1) اول اسفندماه سال1329هجري شمسي: علامه علي اكبر دهخدا با تلاش و جديّت فراوان جمعيت مبارزه با بيسوادي را تأسيس كرد. اين اديب فرزانه هدف ازتشكيل اين جمعيت را درسوادآموزي به بيسوادان جامعه ايراني خلاصه كرد؛ و ازهمه هموطنان ايراني براي دستيابي به اين هدف بزرگ فرهنگي ياري جست.
1) اول اسفندماه سال1329هجري شمسي:علامه علي اكبر دهخدا با تلاش و جديّت فراوان جمعيت مبارزه با بيسوادي را تأسيس كرد. اين اديب فرزانه هدف ازتشكيل اين جمعيت را درسوادآموزي به بيسوادان جامعه ايراني خلاصه كرد؛ و ازهمه هموطنان ايراني براي دستيابي به اين هدف بزرگ فرهنگي ياري جست.
2) 1 اسفند ماه سال 1357 هجري شمسي:حضرت امام خميني (رحمة الله علیه) پيام مهمي صادر فرمودند. با پيام امام بزرگوار مدارس ايران كه بحبوحه انقلاب اسلامي و اعتصابهاي سراسريِ قشر هاي مردم تعطيل شده بودند؛ بازگشايي شدند، و دانش پژوهان اولين بار پس از پيروزي انقلاب اسلامي در كلاس هاي درس حاضر شدند.
3) 1 اسفند ماه سال 1358 هجري شمسي:حضرت امام خميني (ره) فقهاي اولين دورهء شوراي نگهبان قانون اساسي را تعيين كردند. بر اساس قانون اساسي كشورمان؛ اعضاي اين شورا مركب از شش فقيه منتخب مقام رهبري، و شش حقوقدان است كه آنان را رئيس قوّهء قضائيه ابتدا به مجلس شوراي اسلامي معرفي مي كند و سپس نمايندگان مجلس اين شش حقوقدان را برمي گزينند. شوراي نگهبان نهادي است كه مهمترين وظيفه اش پاسداري احكام و قوانين اسلامي است از اين رو بر مصوبات مجلس شوراي اسلامي نظارت مستقيم دارد.
4) 1 اسفند ماه سال 1364 هجري شمسي: دو موشك هوا به زمين جنگنده هاي رژيم بعثي عراق، يك فروند هواپيماي متعلق به شركت هواپيمايي آسمان را بر فراز شهر اهواز هدف قرار دادند. در اين رويداد تلخ 40 تن از ياران متعهد و مؤمن انقلاب شهيد شدند كه از آن ميان شهيد گرانقدر حجت الاسلام محلاتي نخستين نماينده حضرت امام (ره) در سپاه پاسداران انقلاب اسلامي را مي توان نام برد. از ديگر شخصيت هاي انقلابي كه در اين حادثه به شهادت رسيد حسن شاهچراغي است كه از دوره هاي اول و دوم مجلس شوراي اسلامي نماينده مردم دامغان بود و در كنار آن سرپرستي مؤسسه كيهان را نيز بعهده داشت.
5) رحلت فقيه بزرگ و عالم مجاهد آيتاللَّه "ميرسيدعلي آيت نجف آبادي" (1321ش): عالم مجاهد آيتاللَّه ميرسيد علي آيت نجفآبادي در سال 1247ش (1287ق) در نجف آباد اصفهان به دنيا آمد. ايشان بعد از سن بيست سالگي در اثر حادثهاي، به علم و دانش علاقهمند شد و وارد حوزه علميه اصفهان گرديد. وي در اصفهان از محضر استاداني همچون: سيد محمد فشاركي، سيد ابوالحسن جلوه و سيد مهدي نحوي استفاده برد و پس از آن رهسپار نجف اشرف گرديد. آيت اللَّه نجف آبادي در نجف از محضر استادان بزرگي همچون: سيد اسماعيل صدر، ميرزا محمد تقي شيرازي، حاج آقا رضا همداني، آخوند ملا محمد كاظم خراساني و سيد محمد كاظم يزدي كسب فيض كرد و در مدت كوتاهي با طي مراحل رشد، در فقه، اصول، فلسفه و عرفان و اخلاق به مقام تبحّر و استادي رسيد. وي از آن پس عازم اصفهان گرديد و حلقه درس خود را تشكيل داد. آيتاللَّه نجفآبادي يكي از مشهورترين استادان حوزه اصفهان در دوره سركوب اين پايگاه ديني توسط رضاخان بوده است. ايشان به فريضه امر به معروف و نهي از منكر اهميت خاصي ميداد و با حاكمان مستبد محلي و خوانين زورگو مبارزه ميكرد. همچنين در مقطعي كه ايران توسط بيگانگان اشغال شد، آيت اللَّه نجف آبادي با خودكامگي روسها مجاهده و مبارزه زيادي كرد؛ در نتيجه خانهاش توسط اوباشِ تحريك