فرزندانمان را پژوهنده تربیت کنیم
میل به پژوهش و جستجوگری از همان آغاز کودکی در انسانها وجود دارد .پرورش و هدایت این میل در کودکان از سالیان اولیه زندگی بر عهده والدین است.
پرسیدن، اولین گام در این راه است. ما به عنوان پدر و مادر باید مشوق فرزندانمان در طرح سؤال و ایجاد کنجکاوی در زمینههای مختلف باشیم. وقتی فرزندمان از ما سؤالی میپرسد، با نگاهی صمیمی و چهرهای مهربان به او کمک کنیم تا جواب خود را بیابد. به او اجازه دهیم که هر سؤالی را به هر شکلی که در ذهنش ایجاد میشود، مطرح کند. چنین کودکی نسبت به کودکی که هرگز در مورد چرایی و چگونگی محیط اطراف خود سؤالی نداشته است، مهارت و آمادگی بیشتری برای حل مسائل و مشکلات در آینده دارد. حتی میتوانیم با ایجاد موقعیتهایی، ذهن او را به طرح سؤالات خوب و مناسب سوق دهیم.
وظیفه دیگر دراین زمینه، راهنمایی کودکان به جمعآوری اطلاعات در محیط برای یافتن پاسخ سؤالات خودشان است. اگر جواب سؤال کودک به راحتی در اختیار او قرار داده شود، «او را از بسیاری از لذتها محروم میسازد، زیرا اگر خودش به دنبال پاسخ باشد از کارش لذت میبرد و با یافتن جواب، احساس موفقیت میکند و این احساس، او را تشویق به کارهای مهم تر و جدیتری میکند. گاهی اوقات بهتر است او را راهنمایی کنیم که برای جواب سؤال خود، کتابهای غیردرسی را مطالعه کند و یا از دیگران راهنمایی بخواهد، به سراغ افراد آگاه برود و یا از مراکز علمی و کتابخانهها استفاده کند.
پیمودن راههای مختلف، طراحی مسیرهای گوناگون برای حل یک مسئله و یافتن بهترین و مناسبترین راه، تمرینهای عملی برای آمادهسازی آنان جهت داشتن یک زندگی موفق و پرثمر در آینده است. با این تمرینات، آنان یاد میگیرند که باید در کارها نظم داشته باشند و با برنامهریزی دقیق و استفاده مطلوب از زمان میتوانند افرادی فعال و خلاق باشند.
با دقت و تمرکز در مسائل و اتفاقات دور و بر خود، دید تیزبین و فکر نقاد پیدا میکنند و با آزمایش راههای مختلف، پشتکار آنان افزایش مییابد.
تمام این فعالیتها منجر به افزایش اعتماد به نفس در آنان میشود.
کودکان با مهارت پیدا کردن در این زمینهها روز به روز مستقلتر می شوند و تجارب مفیدی کسب میکنند. آنان همچنین میآموزند که تحقیق و جستجو مختص دانشمندان نیست و همه میتوانند در زندگی مانند یک دانشمند به دنبال حل مسائل و پژوهش باشند.
کودک حساس نسبت به محیط اطراف خود، حقوق و خواستههایش را میشناسد، شرایط را درک میکند و میبیند آنچه را که گاه بسیاری از افراد نمیبیینند.
با توجه به اینکه نخستین آموزگار انسان ها، والدین آنها هستند که استعدادهای پنهانی در وجود کودکشان را کشف میکنند، باید با ترغیب فرزندانمان آنان را پژوهنده تربیت کنیم . چرا که این افراد در آینده میتوانند به سرمایههای ارزشمندی برای خود، خانواده و جامعه تبدیل شوند.
منبع:روزنامه اطلاعات /س
پرسیدن، اولین گام در این راه است. ما به عنوان پدر و مادر باید مشوق فرزندانمان در طرح سؤال و ایجاد کنجکاوی در زمینههای مختلف باشیم. وقتی فرزندمان از ما سؤالی میپرسد، با نگاهی صمیمی و چهرهای مهربان به او کمک کنیم تا جواب خود را بیابد. به او اجازه دهیم که هر سؤالی را به هر شکلی که در ذهنش ایجاد میشود، مطرح کند. چنین کودکی نسبت به کودکی که هرگز در مورد چرایی و چگونگی محیط اطراف خود سؤالی نداشته است، مهارت و آمادگی بیشتری برای حل مسائل و مشکلات در آینده دارد. حتی میتوانیم با ایجاد موقعیتهایی، ذهن او را به طرح سؤالات خوب و مناسب سوق دهیم.
وظیفه دیگر دراین زمینه، راهنمایی کودکان به جمعآوری اطلاعات در محیط برای یافتن پاسخ سؤالات خودشان است. اگر جواب سؤال کودک به راحتی در اختیار او قرار داده شود، «او را از بسیاری از لذتها محروم میسازد، زیرا اگر خودش به دنبال پاسخ باشد از کارش لذت میبرد و با یافتن جواب، احساس موفقیت میکند و این احساس، او را تشویق به کارهای مهم تر و جدیتری میکند. گاهی اوقات بهتر است او را راهنمایی کنیم که برای جواب سؤال خود، کتابهای غیردرسی را مطالعه کند و یا از دیگران راهنمایی بخواهد، به سراغ افراد آگاه برود و یا از مراکز علمی و کتابخانهها استفاده کند.
پیمودن راههای مختلف، طراحی مسیرهای گوناگون برای حل یک مسئله و یافتن بهترین و مناسبترین راه، تمرینهای عملی برای آمادهسازی آنان جهت داشتن یک زندگی موفق و پرثمر در آینده است. با این تمرینات، آنان یاد میگیرند که باید در کارها نظم داشته باشند و با برنامهریزی دقیق و استفاده مطلوب از زمان میتوانند افرادی فعال و خلاق باشند.
با دقت و تمرکز در مسائل و اتفاقات دور و بر خود، دید تیزبین و فکر نقاد پیدا میکنند و با آزمایش راههای مختلف، پشتکار آنان افزایش مییابد.
تمام این فعالیتها منجر به افزایش اعتماد به نفس در آنان میشود.
کودکان با مهارت پیدا کردن در این زمینهها روز به روز مستقلتر می شوند و تجارب مفیدی کسب میکنند. آنان همچنین میآموزند که تحقیق و جستجو مختص دانشمندان نیست و همه میتوانند در زندگی مانند یک دانشمند به دنبال حل مسائل و پژوهش باشند.
کودک حساس نسبت به محیط اطراف خود، حقوق و خواستههایش را میشناسد، شرایط را درک میکند و میبیند آنچه را که گاه بسیاری از افراد نمیبیینند.
با توجه به اینکه نخستین آموزگار انسان ها، والدین آنها هستند که استعدادهای پنهانی در وجود کودکشان را کشف میکنند، باید با ترغیب فرزندانمان آنان را پژوهنده تربیت کنیم . چرا که این افراد در آینده میتوانند به سرمایههای ارزشمندی برای خود، خانواده و جامعه تبدیل شوند.
منبع:روزنامه اطلاعات /س