میکروسکوپی الکترونی ویروس آنفلوآنزا. اعتبار: CDC
یک تیم از محققان از بریتانیای کبیر، استرالیا و ایالات متحده امریکا، ساختار ژنوم ویروس آنفولانزای A را به تصویر کشیده اند. در مقاله ای که در مجله میکرو بیولوژی طبیعت منتشر کرده اند، گروه، آنالیز ژنتیکی خود از ویروس و آنچه را که آموخته اند توصیف می کنند.
با گذشت زمان، میکروب شناس ها و مقامات بهداشت نگرانی دارند که یک نژاد مرگ آور آینده از آنفلوآنزا به آسانی گسترش یابد. چنین ویروسی احتمالا موجب یک همه گیری جهانی و باعث مرگ و میر میلیون ها نفر در سراسر جهان خواهد شد. به همین علت، دانشمندان به مطالعات خود، مربوط به ویروس های پشت عفونت های آنفولانزا، ادامه می دهند. در این تلاش جدید، محققان ساختار ژنتیکی ویروس آنفولانزای A را نقشه برداری کرده اند. آنها خاطرنشان می کنند که چنین ویروس هایی یک تهدید جدی برای سلامتی محسوب می شوند.
با نقشه برداری ساختار ژنتیکی آن، محققان مشاهده کرده اند که چگونه هشت بخش RNA تک رشته ای آن در یک دیگر قفل می شوند. این مهم است، زیرا آنها بخشی از وسیله ای است که به وسیله آن ویروس های جدید تشکیل می شوند. آنها خاطرنشان می کنند که ویروس هایی که در پشت همه گیری های گذشته بوده اند، با دسته بندی مجدد ایجاد شده اند که در آن یک ویروس که یک گونه، مثل یک نوع پرنده، را آلوده می کند، ژن ها را با ویروسی که افراد را از یک گونه دیگر، مانند انسان، آلوده می کند مبادله می کند. چنین مبادله ای منجر به ایجاد یک ویروس با آنتی ژن هایی می شود که برای یک میزبان جدید هستند، که آنتی بادی های موجود بر علیه آن را نخواهد داشت و میزبان را به گونه ای کاملاً باز در معرض عفونت قرار می دهد. محققان خاطر نشان می کنند که قطعه ها در مجتمع های ریبونوکلئوپروتئینی ویروسی فردی قرار دارند که در آن آنها در یک دیگر به ذرات ویروسی منفرد بسته بندی می شوند.
محققان در یادگیری بیشتر در مورد چگونگی قفل شدن قطعه ها در یکدیگر، قادر خواهند بود که شناسایی کنند که کدام ویروس ها با سایر ویروس ها سازگار هستند، و لیست مشاهده ای از انواع برای نامزدهای همه گیری آینده ارائه دهند.
محققان خاطر نشان می کنند که یافته های آنها نمی تواند برای این مورد استفاده قرار گیرد که پیش بینی کنند که احتمال وقوع یک بیماری همه گیر مفروض چه زمانی است. اما دانستنِ این که کدام ویروس ها راحت تر قادرند ژن ها را مبادله کنند امکان های مختلف را کاهش می دهد، که این می تواند سرعت توسعه یک واکسن را افزایش دهد. تخمین زده می شود که ویروس های آنفولانزای فصلی سالانه سه تا پنج میلیون مورد از بیماری های شدید را ایجاد می کنند. این موضوع همچنین می تواند به افرادی که مسئول پاسخ دادن به یک اندازه گیری بیماری همه گیر هستند، کمک کند که دریابند که همه گیری احتمالاً چقدر قرار است شدید باشد به طوری که بتوانند اقدامات مناسب برای جلوگیری از گسترش آن را انجام دهند.
یک تیم از محققان از بریتانیای کبیر، استرالیا و ایالات متحده امریکا، ساختار ژنوم ویروس آنفولانزای A را به تصویر کشیده اند. در مقاله ای که در مجله میکرو بیولوژی طبیعت منتشر کرده اند، گروه، آنالیز ژنتیکی خود از ویروس و آنچه را که آموخته اند توصیف می کنند.
با گذشت زمان، میکروب شناس ها و مقامات بهداشت نگرانی دارند که یک نژاد مرگ آور آینده از آنفلوآنزا به آسانی گسترش یابد. چنین ویروسی احتمالا موجب یک همه گیری جهانی و باعث مرگ و میر میلیون ها نفر در سراسر جهان خواهد شد. به همین علت، دانشمندان به مطالعات خود، مربوط به ویروس های پشت عفونت های آنفولانزا، ادامه می دهند. در این تلاش جدید، محققان ساختار ژنتیکی ویروس آنفولانزای A را نقشه برداری کرده اند. آنها خاطرنشان می کنند که چنین ویروس هایی یک تهدید جدی برای سلامتی محسوب می شوند.
