توسط دانشگاه کمبریج
اختلالات سلامت روانی علت اصلی ناتوانی در جهان است که سپری شدن 31 درصد از کل سالهای زندگی با ناتوانی را شامل می شود. در حالی که درک ما از زیست شناسیِ پشت این اختلالات افزایش یافته است، در چند دهه گذشته داروهای جدید روانپزشکی‌ای با اثرات سلامتی بهبود یافته توسعه نیافته است و بیشترِ درمان های موجود به طریق شانسی یافته شده است.
این عمدتاً به این دلیل است که پزشکان نمی‌توانند نمونه‌های بافت مغزی را از بیماران بگیرند به همان نحوی که مثلاً می‌توانند در مورد تومورهای سرطانی در جاهای دیگر بدن نمونه برداری از بافت را انجام دهند، بنابراین برای محققان دشوار است که دقیقا بفهمند چه چیزی را در هنگام طراحی داروهای جدید روانپزشکی هدف گیری کنند.
در حال حاضر گروهی از دانشمندان به رهبری دانشگاه کمبریج نشان داده اند که گلبول های زنده موجود در بیماران مبتلا به اختلالات روان شناختی می توانند برای شناسایی اهداف بالقوه تحقیقات کشف دارو استفاده شوند. نتایج آنها در مجله Science Advances گزارش شده است.
سلول های خون انسان حاوی گیرنده ها و پروتئین‌های بسیاری هستند که درگیر امر ارسال علائم هستند. آنها در سیستم عصبی مرکزی ما نیز یافت می شوند و نشان داده شده است که با اختلالات روانپزشکی ارتباط دارند. تحقیقات قبلی نشان داده است که ارتباطی قوی میان سلولهای خون ما و نحوه عملکرد سیستم عصبی مرکزی ما وجود دارد، به عنوان مثال بیماران مبتلا به عفونت های باکتریایی اغلب علائم افسردگی مشابهی را نشان می دهند.
این باعث می شود که سلول های خونی یک محیط ایده آل برای آزمایش داروهای جدید بالقوه باشند. همچنین شواهد قابل توجهی وجود دارد که استفاده از سلول های اولیه از بیماران در توسعه دارو منجر به یک نرخ موفقیت بیشتر برای کشف مؤثر دارو می شود.
پروفسور Sabine Bahn از گروه مهندسی شیمی و بیوتکنولوژی کمبریج که گروه تحقیقاتی را پشت سر این کار رهبری می کند گفت که "اختلالات روانپزشکی به طور فزاینده ای به عنوان اختلالات کل بدن شناخته می شود." "این مطالعه تغییری در این زمینه را پیشنهاد می کند که مستقبماً وظیفه بافت سلولی زنده به عنوان یک مدل برای بیماری بررسی شود."
با استفاده از یک فرآیند پر محتوای غربالگری سلول های منفرد، محققان سلول هایی از 42 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی را مورد آنالیز قرار دادند و هزاران ترکیب بالقوه برای داروهای جدید را غربال کردند. این تیم بر روی کشف موارد جدید روانپزشکی برای داروهایی که به طور معمول برای سایر شرایط، مانند فشار خون بالا تجویز می شوند، متمرکز شده است.ارتباطی قوی میان سلولهای خون ما و نحوه عملکرد سیستم عصبی مرکزی ما وجود دارد. این استراتژیِ هدف گذاری مجدد دارو می تواند زمان و هزینه ای را که نیاز دارد تا داروهای جدید را به درمانگاه برساند تا ده برابر کاهش می دهد. با هزینه متوسط توسعه دارویی 2-3 میلیارد دلاری در طول 12 سال، این نشان دهنده یک جایگزینی مؤثر برای ارائه درمان های جدید بالقوه به بیماران در زمانی بسیار کمتر است. این رویکرد همچنین می تواند به کاهش آزمایشات حیوانی منجر شود.
آنها همچنین می توانند درمان های روانپزشکی موجود بر روی سلول های خون بیمار را آزمایش کنند و همچنین می توانند پیش بینی کنند که این درمان ها برای هر فرد چقدر مؤثر است. این بر یک مانع عمده در روانپزشکی بالینی غلبه می کند زیرا بسیاری از بیماران به درمان های خط اول پاسخ نمی دهند. برای انجام این کار، تیم، نمونه های نادر خونی را از بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی، جمع آوری شده از طریق شبکه ای از همکاران بین المللی، قبل و بعد از درمان بالینی، تست کرد.
به عنوان یک گام نهایی، تیم تأیید کرد که فعالیت داروهای جدید بین سلول های خونی و سلول های مغزی به اشتراک گذاشته شده است، و این کار را با آزمایش آن ترکیبات دارو بر سلول های عصبی انسان انجام داد.
