گاه بر اثر غفلت و بی توجهی، خانواده و ارتباط زناشویی به التهاب و مشکلاتی دچار می شود. اگر این مشکل هرچه زودتر و به هنگام حل گردد و از پیچیده تر شدن آن جلوگیری شود، بسیاری از اختلافات خانوادگی پیش نخواهد آمد. ابراز عشق و علاقه و مهرورزی در روابط زناشویی می تواند چنین تأثیری داشته باشد؛ یعنی خشم ها را فرونشاند؛ آنچه پیش آمده را برطرف کند؛ و ریشه بروز هرگونه مشکلی را بخشکاند.
اظهار و ابراز عشق و علاقه و در یک کلام ارتباط عاشقانه بین زن و شوهر، آنان را به یکدیگر علاقه مندتر می کند. آنان دل هم را تسخیر می کنند و ارتباط زناشویی شان عمیق تر می شود. سرانجام به زندگی دل گرم تر می شوند و رفته رفته به پیمانهای میان خویش وفادارتر می شوند. به این ترتیب، دیوار امنیتی محکم و بادوامی، از ابعاد گوناگون، بر گرد خانواده و ارتباطهای درونی آن کشیده خواهد شد و بنیان خانواده استحکام خواهد یافت. حس اعتماد، بین اعضای چنین خانواده‌هایی بیشتر است و آرامش و شادابی افزون تری را تجربه خواهند کرد.پیشنهاد می کنیم همسران، به ویژه زوجهای جوان، در چنین مواردی از کسانی که اهل فن اند و دانش و تجربه خوبی اندوخته اند و ناصح و خیرخواه انسان‌اند، کمک بگیرند. این گروه می توانند مشاورانی مطمئن برای آنان باشند.اما، اگر فضای خانواده و روابط زناشویی از این عشق و محبتها و ابراز علاقه‌ها خالی باشد، نه تنها از برکت های یادشده محروم خواهد بود، بلکه گرفتار پیامدهای بسیار ناگواری نیز خواهد شد؛ پیامدهایی چون: بی مهری؛ نامهربانی و بی توجهی به هم؛ بدخلقی؛ دل تنگی؛ بهانه گیری؛ رسیدگی نکردن به امور یکدیگر و اوضاع منزل و فرزندان؛ زندگی سخت و عیش ناگوار؛ شکست های فردی و اجتماعی؛ بی میلی به هم؛ اظهار علاقه به غیر؛ برقراری ارتباط با دیگران؛ و طلاق و جدایی. افزون بر آنچه گفتیم، ابراز علاقه همسران به یکدیگر آثار فراوان دیگری نیز در پی دارد .
بنابراین، اکسیر عشق و محبت همسران و ابزار علاقه ایشان به یکدیگر چنین آثار و برکاتی دارد؛ برکات بسیاری که هم خود زن و مرد و هم فرزندان و دیگر اعضای خانواده و افراد مرتبط با آنان، از آن بهره مند خواهند شد. البته با نگاهی کلان به کل جامعه انسانی، به خوبی به این نتیجه روشن پی خواهیم برد که عشق همسران به هم بر همه جامعه نیز تأثیر گذار است؛ زیرا همچنان که حاکمیت قهر و غلبه و نزاع و درگیری و در نتیجه، فساد و بی بندوباری در خانواده ها بی درنگ و مستقیم بر جوامع تأثیر می گذارد، حاکمیت عشق و محبت و ابراز علاقه به یکدیگر و در نتیجه، وجود خانواده های سالم و صالح نیز برای جوامع مفید خواهد بود. پس جوامع انسانی نیز از برکات چنین خانواده‌هایی به طور مستقیم بهره مند می شوند.
شیوه های ابراز محبت به همسر
با گذشت زمان بر یافته های علمی و تجارب بشر افزوده شد و انسان برای حل مسائل خویش، از جمله مشکلات و معضلات خانوادگی، از آنها بهره برد. اینکه با دیگران چه رفتاری داشته باشیم، به تجربه و آگاهی هایی نیاز دارد که همه افراد از آن بهره مند نیستند. ارتباط زناشویی نیز چنین است. این مسئله، به ویژه درباره زوجهای جوان که هنوز در سنین آغازین جوانی اند و پس از ازدواج با فضایی جدید و نیازموده روبه رو می شوند، بیشتر خودنمایی می کند. آنان از ارتباط زناشویی چندان آگاهی ای ندارند و هنوز هیچ تجربه ای را نیندوخته اند. چه بسیار زنان و مردانی که به همسرانشان عشق می ورزند و دوست دارند این علاقه را به گونه ای ابراز کنند، اما راه و روش آن را نمی دانند.ضرورت آموختن این مسئله زمانی بیشتر احساس می شود که بدانیم برخی همسران شخصیتی عاطفی و زودرنج دارند و بیشتر به ابراز علاقه و محبت، احساس نیاز می کنند. در چنین مواردی، اگر همسر نتواند علاقه و محبت خود را به خوبی و در جای مناسب بروز دهد، ارتباط زناشویی آنان به تزلزل و سستی دچار می شود و پیامدهای خطرناکی را در پی خواهد داشت. مسئله دیگر، تشخیص راه درست ابراز محبت با توجه به تفاوت آشکار و نهان در شخصیت افراد است؛ چراکه هریک از زنان و مردان، شخصیت، روحیه و ویژگی‌هایی یگانه دارند. طبیعی است که با این ویژگیهای گوناگون، نمی توان و نباید برای همه نسخه ای یکسان ارائه داد؛ ممکن است برای فردی هدیه مناسب باشد و بهترین شیوه ابراز محبت به او شمرده شود، ولی برای دیگری احترام و تعریف و تمجید کارسازتر باشد؛ یکی خرید تهیه اسباب و اثاثیه منزل را می پسندد، مانند بسیاری از خانم ها؛ دیگری کتاب یا لباس شیک و مد روز را در نظر گرفتن اموری چون رعایت مسائل و ارزش های مذهبی و فرهنگی، شئون خانوادگی، رسوم ملی و محلی، مسائل عرضی و حیثیتی، مسائل مالی، پرهیز از افراط و تفریط، و... نیز در ابراز محبت اهمیت دارد.
پیشنهاد می کنیم همسران، به ویژه زوجهای جوان، در چنین مواردی از کسانی که اهل فن اند و دانش و تجربه خوبی اندوخته اند و ناصح و خیرخواه انسان‌اند، کمک بگیرند. این گروه می توانند مشاورانی مطمئن برای آنان باشند.
منبع: همسران شایسته، اسد الله طوسی، چاپ اول، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(رحمه الله)، قم ۱۳۹۱
