سر راه رفتن
به جنوب ایران
گذرم می افتد
به دیار خوبان
کازرون، شهری که
دل فریب و ناز است
یا به قول شاعر
خواهر شیراز است
وارث بیشابور[1]
خانه ی اهل دل
سبز و خرم، آباد
تربتش پُر حاصل
مردمانش پُر مهر
اهل جود و بخشش
انقلابی، مؤمن
پر تلاش و کوشش
و به دامان او
سیدی خوابیده است
که بر استان فارس
مثل مه تابیده است
عالمی فرزانه
درس خوانده، آگاه
سیدی هم نام
حضرت ثارالله(ع)
یادگاری زیبا
از امام سجاد(ع)
کز وجود پاکش
کازرون است آباد
گر گذارت افتد
به جنوب ایران
زائرش شو دارد
به همه او احسان...
شاعر: بیژن شهرامی
به جنوب ایران
گذرم می افتد
به دیار خوبان
کازرون، شهری که
دل فریب و ناز است
یا به قول شاعر
خواهر شیراز است
وارث بیشابور[1]
خانه ی اهل دل
سبز و خرم، آباد
تربتش پُر حاصل
مردمانش پُر مهر
اهل جود و بخشش
انقلابی، مؤمن
پر تلاش و کوشش
و به دامان او
سیدی خوابیده است
که بر استان فارس
مثل مه تابیده است
عالمی فرزانه
درس خوانده، آگاه
سیدی هم نام
حضرت ثارالله(ع)
یادگاری زیبا
از امام سجاد(ع)
کز وجود پاکش
کازرون است آباد
گر گذارت افتد
به جنوب ایران
زائرش شو دارد
به همه او احسان...
شاعر: بیژن شهرامی
پی‌نوشت:
1. بیشاپور یکی از شهرهای باستانی ایران در کازرون و در استان فارس است که در زمان ساسانیان ساخته شده است و امروزه تنها ویرانه هایی از آن برجای مانده است. بیشاپور با دویست هکتار وسعت، از شهرهای مهم آن زمان بوده است و اهمیت ارتباطی داشته است. این شهر از قدیمی ترین شهرهایی است که تاریخچه ی ساخت آن بصورت مکتوب در سنگ نوشته ای موجود است.
