دعای علقمه از زبان کیست؟
دعای علقمه را صفوان بن مهران از امام صادق (ع) نقل کرده است.
زمان خواندن دعای علقمه
دعای علقمه را بعد از زیارت عاشورا می خوانند.
وجه تسمیه دعای علقمه
چون دعا را صفوان نقل کرده است به آن دعای صفوان هم می گویند. اما چون زمان خواندن آن بعد از زیارت عاشوراست و راوی این زیارت، علقمه است به دعای علقمه مشهور است. بعضی نیز این دعا را به نام دعای بعد از زیارت عاشورا نانگذاری کرده اند.
منابع دعای علقمه
دعای علقمه را شیخ طوسی در کتاب مصباح المتجهد و شیخ عباس قمی در کتاب مفاتیح الجنان بعد از زیارت عاشورا ذکر کرده اند.
دعای علقمه برای حاجت
وقتی که صفوان با امام صادق (ع) به زیارت مرقد امام حسین (ع) رفته بود مشاهده کرد که امام صادق (ع) بعد از زیارت عاشورا دعای علقمه را خواندند و گفتند:«مواظب این زیارت باش و این دعا را بخوان و زیارت کن. به درستی که من ضامنم بر خدا براى هر که به این زیارت و دعا زیارت کند از از راه دور و نزدیک که زیارتش مقبول شود و سعی اش مشکور و سلامش به آن حضرت برسد و محجوب نماند و حاجت او قضا شود از جانب خداى تعالى و به هر مرتبه که خواهد برسد و او را نومید برنگرداند.»
امام صادق ادامه دادند:
«اى صفوان این زیارت را یافتم به همین ضمان از پدرم و پدرم از پدرش على بن الحسین (ع) به همین ضمان و او از حسین (ع) به همین ضمان و حسین (ع) از برادرش حسن (ع) به همین ضمان و حسن از پدرش امیرالمؤمنین (ع) با همین ضمان و امیرالمؤمنین (ع) از رسول خدا (ص) با همین ضمان و رسول خدا (ص) از جبرئیل با همین ضمان و جبرئیل از خداى تعالى با همین ضمان و به تحقیق که خداوند عزوجل قسم خورده به ذات مقدس خود که هر کس حسین (ع) را به این زیارت از راه دور یا نزدیک زیارت کند و این دعا را بخواند زیارت او را قبول مى کنم و خواهش او را به هر قدر که باشد می پذیرم و از درگاه من با ناامیدى و خسار باز نگردد بلکه با چشم روشن به برآوردن حاجت و فوز به جنت و آزادى از دوزخ باز خواهد گشت و شفاعت او را در حق هر کس که شفاعت کند قبول می کنم.»
متن دعای علقمه با معنی
یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُاى خدا اى خدا اى خدا
یَا مُجِیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ
اى مستجاب کننده دعاى بیچارگان
یَا کَاشِفَ کُرَبِ الْمَکْرُوبِینَ
اى برطرف کن غم و اندوه پریشان خاطران
یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ
اى دادرس دادخواهان
یَا صَرِیخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ
اى فریادرس فریادخواهان
(وَ) یَا مَنْ هُوَ أَقْرَبُ إِلَیَّ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ
و اى آن که تو از رگ من به من نزدیکترى
(وَ) یَا مَنْ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ
