به حضرت امیر علیه السلام فرموده اند:
«یا عَلی مَنْ اغْتیبَ عِنْدَهُ اخُوهُ الْمُسْلِمُ فَاسْتَطاعَ نَصْرَهُ فَلَمْ ینْصُرْهُ خَذَلَهُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَ الآخِرَةِ»[3]
ای علی، کسی که نزد وی برادر مؤمنش را غیبت کنند و او توان یاریش داشته باشد و به یاری وی برنخیزد، خداوند او را در دنیا و آخرت رسوا خواهد ساخت.
و نیز همان حضرت فرموده است:
«مَنْ رَدَّ عَنْ عِرْضِ اخیهِ الْمُسْلِمِ وَجَبَتْ لَهُ الجنَّةُ الْبَتَّةَ»[4]
کسی که مانع ریختن آبروی برادر مسلمانش شود، حتماً بهشت بر او واجب است. پی نوشت ها:
[1] بحار الانوار- جلد 75- صفحه 226.
[2] مستدرک الوسایل- جلد 9- صفحه 133.
[3] وسایل الشیعه- جلد 8- صفحه 606.
[4] وسایل الشیعه- جلد 8- صفحه 606.
منبع: حوزه نت
.jpg)
