3 آبان 1388 / 6 ذی القعده 1430 / 25 اکتبر 2009 |
.jpg "3 آبان 1388 / 6 ذی القعده 1430 / 25 اکتبر 2009")
1) انتصاب "رضاخان ميرپنج" به نخست وزيري توسط "احمد شاه قاجار" (1302 ش):
هنگامي كه مشيرالدوله از سوي احمدشاه قاجار به نخست وزيري منصوب گرديد، رضاخان با سمت وزارت جنگ در هيئت دولت حضور يافت. پس از چندي، رضاخان كه در پي فرصتي براي قدرت بيشتر و جولان در كشور بود، نخست وزير را تهديد كرد و موجبات ترس و سپس استعفاي او را پديد آورد. از آن سو، طرفداران سردار سپه نيز با غوغا سالاري در مطبوعات، رضاخان را بهترين گزينه براي رياست دولت معرفي كردند به طوري كه به خود احمد شاه نيز فهمانده شد كه فعلاً مرد ميدان ايران، فقط سردار سپه است. مشيرالدوله نيز ميدانست اگر شاه به اروپا برود، او قادر به كنار آمدن با سردار سپه و طرفداران او نخواهد بود. لذا در اواخر مهرماه نزد احمد شاه رفت و به هر ترتيب كه بود، او را راضي ساخت تا استعفايش را بپذيرد. شاه ناگزير تن بدين كار داد و با وجود مخالفت آيتاللَّه سيدحسن مدرس و ياران او، در تاريخ سوم آبان 1302 ش سردار سپه را به عنوان رييس الوزرا معرفي و منصوب كرد و پس از يك هفته، خود، راهي اروپا شد و رضاخان را يكهتاز ميدان نمود.با خروج احمد شاه از ايران، رضاخان همه كاره كشور شد و از آن پس، مقدمات تغيير نظام حكومتي را در سر پروراند. احمدشاهدر حالي كه كشور را ترك ميگفت كه نميدانست بازگشتي برايش متصور نيست و در اين سفر، تاج و تختش را از دست خواهد داد و رضا مير پنج حكومتي ديگر بنيان خواهد نهاد. |
|
2) افتتاح بيسيم امواج كوتاه در ايران (1339 ش) |
|
3) آزادي تعدادي از زندانيان سياسي در پي گسترش نهضت اسلامي مردم (1357 ش) |
|
4) عمليات جاده ماهشهر، به طور مشترك به فرماندهي ارتش (1359 ش) |
.jpg "3 آبان 1388 / 6 ذی القعده 1430 / 25 اکتبر 2009")
5) رحلت عالم فاضل و پرهيزگار آيتاللَّه "ميرزا جواد آقا تهراني" (1368 ش):
آيتاللَّه ميرزا جواد آقا تهراني در سال 1283ش (1322ق) در تهران در خانوادهاي مذهبي به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات مقدماتي در تهران و قم، راهي نجف اشرف گشت و از محضر حاج شيخ مرتضي طالقاني و محمدتقي آملي كسب فيض نمود. ميرزاي تهراني پس از دو سال توقف در نجف به تهران بازگشت و پس از مدتي در مشهد از درس بزرگاني همچون ميرزاي اصفهاني و شيخ مجتبي قزويني بهره برد تا به مقامات والا در علم و اخلاق دست يافت. آيتاللَّه تهراني علاوه بر مهارت در فلسفه و تفسير، در فقه و اصول تبحر داشت و معتقد بود كه حقيقت را بايد از سرچشمه پاك و زلال كلام وحي و بيان معصوم گرفت. بُعد اخلاقي اين عالم رباني، نسبت به همه خصوصيات برجسته و ممتازي كه داشت، بيشتر نمود پيدا كرده بود، چرا كه در نهايت خضوع و تواضع و اخلاص ميزيست و آداب تربيتي اسلام، حقوق اسلامي خانواده و حق كودك