دکتر سانتیاگو لاگو، نویسنده راهبر مقاله، که این تکنولوژی را با دکتر جکوب توماسیک توسعه داد، گفت: "این عمیق ترین اکتشاف کاربردی در بافت اولیه بیمار روانپزشکی تا امروز است و این پتانسیل را دارد که به طور اساسی کشف دارو و طب شخصی شده برای اختلالات روانپزشکی و سایر بیماری های انسانی را تسریع کند."
اختلالات سلامت روانی علت اصلی ناتوانی در جهان است که سپری شدن 31 درصد از کل سالهای زندگی با ناتوانی را شامل می شود. در حالی که درک ما از زیست شناسیِ پشت این اختلالات افزایش یافته است، در چند دهه گذشته داروهای جدید روانپزشکی‌ای با اثرات سلامتی بهبود یافته توسعه نیافته است و بیشترِ درمان های موجود به طریق شانسی یافته شده است.
این عمدتاً به این دلیل است که پزشکان نمی‌توانند نمونه‌های بافت مغزی را از بیماران بگیرند به همان نحوی که مثلاً می‌توانند در مورد تومورهای سرطانی در جاهای دیگر بدن نمونه برداری از بافت را انجام دهند، بنابراین برای محققان دشوار است که دقیقا بفهمند چه چیزی را در هنگام طراحی داروهای جدید روانپزشکی هدف گیری کنند.
در حال حاضر گروهی از دانشمندان به رهبری دانشگاه کمبریج نشان داده اند که گلبول های زنده موجود در بیماران مبتلا به اختلالات روان شناختی می توانند برای شناسایی اهداف بالقوه تحقیقات کشف دارو استفاده شوند. نتایج آنها در مجله Science Advances گزارش شده است.
سلول های خون انسان حاوی گیرنده ها و پروتئین‌های بسیاری هستند که درگیر امر ارسال علائم هستند. آنها در سیستم عصبی مرکزی ما نیز یافت می شوند و نشان داده شده است که با اختلالات روانپزشکی ارتباط دارند. تحقیقات قبلی نشان داده است که ارتباطی قوی میان سلولهای خون ما و نحوه عملکرد سیستم عصبی مرکزی ما وجود دارد، به عنوان مثال بیماران مبتلا به عفونت های باکتریایی اغلب علائم افسردگی مشابهی را نشان می دهند.
این باعث می شود که سلول های خونی یک محیط ایده آل برای آزمایش داروهای جدید بالقوه باشند. همچنین شواهد قابل توجهی وجود دارد که استفاده از سلول های اولیه از بیماران در توسعه دارو منجر به یک نرخ موفقیت بیشتر برای کشف مؤثر دارو می شود.
پروفسور Sabine Bahn از گروه مهندسی شیمی و بیوتکنولوژی کمبریج که گروه تحقیقاتی را پشت سر این کار رهبری می کند گفت که "اختلالات روانپزشکی به طور فزاینده ای به عنوان اختلالات کل بدن شناخته می شود." "این مطالعه تغییری در این زمینه را پیشنهاد می کند که مستقبماً وظیفه بافت سلولی زنده به عنوان یک مدل برای بیماری بررسی شود."
با استفاده از یک فرآیند پر محتوای غربالگری سلول های منفرد، محققان سلول هایی از 42 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی را مورد آنالیز قرار دادند و هزاران ترکیب بالقوه برای داروهای جدید را غربال کردند. این تیم بر روی کشف موارد جدید روانپزشکی برای داروهایی که به طور معمول برای سایر شرایط، مانند فشار خون بالا تجویز می شوند، متمرکز شده است.ارتباطی قوی میان سلولهای خون ما و نحوه عملکرد سیستم عصبی مرکزی ما وجود دارد. این استراتژیِ هدف گذاری مجدد دارو می تواند زمان و هزینه ای را که نیاز دارد تا داروهای جدید را به درمانگاه برساند تا ده برابر کاهش می دهد. با هزینه متوسط توسعه دارویی 2-3 میلیارد دلاری در طول 12 سال، این نشان دهنده یک جایگزینی مؤثر برای ارائه درمان های جدید بالقوه به بیماران در زمانی بسیار کمتر است. این رویکرد همچنین می تواند به کاهش آزمایشات حیوانی منجر شود.
