در بحبوحه وحشتناک بهداشت عمومی و عواقب اقتصادی ناشی از یک بیماری همه گیر سریع، پدیده مثبت تری در حال نقش آفرینی است: COVID-19 فرصت هایی را برای مشاغل، دانشگاه ها و جوامع فراهم کرده است تا به یک گلخانه محل پرورش نوآوری تبدیل شوند.
در سراسر جهان، فناوری های دیجیتالی مداخلات تأثیرگذار را هدایت می کنند. رهبران جامعه و بهداشت عمومی در حال انجام وظایف حساس به زمان و رفع نیازهای مبرم با فناوری های مقرون به صرفه و فراگیر هستند و در این راه به دانش فنی زیادی احتیاج ندارند.
تحقیقات ما تأثیر بسیار زیاد فناوری های دیجیتال ارزان قیمت و در دسترس را نشان می دهد. در بحبوحه یک نابسامانی، این فناوری ها - از جمله رسانه های اجتماعی، برنامه های تلفن همراه، تجزیه و تحلیل و رایانش ابری - به جوامع کمک می کنند تا با همه گیری مقابله کنند و درس های اساسی بیاموزند.
ما نباید نیاز به حمایت از جوامع را در ایجاد انعطاف پذیری در خودشان - برای کمک به آنها در پیش بینی راه حل های خودشان با استفاده از فناوری های دیجیتالی که در دسترس هستند - فراموش کنیم.تیم تحقیقاتی ما برای ارزیابی چگونگی عملکرد این پتانسیل، بررسی کرد که چگونه جوامع از فناوری های دیجیتال موجود در واکنش به حوادث استفاده می کنند.
پتانسیل جامعه
به عنوان نقطه شروع، ما از الگویی برای مدیریت بحران استفاده کردیم که در سال 1988 توسط نظریه پرداز سازمان یان میتروف توسعه یافت. این مدل دارای پنج مرحله است:* تشخیص سیگنال برای شناسایی علائم هشدار دهنده
* کاوش و پیشگیری برای جستجوی فعال و کاهش عوامل خطر
* مهار آسیب برای محدود کردن گسترش آن
* باز یابی به عملیات عادی
* یاد گیری به دست آوردن بینش عملی برای استفاده در حادثه بعدی
اگر چه این مدل برای سازمان های مقابله با بحران ها تهیه شده است، اما برای جوامع تحت فشار نیز قابل استفاده است و لذا برای تجزیه و تحلیل پاسخ های سازمان به بیماری همه گیر فعلی استفاده شده است.
تحقیقات ما نشان داد که فناوری های دیجیتالی که به راحتی در دسترس هستند می توانند در هر مرحله از بحران به طور مؤثر مورد استفاده قرار گیرند.
مرحله 1: تشخیص سیگنال
توانایی شناسایی تهدیدهای احتمالی رودخانه های داده کار ساده ای نیست. فناوری های دیجیتالی که از طریق رسانه های اجتماعی و برنامه های تلفن همراه در دسترس هستند برای تشخیص سیگنال مفید هستند. آنها در هر زمان و هر مکان اتصال را ارائه می دهند و امکان به اشتراک گذاری و انتقال سریع اطلاعات را فراهم می نمایند.فناوری های دیجیتالی که به راحتی در دسترس هستند به جوامع از راه دور کمک می کنند تا احساس تعلق، اشتراک و خود کار آمدی را ایجاد کنند در حالی که به تدریج دانش مشترکی را در ورای چندین بحران ایجاد می کنند.به عنوان مثال، نیوزیلند در حال بررسی یک سیستم هشدار سریع برای رانش زمین بر اساس حسگرهای اینترنت و انتقال دیجیتال از طریق کانال های رسانه های اجتماعی مانند توییتر است.
مرحله 2: پیشگیری و آماده سازی
فناوری های دیجیتالی که به راحتی در دسترس هستند مانند محاسبات ابری و تجزیه و تحلیل، فعالیت های از راه دور و غیر متمرکز را برای پشتیبانی از آموزش و شبیه سازی هایی که آمادگی جامعه را افزایش می دهند، فراهم می کنند. به عنوان مثال، دولت فدرال، برنامه هشدار COVID را برای دستگاه های تلفن همراه توسعه داده است که به کاربران می گوید آیا در نزدیکی شخصی بوده اند که طی دو هفته گذشته آزمایش COVID-19 او مثبت بوده است یا خیر.مرحله 3: مهار
گر چه همیشه نمی توان از بحران ها جلوگیری کرد، اما می توان آنها را مهار کرد. تجزیه و تحلیل داده های بزرگ می تواند نقاط داغ و "گسترش دهنده ها" را منزوی کند، و در نتیجه، در معرض ویروس گذاشتن جمعیت های یزرگ تر را محدود می کند. تایوان سیستم های نظارت و غربالگری فعالی را برای واکنش سریع به موارد COVID-19 و انجام اقدامات برای کنترل شیوع آن به کار گرفت.