را دقيقاً مراعات ميكرد. وي در مسائل اجتماعي و گرهگشايي و حل و فصل كارهاي مردم نيز بسيار كوشا بود و در اين راه تلاش وافري از خود نشان ميداد. آيتاللَّه تهراني در دوران دفاع مقدس، با وجود كهولت سن، بارها در جبهههاي نبرد شركت نمود و با پوشيدن لباس بسيجي و رفتن به خطوط مقدم جبهه، روحيهاي بسيار قوي و نشاطبخش در رزمندگان ايجاد ميكرد. از اين استاد اخلاق آثاري برجاي مانده كه فلسفه بشري و اسلامي، ميزان المطالب در 2 جلد و آيين زندگي و درسهاي اخلاقي از آن جملهاند. سرانجام اين عالم عامل در سوم آبان 1368ش برابر با بيستوسوم ربيعالاول 1410ق در هشتاد و پنج سالگي در مشهد مقدس جان به جان آفرين تسليم كرد و در همان شهر به خاك سپرده شد. |
.jpg "3 آبان 1388 / 6 ذی القعده 1430 / 25 اکتبر 2009")
6) درگذشت اديب، شاعر و مترجم شهير معاصر، استاد "ابوالقاسم حالت" (1371 ش):
ابوالقاسم عبداللَّه فرد متخلّص به حالت، در سال 1293ش در تهران به دنيا آمد. وي پس از اتمام دوران دبيرستان به شاعري روي آورد و وارد انجمن ادبي ايران گرديد. ايشان از سال 1317 در هفتهنامه فكاهي "توفيق" سردبيري را به عهده گرفت و تا 1330 به سرودن اشعار و نوشتن مقالات فكاهي پرداخت. ابوالقاسم حالت علاوه بر آن كه با برخي جرايد و هفتهنامهها همكاري ميكرد، در اشعار غير فكاهي نيز موفق بود. فعاليتهاي او بسيار گسترده و شامل سرودن شعر و ترانه، نويسندگي و ترجمه و... ميشد. شعر فارسي در دوران معاصر، شايد كمتر كسي چون استاد حالت را به خود ديده باشد. وي در اشعار طنز و فكاهي، سرآمد طنز سرايان متأخر بود و بحر طويل را او ابداع كرد. حالت، شاعري قدرتمند و توانا و دانشمندي محقق و مترجمي زبردست و ماهر بود كه به زبانهاي انگليسي، فرانسه و عربي تسلط و آشنايي كامل داشت. او در سرودن انواع شعر از قصيده و غزل و مثنوي و قطعه، هنر خود را نشان داده و او را بايد يكي از شعراي برجسته و نامور تاريخ ادبيات معاصر ايران به شمار آورد. استاد حالت، سراينده نخستين سرود ملي جمهوري اسلامي ايران بود كه بيش از سيزده سال به گوش مردم ايران و جهان رسيد. ديوان حالت، تذكره شاهان شاعر، فكاهيات حالت و ديوان ابوالعينك و... از جمله آثار متعدد اين اديب ايراني ميباشد. استاد ابوالقاسم حالت سرانجام در سوم آبان 1372 ش در هفتادوهشت سالگي بر اثر سكته قلبي دارفاني را وداع گفت. |
|
7) راه اندازي شبكه اطلاع رساني نمايه (1374 ش) |
|
8) وفات "ابوالحسن سهروردي" فقيه و رياضيدان(533 ق):
ابوالحسن سهروردي در علوم اسلامي متبحر بود، اما شهرت او بيشتر به جهت دانش و آگاهي چشمگيرش در علم رياضي است. سهروردي مدتي نزد امام محمد غزالي عالم و نويسندهي مشهور آن عصر، كسب علم كرد. اثر معروف سهروردي، اصول الجَبر و المُقابله نام داردكه امروزه به صورت نسخهي خطي موجود است. |
|
9) درگذشت"ابن هاني" شاعر و لغت شناس مسلمان(733 ق):