با نقشه برداری ساختار ژنتیکی آن، محققان مشاهده کرده اند که چگونه هشت بخش RNA تک رشته ای آن در یک دیگر قفل می شوند. این مهم است، زیرا آنها بخشی از وسیله ای است که به وسیله آن ویروس های جدید تشکیل می شوند. آنها خاطرنشان می کنند که ویروس هایی که در پشت همه گیری های گذشته بوده اند، با دسته بندی مجدد ایجاد شده اند که در آن یک ویروس که یک گونه، مثل یک نوع پرنده، را آلوده می کند، ژن ها را با ویروسی که افراد را از یک گونه دیگر، مانند انسان، آلوده می کند مبادله می کند. چنین مبادله ای منجر به ایجاد یک ویروس با آنتی ژن هایی می شود که برای یک میزبان جدید هستند، که آنتی بادی های موجود بر علیه آن را نخواهد داشت و میزبان را به گونه ای کاملاً باز در معرض عفونت قرار می دهد. محققان خاطر نشان می کنند که قطعه ها در مجتمع های ریبونوکلئوپروتئینی ویروسی فردی قرار دارند که در آن آنها در یک دیگر به ذرات ویروسی منفرد بسته بندی می شوند.
محققان در یادگیری بیشتر در مورد چگونگی قفل شدن قطعه ها در یکدیگر، قادر خواهند بود که شناسایی کنند که کدام ویروس ها با سایر ویروس ها سازگار هستند، و لیست مشاهده ای از انواع برای نامزدهای همه گیری آینده ارائه دهند.
محققان خاطر نشان می کنند که یافته های آنها نمی تواند برای این مورد استفاده قرار گیرد که پیش بینی کنند که احتمال وقوع یک بیماری همه گیر مفروض چه زمانی است. اما دانستنِ این که کدام ویروس ها راحت تر قادرند ژن ها را مبادله کنند امکان های مختلف را کاهش می دهد، که این می تواند سرعت توسعه یک واکسن را افزایش دهد. تخمین زده می شود که ویروس های آنفولانزای فصلی سالانه سه تا پنج میلیون مورد از بیماری های شدید را ایجاد می کنند. این موضوع همچنین می تواند به افرادی که مسئول پاسخ دادن به یک اندازه گیری بیماری همه گیر هستند، کمک کند که دریابند که همه گیری احتمالاً چقدر قرار است شدید باشد به طوری که بتوانند اقدامات مناسب برای جلوگیری از گسترش آن را انجام دهند.
روش جدید به مبارزه با همه گیری های آینده کمک می کند
با توسعه یک تکنیک جدید برای برچسب گذاری قطعه های ژنی ویروس های آنفلوانزا، محققان در حال حاضر در مورد این بیشتر می دانند که چگونه ویروس های آنفلوانزا وارد سلول می شوند و عفونت های مشترک سلولی را برقرار می کنند، که یک عامل مهم مشارکت کننده در توسعه بالقوه همه گیری است.
تخمین زده می شود که ویروس های آنفولانزای فصلی سالانه سه تا پنج میلیون مورد از بیماری های شدید را ایجاد می کنند. از آنجا که اغلب عفونت های شدید، ناشی از ویروس های آنفلوانزای نوع A و نوع B هستند، واکسن های در دسترس، پوششی را در برابر این دو نوع فراهم می کنند. با این حال، ویروس های آنفلوانزا به طور مداوم در حال تکامل هستند، که این امر مستلزم آن است که واکسن ها هر ساله مطابق با انواع گردش کننده ویروس ها طراحی شده باشند.
ویروس های آنفلوانزا با به دست آوردن جهش در ژنوم ویروسی یا با یک فرایند به نام دسته بندی مجدد تکامل می یابند. دسته بندی مجدد، که مسئول ویروس همه گیر 2009 بود، هنگامی رخ می دهد که یکی یا تعداد بیشتری از هشت قطعه ژنوم بین دو ویروس مختلف آنفولانزا رد و بدل شوند.
با استفاده از تکنیک های فعلی، تجزیه و تحلیل تطبیقی ویروس های آنفلوآنزا با جهش های تک در ژنوم آنها آسان نیست، و شناسایی عواملی که روند دسته بندی مجدد بین دو ژنوم آنفلوانزا که همان سلول را آلوده کرده اند محدود می کنند، بسیار دشوار است. از طریق یک تلاش مشترک، دانشمندانی از دانشگاه استکهلم، SciLifeLab، موسسه کارولینسکا و موسسه لایبنیتس، روشی را برای تحلیل عفونت های ویروسی آنفلوانزا در سلولها و بافت های ریه با برچسب گذاری و تجسم ژنوم ویروسی، توسعه دادند.
ویژگی این رویکرد، محققین را قادر ساخت تا تحویل هشت قطعه ژنوم آنفلوانزا به هسته سلول که ویروس در آن تکرار می شود را تجسم کنند و عفونت های مشترک ایجاد شده توسط دو ویروس آنفلوانزا که با جهش های منفرد فرق کرده اند را تحلیل کنند. با استفاده از این تکنیک، محققان نتیجه گرفتند که عفونت های مشترک سلولی مولد، که برای دسته بندی مجدد لازم هستند، تنها زمانی اتفاق می افتند که هر دو ویروس در ظرف دو ساعت وارد همان سلول شوند.
