کهیر یک بیماری پوستی است که اغلب در نتیجه‌ی بروز آلرژی یا واکنش‌های آلرژیک رخ می‌دهد. این بیماری معمولاً شامل تاول‌های دایره‌ای و بزرگی بر روی پوست می‌باشد. این تاول‌ها اغلب ماهیت خارش‌دار داشته و هر قسمت از بدن، اندام‌ها، گلو و تنه شایع‌ترین نواحی است که تحت تأثیر این بیماری قرار می‌گیرند. علائم مختلف کهیر می‌تواند شامل واکنش‌های آلرژیک به انواع خاصی از غذاهای مصرفی، نیش حشرات یا نیش زنبور عسل باشد. این واکنش‌ها در نتیجه‌ی بروز واکنش آلرژیک به داروها یا گرده گیاهان نیز ممکن است ایجاد شود. بسته به دوره‌ای که این بیماری طول می‌کشد، کهیر می‌تواند ماهیت مزمن و یا حاد داشته باشد.

علائم کهیر

بثورات پوستی

آشکارترین علائم این بیماری ظهور بثورات پوستی می‌باشد. این بثورات در قالب تاول‌های بزرگ و سفید ایجاد می‌شود که متورم شده و ممکن است در اندازه‌های مختلف ظاهر شوند. برخی مواقع، یک تاول منفرد ممکن است منطقه‌ی بزرگی از پوست را پوشش دهد.

اغلب اوقات یک ناحیه آسیب دیده قرمز رنگ شده و احساس سوزش یا گزش وجود دارد. فرد ممکن است در ناحیه آسیب دیده خارش بسیار زیادی را احساس کند. برخی مواقع، به واسطه‌ی خارش، پوست آسیب دیده بزرگتر و قرمزتر از مناطق دیگر پوست می‌باشد.

تاول‌ها دارای ویژگی‌های خاص بوده که ممکن است بزرگتر و یکنواخت‌تر باشند. این تاول‌ها ممکن است ناپدید شده و در همان محل و یا محل‌های دیگر در یک دوره زمانی دیگر مجددا ظاهر شود. این تاول‌ها معمولاً برای یک روز یا بیشتر مشاهده شده و علائم مشخص آن در مردان مشاهده می‌شود.

هنگامی‌که مرکز تاول فشرده شود، سفید رنگ شده و به صورت رنگ پریده یا سفید رنگ مشخص می‌گردد.
بهترین گزینه درمانی، در برخی موارد، رهایی از شر آلرژن و تجویز داروهای آنتی هیستامین است که از تشدید علائم این بیماری جلوگیری می‌کند.

آنژیوادم

یک بیماری مرتبط است که ممکن است همزمان با کهیر رخ دهد. در آنژیوادم، لایه‌های عمیق‌تری از پوست آسیب می‌بینند. تاول‌های ضخیمی در نواحی پوست مشاهده می‌شود که به شدت متورم می‌گردند. این تاول‌ها ممکن است به صورت تاول‌های کوچک ظاهر شده و حتی ممکن است بزرگ شوند.

درد و گرمی اغلب در این نواحی از پوست احساس می‌شود. این تورم به صورت آماس پوستی یا بافت زیرپوستی ظاهر می‌شود. آماس پوست ممکن است به اندازه‌ای بزرگ شود که حتی عملکرد اندام‌ها و سیستم‌های دیگر بدن را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

هنگامی‌که کودکان مبتلا به کهیر می‌شوند، آماس پوستی ممکن است صورت و یا نواحی مرتبط آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. در این مواقع مشکلاتی در تنفس و باز کردن چشم‌ها به ویژه در صورتی‌که آماس پوستی پلک آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد، ایجاد گردد.

در چنین مواردی، در صورتی‌که تورم توسعه یابد، ممکن است نیاز به دریافت اقدامات جراحی فوری مانند ﺗﺮاﻛﺌﻮﺳﺘﻮﻣﻲ یا نای‌شِکافی به منظور کاهش تورم وجود داشته باشد.

علائم دیگر

برخی مواقع کهیر ممکن است اثرات سیستمیکی را به همراه داشته باشد. کهیر ممکن است به حدی شدید باشد که فرد درد شدید و بثورات پوستی را تجربه کند. بنابراین، این موارد می‌تواند منجر به بروز زخم‌های باز شوند که باعث افزایش حساسیت فرد به عفونت می‌گردند. علاوه بر این، ممکن است برخی تغییرات در سیستم ایمنی فرد جهت مقابله با عفونت مشاهده شود. در برخی موارد نادر، فرد ممکن است به مشکلاتی مانند تب، مشکلات در غذا خوردن و اختلالات گوارشی دچار شود.
این‌ها علائم نسبتا مزمن کهیر می‌باشد.

بنابراین، علائم متنوعی وجود دارد که به تعیین گزینه‌های درمانی برای مقابله با این بیماری کمک می‌کند. از آن‌جا که این بیماری معمولاً خود به خود برطرف می‌شود و یک نگرانی عمده پزشکی به شمار نمی‌رود، بنابراین نیاز به نگرانی جدی در این رابطه نیست. برخی شیوه‌های ساده درمان خانگی مانند حمام آب خنک یا ولرم می‌تواند به کاهش کهیر و احساس سوزش ایجاد شده ناشی از این عارضه کمک کند. با این‌ حال، در صورتی‌که تورم بیش از حدی در ناحیه آسیب دیده پوست مشاهده شد که باعث بروز مشکلات تنفسی و درد شدید گردید، بهتر است بلافاصله به پزشک مراجعه کرده و با مشورت پزشک به دنبال یافتن بهترین گزینه‌های درمانی باشید.