شده و مزدوران و مأمورانشان غارت شد و خودش نيز در كنسولگري شوروي در اصفهان زنداني گرديد. در آن ايام كه در اثر حضور متفقين در ايران، قحطي و گراني بيداد ميكرد، ايشان و عالم ديگر اصفهان، ميرسيد حسن چهارسوقي، ابتكاري به خرج داده و مشتركاً طي اعلاميهاي از مردم مسلمان و بازاريان متمكن خواستند در نقاط مختلف شهر، انجمنهاي خيريه تشكيل داده و از بينوايان، بيكاران و گرسنگان، حمايتِ برنامهريزي شده كنند. اين برنامه در بين مردم بسيار مؤثر واقع شد؛ به گونهاي كه اغلب انجمنهاي خيريه فعلي اصفهان نيز از بقاياي همان انجمنها هستند. در كنار فعاليتهاي سياسي و اجتماعي، حلقه درس آيت اللَّه نجفآبادي، محفل فضلا و فرهيختگان بود و شاگردان نامداري در آن پرورش يافتند كه حضرات آيات ابوالقاسم رفيعي مهرآبادي، شيخ احمد فياض، حيدرعلي صلواتي، سيد روحاللَّه خاتمي، سيد علي علامه فاني و سيد مرتضي پسنديده از آن جملهاند. ايشان مسائل فقه و اصول را به خوبي تجزيه و تحليل ميكرد و در كلام نيز تبحّر وافي داشت. آيت اللَّه ميرسيد علي آيت نجف آبادي سرانجام در 30 بهمن 1321 ش برابر سيزدهم صفر 1362 ق در 74 سالگي در اصفهان وفات يافت و پس از تشييعي باشكوه، در قبرستان تخت فولاد مدفون گشت. اين عالم مجاهد و فقيه سترگ، جدّ مادري شهيد دكتر حسن آيت، نماينده مجلس شوراي اسلامي در دوره اول و عضو حزب جمهوري اسلامي است كه در چهاردهم مرداد 1360 ش توسط منافقين كوردل به شهادت رسيد.
6) گشايش سفارت فلسطين در محل سابق سفارت اسراييل در تهران، پس از پيروزي انقلاب (1357ش)
7) درگذشت خطيب شهير، حجتالاسلام و المسلمين "حسن كافي" (1379ش): حجتالاسلام و المسلمين حاج شيخ حسن كافي خراساني، در سال 1307ش (1347ق) به دنيا آمد. وي پس از طي دوران كودكي، ادبيات و سطوح عاليه را از محضر استادان مشهد همچون: شيخ هاشم قزويني و محمدتقي اديب نيشابوري آموخت. ايشان پس از چندي، رهسپار حوزه علميه نجف اشرف شد و دروس عالي فقه و اصول را از عالمان آن ديار فرا گرفت. حجتالاسلام كافي سپس به مشهد بازگشت و به تبليغ دين پرداخت. وي در جريان ملي شدن صنعت نفت و مبارزات ضد استعماري مردم ايران، به نمايندگي از آيتاللَّه سيد ابوالقاسم كاشاني، به افشاي حقايق و روشنگري مردم اشتغال داشت. او در سالهاي 1340ش به بعد، در مشهد بر سخنرانيهاي روشنگرانه خود افزود و چون به دليل فشار ساواك، امكان حضور در مشهد را نداشت به تهران مهاجرت كرد و به كار تاليف و تبليغ و امامت جماعت يكي از مساجد شهر پرداخت. حجتالاسلام كافي در تهران، به حمايت همه جانبه از حركت امام خميني(رحمة الله علیه) و مبارزه عليه رژيم ستمشاهي پرداخت و با سخنرانيهاي مؤثر خويش، نقش ارزشمندي در به ثمر رسيدن انقلاب اسلامي ايفا نمود. وي در اين راستا، چندين بار دستگير شد و به زندان رفت و شكنجههاي ساواك را در راه آرمان اسلامي خويش تحمل نمود. ايشان پس از پيروزي انقلاب اسلامي، به دليل پشتيباني دائمي از نظام اسلامي، مورد كينه منافقين كوردل قرار گرفت و توسط آنان ترور شد كه از اين سوءقصد جان سالم به در برد و مجروح گرديد. از اين خطيب مبارز آثاري نيز بر جاي مانده كه تعاليمامام حسن(علیه السلام) مجتبي، تعاليم امام هفتم در دعا و حديث، امام رضا(علیه السلام) اسوه صراط مستقيم و تعاليم پيامبر اكرم حضرت محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) از آن جملهاند. آن عالم خدمتگزار سرانجام در سيام بهمن 1379ش برابر با بسيت و چهارم ذيقعده 1421ق در هفتاد و دو سالگي درگذشت و به لقاي معبود رسيد.