و اى آن که بین شخص و قلب او حایل مىشوى
(وَ) یَا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى وَ بِالْأُفِقِ الْمُبِینِ
و اى آن که ذاتت در منظره بلند است و وجودت در افق روشن است
(وَ) یَا مَنْ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى
و اى آنکه او منحصرا بخشاینده و مهربان و بر عرش مستقر است
(وَ) یَا مَنْ یَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْیُنِ وَ مَا تُخْفِی الصُّدُورُ
و اى آنکه نظر چشم آنان که به خیانت نگرند و آنچه در دلها پنهان دارند همه را مى دانى
(وَ) یَا مَنْ لاَ یَخْفَى عَلَیْهِ خَافِیَةٌ
و اى آن که هیچ امر مستور و سر مخفى بر تو پنهان نیست
یَا مَنْ لاَ تَشْتَبِهُ عَلَیْهِ الْأَصْوَاتُ
اى آن که اصوات بر تو مشتبه نخواهد شد
(وَ) یَا مَنْ لاَ تُغَلِّطُهُ (تُغَلِّظُهُ) الْحَاجَاتُ
و حاجات تو را به اشتباه نیفکند
(وَ) یَا مَنْ لاَ یُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّینَ
و اى کسى که الحاح و التماس تو را رنج و ملال ندهد
یَا مُدْرِکَ کُلِّ فَوْتٍ
اى مدرک هر چه فوت شود
(وَ) یَا جَامِعَ کُلِّ شَمْلٍ
و اى جمع آرنده هر چه در جهان متفرق و پریشان شود
(وَ) یَا بَارِئَ النُّفُوسِ بَعْدَ الْمَوْتِ
و اى برانگیزنده جانها پس از موت
یَا مَنْ هُوَ کُلَّ یَوْمٍ فِی شَأْنٍ
اى آن که تو را در هر روز شأن خاصى است
یَا قَاضِیَ الْحَاجَاتِ
اى برآورنده حاجات
یَا مُنَفِّسَ الْکُرُبَاتِ
اى برطرف ساز غم و رنجها
یَا مُعْطِیَ السُّؤْلاَتِ
اى عطا بخش سؤالات
یَا وَلِیَّ الرَّغَبَاتِ
اى مالک رغبت و اشتیاقات
یَا کَافِیَ الْمُهِمَّاتِ
اى کفایت کننده مهمات خلایق
یَا مَنْ یَکْفِی مِنْ کُلِّ شَیْءٍ
اى کسى که تو به تنهایى کفایت از همه مى کنى
وَ لاَ یَکْفِی مِنْهُ شَیْءٌ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ
و هیچ چیز در آسمان و زمین از تو کفایت نمى کند
أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ
از تو درخواست مى کنم به حق محمد خاتم پیغمبران
وَ عَلَیٍّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ
و به حق على امیر اهل ایمان
وَ بِحَقِّ فَاطِمَةَ بِنْتِ نَبِیِّکَ
و به حق فاطمه دخت پیغمبرت
وَ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ
و به حق حسن و حسین
فَإِنِّی بِهِمْ أَتَوَجَّهُ إِلَیْکَ فِی مَقَامِی هَذَا
که من به وسیله آن بزرگواران به درگاه حضرتت رو آورده ام در این مقام
وَ بِهِمْ أَتَوَسَّلُ وَ بِهِمْ أَتَشَفَّعُ إِلَیْکَ
و به آنها توسل جسته و آنان را به درگاهت شفیع مى آورم
وَ بِحَقِّهِمْ أَسْأَلُکَ
و به حق آن پاکان از تو مسئلت مىکنم
وَ أُقْسِمُ وَ أَعْزِمُ عَلَیْکَ
و قسم و سوگند به جد یاد مى کنم بر تو
وَ بِالشَّأْنِ الَّذِی لَهُمْ عِنْدَکَ
و به شأن و مقامى که آن بزرگواران را نزد توست