درمان کهیر

همان طور که گفته شد کهیر بیماری‌ای است که توسط قرمز شدن و بالا آمدن نواحی آسیب دیده پوست تشخیص داده می‌شود. این بیماری می‌تواند مرتبط با هر دو واکنش‌های آلرژیک و غیر آلرژیک باشد. کهیر می‌تواند مزمن و یا حاد باشد. فرم حاد این بیماری معمولاً تا شش هفته ادامه می‌یابد، در حالی‌که فرم مزمن آن می‌تواند برای بیش از شش هفته به طول انجامد. این بیماری می‌تواند در هر بخش از بدن بروز کند.

گفتیم که این بیماری معمولاً توسط واکنش‌های آلرژیک ایجاد می‌گردد. بنابراین، کهیر معمولاً به واسطه‌ی انتشار هیستامین توسط سلول‌های ماستوسیت خون توسعه می‌یابد که این موضوع نیز به نوبه خود باعث نشت مایعات از رگ‌های خونی سطحی می‌گردد. این امر منجر به توسعه تورم می‌گردد. توسعه کهیر می‌تواند توسط آلرژی به برخی غذاها، داروها و همچنین نیش حشرات ایجاد شود. با این‌حال، علل قطعی بروز فرم غیر آلرژیک این بیماری هنوز مشخص نیست.

تعداد کمی از افراد این بیماری را به واسطه‌ی برخی از اختلالات خود ایمنی توسعه می‌دهند. از طرف دیگر، کهیر رنگدانه‌ای توسط حضور سلول‌های بیش از حد ماستوسیت بر روی پوست ایجاد می‌گردد. هنگامی‌که پوست تحریک شد، سلول‌های ماستوسیت هیستامین آزاد کرده و بنابراین این امر منجر به بروز کهیر یا بثورات پوستی می‌گردد.

علاوه بر این‌ها، برخی علل احتمالی دیگر مانند بیماری‌های ویروسی از جمله سرماخوردگی، عفونت روده ایجاد شده توسط باکتری هلیکوباکتر پیلوری، مسمومیت با هیستامین در رژیم غذایی، تنش و مواجهه با نور شدید خورشید، سرما و گرما نیز منجر به بروز کهیر می‌گردد.

به غیر از علائم مشخص کهیر، این بیماری می تواند علائم دیگری مانند خارش، احساس سوزش و قرمزی را نیز ایجاد کند. کهیر می تواند اندازه و شکل خود را قبل از ناپدید شدن تغییر دهد.

درمان و مدیریت

چندین نوع از کهیر وجود دارد و برخی از این موارد ماهیت ناشناخته دارند. شناسایی و پیشگیری از عوامل خاص تحریک کننده این عارضه جهت مدیریت مناسب آن مهم است. با این‌حال، برخی داروها وجود دارند که می‌توانند به کنترل علائم و نشانه‌های ایجاد شده توسط کهیر کمک کنند.

متداول‌ترین داروی مورد استفاده، داروهای آنتی هیستامین است که به کاهش علائم کهیر حاد و مزمن کمک می‌کند. آنتاگونیست‌های گیرنده H1 و H2، آنتی هیستامین‌هایی است که معمولاً برای این هدف به کار گرفته می‌شوند. برخی از آنتاگونیست‌های گیرنده H1 و H2 شایع شامل دیفن هیدرامین، سیتریزین، هیدروکسی زین، سایمتیدین و رانیتیدین می‌باشند.

خواب آلودگی شایع‌ترین اثر جانبی است که بعد از مصرف آنتی هیستامین‌ها ایجاد می‌گردد. اما برخی از آنتی هیستامین‌ها در سال‌های اخیر توسعه یافته‌اند که منجر به بروز خواب آلودگی نمی‌شوند. علاوه بر آنتی هیستامین‌ها، قرص‌های استروئیدی نیز برخی مواقع در هنگام شیوع شدید کهیر مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما با توجه به عوارض جانبی استروئیدها، آن‌ها معمولاً برای درمان طولانی مدت کهیر توصیه نمی‌شوند. داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی نیز می‌توانند گاهی اوقات، در صورتی‌که بیماری کامل شدید گردد، مورد استفاده قرار گیرند.

برخی شیوه‌های ساده درمان خانگی مانند حمام آب خنک یا ولرم می‌تواند به کاهش کهیر و احساس سوزش ایجاد شده ناشی از این عارضه کمک کند. حتی کرم‌های موضعی و لوسیون‌ها با متانول و کامفور نیز به درمان این پدیده کمک می‌کنند. دیگر کرم‌های موضعی که می‌تواند برای درمان کهیر استفاده شود شامل کرم‌های استروئیدی و کرم‌هایی است که حاوی دیفن هیدرامین و پراموکسین است.

بهترین شیوه درمان کهیر، تشخیص و جلوگیری از بروز عوامل تحریک کننده تا حد ممکن می‌باشد. در عین حال، شناسایی نوع دقیق کهیر برای مدیریت طولانی مدت آن نیز به همین اندازه اهمیت دارد. قبل از مصرف داروهای مربوط به کهیر باید با پزشک در این زمینه مشورت کرد.

منبع: Chandramita Bora - HealthHearty