هوش مصنوعی، خدمت ماشین هوشمند به انسان است
هوش مصنوعی، هوش ماشین هاست! در واقع شاخه ای از علوم کامپیوتر است که راه حل‌های الگوریتمی را ارائه می‌کند تا با استفاده از آنها ماشین‌ها را به صورت هوشمند کنترل کنیم یا ماشین‌ها با هوشمندی به انسان و جامعه انسانی خدمت کنند، هر چند که این تعریف کل آنچه نیست که هدف هوش مصنوعی در آن خلاصه می‌شود لذا راه یافتن به دنیای هوش مصنوعی همانند راه یافتن به دنیای بزرگ و ناشناخته ای است که قوانین و فوت و فن‌های خاص خود را می‌طلبد.اشیاء هوشمند آرزوی دیرینه بشر است
آنچه موجب تمایز انسان از سایر آفریده های خداوند شده منطق، تصمیم‌گیری و استدلالی است که بر پایه تفکر بدان دست می‌یابد از این جهت است که انسان می‌تواند از موهبت‌های جهان هستی استفاده کند چرا که انسان هوشمند آفریده شده است. اگر رایانه ها به این توانایی ویژه و خاص بشری دست بیابند، آنها نیز هوشمند می‌شوند. لذا ما به ماشین هوشمندی رسیده ایم که می‌تواند خدمات شایان توجه و باورنکردنی به بشر عرضه کند. هوشمند شدن ماشین‌ها آرزوی امروز بشر نیست، بلکه قبل از قرن کنونی در قرن بیستم نیز بشر به دنبال تحقق چنین آرزو و دستاوردی بود که آن را به صورت جدی از سال 1950 دنبال کرد.ماشین هایی قوی با مزیت هوش و توانایی بیشتر
قصه هایی که پدر بزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها برایمان می‌گفتند و به اشیایی که اطراف ما نبود جان می‌داد گویی آنها نیز مانند انسان درک و شعور داشتند و با هوش خود قادر به تصمیم‌گیری بودند از این دست باورهای انسانی است که کم کم راه تحقق در پیش گرفت و موجب شد که انسان به فکر خلق ماشین‌ها و مخلوقات مصنوعی با شعور بیفتد، ماشین‌هایی که در گسترش و نهادینه شدن تمدن انسان‌ها نقش بسزایی ایفا می‌کنند چرا که ماشین‌ها به مراتب از انسان قوی‌تر و سرسخت‌تر هستند و می‌توانند با قوت و مزیت بیشتری نسبت به انسان کار کنند.پای فلسفه به هوش مصنوعی کشیده شد
هوش مصنوعی دهه هاست که یکی از بحث های مهمی است که ذهن واندیشه ریاضی دانان و دانشمندان علوم مختلفی را به خود مشغول کرده است، حتی فلاسفه نیز دراین موضوع وارد شدند و با پیش کشیدن موضوعات مهمی چون استدلال و منطق که امروزه به صورت قرار دادی به رسمیت پذیرفته شده است پای منطق را به رایانه های دیجیتال و برنامه پذیر باز کردند، آقای آلن تورینگ یکی از این افراد بود.تلاش برای ساخت رایانه های هوشمند
در سال1950، آلن تورینگ مقاله ای را در رابطه با هوش مصنوعی منتشر ساخت که بعدها به تست تورینگ مشهور شد. در این مقاله عنوان شده بود که اگر فردی از پشت یک دیوار یا هر چیز جدا کننده دیگری، با کامپیوتر مکالمه کتبی داشته باشد و نداند که طرف مقابلش انسان نیست و پس از پایان مکالمه نیز متوجه این موضوع نشود، آنگاه می‌توان کامپیوتر را ماشینی هوشمند نامید زیرا توانسته است که در برابر یک انسان به اندازه کافی از استدلال و منطق استفاده کند. تست تورینگ تا حدی توانست هوشمندی را توجیه کند! اما از آن زمان تاکنون ماشینی اختراع نشده است که توانسته باشد این تست را با موفقیت بگذراند.مشکلاتی که به دست رایانه های هوشمند حل می شود
تیمی که در زمینه هوش مصنوعی تحقیق می‌کردند، در تابستان سال1956، کنفرانسی را در محوطه کالج دارتموس برگزار کردند. این کنفرانس به همراه افرادی مانند جان مک‌کارتی، ماروین مینسکی، آلین نویل و هربت سیمون که برای دهه ها پیشتازان تحقیق برای هوش مصنوعی بودند انجام شد. آنها و دانش آموزان آنها، برنامه ای نوشته بودند که حقیقتا برای عده زیادی از مردم شگفت آور بود.این برنامه می‌توانست مشکلات نوشتاری در جبر را حل کند، استدلال‌های منطقی را اثبات کند و به زبان انگلیسی سخن بگوید. در اواسط دهه ی 1960، بودجه زیادی برای دایر کردن آزمایشگاه های تحقیقاتی در سراسر دنیا، از سوی حوزه دفاعی ایالات متحده آمریکا، اختصاص داده شد. پیشتازان هوش مصنوعی درباره آینده آن در جهان بسیار خوش بین بودند.
هربت سیمون، پیشبینی کرده بود که در مدت 20 سال، کامپیوترهای هوشمند می‌توانند، هر کاری را که انسان انجام می‌دهد، انجام دهند. در واقع مشکلات بزرگی که در آن زمان برای ایجاد هوش مصنوعی وجود داشت، اساسا حل شده بود با آنکه مشکلات بزرگی بر سر راه بود اما دانشمندان با تلاش و کوشش خستگی ناپذیر در دهه 1990 و نزدیک به قرن بیست و یکم موفق شدند با ثبت هوش مصنوعی موفقیتی بزرگ را در عرصه علم بشر رقم بزنند. هوش مصنوعی که از این طریق به جهان اعلام شد بسیار توانمند بود، هوش مصنوعی می‌توانست در زمینه های مهمی مانند استدلال و منطق، داده کاوی، تشخیص‌های پزشکی و طیف‌های گسترده ای از تکنولوژی و صنعت پنجره های جدیدی به روی بشر باز کند و حلال بسیاری از مشکلات و موانع پیش روی بشر در دنیای جدید باشد.
اولین اولویت های پژوهشگران هوش مصنوعی چه بود
خیلی زود توسعه دهندگان هوش مصنوعی به این نتیجه رسیدند که باید در الگوریتم‌های خود از نحوه حل مساله ((گام به گام)) استفاده کنند. در واقع انسان ها هم معمولا برای حل مواردی از جمله: ساختن پازل و... از این روش استفاده می‌کنند. آنها همچنین توانستند که پس از دهه های 80 و 90 الگوریتم‌های موفقیت آمیزی را برای درک داده ها و اطلاعات ناکامل عرضه کنند که این الگوریتم ها از احتمالات، برای درک این اطلاعات استفاده می‌کردند.برای حل مسائل سخت، بیشتر این الگوریتم ها به کامپیوترهای بزرگ و قدرتمندی برای پردازش نیاز داشتند. بسیاری از این الگوریتم ها به مقدار زیادی حافظه (رم) نیاز داشتند و حتی در صورت فراهم آمدن آن، با وجود سخت افزارهای آن زمان، مدت مورد نیاز برای پردازش نجومی بود. بنابراین می‌توان این مساله را دریافت که؛ جستجو برای الگوریتم‌های بهتر و موثرتر در آن زمان، از اولویت‌های اصلی پژوهشگران هوش مصنوعی بود.
