طبع انار چیست؟

طبع انار بسته به مزه‌اش متغیر است. همانطور که می‌دانید انار‌ها می‌توانند ۳ جور مزه داشته باشند:

طبع انار شیرین

اول اینکه شیرین باشند. طبع این انار‌ها معتدل و درجه حرارت‌شان ۱ است.

یکی از مصلح‌های این نوع انار زنجبیل پرورده است.

ممکن است این انار‌ها برای برخی افراد بسیار نفاخ باشند. انار‌های شیرین انسان‌های گرم‌مزاج را از نظر جنسی بسیار توانمند می‌کند. چون به نوعی رگ‌ها را باز کرده و خونرسانی بهتری به عروق صورت می‌گیرد. طبع این انار‌ها کمی خنک است و به همین خاطر کارکرد کبد را بسیار بهبود می‌بخشد و از آنجا که خون را تمیز می‌کند، رنگ چهره را هم باز می‌کند.

طبع انار ترش

دوم اینکه ترش باشد. این انار‌ها طبعی سرد و خشک دارند بنابراین قابض هستند و می‌توانند باعث ایجاد یبوست شوند.

مصلح انار ترش عسل، گلاب و گلپر است.

البته در منابع طب سنتی آمده است که انار شیرین و انار ترش مصلح همدیگر هستند و طبع همدیگر را معتدل می‌کنند. یعنی بهتر است این دو با هم خورده شوند. انار ترش ادرارآور است و حرارت معده را فرو می‌نشاند. کسانی که معده‌شان غذا‌های سنگین را به راحتی هضم می‌کند معده‌های گرمی دارند. البته این گرمی معده باعث بروز مشکلات بسیار دیگری می‌تواند بشود. از دیگر مشکلاتی که انار ترش رفع‌شان می‌کند حرارت خون است. همچنین تپش قلب گرم و صعود بخار غذا از معده به سر نیز با انار شیرین می‌تواند بهبود بیابد.

طبع انار ملس

انار ملس یا ترش و شیرین هم طبعی معتدل دارد. به این انار‌ها انار میخوش هم می‌گویند. در میان این سه دسته انار، انار میخوش برای تسکین تیزی خلط صفرا که حرارت ایجاد می‌کند بیشترین اثربخشی را دارد.

خواص انار از نظر طب سنتی

همانطور که گفته شد انار شیرین و انار ترش مصلح همدیگر هستند. پس بهتر است در یک کاسه چندین انار را دانه دانه کرده و با هم مخلوط و سپس مصرف کنید. یک مصلح دیگر که برای انار شناخته‌اند مصطکی است.

اگر وقتی فصل انار می‌شود آن را به طور روزانه مصرف کنید، می‌تواند خون را تا هضم چهارم تصفیه کند و دستگاه‌های رئیسه (مغز، قلب، کبد و دستگاه تناسلی) را به شکل شگفت‌انگیزی جوان و سالم کند. سپس تمامی اندام‌ها، عروق، مفاصل و پوست را احیا می‌کند.

یک نکته دیگر که در طب سنتی بر روی آن تاکید دارند و در احادیث هم به آن اشاره شده مصرف کردن انار با پیه آن است. پیه انار همان قسمت‌های سفید لابلای دانه‌هاست که دانه‌ها روی آن‌ها قرار داده شده‌اند. پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند: انار را با پیه آن بخورید، زیرا شستشو دهنده معده است.

پیه انار کمی سفت و متراکم است. اگر هم آن را بجوید حس می‌کنید که دهن را کمی می‌گیرد. اگر انسانی که معده سالمی دارد انار را با پیه مصرف کند این ماده باعث تمیزی معده‌ شده که اصطلاحا می‌گویند معده دباغی می‌شود. گاهی مواد زاید و بلغمی لابه‌لای پرز‌های معده گیر می‌کنند و به هیچ شکلی هم تمیز نمی‌شوند. پس به مرور زمان در جای خودشان سفت‌تر و غلیظ‌تر می‌شوند. این مواد زاید می‌توانند منجر به اختلالات گوارشی، درد، نفخ، احساس سنگینی در شکم، حالت تهوع، سوءهاضمه و سوءجذب شوند و با کمک موادی، چون پیه انار و باقالی دفع می‌شوند.

انار‌ خونساز است. بهترین زمان مصرف انار برای این که خونساز بودن خود را نشان دهد صبح و قبل از صبحانه است. انار مقوی قلب، مفرح، دفع‌کننده چربی، رفع‌کننده سموم و اغلب عفونت‌های داخلی است.

رب انار هم که از غلیظ کردن آب انار به دست می‌آید خواص بسیاری دارد.

بهترین نوع انار، اناری است که کاملا رسیده باشد و دانه‌هایش بزرگ باشد. باید هسته وسط دانه کوچک باشد و دانه‌هایش آبدار باشند. اناری که انتخاب می‌کنید باید نسبت به جثه‌اش وزن خوبی داشته باشد، پوستش صاف، نازک و بدون ترک باشد.

بهتر است افراد سردمزاج در خوردن انار احتیاط کنند و اگر انار می‌خورند آن را با زنجبیل بخورند. بعد از مصرف انار هم آب جوش و نبات میل کنند.

منبع: سایت ستاره