ابوعبداللَّه محمد بن علي بن هاني لَخِمي سِبتي معروف به ابن هاني، شاعر، نويسنده و لغت شناس معروف مسلمان، در جنوب اندلس متولد شد و پس از طي دوران مقدماتي تحصيل، در اوايل جواني نزد مشاهير علم و ادب آن زمان به تحصيل پرداخت. در مدت كوتاهي در علوم مختلف ادبي مهارت يافت و سپس به تدريس مشغول شد. ابن هاني، شعر نيز ميسروده و اشعاري از او به جاي مانده است. از جمله آثار ابن هاني، ميتوان به كتاب شرح التَّسهيل، اُرجوزَةٌ في الفَرائض و قوتُ المُقيم اشاره كرد. ابن هاني هنگامي كه در جنگ براي باز پسگيري تنگهي جبل الطارق شركت كرده بود، بر اثر اصابت سنگ منجنيق كشته شد. |
|
10) رحلت حكيمِ الهي "ميرزا ابوالحسن جلوه" عارف و استاد اخلاق(1314 ق):
ميرزا ابوالحسن جلوه در سال 1238 ق در احمدآباد هند به دنيا آمد. نَسَب ايشان با 30 پُشت به امام حسن مجتبي(ع) ميرسد. ايشان در كودكي به همراه خانواده به اصفهان رفت و در آن شهر به تحصيل پرداخت و راه كمال پيمود. در سال 1273 ق راهي تهران شد و بيش از چهل سال در مدرسهي دارالشفا به تدريس حكمت، فلسفه و رياضيات مشغول گرديد. ميرزا طاهر تنكابني، آيتاللَّه محمدعلي شاه آبادي، سيد حسين بادكوبهاي، ملامحمد آملي، جهانگيرخان قشقايى و علامه طباطبايى و... از شاگردانِ معروف ايشان ميباشند. تاليفات ميرزا ابوالحسن جلوه نيز گسترده و در خور توجه است كه حاشيه بر شفا و اسفار، اثباتُ الحركةُ الجَوهَريّه و... از آن جملهاند. سرانجام اين حكيم الهي در شب جمعه، ششم ذيقعده سال 1314 ق در 76 سالگي در تهران وفات يافت ودر مرقد ابن بابْوِيْهْ مدفون گرديد. |
|
11) وفات فقيه متكلم، آيتاللَّه "ميرزا صادق آقا مجتهد تبريزي" (1351 ق):
آقا ميرزا صادق، فرزند عالم فقيه و متكلم، علامه ميرزا محمدآقا، معروف به مجتهد كوچك در حدود سال 1273 قمري در شهر تبريز ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايى را در همان شهر به پايان رسانيد. در 19 سالگي به همراه برادر بزرگترش به نجف اشرف مهاجرت كرد و 24 سال در آنجا ماند. در نجف از محضر اساتيدي چون شيخ حسين فاضل اردكاني، ملامحمدفاضل ايرواني، محمد فاضل شرابياني، محمد حسن مامقاني و شيخ هادي تهراني استفاده نمود. در سال 1312 قمري به تهران آمد و پس از آن در زادگاه خود اقامت گزيد. مجتهد تبريزي از بنيانگذاران نهضت اسلام بر عليه زَنادقه و بيديني و سياستهاي ضد اسلامي در كشورهاي اسلامي بوده است. او علناً با مشروطهي غيرمشروعه مخالفت كرد و در راه مبارزه با استبداد رضاخاني، به كردستان تبعيد گشت. به گفتهي علامه اميني، او يكي از چهرههاي درخشان تشيع بوده است. از اين عالم بزرگ بيش از 12 اثر بر جاي مانده كه تعدادي از آنها عبارتند از: المَقالات الغَريَّه في مباحث الالفاظ، رسالةٌ في المُشتَقَّات، رسالهي مُختَصَره و الفوائد في مسائل المُتِفَرِّقَةِ الفقهيه. اين عالم رباني سرانجام به دنبال كسالت ذات الريه در شب جمعه ششم ذيالقعده سال 1351 قمري در 78 سالگي در شهر مقدس قم از دنيا رحلت كرد و آيت اللَّه شيخ ابوالقاسم كبير بر بدن او نماز خواند. جنازهي اين عالم بزرگ را به حرم حضرت معصومه (س) حمل كردند و به هنگام حفر قبر، قبر آمادهاي پيدا شد و مردم را به تعجب واداشت. |