8) سقوط هواپيماي نظامي ايران در حوالي كرمان و شهادت 276 نفر از نيروهاي سپاه پاسداران (1381ش)
9) 5 ماه ربيع الاول سال117هجري قمري:حضرت سكينه (سلام الله عليها) فرزند امام حسين(علیه السلام) سالارشهيدان درشهرمدينه رحلت كردند. مادرآن بزرگوارحضرت ربابه درواقعه خونين كربلا به اسارت دشمن درآمد و طبق روايت مورخان يك سال بعد ازآن واقعه رحلت كرد. حضرت سكينه(س) درسفرامام حسين(علیه السلام) به كربلا همراه ايشان بودند و به اتفاق اهل بيت آن حضرت به اسارت دشمن درآمدند. اين بزرگواربانويي فاضل و اديب بود و منزلش مركزتجمع علما و اهل ادب آن روزگاربشمارمي رفت. همچنين برخي ازمورخان اشعاري زيبا به حضرت سكينه (س) نسبت داده اند.
10) 5 ربيع الاول سال576هجري قمري:« احمد بن محمد بن ابراهيم» مشهوربه « سُلَفي» ازفقيهان، محدثان و حافظان برجسته قرآن مجيد درقرن6 هجري قمري درگذشت. اين فقيه شافعي مذهب براي كسب علم سفرهاي متعدد كرد و سرانجام پس ازسالها علم آموزي درلغت و فقه دانشمندي توانا شد. سُلَفي علاوه برتدريس درمدرسه اسكندريه آثاربسيارتأليف كرد كه ازآن ميان «اَلاربعينُ البُلدانيّه» را مي توان نام برد.
11) افتتاح مدرسهي "دارالفنون" به همت اميركبير در زمان "ناصرالدين شاه" (1268 ق): دارالفنون اولين دانشگاه ايراني به سبك نوين بود كه در زمان پادشاهي ناصرالدين شاه قاجار و به همّت و پشتكار ميرزا تقي خان اميركبير صدراعظمِ بادرايتِ وي داير شد. هدف از ايجاد اين مدرسه، دستيابي به صنايع و علوم جديد در آن عصر بود. فعاليت علمي مدرسهي دارالفنون، در آغاز در رشتههاي پياده نظام، سواره نظام و ساير رشتههاي نظامي، طبّ و جراحي، معدنشناسي و داروسازي بود. مدرسهي دارالفنون در ابتدا با هفت نفر معلم اتريشي و عدهاي مترجم، كار خود را آغاز كرد. اميرکبير تأکيد زيادي بر عدم به کارگيري اساتيد از روسيه و انگلستان داشت. امّا متأسفانه چنين نشد. شاگرداني كه در آن پذيرفته ميشدند از خانوادههاي اعيان و اشراف بودند و چهارده تا شانزده سال داشتند. اين مدرسه طي فعاليت خود، 12 دوره فارغ التحصيل داشت كه بسياري از آنان به مقامهاي بالايى در كشور دست يافتند. دارالفنون با معلمين اروپايىِ آن، عامل بسيار مؤثري در شناساندنِ تمدن اروپا و فرهنگ جديد مغرب زمين بود. فارغ التحصيلان آن كه ظرف چهل سال از 1100 نفر تجاوز كردند و اغلب از خانوادههاي مهم و متنفّذ بودند، در نشر اين فرهنگ كوشيدند و مطالبي كه در آن مدرسه فرا گرفته بودند، در جامعهي خود انتشار دادند. بعدها با تفكيك رشتههاي نظامي و طب در دارالفنون و تجديد نظر در نظام آموزشي ايران، اين مركز علمي از قالب يك دانشگاه خارج و به مدرسه مبدل شد. تاسيس اين مدرسه، نقطهي عطفي در تاريخ آموزش در ايران به شمار ميرود. اين مدرسه در حالي افتتاح ميشد كه باني اصلي آن يعني اميركبير دوران تبعيد در كاشان را سپري ميكرد.