وَ بِالْقَدْرِ الَّذِی لَهُمْ عِنْدَکَ
و به قدر و منزلتشان نزد تو
وَ بِالَّذِی فَضَّلْتَهُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ
و به آن سر حقیقتى که موجب افضلیت آنها بر عالمیان گردید
وَ بِاسْمِکَ الَّذِی جَعَلْتَهُ عِنْدَهُمْ
و به آن اسم خاصى که تو نزد آنها قرار دادى
وَ بِهِ خَصَصْتَهُمْ دُونَ الْعَالَمِینَ
از همه خلق به آنها اختصاص دادى
وَ بِهِ أَبَنْتَهُمْ وَ أَبَنْتَ فَضْلَهُمْ مِنْ فَضْلِ الْعَالَمِینَ
و به آن نام وجودشان و فضلشان را از فضل جهانیان آشکار نمودى
حَتَّى فَاقَ فَضْلُهُمْ فَضْلَ الْعَالَمِینَ جَمِیعاً
تا فضل آنان بر فضل همه جهانیان برترى گرفت
أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
(به این امور تو را قسم مى دهم) و از تو درخواست مىکنم که درود فرستى بر محمد و آل محمد
وَ أَنْ تَکْشِفَ عَنِّی غَمِّی وَ هَمِّی وَ کَرْبِی
و هم و غم و رنج مرا برطرف سازى
وَ تَکْفِیَنِی الْمُهِمَّ مِنْ أُمُورِی
و مهمات امورم را کفایت فرمایى
وَ تَقْضِیَ عَنِّی دَیْنِی
و دینم را ادا سازى
وَ تُجِیرَنِی مِنَ الْفَقْرِ وَ تُجِیرَنِی مِنَ الْفَاقَةِ
و از فقر و مسکنتم نجات دهى
وَ تُغْنِیَنِی عَنِ الْمَسْأَلَةِ إِلَى الْمَخْلُوقِینَ
و مرا از سؤال از خلق به لطف و کرمت بى نیاز گردانى
وَ تَکْفِیَنِی هَمَّ مَنْ أَخَافُ هَمَّهُ
و مرا کفایت کنى از هر هم و غمى که از آن مى ترسم
وَ عُسْرَ مَنْ أَخَافُ عُسْرَهُ وَ حُزُونَةَ مَنْ أَخَافُ حُزُونَتَهُ
و از هر مشکل و خشونت هر که خایفم
وَ شَرَّ مَنْ (مَا) أَخَافُ شَرَّهُ
و از هر شر اشرارى که ترسانم
وَ مَکْرَ مَنْ أَخَافُ مَکْرَهُ وَ بَغْیَ مَنْ أَخَافُ بَغْیَهُ وَ جَوْرَ مَنْ أَخَافُ جَوْرَهُ
و از مکر و ظلم و جور کسانى که خوفناکم
وَ سُلْطَانَ مَنْ أَخَافُ سُلْطَانَهُ وَ کَیْدَ مَنْ أَخَافُ کَیْدَهُ
و از تسلط و خدعه و کید و اقتدار کسانى که از آنها خائفم بر خود
وَ مَقْدُرَةَ مَنْ أَخَافُ (بَلاَءَ) مَقْدُرَتَهُ عَلَیَّ
از همه مرا حفظ و کفایت فرمائى
وَ تَرُدَّ عَنِّی کَیْدَ الْکَیَدَةِ وَ مَکْرَ الْمَکَرَةِ
و کید و خدعه حیلت گران و مکر مکاران را از من بگردانى
اللَّهُمَّ مَنْ أَرَادَنِی فَأَرِدْهُ وَ مَنْ کَادَنِی فَکِدْهُ
پروردگارا هر کس با من اراده شرى دارد شرش را به خود او برگردان
وَ اصْرِفْ عَنِّی کَیْدَهُ وَ مَکْرَهُ وَ بَأْسَهُ وَ أَمَانِیَّهُ
و هر که با من قصد خدعه و فریب دارد آرزو و فریب و آسیب او را از من برطرف ساز
وَ امْنَعْهُ عَنِّی کَیْفَ شِئْتَ وَ أَنَّى شِئْتَ
و به هر طریق و به هرگاه مى خواهى آزارش را از من منع فرما
اللَّهُمَّ اشْغَلْهُ عَنِّی بِفَقْرٍ لاَ تَجْبُرُهُ
خدایا او را از من سرگرم کن به فقرى که جبرانش نکنى
وَ بِبَلاَءٍ لاَ تَسْتُرُهُ
و به بلایى که نپوشانى اش