رابرت دانیلز، محقق ارشد از دانشگاه استکهلم می گوید: "این روش منحصر به فرد، ارزیابی این موضوع را آسان تر خواهد ساخت که چگونه جهش های جدید در بیماری زایی آنفولانزا تاثیر می گذارند، و کمک می کند تا خواصی اساسی را شناسایی کنیم که دسته بندی مجدد قطعه ژنی آنفولانرا را مقدور یا محدود می سازد.". "این می تواند به جامعه کمک کند که امکان دو دسته بندی مجدد نژادی را در یک ویروس همه گیری بالقوه پیش بینی کنند. در حالی که تحقیقات بیشتری برای دستیابی به این اهداف ضروری است، رویکرد فعلی می تواند به توصیف و ارزیابی درمان هایی که با هدف مهار ورود آنفلوآنزا به سلول ها انجام می شود کمک کند. از طریق بهبود های بیشتر، این روش همچنین کاربرهای تشخیصی بالقوه ای دارد برای تشخیص عفونت های ویروسی آنفولانزا و نیز بسیاری از بیماری های همه گیر دیگر."
این تحقیق در مجله علمی گزارش‌های سلولی منتشر شده است.
منبع: باب ییرکا، مدیکال اکسپرس، و دانشگاه استکهلم
تخمین زده می شود که ویروس های آنفولانزای فصلی سالانه سه تا پنج میلیون مورد از بیماری های شدید را ایجاد می کنند. از آنجا که اغلب عفونت های شدید، ناشی از ویروس های آنفلوانزای نوع A و نوع B هستند، واکسن های در دسترس، پوششی را در برابر این دو نوع فراهم می کنند. با این حال، ویروس های آنفلوانزا به طور مداوم در حال تکامل هستند، که این امر مستلزم آن است که واکسن ها هر ساله مطابق با انواع گردش کننده ویروس ها طراحی شده باشند.
ویروس های آنفلوانزا با به دست آوردن جهش در ژنوم ویروسی یا با یک فرایند به نام دسته بندی مجدد تکامل می یابند. دسته بندی مجدد، که مسئول ویروس همه گیر 2009 بود، هنگامی رخ می دهد که یکی یا تعداد بیشتری از هشت قطعه ژنوم بین دو ویروس مختلف آنفولانزا رد و بدل شوند.
با استفاده از تکنیک های فعلی، تجزیه و تحلیل تطبیقی ویروس های آنفلوآنزا با جهش های تک در ژنوم آنها آسان نیست، و شناسایی عواملی که روند دسته بندی مجدد بین دو ژنوم آنفلوانزا که همان سلول را آلوده کرده اند محدود می کنند، بسیار دشوار است. از طریق یک تلاش مشترک، دانشمندانی از دانشگاه استکهلم، SciLifeLab، موسسه کارولینسکا و موسسه لایبنیتس، روشی را برای تحلیل عفونت های ویروسی آنفلوانزا در سلولها و بافت های ریه با برچسب گذاری و تجسم ژنوم ویروسی، توسعه دادند.
ویژگی این رویکرد، محققین را قادر ساخت تا تحویل هشت قطعه ژنوم آنفلوانزا به هسته سلول که ویروس در آن تکرار می شود را تجسم کنند و عفونت های مشترک ایجاد شده توسط دو ویروس آنفلوانزا که با جهش های منفرد فرق کرده اند را تحلیل کنند. با استفاده از این تکنیک، محققان نتیجه گرفتند که عفونت های مشترک سلولی مولد، که برای دسته بندی مجدد لازم هستند، تنها زمانی اتفاق می افتند که هر دو ویروس در ظرف دو ساعت وارد همان سلول شوند.
رابرت دانیلز، محقق ارشد از دانشگاه استکهلم می گوید: "این روش منحصر به فرد، ارزیابی این موضوع را آسان تر خواهد ساخت که چگونه جهش های جدید در بیماری زایی آنفولانزا تاثیر می گذارند، و کمک می کند تا خواصی اساسی را شناسایی کنیم که دسته بندی مجدد قطعه ژنی آنفولانرا را مقدور یا محدود می سازد.". "این می تواند به جامعه کمک کند که امکان دو دسته بندی مجدد نژادی را در یک ویروس همه گیری بالقوه پیش بینی کنند. در حالی که تحقیقات بیشتری برای دستیابی به این اهداف ضروری است، رویکرد فعلی می تواند به توصیف و ارزیابی درمان هایی که با هدف مهار ورود آنفلوآنزا به سلول ها انجام می شود کمک کند. از طریق بهبود های بیشتر، این روش همچنین کاربرهای تشخیصی بالقوه ای دارد برای تشخیص عفونت های ویروسی آنفولانزا و نیز بسیاری از بیماری های همه گیر دیگر."
این تحقیق در مجله علمی گزارش‌های سلولی منتشر شده است.
منبع: باب ییرکا، مدیکال اکسپرس، و دانشگاه استکهلم