12) درگذشت حجتالاسلام شيخ "مهدي واعظ خراساني" (1370 ق)
13) شكست نيروهاي استعمارگر اسپانيا از فرانسه در هائيتي (1677م): اسپانيايىها از اواخر قرن پانزدهم ميلادي استعمار سرزمين هائيتي را آغاز كردند، اما در نيمه قرن هفدهم، ساير اروپاييان و از جمله فرانسويان وارد اين منطقه شدند. حضور نيروهاي كشورهاي ديگر اروپايى باعث وقوع جنگهايى بين آنان گرديد كه در يك مورد آن، جنگ بين نيروهاي اسپانيا و فرانسه درگرفت و در بيستم فوريه 1677م، به شكست اسپانيايى انجاميد. پس از اين جنگ فرانسويان موفق شدند بخشهايى از هائيتي را تصرف نمايند و حضور خود را در آن منطقه تحميل كنند. فرانسويان بيست سال بعد، در سال 1697م با اسپانيا در تقسيم اين جزيره به توافق رسيدند و بخش غربي جزيره به فرانسويان واگذار گرديد و فرانسويها آن را نزديك به يكصد وسي سال در اشغال خود داشتند. همزمان با آغاز انقلاب كبير فرانسه در 1789م، سياهپوستان و بوميان هائيتي قيام نمودند و سرانجام اين كشور در سال 1804م به عنوان اولين كشور امريكاي لاتين به استقلال رسيد.
14) تولد "دنيس ديدِرو" مؤلف اولين دائرة المعارف جهان (1713م): دنيس ديدِرو فيلسوف و دانشمند فرانسوي در 20 فوريه سال 1713 در شهر لانگِر فرانسه به دنيا آمد. وي بيآنكه تحصيلاتي در رشته مشخصي داشته باشد، بر اثر همت و پشتكار خود، به زبانهاي لاتين، انگليسي، ايتاليايى و علم رياضيات تسلط يافت و در فلسفه، هنر و ادبياتْ صاحب نظر گرديد. وي در قوت بيان وسرعت انتقال و درك مسائل مشكل و دريافتن مطالب تازه، كمتر نظير داشت و از جواني با پژوهش و تحقيق آشنايى يافت. ديدرو در جواني به جرم نگارش مقالاتي درباره تكامل، كه حدود يك قرن بعد توسط چارلز داروين، طبيعيدان انگليسي كامل و اثبات شد، محكوم به زندان گرديد و پس از آزادي از حبس، تصميم گرفت با همكاري عدهاي از نويسندگان فرانسوي، دايرةالمعارفي را بنگارد. غرض او و ساير نويسندگان اين كتاب، بيش از همه، آشنا كردن عامه به معارف عمومي و تربيت افكار و اذهان ايشان بود. هرچند ديدرو در مسائل مذهبي، از عقايد عامه تجاوز نميكرد، ليكن در تقرير مسائل علمي و اجتماعي، مقالات را طوري ترتيب ميداد كه راه بحث و نظر بر عموم خوانندگان در خصوص اوضاع زمان باز باشد و اساس تقليد كوركورانه، تزلزل پذيرد. به منظور آنكه دايرةالمعارف مزبور شامل مطالب واقعي با جنبههاي متعدد باشد، قسمتهاي عمدهاي از انديشههاي فلسفي كه مخالف رهبران كليسا بود در آن چاپ شد كه پس از انتشار جلد اول آن، چاپ مجدد و ادامه كار آن ممنوع گرديد. با اين حالْ ديدِرو با سختي و زحمت و به تنهايى به مدت بيست سال به تكميل اين دايرةالمعارف پرداخت و آن را به طور پنهاني چاپ و منتشر ساخت. دايرةالمعارف ديدرو به عنوان اولين دايرةالمعارف جهان، آكنده از آزادي خواهي و مخالفت با زيادهرويهاي مقامات كليسا، دستگاه قضايى و حكومت وقت بود و نويد استقلال، آزادي، مشروطيت و حقوق ميداد. انتشار دايرةالمعارف ديدرو در ايجاد افكار آزادي خواهانه نقشي اساسي و ارزشمند ايفا كرد، به طوري كه آن را از علل بروز انقلاب كبير فرانسه در سال 1789م دانستهاند. اما دنيس ديدرو پنج سال قبل از بُروز انقلاب، در 25 اكتبر 1784م در 71 سالگي درگذشت. ديدرو در تفكرات فلسفي خود، بيشتر از نظريات شكاكانه در باب حيات پيروي ميكرد نه عقايد جزمي. وي بر اين عقيده بود كه هيچ چيز را براي هميشه نميتوان حقيقت مطلق انگاشت. دنيا دائماً در حال تغيير است و دريچه ذهن ما بايد به روي همه وجوه مختلف اين تغييرات باز باشد. پس بايد پايبند عقل و استدلال نشد و در مورد ايمان خويش نيز به احتياط عمل كرد. دنيس ديدِرو به سبب قدرت خلاقه شگرف و انديشههاي بديع و افكار علمي و فلسفي تازه و نو، يكي از نوابغ عالم ادب به شمار ميرود. وي همچنين پديد آورنده نقد هنري است.