وَ بِفَاقَةٍ لاَ تَسُدُّهَا
و به نیازى که سدّش نکنى
وَ بِسُقْمٍ لاَ تُعَافِیهِ
و به دردى که عافیتش ندهى
وَ ذُلٍّ لاَ تُعِزُّهُ
و ذلّتى که عزیزش ننمایى
وَ بِمَسْکَنَةٍ لاَ تَجْبُرُهَا
و مسکنتى که جبرانش نفرمایى
اللَّهُمَّ اضْرِبْ بِالذُّلِّ نَصْبَ عَیْنَیْهِ
خدایا بزن خوارى را در برابر دو چشمش
وَ أَدْخِلْ عَلَیْهِ الْفَقْرَ فِی مَنْزِلِهِ
و وارد کن تهیدستى را بر او در منزلش
وَ الْعِلَّةَ وَ السُّقْمَ فِی بَدَنِهِ
و بیمارى و درد را در بدنش
حَتَّى تَشْغَلَهُ عَنِّی بِشُغْلٍ شَاغِلٍ لاَ فَرَاغَ لَهُ
تا او را از من سرگرم کننده اى که فراغتى برایش نباشد
وَ أَنْسِهِ ذِکْرِی کَمَا أَنْسَیْتَهُ ذِکْرَکَ
و یاد مرا از یادش ببر، همچنان که یاد خودت را از یادش بردى
وَ خُذْ عَنِّی بِسَمْعِهِ وَ بَصَرِهِ وَ لِسَانِهِ وَ یَدِهِ وَ رِجْلِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَمِیعِ جَوَارِحِهِ
و نگاهدار از من گوش و چشم و زبان و دست و پا و قلب و همه اعضایش را
وَ أَدْخِلْ عَلَیْهِ فِی جَمِیعِ ذَلِکَ السُّقْمَ
و در همه آنها بر او بیمارى وارد کن
وَ لاَ تَشْفِهِ حَتَّى تَجْعَلَ ذَلِکَ لَهُ شُغْلاً شَاغِلاً بِهِ عَنِّی وَ عَنْ ذِکْرِی
و شفایش مده، تا آن را قرار دهی براى او سرگرمى سرگرم کننده اى، از من و یاد من
وَ اکْفِنِی یَا کَافِیَ مَا لاَ یَکْفِی سِوَاکَ
و کفایت کن اى کفایت کننده، آنچه را که غیر تو کفایت نکند
فَإِنَّکَ الْکَافِی لاَ کَافِیَ سِوَاکَ
به درستى که تویى کفایت کننده اى که کفایت کننده اى جز تو نیست
وَ مُفَرِّجٌ لاَ مُفَرِّجَ سِوَاکَ
و گشاینده اى جز تو نیست
وَ مُغِیثٌ لاَ مُغِیثَ سِوَاکَ وَ جَارٌ لاَ جَارَ سِوَاکَ
و پناه دهنده اى جز تو نیست
خَابَ مَنْ کَانَ جَارُهُ سِوَاکَ
نومید گشت کسى که پناه دهنده اش جز تو
وَ مُغِیثُهُ سِوَاکَ
و فریادرسش جز تو
وَ مَفْزَعُهُ إِلَى سِوَاکَ
و پناه گاهش جز تو
وَ مَهْرَبُهُ (إِلَى سِوَاکَ)
و گریزگاهش جز تو
وَ مَلْجَؤُهُ إِلَى غَیْرِکَ (سِوَاکَ)
و ملجأش جز تو
وَ مَنْجَاهُ مِنْ مَخْلُوقٍ غَیْرِکَ
و جاى نجاتش از مخلوق غیر توست
فَأَنْتَ ثِقَتِی وَ رَجَائِی وَ مَفْزَعِی وَ مَهْرَبِی وَ مَلْجَئِی وَ مَنْجَایَ
پس تویى آرامش و امیدم، و پناهگاه و گریزگاهم و ملجأ و جاى نجاتم
فَبِکَ أَسْتَفْتِحُ
به تو گشایش می خواهم
وَ بِکَ أَسْتَنْجِحُ
و به تو رستگارى می جویم
وَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَتَوَجَّهُ إِلَیْکَ
و به محمّد و خاندان محمّد سوى تو رو می کنم
وَ أَتَوَسَّلُ وَ أَتَشَفَّعُ
و متوسّل می شوم
فَأَسْأَلُکَ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ
و شفاعت می خواهم اى خدا، اى خدا، اى خدا
فَلَکَ الْحَمْدُ وَ لَکَ الشُّکْرُ
سپاس و شکر تو راست
وَ إِلَیْکَ الْمُشْتَکَى وَ أَنْتَ الْمُسْتَعَانُ