|
12) تصرف سرزمين "ويرجينيا" به عنوان مستعمره امريكا (1584م) |
.jpg "3 آبان 1388 / 6 ذی القعده 1430 / 25 اکتبر 2009")
13) مرگ "دنيس ديدِرو" دانشمند فرانسوي و مؤلف اولين دايرةالمعارف جهان (1784م):
دنيس ديدِرو فيلسوف و دانشمند فرانسوي در 20 فوريه سال 1713 در شهر لانگِر فرانسه به دنيا آمد. وي بيآنكه تحصيلاتي در رشته مشخصي داشته باشد، بر اثر همت و پشتكار خود، به زبانهاي لاتين، انگليسي، ايتاليايى و علم رياضيات تسلط يافت و در فلسفه، هنر و ادبياتْ صاحب نظر گرديد. وي در قوت بيان وسرعت انتقال و درك مسائل مشكل و دريافتن مطالب تازه، كمتر نظير داشت و از جواني با پژوهش و تحقيق آشنايى يافت. ديدرو در جواني به جرم نگارش مقالاتي درباره تكامل، كه حدود يك قرن بعد توسط چارلز داروين، طبيعيدان انگليسي كامل و اثبات شد، محكوم به زندان گرديد و پس از آزادي از حبس، تصميم گرفت با همكاري عدهاي از نويسندگان فرانسوي، دايرةالمعارفي را بنگارد. غرض او و ساير نويسندگان اين كتاب، بيش از همه، آشنا كردن عامه به معارف عمومي و تربيت افكار و اذهان ايشان بود. هرچند ديدرو در مسائل مذهبي، از عقايد عامه تجاوز نميكرد، ليكن در تقرير مسائل علمي و اجتماعي، مقالات را طوري ترتيب ميداد كه راه بحث و نظر بر عموم خوانندگان در خصوص اوضاع زمان باز باشد و اساس تقليد كوركورانه، تزلزل پذيرد. به منظور آنكه دايرةالمعارف مزبور شامل مطالب واقعي با جنبههاي متعدد باشد، قسمتهاي عمدهاي از انديشههاي فلسفي كه مخالف رهبران كليسا بود در آن چاپ شد كه پس از انتشار جلد اول آن، چاپ مجدد و ادامه كار آن ممنوع گرديد. با اين حالْ ديدِرو با سختي و زحمت و به تنهايى به مدت بيست سال به تكميل اين دايرةالمعارف پرداخت و آن را به طور پنهاني چاپ و منتشر ساخت. دايرةالمعارف ديدرو به عنوان اولين دايرةالمعارف جهان، آكنده از آزادي خواهي و مخالفت با زيادهرويهاي مقامات كليسا، دستگاه قضايى و حكومت وقت بود و نويد استقلال، آزادي، مشروطيت و حقوق ميداد. انتشار دايرةالمعارف ديدرو در ايجاد افكار آزادي خواهانه نقشي اساسي و ارزشمند ايفا كرد، به طوري كه آن را از علل بروز انقلاب كبير فرانسه در سال 1789م دانستهاند. اما دنيس ديدرو پنج سال قبل از بُروز انقلاب، در 25 اكتبر 1784م در 71 سالگي درگذشت. ديدرو در تفكرات فلسفي خود، بيشتر از نظريات شكاكانه در باب حيات پيروي ميكرد نه عقايد جزمي. وي بر اين عقيده بود كه هيچ چيز را براي هميشه نميتوان حقيقت مطلق انگاشت. دنيا دائماً در حال تغيير است و دريچه ذهن ما بايد به روي همه وجوه مختلف اين تغييرات باز باشد. پس بايد پايبند عقل و استدلال نشد و در مورد ايمان خويش نيز به احتياط عمل كرد. دنيس ديدِرو به سبب قدرت خلاقه شگرف و انديشههاي بديع و افكار علمي و فلسفي تازه و نو، يكي از نوابغ عالم ادب به شمار ميرود. وي همچنين پديد آورنده نقد هنري است. |
