اسکافیسم
یک روش قدیمی است که در آن فرد را برهنه داخل تنه درخت قرار می‌دهند به طوری که سر، دست‌ها و پا‌ها بیرون باشند. سپس به زور به او شیر و عسل می‌دهند تا اسهال شدید بگیرد. سپس همه قسمت‌های پوست که بیرون است را با عسل می‌پوشانند تا حشرات را جذب کند و او را روی یک برکه راکد رها می‌کنند. وقتی مدفوع فرد انباشته می‌شود، حشرات جذب آن می‌شوند و در پوست قربانی تولید مثل می‌کنند. ممکن است مرگ بیش از دو هفته طول بکشد و احتمالا در اثر گرسنگی، از دست دادن آب و شوک است.
گیوتین
این روش در دهه ۱۷۰۰ به وجود آمد و یکی از اولین روش‌های اعدام بود که با این فکر به وجود آمد که مجازات اعدام به معنای پایان دادن به زندگی است نه تحمیل کردن درد. اگرچه این روش به عنوان شکل انسانی اعدام ابداع شد، اما از سال ۱۹۷۷ در فرانسه منسوخ شد.
اعدام با جنس مخالف
در این شکل عجیب اعدام که در فرانسه استفاده می‌شد، زن و مرد را به هم می‌بستند و سپس در رودخانه غرق می‌کردند.
کفش سیمانی
این روش اعدام توسط مافیای آمریکایی استفاده می‌شد و شبیه به مورد قبلی بود با این تفاوت که به جای اینکه شما را به یک فرد با جنس مخالف ببندند، پاهایتان را در بلوک سیمانی قرار می‌دادند.
اعدام با فیل
از این روش بیشتر در جنوب شرقی آسیا استفاده می‌شد و در آن به فیل‌ها آموزش می‌دادند قربانیان را بکشند. چندین بار از این روش برای نشان دادن فرمانبرداری حاکم از طبیعت استفاده شد.
روش دزدان دریایی
در این روش که معمولا توسط دزدان دریایی و دریانوردان بدجنس استفاده می‌شد، قربانیان اغلب حتی فرصت غرق شدن نداشتند، چون توسط کوسه‌ها خورده می‌شدند.
بستیاری (Bestiarii)
بستیاری اشاره به کسانی است که در رم باستان با جانوران می‌جنگیدند. اگرچه گاهی این کار داوطلبانه بود و به خاطر پول یا شهرت انجام می‌شد، اما بسیاری از اوقات بستیاری‌ها زندانیان سیاسی بودند که برهنه به میدان فرستاده می‌شدند و نمی‌توانستند از خود دفاع کنند.
مازاتلو
این روش اعدام در قرن هجدهم در ایالات پاپی رایج بود. محکوم را همراه با جلاد و تابوت به سوی چوبه دار در یک میدان عمومی هدایت می‌کردند. جلاد گرز را بالا می‌برد و آن را بر سر قربانی می‌کوبید. معمولا بعد از آن گلوی قربانی شکافته می‌شد.
اره کردن
این روش در بخش‌هایی از اروپا و آسیا انجام می‌شده است. در این روش قربانی را وارونه کرده و بدنش را از وسط اره می‌کردند. به دلیل معکوس بودن خون کافی به مغز می‌رسد و فرد را هوشیار نگه می‌دارد تا زمانی که همه رگ‌های اصلی بدن قطع شوند.
سلاخی
کندن پوست فرد از بدنش شکلی از اعدام بود که برای ایجاد ترس و وحشت انجام می‌شد. پوست قربانی را در ملا عام آویزان می‌کردند تا همه ببینند.
عقاب خونین
در این روش دنده‌های قربانی را از قسمت ستون فقرات می‌شکافتند، آن‌ها را به شکل بال عقاب می‌شکستند و سپس ریه‌های قربانی را بیرون می‌کشیدند و نمک روی زخمش می‌پاشیدند.
کباب کردن
در این روش قربانی را روی بستری از زغال کباب می‌کردند، این روش سوزاندن بسیار وحشیانه بود.
له کردن
له کردن معمولا در اروپا و آمریکا برای حرف کشیدن از قربانی انجام می‌شد. هربار که قربانی امتناع می‌کرد، وزنه بیشتری روی سینه اش قرار می‌دادند تا جایی که خفه شود.
چرخِ شکستن
قربانی را به چرخ شکستن یا چرخ کاترین می‌بستند و آن را می‌چرخاندند در حالی که جلاد به بدنش ضربات استخوان شکن می‌زد. گاهی ضایعات قربانی که بین پره‌های چرخ گیر کرده بود را به عنوان درس عبرت در معرض عموم قرار می‌دادند.
