1- جلب محبت

خوش بینی سبب ایجاد الفت و برادری میان مسلمانان می شود.

امام علی علیه السلام فرمود:

مَن حَسُنَ ظَنُّهُ بِالنّاسِ حازَمِنهُمُ الَمحَبَّةَ[1]
خوشبینی به مردم، موجب دوستی و محبت آنهاست.

2- آسایش و آرامش

خوش بینی موجب آرامش روح و روان است. فردی که به دیگران خوش گمان است و رفتارهای سؤال برانگیز آنان را توجیه می کند مهمترین دستاورد او آسودگی خاطر است.

امام علی علیه السلام فرمود:

حُسنُ الظَّن یخَفِّفُ الهَمَّ وَ ینجِی مِن ثِقلَةِ الاثْمِ[2]
خوش بینی، غم آدمی را کاهش می دهد و از سنگینی گناه رهایی می بخشد.

همچنین فرمود:

حُسنُ الظَّنِّ راحَةُ القَلبِ وَسَلامَةُ الدّینِ[3]
خوش بینی عامل آسودگی و راحت جان و سلامت دین است.

اسلام می خواهد در جامعه اسلامی امنیت کامل حکم فرما باشد نه تنها مردم در عمل با یکدیگر بدرفتاری نکند، بلکه از نظر اندیشه و فکر نیز در امان باشند.

3- پاکی و صفای دل

حسن ظن سبب پاکی و صفای دل خواهد شد.

پیامبر اکرم (ص) فرمود:

أَحْسِنُوا ظُنُونَکمْ بِإِخْوَانِکمْ تَغْتَنِمُوا بِهَا صَفَاءَ الْقَلْبِ وَ نقَاءَ الطَّبْع[4]
گمان های خود را به برادران مؤمن، نیکو کنید چرا که حسن ظن به مؤمن موجب صفای دل و پاکی طبع است.

4- مصونیت از بیماری ها

پژوهشگران معتقدند افراد خوش بین کمتر در معرض بیماری ها و مرگ قرار می گیرند و عمر طولانی تری دارند و نیز میزان مرگ و میر ناشی از بیمارهای قلبی در افراد خوش بین کمتر است.[5]

5- پیشگیری از گناه

خوش بینی مصونیت از گناه ایجاد می کند.

امام علی علیه السلام می فرماید:

حُسْنُ الظَّنِّ ینْجِی مِنْ تَقَلُّدِ الْإِثْم[6]
خوش گمانی، پیرو گناه را نجات می بخشد.

6- سلامت روان

اگر افراد در برخوردهای خویش، خوش بین باشند، گفتار و رفتار دیگران را خوب تفسیر می کنند و کمتر دچار سوء تفاهم می گردند. در فضای بدگمانی رفتارها و گفتارها به گونه ای خاص تفسیر می شوند. مثلًا احترام گزاردن به دیگری به چاپلوسی و تملق، سکوت به مخفی کاری، حرف زدن ملایم به بی اعتمادی و سردی، صراحت به پررویی، صداقت به ساده لوحی و صمیمیت به خودشیرینی تفسیر می شود.

7- نیت نیکو

نیت، جان عمل است؛ از این رو درستی و سلامت عمل در گرو پاکی و خلوص آن است و اگر نیت ناخالص باشد، عمل هم به همان میزان عیب ناک و آفت زده خواهد بود. کسی که حسن ظنی به دیگران نداشته باشد، نمی تواند نیت خوب و عمل و رفتار مناسبی در مورد آنها داشته باشد. امام علی علیه السلام فرمود:

مَنْ حَسُنَ ظَنُّهُ حَسُنَتْ نِیتُه[7]
کسی که خوش گمان باشد، نیتش نیکو خواهد بود.

کسی که به دیگران اعتماد ندارد، مثلًا به افراد نیازمند اعتماد ندارد، نمی تواند نیت خیری برای آنان داشته باشد و در میزان انفاق و نوع آن تأثیر خواهد داشت.

8- آسان گیری

یکی از برکات حسن ظن، آسان گیری است و فردی که به دیگری حسن ظن دارد، از بسیاری از حساسیت ها و پرسش ها و سخت گیری ها خودداری می کند. مانند اعتماد به جوانی که جویای کار است و یا برای خواستگاری آمده است و از بستگان نزدیک شخص می باشد.

امام علی علیه السلام فرمود:

مَنْ حَسُنَ ظَنُّهُ أَهْمَل[8]
کسی که خوش گمان باشد، آسان می گیرد.

9- اعتماد به یکدیگر

مهم ترین عامل همکاری در یک جامعه، اعتماد به یکدیگر است و باید برای رسیدن به اعتماد میزان حسن ظن تقویت شود.

10- جلب اعتماد

جلب اعتماد دیگران در زندگی لازم و ضروری است. برای پیدایش اعتماد باید اصل خوش بینی در معاشرت ها حاکم باشد و بدین وسیله اعتماد و همکاری اجتماعی فراهم شود.

پی نوشت ها:
[1] . شرح غررالحکم، ج 7، ص 226.
[2] . شرح غررالحکم، ج 7، ص 226.
[3] . شرح غررالحکم، ج 7، ص 226.
[4] . بحارالانوار، ج 72، ص 196.
[5] . مجله خانه سبز، 15/ 2/ 84.
[6] . غررالحکم، ج 5، ص 379.
[7] . شرح غررالحکم، ج 7، ص 226.
[8] . تصنیف غررالحکم، ص 253.

منبع: حوزه نت