مردم استان وولگا در بخش غربی اتیوپی از ژانویه امسال تا پایان ماه مارس به اینترنت دسترسی نداشتند.
استان وولگا دارای منابعی طبیعی همچون قهوه، طلا، پلاتین، زغال سنگ و سنگهای قیمتی است. همچنین یکی از بزرگترین استانهای منطقه اُرومیا است که روزی نیروهای شورشی مانند جبهه آزادی بخش اورومو برای ایجاد یک دولت مستقل برای خود در آن جا آشوب می‌کردند. این گروه شورشی مسئول جدیدترین حملات به نیروهای دولتی است.
قطعی اینترنت و ارتباطات از راه دور به یک سرکوب امنیتی در جریان در منطقه ارتباط دارد که شاهد درگیری بین نیروهای دولتی و شورشیان بوده است. مدیر ارشد ارائه دهنده اینترنت Ethio-Telekom گفت: خاموش شدن نتیجه نا امنی در استان بوده است. وی از این اختلالات عذر خواهی کرد و گفت که این شرکت به تصمیم مقامات احترام می‌گذارد که اکنون یک اتصال مجدد را در ارومیا غربی اعلام کرده‌اند - یعنی در کِلِم، غرب و شرق وولگا و هورو گودورو وولگا.
خاموشی سه ماهه منطقه از چند جهت بر منطقه تأثیر گذار بود.
این امر مانع از برقراری ارتباط خانواده‌ها با هم شد، به شدت بر خدمات بشر دوستانه در منطقه اثر کرد، و در یک قطعی اطلاعات سهیم بود. این به طور قابل توجهی بر حقوق بشر شهروندان در استان وولگا تأثیر گذاشت. به عنوان مثال، خاموش کردن اینترنت، یافتن موقعیت مکانی دانشجویانی که در ماه ژانویه از یک دانشگاه محلی ربوده شدند را با پایان دادن مؤثر آن توسط یک کمپِین آنلاین برای نجات آنان دشوار ساخت. آنها هنوز ردیابی نشده‌اند.
همان طور که تحقیقات من نشان می‌دهد، قطع اینترنت در اتیوپی غیر عادی نیست. از سال 2016 اینترنت حداقل شش بار خاموش شده است. فقط در سال 2019، اتیوپی سه اختلال اساسی در اینترنت را در سراسر کشور تجربه کرد: یکی در راستای تلاش برای محافظت از کشور در برابر حملات سایبری، دیگری برای جلوگیری از نشت امتحانات مدرسه از طریق اینترنت، و سوم در عکس العمل به ترورهای مشهور در منطقه Amhara کشور.
من همچنین دریافتم که از خاموش کردن اینترنت همچنین به عنوان ابزاری برای محدود کردن آزادی بیان استفاده می‌شود.
هنگامی که دسترسی به اینترنت مسدود شده یا مختل می شود، تأثیر فوری بر بیان آزاد وجود دارد. خاموش شدن اینترنت در جریان اطلاعات دخالت می‌کند. دسترسی به اینترنت به ویژه در طول همه گیری‌های COVID-19 به خصوص به جاست. این امر به این دلیل است که افراد به اطلاعات بهداشتی نیاز دارند.
اقتصاد دیجیتال اتیوپی
با گذشت سالها، دولت اتیوپی توجیهات متفاوتی را برای خاموش کردن اینترنت ارائه داده است. بین سال های 2016 و 2018 که نخست وزیر پیشین، Hailemariam Desalegn هنوز در قدرت بود، اینترنت حداقل برای کنترل تقلب در امتحانات، امنیت ملی و فرونشاندن نافرمانی مدنی حداقل سه بار تعطیل شد.دلایل مشابهی از طرف دولت تحت امر ابی احمد اتخاذ شده است از جمله لزوم کنترل اعتصاب در کاخ.
اتصال آنلاین در اتیوپی نسبتاً جدید است. این کشور یکی از پایین‌ترین سطوح نفوذ و استفاده از اینترنت را دارد. داده‌های اواخر سال گذشته نشان می‌دهد که تقریباً زیر 23 میلیون مشترک اینترنتی وجود داشته است – که 65ر20درصد از جمعیت 115 میلیون نفری اتیوپی می‌شود. ارقام سال گذشته کنیا را با ضریب نفوذ اینترنت 87.2٪ و اوگاندا را با ضریب 40.4٪ نشان می‌دهد.