آنها همچنین می توانند درمان های روانپزشکی موجود بر روی سلول های خون بیمار را آزمایش کنند و همچنین می توانند پیش بینی کنند که این درمان ها برای هر فرد چقدر مؤثر است. این بر یک مانع عمده در روانپزشکی بالینی غلبه می کند زیرا بسیاری از بیماران به درمان های خط اول پاسخ نمی دهند. برای انجام این کار، تیم، نمونه های نادر خونی را از بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی، جمع آوری شده از طریق شبکه ای از همکاران بین المللی، قبل و بعد از درمان بالینی، تست کرد.
به عنوان یک گام نهایی، تیم تأیید کرد که فعالیت داروهای جدید بین سلول های خونی و سلول های مغزی به اشتراک گذاشته شده است، و این کار را با آزمایش آن ترکیبات دارو بر سلول های عصبی انسان انجام داد.
دکتر سانتیاگو لاگو، نویسنده راهبر مقاله، که این تکنولوژی را با دکتر جکوب توماسیک توسعه داد، گفت: "این عمیق ترین اکتشاف کاربردی در بافت اولیه بیمار روانپزشکی تا امروز است و این پتانسیل را دارد که به طور اساسی کشف دارو و طب شخصی شده برای اختلالات روانپزشکی و سایر بیماری های انسانی را تسریع کند."
مدل شبه مغز برای میلیون ها نفر از مبتلایان به آلزایمر و دیگر اختلالات عصبی امید به ارمغان می آورد
یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه پوردو مدلی را ارائه داد که نشان دهنده یک مدل محدودتر و دقیق‌تر از مانع مغزی خون است. اعتبار: دانشگاه پوردو
تا 1 میلیارد نفر، تقریبا یک نفر از هر شش نفر جمعیت جهان، از اختلالات عصبی رنج می برند. تعداد افراد مبتلا به این اختلالات، از جمله بیماری آلزایمر و پارکینسون، در دهه های اخیر به طور پیوسته افزایش یافته است.
کشف دارو و تلاش های توسعه برای تخفیف این بیماری ها افزایش یافته است. با این حال، به علت وجود چندین چالش، این تلاش ها، به شیوه های بالینی و داروها تبدیل نشده اند.
یکی از چالش های مهم فقدان یک مدل مبتنی بر سلول است که بتواند توانایی ترکیبات شیمیایی جدید را از طریق مانع مغزی خون، که بین رگ های خونی مغزی و سلول ها و دیگر اجزای تشکیل دهنده بافت مغزی قرار گرفته است، پیش بینی کند. این مانع خونی، مغز را از مواد شیمیایی مضر و بیماری های ناشی از عفونت محافظت می کند، اما همچنین اجازه می دهد مواد مغذی به مغز برسند.
مدل های کنونی راهی را که مانع در مغز انسان عمل می کند دقیقاً نشان نمی دهند.
گِرِگ نیپ، استاد دانشکده داروسازی دانشگاه پوردو، گفت: "ما مدلی را توسعه دادیم که یک مدل محدود و دقیق از مانع مغزی خون را نمایندگی می کند." "مدل ما یک تماس مستقیم است، مدل کشت سه گانه ای است در بر دارنده آستروسیت ها، پریسیت ها و سلول های اندوتلیالی میکرو آوندی مغز، که به نحوی شبیه به چیزی که شما در مغز انسان پیدا می کنید پیکر بندی شده است."
منبع: سایت مدیکال اکسپرس
کشف دارو و تلاش های توسعه برای تخفیف این بیماری ها افزایش یافته است. با این حال، به علت وجود چندین چالش، این تلاش ها، به شیوه های بالینی و داروها تبدیل نشده اند.
یکی از چالش های مهم فقدان یک مدل مبتنی بر سلول است که بتواند توانایی ترکیبات شیمیایی جدید را از طریق مانع مغزی خون، که بین رگ های خونی مغزی و سلول ها و دیگر اجزای تشکیل دهنده بافت مغزی قرار گرفته است، پیش بینی کند. این مانع خونی، مغز را از مواد شیمیایی مضر و بیماری های ناشی از عفونت محافظت می کند، اما همچنین اجازه می دهد مواد مغذی به مغز برسند.
مدل های کنونی راهی را که مانع در مغز انسان عمل می کند دقیقاً نشان نمی دهند.
گِرِگ نیپ، استاد دانشکده داروسازی دانشگاه پوردو، گفت: "ما مدلی را توسعه دادیم که یک مدل محدود و دقیق از مانع مغزی خون را نمایندگی می کند." "مدل ما یک تماس مستقیم است، مدل کشت سه گانه ای است در بر دارنده آستروسیت ها، پریسیت ها و سلول های اندوتلیالی میکرو آوندی مغز، که به نحوی شبیه به چیزی که شما در مغز انسان پیدا می کنید پیکر بندی شده است."
منبع: سایت مدیکال اکسپرس