.jpg "3 آبان 1388 / 6 ذی القعده 1430 / 25 اکتبر 2009")
14) تولد "پابْلو پيكاسو" مشهورترين نقاش قرن بيستم و بنيانگذار كوبيسم (1881م):
پابْلو روئيز پيكاسو، نقاش، مجسمه ساز، كندهكار و سراميست اسپانيايى در 25 اكتبر سال 1881م در مالاگا در اسپانيا به دنيا آمد و از كودكي به نقاشي روي آورد. وي در سال 1901م، در 20 سالگي اولين نمايشگاه آثار خود را به راه انداخت و قدم در راه موفقيت و شهرت نهاد، با اين حال زندگي را در نهايت فقر سپري مينمود. تشريح و تجزيه اشكال به دست پيكاسو، در سال 1909م منجر به پيدايش سبكي در نقاشي گرديد كه به كوبيسم شهرت يافت. اساس كوبيسم اين بود كه يك تابلو يا مجسمه كوبيستي، يك رويداد يا اثر تجسمي است كه در نفس خود، مجرد از طبيعت و مستقل از محدوديتهاي اشكال طبيعي باشد. در كوبيسم، خطوط و شكلهاي طبيعي معمول، در هم ريخته شده، يا از هم گسيختهاند و شكلهاي غالباً هندسي تازهاي به وجود ميآيد كه بيشتر نمودار ذهنيات نقاش است، هرچند كه هدف از آن، رسيدن به نوعي عينيت در هنرهاي تجسمي بود. كوبيسم به سرعت در ميان گروهي از نقاشان فرانسوي نفوذ كرد و نخستين تابلوي كوبيسم، توفاني در محافل هنري برانگيخت. تلاش و جستجوي پرشور پيكاسو در زمينههاي گوناگون همچنان ادامه يافت و بدون پايبندي به يك شيوه خاص، از شكلها و روشهاي مختلف الهام ميگرفت. پيكاسو داراي هزاران تابلوي نقاشيِ رنگ و روغن، سياه قلم، مجسمه، كندهكاري و... بود و آثار هنري فراواني از ديگر هنرمندان نيز جمعآوري كرد. پيكاسو به مدت بيش از هفتاد سال به خلق آثار هنري گوناگون پرداخت و تا نود سالگي همچنان پركار و پرنشاط بود. پابلو روئيز پيكاسو سرانجام در سال 1973م در 92 سالگي درگذشت. |
.jpg "3 آبان 1388 / 6 ذی القعده 1430 / 25 اکتبر 2009")
15) مرگ "پيوتر چايْكوفسكي" آهنگساز برجسته روسي (1893م):
پيوتر ايليچ چايْكوفْسْكي آهنگساز برجسته روسي در هفتم مه 1840م به دنيا آمد و در مدرسه حقوق، به تحصيل پرداخت. وي پس از طي تحصيلات خود به شغل دولتي روي آورد، ولي كمكم در باطن، عشق موسيقي سراسر وجودش را فرا گرفت. از اين رو، به تحصيل موسيقي روي آورد و از سال 1863م تمام وقت خود را صرف موسيقي نمود. تلاش چايكوفسكي و موفقيت وي در اين عرصه باعث شد كه سه سال بعد رياست كنسرواتور مسكو به او سپرده شود. هر چند نخستين اپراي چايكوفسكي توفيقي نصيب وي نساخت با اين حال از كوشش باز نايستاد و راه خود را در اين زمينه ادامه داد. چايكوفسكي سپس با آهنگسازان پيشرو آشنايى يافت ولي