غلغلک اسپانیایی
این وسیله که به نام پنجه گربه هم شناخته می‌شود، توسط جلاد برای پاره کردن پوست قربانی استفاده می‌شد. در این روش مرگ فورا رخ نمی‌دهد، بلکه در نتیجه عفونت زخم‌ها اتفاق می‌افتد.
زنده سوزاندن
این یکی از روش‌های رایج قدیمی مجازات اعدام بوده است. در این روش اگر قربانی خوش شانس باشد با یک چند نفر دیگر سوزانده می‌شود. چون در این صورت آتش بزرگ‌تری درست می‌شود و به جای کباب شدن در اثر مسمومیت مونوکسید کربن می‌میرد.
بامبو
بامبو یک روش اعدام تدریجی و دردناک است که در آسیا استفاده می‌شده. در این روش قربانی را روی چند جوانه بامبو می‌بستند. از آنجا که بامبو سریع رشد می‌کند (۳۰ سانتیمتر در روز) بدن قربانی را به آهستگی سوراخ می‌کرد تا از آن عبور کند.
زنده به گور کردن
این روش توسط حکومت‌های زیادی در طول تاریخ برای مجازات زندانیان استفاده می‌شده است. یکی از آخرین پرونده‌های ثبت شده در جریان کشتار نانجینگ در سال ۱۹۳۷ بوده که سربازان ژاپنی، شهروندان چینی را زنده به گور کردند.
لینگ چی
این روش وحشیانه اعدام با نام «مرگ با برش‌های آهسته» هم شناخته می‌شود و در اوایل قرن بیستم بالاخره در چین منسوخ شد. در این روش اندام‌های قربانی به آهستگی با چاقو بریده می‌شود در حالی که جلاد سعی می‌کند تا حدممکن او را زنده و به هوش نگه دارد.
سپوکو (seppuku)
سامورایی‌ها از روش سپوکو استفاده می‌کردند. سپوکو نوعی خودکشی تشریفاتی بود که به جنگجویان امکان می‌داد با افتخار بمیرند. در این روش قربانی شکم خود را می‌درید و به محض بیرون ریختن روده هایش ، دوست نزدیکش سر او را می‌زد.
گاو برنزی
این روش نه تنها غیرانسانی بود، بلکه برای لذت جلاد و تماشاچیان ابداع شده بود. این ایده اولین بار در سیسیل و توسط یک ریخته گر مطرح شد، گاو آنقدر بزرگ بود که یک نفر را داخل خود جای دهد. سپس زیر گاو آتش روشن می‌کردند و فرد به تدریج می‌سوخت تا می‌مرد. با این حال، سر گاو طوری طراحی شده بود که فریاد‌های قربانی را به صدای گاو تبدیل کند و دود ناشی از سوختگی بدن از بینی گاو بیرون می‌آمد.
کراوات کلمبیایی
این روش بیشتر در کلمبیا و آمریکای لاتین رایج بود. (خدا را شکر کنید که تصویر آن را نگذاشتیم.) در این روش گلوی قربانی را می‌شکافتند و سپس زبانش را از آن بیرون می‌کشیدند. معمولا بدن قربانی را به عنوان درس عبرت برای دیگران نگه می‌داشتند.
به صلیب کشیدن
این روش اعدام وحشیانه معمولا توسط رومیان انجام می‌شد و اختراع شده بود تا مرگ مجرم را تا حد امکان آهسته، دردناک و تحقیرآمیز کند. معمولا بعد از یک دوره طولانی ضرب و شتم و شکنجه، قربانی را مجبور می‌کردند صلیبش را تا محل مرگ خود حمل کند. سپس او را به میخ می‌کشیدند یا به صلیب می‌بستند، جایی که قربانی چند هفته آویزان بود. مرگ معمولا در اثر خفگی ایجاد می‌شد، چون قربانی دیگر نمی‌توانست نفس بکشد.
به دار آویختن، غرق کردن و به چهار بخش تقسیم کردن
این روش بیشتر در انگلستان استفاده می‌شد و یکی از وحشیانه‌ترین روش‌های اعدام است. همان طور که تصور می‌کنید، این اعدام سه بخش دارد. ابتدا قربانی را به چوبه دار می‌آویختند و سپس در محل اعدام او را غرق می‌کردند. او آویزان می‌ماند تا وقتی تقریبا بمیرد. سپس فورا او را بیرون کشیده و شکمش را باز می‌کردند و امعاء و احشای او را بیرون می‌کشیدند و مقابل چشمش می‌سوزاندند. سپس او را اخته می‌کردند و در نهایت سرش را قطع می‌کردند. بعد از همه این ها، جسد به چهار قسمت تقسیم می‌شد و به عنوان درس عبرت در جا‌های مختلفی قرار داده می‌شد. این مجازات فقط برای مردان انجام می‌شد.منبع: سایت برترینها
.jpg "5 ابزار ضروری برای زنده ماندن در صعودهای زمستانی")