15) پايان جنگ بين استعمارگران فرانسه و آزادي خواهان مكزيك(1866م): استعمارگران اروپايى از سدههاي پانزدهم و شانزدهم ميلادي به بعد، نفوذ به سرزمينهاي گوناگون دنيا را آغاز كردند و به چپاول ثروتهاي آن ميپرداختند. يكي از اين مناطق، كشور مكزيك بود كه توسط استعمارگران فرانسوي، اشغال گرديد. اما آزاديخواهان مكزيك در مقابل حضور استعماري فرانسويان قيام كردند و جنگي بين دو طرف در گرفت. اين جنگ ميان فرانسه و آزاديخواهان مكزيك با پيروزي فرانسه و به سلطنت رساندنِ ماكسيميليان شاهزاده اتريشي در مكزيك، در بيستم فوريه 1866م به پايان رسيد. در اين جنگ پنج ساله، ابتدا، اسپانيا و انگليس با فرانسه متحد بودند، اما پس از مدت كوتاهي، اين دو كشور از جنگ كناره گرفتند و فرانسه به تنهايى تهاجم به نيروهاي آزادي خواه به رهبري بنيتوخوارز رئيس جمهور سابق مكزيك را ادامه داد و موقتاً به پيروزي رسيد. خوارز پس از عقب نشيني به شمال مكزيك، به حملات خود ادامه داد و با كمك ارتش مكزيك كه به او وفادار بود، شاهزاده اتريشي را در 19 ژوئن 1867م سرنگون كرد و بارديگر به رياست جمهوري كشورش برگزيده شد.
16) مرگ "هانري پوانكاره" دانشمند و رياضيدان فرانسوي (1912م): هانري پوانكاره، دانشمند و رياضيدان فرانسوي در 21 مه 1854م در شهر نانسي فرانسه به دنيا آمد. وي تحصيلات خود را در مدرسه پلي تكنيك پاريس و مدرسه عالي معادن ادامه داد تا اين كه در سال 1879م موفق به اخذ درجه دكتري در رشته علومگرديد و از آن پس به عنوان استاد برجسته فيزيك، رياضي و مكانيك به تدريس در دانشگاه پرداخت. پوانكاره در كنار تدريس به تحقيق و مطالعات وسيعي دست زد و در بيشتر شاخههاي علوم رياضي و فيزيك و به ويژه در مقولات فيزيك رياضي و فيزيك تئوري، نظرات خود را مطرح كرد. او با روحي انتقادي و نافذ به بررسي دستآوردهاي اين رشتههاي علمي پرداخت و با ابداع انديشهها و تعبيرات جديد، به عنوان يك تئوريدان بزرگ ايفاي نقش نمود. پوانكاره سالها قبل از آنكه آلبرت انيشتين تئوري نسبيت را به شكل عمومي عرضه نمايد، تمامي عناصر اين تئوري را در اختيار داشت. پوانكاره با خلاصه كردن تمام تجربيات خود در اين زمينه معتقد بود كه، هر طور كه باشد، گريز از اين فكر كه يك اصل نسبيت، قانون عمومي است غيرممكن است. وي اگرچه تصريح مينمايد كه بايد نتايج را با محك تجربه مورد رسيدگي قرار داد، با اين حال قدم قطعي و نهايى را دراينباره برنداشت و گام نهايى آن، به نام آلبرت انيشتين رقم خورد. علاوه بر اين، بررسيهاي پوانكاره درباره پيدايش جهان، آناليز، نور و الكتريسيته، جبر و هندسه و حساب احتمالات بسيار دقيق است. وي در فلسفه و علوم فلسفي، گياهشناسي و طبيعتشناسي نيز صاحب نظر و محقق بود. از پوانكاره آثار متعددي بر جاي مانده كه مفروضات تكويني، علم و فرض، ارزش علم، علم و روشني و روشهاي جديد مكانيك آسماني و نزديك به پانصد مقاله علمي، از آن جملهاند. هانري پوانكاره سرانجام در 20 فوريه 1912م در 58 سالگي درگذشت.