شيوه و اسلوب آنها را نپذيرفت. وي از آن پس به مسافرت روي آورد و به ساختن آهنگهاي مختلف مشغول گرديد. در واقع تمامي آثار معروف چايكوفسكي در همين ايام ساخته شد كه برخي از آنهاعبارت است از: سمفوني پنجم، دوشيزه ورلئان، درياچه قو و فندق شكن. آثار وي پر از ملوديهاي زيباست و رقّت و شكفتگي خاصي در آنها احساس ميشود. كيفيت آثار چايكوفسكي باعث شده تا وي را در شمار بزرگترين آهنگسازان رمانتيك قرار دهند. پيوتر چايكوفسكي سرانجام در 25 اكتبر 1893م در 53 سالگي به علت ابتلا به بيماري وبا درگذشت و آن قدر زنده نماند تا ستايش اهل موسيقي درباره آثارش را ببيند و توصيف آنها درباره آهنگهايش را بشنود. |
|
16) آغاز انقلاب اكتبر روسيه عليه حكومت تزاري (7 نوامبر در تاريخ جديد روسيه) (1917م):
در حالي كه جنگ جهاني اول به شدت ادامه داشت، ضعف رژيم تزاري روسيه در برابر دشمنان خارجي و نيز استبداد و فساد شديد اين حكومت باعث نارضايتي شديد مردم شده بود. به همين علت در 15 مارس 1917، تزار نيكلاي دوم از پادشاهي روسيه استعفا كرد و كرنْسكي، دولت موقت را تشكيل داد. در اين هنگام بود كه بلشويكها با شعار صلح، نان و تقسيم زمين افكار عمومي را به سوي خود جلب كردند. در نهايت، با مقدماتي كه فراهم آمده بود، قيام مسلحانه يا انقلاب بلشويكي، از نخستين ساعات بامداد روز هفتم نوامبر 1917م (برابر با 25 اكتبر در تاريخ قديم روسيه) آغاز شد. در اولين مرحله عمليات، گاردهاي سرخ، مراكز حساس دولتي و حكومتي را اشغال كردند و مقر دولت موقت را به محاصره خود درآوردند. با سقوط دولت موقت، لنين رهبري عمليات را شخصاً در دست گرفت و طي نطقي كه در مقام رهبر انقلاب بلشويكي روسيه در كنگره شوراها ايراد كرد، حكومت بلشويكي خود را حكومت شوراها يا حكومت شوروي خواند. او در اين سخنراني چنين وانمود كرد كه هدف قيام مسلحانه بلشويكها، تفويض اختيارات حكومت به شوراها بوده است. لنين نام دولت خود را شوراي كميسرهاي خلق گذاشت و وزيران خود را كه كميسر خلق نام داشتند، در فرداي آن روز معرفي كرد. كمونيستهاي روسيه پس از به قدرت رسيدن، با آلمان پيمان صلح امضا كردند و سپس به سركوب نيروهاي وفادار به تزار پرداختند. پيروزي كمونيستهاي روسيه به رهبري لنين سرآغاز ديكتاتوري هفتاد و چهار سالهاي شد كه بزرگترين كشور جهان را به انحطاط كشانيد و منشاء و محرك بسياري از جنگها، كشتارها و آوارگيها در نقاط مختلف جهان گرديد. اين امپراتوري بزرگ سرانجام طي روند پيچيدهاي در سال 1991 فروپاشيد. |
|
17) آغاز راهپيمايي فاشيستها به طرف رم پايتخت ايتاليا به دستور موسوليني (1922م):
