پیامبر اکرم (ص) می فرماید:
لا مُظاهَرَةَ اوْثَقُ مِنَ الْمُشاوَرَةِ.[1]
هیچ پشتوانه ای محکم تر از مشاوره نیست.
امام علی (ع) می فرماید:
لا یستَغْنِی الْعاقِلُ عَنِ الْمُشاوَرَةِ.[2]
عاقل، خویش را از مشاوره بی نیاز نمی داند.
حَقٌّ عَلَی الْعاقِلِ انْ یضیفَ الی رَأْیهِ رَأْی الْعُقَلاءِ.. .[3]
شایسته انسان خردمند است که رأی و نظر خردمندان را بر رأی خویش بیفزاید.
زن باید بکوشد در امور زندگی به شوهرش مشاوره دهد و در تصمیم گیریهای مربوط به زندگی خانوادگی مشارکت داشته باشد و به شوهرش کمک فکری بدهد. شوهر نیز نباید خود را از مشورت همسرش بی نیاز ببیند و سزاوار آن است که در امور زندگی از یکدیگر نظر بخواهند. قرآن کریم به مشاوره زن و شوهر با یکدیگر در امور خانواده و مسائل مهم تربیت فرزندان تصریح کرده است. در آیه ای می خوانیم:
فَإِنْ أَرَادَا فِصَالًا عَن تَرَاضٍ مِنْهُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلَا جُنَاحَ عَلَیهِمَا. (بقره: 233)
اگر پدر و مادر بخواهند با رضایت و مشاورت یکدیگر فرزندشان را از شیر بازگیرند مرتکب گناهی نشده اند.
منظور از «تشاور» همفکری و همرأیی و مشاوره میان زن و شوهر است و بدون تردید رضایت هر دو و نظر و رأی هر دو برای صلاح حال فرزند شرط شده است؛ چون مادر چیزهایی از تربیت فرزند می داند که پدر نمی داند. بنابراین اگر همفکری و رایزنی نکنند فرزند آسیب می بیند.[4]
در غیر مورد یاد شده نیز شوهر می تواند از رأی و نظر همسر خویش بهره مند گردد؛ چرا که برخی زنان از بهره هوش و خرد بالاتری برخوردار هستند و به تعبیر امام صادق (ع): «رُبَّ امْرَأَةٍ افْقَهُ مِنْ رَجُلٍ...؛[5] چه بسا زنی که در دین، شناختی ژرف تر از مرد دارد.»
پی نوشت ها:
[1] بحارالانوار، ج 75، ص 100
[2] شرح غررالحکم، ج 6، ص 389
[3] همان، ج 3، ص 408
[4] مجمع البیان، ج 1- 2، ص 588
[5] وسائل الشیعه، ج 8، ص 124
منبع: حوزه نت
