ناامیدی از رحمت خدا، سردتر از زمهریر است.[1]
ناامیدی، یک گلوله‌ی برف است، نشسته بر کوه مشکلات. از بالای کوه سُر می‌خورد، بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود. می‌افتد پیش پایت. راه را می‌بندد. امیدواری خورشید است، ایستاده بر کوه مشکلات. آب می‌کند برف‌ها را.
خورشید را دریاب.
ناامیدی، یک گلوله‌ی برف است، نشسته بر کوه مشکلات. از بالای کوه سُر می‌خورد، بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود. می‌افتد پیش پایت. راه را می‌بندد. امیدواری خورشید است، ایستاده بر کوه مشکلات. آب می‌کند برف‌ها را.
خورشید را دریاب.
نویسنده: اکرم کشایی
پی‌نوشت:
1. حدیث شریفی از امام صادق علیه‌السلام