17) اعلام امضاي پيمان "اورشليم" بين اردن و انگليس (1928م): اردن از سالها قبل از جنگ جهاني اول، به عنوان اميرنشين، بخشي از امپراتوري عثماني به شمار ميرفت كه پس از جنگ جهاني اول و شكست عثماني به تصرف نيروهاي انگليسي درآمد. از آن پس با تحميل خودمختاري اين منطقه به جامعه ملل، انگلستان در واقع زنجيرهاي به هم پيوسته از سرزمينهاي تحت سلطه خويش از مديترانه تا خليج فارس تدارك ديد. در اين ميان از همان آغاز شكلگيري كشوري به نام اردن، انگلستان به صورت رسمي در حاكميت اين منطقه دخالت ميكرد و نفوذ خود را بيش از پيش در آن گسترش ميداد. با اين حال در اكتبر 1922م پيش نويس پيماني ميان اين دو كشور به امضا رسيد كه تا شش سال بعد، آن را به صورت علني مطرح نساختند. موانعي همچون انقلاب قبائل محلي، سختگيريهاي كارگزاران داخلي و سنگيني مالياتهاي كمرشكن باعث شد تا طرح علني اين پيمان به تعويق افتد. درنهايت، هنگامي كه حاكميت نظامي و امنيتي انگلستان بر اردن تثبيت شد، در بيستم فوريه 1928م اين پيمان چهرهاي حقوقي به خود گرفت. بر اساس اين پيمان كه در اورشليم يا بيت المقدس به امضا رسيده بود، بازرسي دارايى اردن، حق امتيازها، قانونگزاري، نيروهاي نظامي، امنيت بيگانگان و حق اعلام حكومت نظامي در اردن، به انگلستان واگذار گرديد. در واقع، با امضاي پيمان اورشليم، اردن، بدون مشورت با لندن، در سياست خارجي و حتي داخلي خود، حق تصميمگيري نداشت. اين پيمان به ويژه در مورد مسائل نظامي، تمامي حقوق و اختيارات مربوط به نيروها و ادوات جنگي و حتي حق داوري در امور نظامي و نظاميان را به انگلستان واگذار كرده بود. در حقيقت، با اجراي اين پيمان، پرچم استعمار انگلستان به صورت كامل بر فراز حاكميت اردن به اهتزاز درآمد. پيمان اورشليم كه با اعتراضات فراوان تمامي مردم اردن مواجه شده بود تا پايان جنگ دوم جهاني اعتبار داشت و با اعطاي استقلال به اردن، اين پيمان نيز لغو شد هرچند كه شيوههاي استعمار، به طريقي ديگر خود را در اين كشور نمايان ساخته است. (ر.ك: 22 مارس)
18) گردش اولين سفينه امريكايي به دور زمين موسوم به "آپولو" (1962م): پس از آن كه يوري گاگارين، فضانورد روسي در 12 آوريل 1961م براي اولين بار به وسيله سفينه فضايى واسْتوك به دور زمين گردش كرد و سالم به زمين بازگشت، رقابت امريكا و شوروي براي تسخير فضا شدت يافت و امريكا يك ماه بعد از آن، پروژه بزرگ فضايي خود را به نام آپولو اعلام داشت. در نهايت، اولين فضانورد امريكايي به نام جان گِلِن در روز بيستم فوريه سال 1962م به دور كره زمين گردش كرد در حالي كه قبل از او، فضانوردان ديگر روسي به دفعاتْ كره زمين را دور زده بودند.
19) افتتاح كميسيون حقوق بشر وابسته به سازمان ملل در "ژنو" (1967م)
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
.jpg "1 اسفند 1388 / 5 ربيع الاول 1431 / 20 فوريه 2010")
1) اول اسفندماه سال1329هجري شمسي:
علامه علي اكبر دهخدا با تلاش و جديّت فراوان جمعيت مبارزه با بيسوادي را تأسيس كرد. اين اديب فرزانه هدف ازتشكيل اين جمعيت را درسوادآموزي به بيسوادان جامعه ايراني خلاصه كرد؛ و ازهمه هموطنان ايراني براي دستيابي به اين هدف بزرگ فرهنگي ياري جست..jpg "1 اسفند 1388 / 5 ربيع الاول 1431 / 20 فوريه 2010")
2) 1 اسفند ماه سال 1357 هجري شمسي:
حضرت امام خميني (رحمة الله علیه) پيام مهمي صادر فرمودند. با پيام امام بزرگوار مدارس ايران كه بحبوحه انقلاب اسلامي و اعتصابهاي سراسريِ قشر هاي مردم تعطيل شده بودند؛ بازگشايي شدند، و دانش پژوهان اولين بار پس از پيروزي انقلاب اسلامي در كلاس هاي درس حاضر شدند..jpg "1 اسفند 1388 / 5 ربيع الاول 1431 / 20 فوريه 2010")