با این وجود، در چند سال گذشته، اتیوپی رشد مداوم در نفوذ اینترنت را از 0.02٪ در سال 2000 به 22.74٪ در سال 2019 تجربه کرده است. یکی از اهداف برنامه رشد و تحول دوم اتیوپی ایجاد زیرساخت های دیجیتال قوی است.
اعتماد به اینترنت
اینترنت نقش تعیین کننده‌ای در تغییر زندگی میلیون‌ها نفر در اتیوپی داشته است. شرکت‌های خصوصی و ارتباطات سیار برای پشتیبانی از خدمات محور فناوری به آن متکی هستند. این شامل خدمات ضروری بانکی است.در بخش کشاورزی، بورس کالای اتیوپی دریچه‌ای را برای تجارت مستقیم محصولات کشاورزی در بین کشاورزان راه اندازی کرد. در بخش حمل و نقل، برنامه Ride، معروف به "نسخه اتیوپیایی Uber"، زندگی بسیاری از اتیوپیایی‌ها را با ارائه خدمات تاکسی ارزان قیمت و در دسترس ساده‌تر کرد.
همه این خدمات به اتصال به اینترنت متکی هستند، به همین دلیل خاموش کردن‌های اینترنت تأثیر اقتصادی زیادی دارد. دسترسی به اینترنت به ویژه در طول همه گیری‌های COVID-19 به خصوص به جاست. این امر به این دلیل است که افراد به اطلاعات بهداشتی نیاز دارند. تخمین زده می شود که خاموشی یک ماهه در سال 2016 در زمان نخست وزیر Desalegn هشت میلیون دلار برای این کشور هزینه در بر داشت. پیش بینی می‌شود خاموشی دو هفته‌ای در سال 2019 در تحت حاکمیت ابی، 87ر66 میلیون دلار برای این کشور هزینه داشته است.
حقوق دیجیتال
قطع اینترنت همچنین تأثیر عمیقی بر حقوق دیجیتال دارد. اینها از سال 2012 به عنوان حقوق بشر به رسمیت شناخته شده‌اند و شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد قطعنامه‌ای را تصویب کرد که تصدیق کننده آن است:از همان حقوقی که مردم به صورت آفلاین دارند همچنین باید به صورت آنلاین محافظت شود.
در حالی که بسیاری از مکالمات در مورد حقوق دیجیتال تمرکز زیادی در مورد حقوق مدنی و سیاسی دارند، باید توجه داشت که تعطیلی اینترنت همچنین بر حقوق آموزش، مسکن، بهداشت و حتی امنیت اجتماعی تأثیر دارد.
اگر چه دولت ابی به طور معمول به خاطر پیشرفت حقوق بشر در اتیوپی مورد ستایش قرار می‌گیرد، اما وقتی آزادی بیان مطرح می‌شود باید توجه داشت که رژیم او با سرکوب مخالفان به صورت آفلاین و آنلاین، وضعیت موجود را حفظ کرده است.
حمایت‌های قانونی
در میان همه گیری فعلی COVID-19، ساکنان ارومیا از دسترسی به اطلاعات مربوط به سلامتی محروم شدند. شرایطی از این دست ثابت می‌کند که قطع اینترنت نمی‌تواند راه حلی برای حل بحران‌های سیاسی باشد. و این که در صورت لزوم، روند خاموش کردن اینترنت و ترمیم باید قانونی و شفاف باشد.اتیوپی قوانین جامع نظارتی در اینترنت ندارد و باید این سریعاً مورد رسیدگی قرار گیرد. اگر و هنگامی که این قوانین به تصویب رسید، آنها باید منصفانه، دقیق و بدون ابهام باشند.
دولت باید برای مشترکین اینترنتی که تحت تأثیر این آخرین خاموشی قرار گرفتند، مقررات جبران خسارت تعیین کند و باید عذرخواهی عمومی نماید. علاوه بر این، باید توجه داشت که بنا بر قطعنامه 2016 شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، دولت‌ها ملزم می‌شوند حقوق آنلاین را به عنوان حقوق بشر رعایت کنند.
همه این نقض حقوق‌ها، بر ضرورت گسترش اینترنت ماهواره‌ای تأکید می‌کند که تمام زمین را بدون اختیار قطع آن توسط افراد پوشش می‌دهد.
منبع: یوهانس انیو آیالو - Monash University