شکایت تنها به سوى توست و تویى که به یارى خواسته شده اى
فَأَسْأَلُکَ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ
از تو می خواهم اى خدا، اى خدا، اى خدا
بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
به حق محمّد و خاندان محمّد
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى
وَ أَنْ تَکْشِفَ عَنِّی غَمِّی وَ هَمِّی وَ کَرْبِی فِی مَقَامِی هَذَا
و غم و نگرانى و اندوه شدید مرا در این حالت برطرف کنى
کَمَا کَشَفْتَ عَنْ نَبِیِّکَ هَمَّهُ وَ غَمَّهُ وَ کَرْبَهُ
همچنان که از پیامبرت نگرانى و غم و اندوه را برطرف نمودى
وَ کَفَیْتَهُ هَوْلَ عَدُوِّهِ
و او را از هراس دشمنش کفایت کردی
فَاکْشِفْ عَنِّی کَمَا کَشَفْتَ عَنْهُ
از من برطرف کن همچنان که از او برطرف نمودى
وَ فَرِّجْ عَنِّی کَمَا فَرَّجْتَ عَنْهُ
و از من بگشاى همچنان که از او گشودى
وَ اکْفِنِی کَمَا کَفَیْتَهُ
و مرا کفایت کن همچنان که او را کفایت کردى
(وَ اصْرِفْ عَنِّی) هَوْلَ مَا أَخَافُ هَوْلَهُ
از من برگردان هراس آنچه را که از هراسش می ترسم
وَ مَئُونَةَ مَا أَخَافُ مَئُونَتَهُ
و هزینه آنچه را که از هزینه اش می ترسم
وَ هَمَّ مَا أَخَافُ هَمَّهُ
و نگرانى آنچه را که از نگرانى اش بیم دارم
بِلاَ مَئُونَةٍ عَلَى نَفْسِی مِنْ ذَلِکَ
بدون هیچ زحمتى از این بابت بر هستی ام
وَ اصْرِفْنِی بِقَضَاءِ حَوَائِجِی
و مرا بازگردان به برآوردن حاجاتم
وَ کِفَایَةِ مَا أَهَمَّنِی هَمُّهُ مِنْ أَمْرِ آخِرَتِی وَ دُنْیَایَ
و کفایت آنچه مرا نگران کرده، نگرانى اش از کار آخرت و دنیایم
یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ (وَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ)
اى امیر مومنان و اى ابا عبد اللّه
عَلَیْکَ (عَلَیْکُمَا) مِنِّی سَلاَمُ اللَّهِ أَبَداً (مَا بَقِیتُ) وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ
بر شما از جانب من سلام خدا همیشه تا هستم و تا شب و روز هست،
وَ لاَ جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِیَارَتِکُمَا
و خدا این زیارت را آخرین بار از زیارت شما قرار ندهد
وَ لاَ فَرَّقَ اللَّهُ بَیْنِی وَ بَیْنَکُمَا
و بین من و شما جدایى نیندازد
اللَّهُمَّ أَحْیِنِی حَیَاةَ مُحَمَّدٍ وَ ذُرِّیَّتِهِ
خدایا زنده بدار مرا چون زندگى محمّد و فرزندان او
وَ أَمِتْنِی مَمَاتَهُمْ وَ تَوَفَّنِی عَلَى مِلَّتِهِمْ
و بمیران مرا چون مرگ آنان، و جانم را بگیر بر آیین ایشان
وَ احْشُرْنِی فِی زُمْرَتِهِمْ
و محشور کن مرا در زمره آنان
وَ لاَ تُفَرِّقْ بَیْنِی وَ بَیْنَهُمْ
و بین من و ایشان هیچگاه جدایى مینداز
طَرْفَةَ عَیْنٍ أَبَداً فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ
حتى به اندازه چشم برهم زدنى در دنیا و آخرت.
یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ وَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ
اى امیر مؤمنان و اى ابا عبد اللّه
أَتَیْتُکُمَا زَائِراً
به خاطر زیارتتان به جانب شما آمدم
وَ مُتَوَسِّلاً إِلَى اللَّهِ رَبِّی وَ رَبِّکُمَا
و به خداى پروردگارم و پروردگارتان متوسّلم
وَ مُتَوَجِّهاً إِلَیْهِ بِکُمَا
و به وسیله شما متوجّه به سوى اویم
وَ مُسْتَشْفِعاً (بِکُمَا) إِلَى اللَّهِ (تَعَالَى) فِی حَاجَتِی هَذِهِ
و به پیشگاه خدا به وسیله شما درباره این حاجتم خواستار شفاعتم
فَاشْفَعَا لِی فَإِنَّ لَکُمَا عِنْدَ اللَّهِ الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ
پس شما براى من شفاعت کنید، که براى شما نزد خدا مقام ستوده
وَ الْجَاهَ الْوَجِیهَ وَ الْمَنْزِلَ الرَّفِیعَ وَ الْوَسِیلَةَ
و منزلتى آبرومند و جایگاهى بلند و وسیله است
إِنِّی أَنْقَلِبُ عَنْکُمَا مُنْتَظِراً لِتَنَجُّزِ الْحَاجَةِ
من از نزد شما باز می گردم، در حالی که چشم به راه تحقق حاجت
وَ قَضَائِهَا وَ نَجَاحِهَا
و برآمدن و به انجام رسیدنش
مِنَ اللَّهِ بِشَفَاعَتِکُمَا
از جانب خدا، به شفاعت شما
لِی إِلَى اللَّهِ فِی ذَلِکَ
به درگاه خدا براى خدا براى خود درباره آن هستم
فَلاَ أَخِیبُ وَ لاَ یَکُونُ مُنْقَلَبِی مُنْقَلَباً خَائِباً خَاسِراً
پس ناامید نگردم و نمی باشد بازگشت گاهم نومیدانه و زیان کارانه
بَلْ یَکُونُ مُنْقَلَبِی مُنْقَلَباً رَاجِحاً (رَاجِیاً) مُفْلِحاً مُنْجِحاً
مُسْتَجَاباً بِقَضَاءِ جَمِیعِ حَوَائِجِی (الْحَوَائِجِ)
وَ تَشَفَّعَا لِی إِلَى اللَّهِ انْقَلَبْتُ عَلَى مَا شَاءَ اللَّهُ
بلکه بازگشت گاهم بازگشتم بر آنچه خدا خواست
وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ
در جنبش و نیرویى نیست مگر به خدا
مُفَوِّضاً أَمْرِی إِلَى اللَّهِ
واگذار کننده ام، کارم را به خدا
مُلْجِئاً ظَهْرِی إِلَى اللَّهِ مُتَوَکِّلاً عَلَى اللَّهِ
با تکیه دادنم به خدا، در حال توکّل بر خدا
وَ أَقُولُ حَسْبِیَ اللَّهُ وَ کَفَى
و می گویم خدا مرا بس است و کافى است
سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ دَعَا
می شنود خدا صداى کسى را که او را خواند
لَیْسَ لِی وَرَاءَ اللَّهِ وَ وَرَاءَکُمْ یَا سَادَتِی مُنْتَهًى
براى من وراى خدا و وراى شما ای سرورانم سرحدّى نیست
مَا شَاءَ رَبِّی کَانَ وَ مَا لَمْ یَشَأْ لَمْ یَکُنْ
آنچه پروردگارم خواست شد، و آنچه نخواهد نمی شود
وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ أَسْتَوْدِعُکُمَا اللَّهَ
جنبش و نیرویى نیست جز به خدا شما را به خدا می سپارم
وَ لاَ جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّی إِلَیْکُمَا
و خدا این زیارت را آخرین زیارت من از شما قرار ندهد
انْصَرَفْتُ یَا سَیِّدِی یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَوْلاَیَ
بازگشتم، اى آقاى من اى امیر مؤمنان و مولاى من
وَ أَنْتَ (أُبْتُ) یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ یَا سَیِّدِی
و تو اى ابا عبد اللّه اى سرور من
(وَ) سَلاَمِی عَلَیْکُمَا مُتَّصِلٌ مَا اتَّصَلَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ
و سلامم بر شما پیوسته باد، تا شب و روز پیوسته است
وَاصِلٌ ذَلِکَ إِلَیْکُمَا
این سلام به شما رسنده است
غَیْرُ (غَیْرَ) مَحْجُوبٍ عَنْکُمَا سَلاَمِی إِنْ شَاءَ اللَّهُ
نه اینکه سلامم از شما پوشیده باشد اگر خدا خواهد
وَ أَسْأَلُهُ بِحَقِّکُمَا أَنْ یَشَاءَ ذَلِکَ وَ یَفْعَلَ
و از او می خواهم به حق شما این که بخواهد آن را و انجام دهد
فَإِنَّهُ حَمِیدٌ مَجِیدٌ
زیرا او ستوده و بزرگوار است
انْقَلَبْتُ یَا سَیِّدَیَّ عَنْکُمَا
اى دو سرورم از نزد شما بازگشتم
تَائِباً حَامِداً لِلَّهِ شَاکِراً
در حال توبه و سپاس براى خدا و شکرگذارى
رَاجِیاً لِلْإِجَابَةِ غَیْرَ آیِسٍ وَ لاَ قَانِطٍ
و امیدوار به اجابت، بدون یأس و ناامیدى
آئِباً عَائِداً رَاجِعاً إِلَى زِیَارَتِکُمَا
در حالی که بازگردنده و بازگشت کننده و رجوع کننده به سوى زیارت شمایم
غَیْرَ رَاغِبٍ عَنْکُمَا وَ لاَ مِنْ (عَنْ) زِیَارَتِکُمَا
نه روگردان از شما، و نه از زیارتتان
بَلْ رَاجِعٌ عَائِدٌ إِنْ شَاءَ اللَّهُ
بلکه رجوع کننده و بازگشت کننده ام اگر خدا بخواهد
وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ
و جنبش و نیرویى نیست جز به خدا
یَا سَادَتِی رَغِبْتُ إِلَیْکُمَا وَ إِلَى زِیَارَتِکُمَا
اى آقایانم به سوى شما و زیارتتان رغبت نمودم
بَعْدَ أَنْ زَهِدَ فِیکُمَا وَ فِی زِیَارَتِکُمَا أَهْلُ الدُّنْیَا
پس از آن که اهل دنیا نسبت به شما و زیارتتان بى رغبت شدند
فَلاَ خَیَّبَنِیَ اللَّهُ مَا (مِمَّا) رَجَوْتُ وَ مَا أَمَّلْتُ فِی زِیَارَتِکُمَا
خدا مرا از آنچه در زیارت شما امید و آرزو کردم ناامید نسازد
إِنَّهُ قَرِیبٌ مُجِیبٌ.
به درستى که او نزدیک و پاسخ دهنده است.
منبع: سایت ستاره