9) 5 ماه ربيع الاول سال117هجري قمري:
حضرت سكينه (سلام الله عليها) فرزند امام حسين(علیه السلام) سالارشهيدان درشهرمدينه رحلت كردند. مادرآن بزرگوارحضرت ربابه درواقعه خونين كربلا به اسارت دشمن درآمد و طبق روايت مورخان يك سال بعد ازآن واقعه رحلت كرد. حضرت سكينه(س) درسفرامام حسين(علیه السلام) به كربلا همراه ايشان بودند و به اتفاق اهل بيت آن حضرت به اسارت دشمن درآمدند. اين بزرگواربانويي فاضل و اديب بود و منزلش مركزتجمع علما و اهل ادب آن روزگاربشمارمي رفت. همچنين برخي ازمورخان اشعاري زيبا به حضرت سكينه (س) نسبت داده اند..jpg "1 اسفند 1388 / 5 ربيع الاول 1431 / 20 فوريه 2010")
11) افتتاح مدرسهي "دارالفنون" به همت اميركبير در زمان "ناصرالدين شاه" (1268 ق):
دارالفنون اولين دانشگاه ايراني به سبك نوين بود كه در زمان پادشاهي ناصرالدين شاه قاجار و به همّت و پشتكار ميرزا تقي خان اميركبير صدراعظمِ بادرايتِ وي داير شد. هدف از ايجاد اين مدرسه، دستيابي به صنايع و علوم جديد در آن عصر بود. فعاليت علمي مدرسهي دارالفنون، در آغاز در رشتههاي پياده نظام، سواره نظام و ساير رشتههاي نظامي، طبّ و جراحي، معدنشناسي و داروسازي بود. مدرسهي دارالفنون در ابتدا با هفت نفر معلم اتريشي و عدهاي مترجم، كار خود را آغاز كرد. اميرکبير تأکيد زيادي بر عدم به کارگيري اساتيد از روسيه و انگلستان داشت. امّا متأسفانه چنين نشد. شاگرداني كه در آن پذيرفته ميشدند از خانوادههاي اعيان و اشراف بودند و چهارده تا شانزده سال داشتند. اين مدرسه طي فعاليت خود، 12 دوره فارغ التحصيل داشت كه بسياري از آنان به مقامهاي بالايى در كشور دست يافتند. دارالفنون با معلمين اروپايىِ آن، عامل بسيار مؤثري در شناساندنِ تمدن اروپا و فرهنگ جديد مغرب زمين بود. فارغ التحصيلان آن كه ظرف چهل سال از 1100 نفر تجاوز كردند و اغلب از خانوادههاي مهم و متنفّذ بودند، در نشر اين فرهنگ كوشيدند و مطالبي كه در آن مدرسه فرا گرفته بودند، در جامعهي خود انتشار دادند. بعدها با تفكيك رشتههاي نظامي و طب در دارالفنون و تجديد نظر در نظام آموزشي ايران، اين مركز علمي از قالب يك دانشگاه خارج و به مدرسه مبدل شد. تاسيس اين مدرسه، نقطهي عطفي در تاريخ آموزش در ايران به شمار ميرود. اين مدرسه در حالي افتتاح ميشد كه باني اصلي آن يعني اميركبير دوران تبعيد در كاشان را سپري ميكرد..jpg "1 اسفند 1388 / 5 ربيع الاول 1431 / 20 فوريه 2010")
14) تولد "دنيس ديدِرو" مؤلف اولين دائرة المعارف جهان (1713م):
دنيس ديدِرو فيلسوف و دانشمند فرانسوي در 20 فوريه سال 1713 در شهر لانگِر فرانسه به دنيا آمد. وي بيآنكه تحصيلاتي در رشته مشخصي داشته باشد، بر اثر همت و پشتكار خود، به زبانهاي لاتين، انگليسي، ايتاليايى و علم رياضيات تسلط يافت و در فلسفه، هنر و ادبياتْ صاحب نظر گرديد. وي در قوت بيان وسرعت انتقال و درك مسائل مشكل و دريافتن مطالب تازه، كمتر نظير داشت و از جواني با پژوهش و تحقيق آشنايى يافت. ديدرو در جواني به جرم نگارش مقالاتي درباره تكامل، كه حدود يك قرن بعد توسط چارلز داروين، طبيعيدان انگليسي كامل و اثبات شد، محكوم به زندان گرديد و پس از آزادي از حبس، تصميم گرفت با همكاري عدهاي از نويسندگان فرانسوي، دايرةالمعارفي را بنگارد. غرض او و ساير نويسندگان اين كتاب، بيش از همه، آشنا كردن عامه به معارف عمومي و تربيت افكار و اذهان ايشان بود. هرچند ديدرو در مسائل مذهبي، از عقايد عامه تجاوز نميكرد، ليكن در تقرير