بنيتو موسوليني پس از آن كه حزب فاشيست ايتاليا را در سال 1919م تأسيس كرد و توانست در انتخابات پارلمانيِ سال 1921م پيروز شود، درصدد بهدستگيري هرچه بيشتر قدرت برآمد. اين تصميم در زماني كه ايتاليا درهرج و مرج ناشي از اخلالگريهاي حزب فاشيست قرار داشت عملي شد و موسوليني در 24 اكتبر 1922م، به كليه اعضاي اين حزب در سراسر ايتاليا فرمان آماده باش داد. از فرداي آن روز در 25 اكتبر، به دنبال فرمان موسوليني تظاهراتي در سراسر ايتاليا برپا شد و به دنبال آن فرمان حركت به سوي رم پايتخت اين كشور صادر گرديد. دهها هزار نفر از نقاط مختلف ايتاليا راهپيمايى خود را به سمت رم آغاز كردند و موسوليني كه در ميلان، رهبري عمليات را برعهده داشت شرايط خود را براي به دست گرفتن قدرت، ابلاغ كرد. او با توافق قبلي با فرماندهان نظامي، شرط آنها را براي بقاي رژيم سلطنتي پذيرفته و خواهان يك دگرگوني اساسي، بدون تغيير رژيم سلطنتي بود. وي همچنين به فرماندهان نظامي ايتاليا وعده داد كه در صورت به دست گرفتن قدرت، مقامات مهمي به آنان واگذار خواهد كرد. پس از ورود فاشيستها به رم در 28 اكتبر 1922م، پادشاه ايتاليا شخصاً با موسوليني تماس گرفت و وي را براي احراز مقام نخست وزيري دعوت كرد. در دوران 21 ساله زمامداري موسوليني، تمامي مخالفان وي سركوب شدند و با ورود ايتاليا به جنگ جهاني دوم، خسارات بيشماري بر اين كشور وارد آمد تا اينكه وي در سال 1943م از نخست وزيري عزل شد. (ر.ك: 29 اكتبر) |
|
18) مداخله نظامي امريكا در جزيره گرانادا در امريكاي مركزي (1983م):
در 13 مارس 1979م كودتاي انقلابي خلق و چپگرا به رهبري موريس بيشاپ در كشور گرانادا واقع در حوزه درياي كارائيب در امريكاي مركزي روي داد و در طي آن دولتي كمونيستي بر سر كار آمد. سياست سوسياليستي بيشاپ، امريكا را رو در روي گرانادا قرار داد؛ از اين رو، امريكا براي فلج كردن و سرنگوني دولت بيشاب، پس از سقوط دولت وابسته به خود در اين جزيره واكنش نشان داد و به بهانه حفاظت از اتباع خود در گرانادا، دست به اقداماتي وسيع زد. امريكا در ابتدا به برقراري تحريمهاي اقتصادي و تجاري مبادرت نمود و پس از چندي، برنامه براندازي حكومت گرانادا را بر اساس طرح سازمان سيا در دستور كار خود قرار داد. در اين زمان موريس بيشاپ كه در داخل، از جانب گروههاي چپ افراطي نيز تحت فشار بود طي كودتايى نظامي از كار بر كنار شد و در نوزدهم اكتبر 1983م به قتل رسيد. امريكايىها كه از سرنگوني بيشاپ خوشحال و از روي كار آمدن نظاميان افراطي چپگرا ناخشنود بودند، با اعزام زيردريايىهاي خود و با استفاده از متحدين خود در درياي كارائيب، به گرانادا حمله بردند و در 25 اكتبر آن سال نيرويى مركب از شش هزار تفنگدار نيروي دريايي خود را دراين جزيره پياده كردند. با اين مداخله نظامي، حكومت كودتايي نظاميان پس از دو هفته سقوط كرد و پس از آن، نيروهاي وابسته به غرب در مسند حكومت قرار گرفتند. امريكا براي اين حمله نظامي خود، هيچگونه مجوزي از سازمان ملل يا شوراي امنيت اخذ نكرد. |
.jpg "3 آبان 1388 / 6 ذی القعده 1430 / 25 اکتبر 2009")
19) روز ملي "قزاقستان" (ر.ك: 16 دسامبر)
|