تصویر: یک کارمند پست تایوانی که دماسنج در دست دارد. یک زن در میان همه گیری COVID-19 دمای بدن را در ورودی یک دفتر پست در تایپه، تایوان چک می کند. (Shutterstock)
مرحله 4: بازیابی
سرمایه اجتماعی، شبکه های شخصی و اجتماعی و ارتباطات مشترکِ پس از شروع بحران، از عوامل اساسی روند بهبود هستند. فناوری های دیجیتالی که به راحتی در دسترس هستند، با کمک به مردم برای به اشتراک گذاشتن تجربیات و اطلاعات منابع، می توانند به جامعه کمک کنند تا دو باره روی پای خود بایستد.به عنوان مثال، ساکنان فورت مک مورای، آلتا، همه گیری، جاری شدن سیل و تهدید آتش سوزی را تجربه کرده اند. به عنوان بخشی از پاسخ، دولت استان از طریق کنفرانس ویدئویی زوم مطالب مربوط به پشتیبانی از ترک اعتیاد مجازی را برای ساکنان شمال آلبرتا ارائه می دهد.
در طول دوره نقاهت، تقویت حقوق برابر نیز مهم است تا از ایجاد مجموعه ممتازی از اعضای جامعه که خدمات ترجیحی دریافت می کنند، جلوگیری شود. برای رفع این نیاز، برنامه های ضد احتکار برای تجهیزات محافظتی شخصی و برنامه هایی که داوطلبانه بودن را تقویت می کنند، می توانند مفید واقع شوند.
مرحله 5: یادگیری
معمولاً جمع آوری دانش در مورد بهبود و بازسازی از منابع مختلف برای جوامع دشوار است. از فناوری های دیجیتالی که به راحتی در دسترس هستند می توان برای تأمین قدرت محاسبات محلی و از راه دور، امکان بازیابی و تجزیه و تحلیل اطلاعات و انتشار دانش ظهور یافته استفاده کرد. بستر جهانی یادگیری که توسط یونیسف و مایکروسافت راه اندازی شده است، به جوانان آسیب دیده از COVID-19 کمک می کند.یک مرحله ششم
تحقیقات ما مرحله ششم مدیریت بحران را نشان می دهد: تاب آوری جامعه، که توانایی پایدار جوامع در مقاومت، سازگاری و بهبودی از ناملایمات است. جوامع باید ظرفیت جذب تأثیر همه گیری ها و سایر بلایا را داشته باشند.فناوری های دیجیتالی که به راحتی در دسترس هستند، با کمک به مردم برای به اشتراک گذاشتن تجربیات و اطلاعات منابع، می توانند به جامعه کمک کنند تا دو باره روی پای خود بایستد.هنگامی که تعاملات رو در رو – همچون در همه گیری - محدود هستند - فناوری های دیجیتالی که به راحتی در دسترس هستند می توانند از طریق گروه های رسانه های اجتماعی، نرم افزارهای جلسه مجازی و سیستم عامل های تصمیم گیری و تعامل مبتنی بر ابر و موبایل، مشارکت جامعه را امکان پذیر نمایند.
فناوری هایی که خدمات اطلاعاتی شفاف مانند داشبورد مبتنی بر تجزیه و تحلیل و به روز رسانی های بی درنگ را ارائه می دهند، می توانند حس عدالت و مراقبت را ایجاد کنند. برنامه ها و پورتال ها می توانند جمعیت آسیب پذیر را به مراقبت های ویژه، منابع و خدمات زیرساختی متصل کنند.
به عنوان مثال، دولت کارناتاکا، در هند، با فروشندگان محلی و خدمات تحویل مواد غذایی کاملاً محلی برای تحویل مواد غذایی به درب خانه ها و سایر مواد ضروری برای خانواده هایی که به دلیل همه گیری COVID-19 قرنطینه شده اند، مشارکت کرد.
فناوری های دیجیتالی که به راحتی در دسترس هستند به جوامع از راه دور کمک می کنند تا احساس تعلق، اشتراک و خود کار آمدی را ایجاد کنند در حالی که به تدریج دانش مشترکی را در ورای چندین بحران ایجاد می کنند.
حرکت رو به جلو
اپیدمی سال 2003، سارس، به ما درس های ارزشمندی در مورد استفاده از فناوری در طی یک بیماری همه گیر آموخت. در آن زمان، فناوری های دیجیتالی که به راحتی در دسترس بودند، عمدتاً نادیده گرفته می شدند، زیرا راه حل های بزرگ تر و گران تر مورد توجه قرار گرفتند.در پاسخ به شرایط فعلی، زمان آن رسیده است که مزایای فناوری های رایج را بررسی کنیم. اعلامیه اخیر بودجه دولت فدرال برای حمایت از استفاده از راه حل های دیجیتال در پاسخ جامعه به COVID-19 یک گام امیدوار کننده است.
گر چه همیشه نمی توان از بحران ها جلوگیری کرد، اما می توان آنها را مهار کرد.سرمایه گذاری در زیر ساخت های انعطاف پذیر نیز مهم است، زیرا جوامع برای دسترسی به اینترنت و سایر شبکه های ارتباط از راه دور به زیرساخت های دیجیتال عمومی وابسته هستند. این زیرساخت باید مقرون به صرفه، پایدار و فراگیر باشد.
اما ما نباید نیاز به حمایت از جوامع را در ایجاد انعطاف پذیری در خودشان - برای کمک به آنها در پیش بینی راه حل های خودشان با استفاده از فناوری های دیجیتالی که در دسترس هستند - فراموش کنیم.
منبع: یولاند ای چان، آرمان صدرالدین، سوچیت آهوجا، Queen's University، Concordia University