مسائل علمي و اجتماعي، مقالات را طوري ترتيب ميداد كه راه بحث و نظر بر عموم خوانندگان در خصوص اوضاع زمان باز باشد و اساس تقليد كوركورانه، تزلزل پذيرد. به منظور آنكه دايرةالمعارف مزبور شامل مطالب واقعي با جنبههاي متعدد باشد، قسمتهاي عمدهاي از انديشههاي فلسفي كه مخالف رهبران كليسا بود در آن چاپ شد كه پس از انتشار جلد اول آن، چاپ مجدد و ادامه كار آن ممنوع گرديد. با اين حالْ ديدِرو با سختي و زحمت و به تنهايى به مدت بيست سال به تكميل اين دايرةالمعارف پرداخت و آن را به طور پنهاني چاپ و منتشر ساخت. دايرةالمعارف ديدرو به عنوان اولين دايرةالمعارف جهان، آكنده از آزادي خواهي و مخالفت با زيادهرويهاي مقامات كليسا، دستگاه قضايى و حكومت وقت بود و نويد استقلال، آزادي، مشروطيت و حقوق ميداد. انتشار دايرةالمعارف ديدرو در ايجاد افكار آزادي خواهانه نقشي اساسي و ارزشمند ايفا كرد، به طوري كه آن را از علل بروز انقلاب كبير فرانسه در سال 1789م دانستهاند. اما دنيس ديدرو پنج سال قبل از بُروز انقلاب، در 25 اكتبر 1784م در 71 سالگي درگذشت. ديدرو در تفكرات فلسفي خود، بيشتر از نظريات شكاكانه در باب حيات پيروي ميكرد نه عقايد جزمي. وي بر اين عقيده بود كه هيچ چيز را براي هميشه نميتوان حقيقت مطلق انگاشت. دنيا دائماً در حال تغيير است و دريچه ذهن ما بايد به روي همه وجوه مختلف اين تغييرات باز باشد. پس بايد پايبند عقل و استدلال نشد و در مورد ايمان خويش نيز به احتياط عمل كرد. دنيس ديدِرو به سبب قدرت خلاقه شگرف و انديشههاي بديع و افكار علمي و فلسفي تازه و نو، يكي از نوابغ عالم ادب به شمار ميرود. وي همچنين پديد آورنده نقد هنري است. .jpg "1 اسفند 1388 / 5 ربيع الاول 1431 / 20 فوريه 2010")
16) مرگ "هانري پوانكاره" دانشمند و رياضيدان فرانسوي (1912م):
هانري پوانكاره، دانشمند و رياضيدان فرانسوي در 21 مه 1854م در شهر نانسي فرانسه به دنيا آمد. وي تحصيلات خود را در مدرسه پلي تكنيك پاريس و مدرسه عالي معادن ادامه داد تا اين كه در سال 1879م موفق به اخذ درجه دكتري در رشته علومگرديد و از آن پس به عنوان استاد برجسته فيزيك، رياضي و مكانيك به تدريس در دانشگاه پرداخت. پوانكاره در كنار تدريس به تحقيق و مطالعات وسيعي دست زد و در بيشتر شاخههاي علوم رياضي و فيزيك و به ويژه در مقولات فيزيك رياضي و فيزيك تئوري، نظرات خود را مطرح كرد. او با روحي انتقادي و نافذ به بررسي دستآوردهاي اين رشتههاي علمي پرداخت و با ابداع انديشهها و تعبيرات جديد، به عنوان يك تئوريدان بزرگ ايفاي نقش نمود. پوانكاره سالها قبل از آنكه آلبرت انيشتين تئوري نسبيت را به شكل عمومي عرضه نمايد، تمامي عناصر اين تئوري را در اختيار داشت. پوانكاره با خلاصه كردن تمام تجربيات خود در اين زمينه معتقد بود كه، هر طور كه باشد، گريز از اين فكر كه يك اصل نسبيت، قانون عمومي است غيرممكن است. وي اگرچه تصريح مينمايد كه بايد نتايج را با محك تجربه مورد رسيدگي قرار داد، با اين حال قدم قطعي و نهايى را دراينباره برنداشت و گام نهايى آن، به نام آلبرت انيشتين رقم خورد. علاوه بر اين، بررسيهاي پوانكاره درباره پيدايش جهان، آناليز، نور و الكتريسيته، جبر و هندسه و حساب احتمالات بسيار دقيق است. وي در فلسفه و علوم فلسفي، گياهشناسي و طبيعتشناسي نيز صاحب نظر و محقق بود. از پوانكاره آثار متعددي بر جاي مانده كه مفروضات تكويني، علم و فرض، ارزش علم، علم و روشني و روشهاي جديد مكانيك آسماني و نزديك به پانصد مقاله علمي، از آن جملهاند. هانري پوانكاره سرانجام در 20 فوريه 1912م در 58 سالگي درگذشت. 
