کلومیپرامین یکی از انواع داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای است که به توازن هرچه بیشتر انتقال دهنده‌های عصبی مغز کمک می‌کند. از این دارو اغلب در درمان اختلال وسواس فکری- عملی استفاده می‌شود. مصرف کلومیپرامین به کاهش افکار مزاحم و رفتارهای تکرار شونده افراطی که در اختلال وسواس وجود دارد کمک می‌کند.

موارد منع مصرف کلومیپرامین

مصرف کلومیپرامین در برخی از شرایط پزشکی و ابتلا به بعضی از بیماری‌ها ممنوع می‌باشد. به همین خاطر در صورت داشتن هریک از شرایط زیر حتماً قبل از مصرف این دارو با پزشک خود مشورت نمایید.

مصرف داروهای ضد افسردگی مهارکننده اختصاصی باز جذب مونوآمین اکسیداز در دو هفته گذشته

مصرف داروهای ضد افسردگی مهارکننده اختصاصی سروتونین

دچار بودن به بیماری‌های کلیوی

دچار بودن به بیماری‌های کبدی

دچار بودن به بیماری صرع

دچار بودن به مشکلات قلبی

نحوه مصرف

از جمله نکات بسیار مهمی که در زمینه نحوه مصرف کلومیپرامین باید به آن توجه کنید این است که هرگز نباید دوز مصرف دارو را به طور سرخود تغییر دهید چرا که این کار می‌تواند منجر به عوارض جانبی ناخوشایندی برای شما شود. به همین خاطر اگر نسبت به تأثیرات این دارو راضی نیستید قبل از ایجاد هرگونه تغییر در دوز مصرفی کلومیپرامین حتماً با پزشک خود در این زمینه مشورت کنید.

توجه داشته باشید که معمولاً بهبود علائم پس از مصرف این دارو به 4 هفته زمان نیاز دارد. در نتیجه لازم است که برای مشاهده اثرات درمانی صبر و شکیبایی بیشتری به خرج بدهید و سریعاً مصرف خود را قطع نکنید. از جمله نکات دیگری که در زمینه نحوه مصرف این دارو توصیه می‌شود این است که آن را همراه غذا مصرف کنید. این کار باعث به حداقل رسیدن عوارض گوارشی می‌شود. 1

عوارض جانبی کلومیپرامین

کلومیپرامین ممکن است در برخی افراد ایجاد عوارض جانبی خفیف یا شدید کند که در صورت مشاهده علائم می بایست با پزشک خود تماس بگیرید.

عوارض شایع کلومیپرامین شامل خشکی دهان، خواب آلودگی، یبوست ، تهوع، مشکل در ادرار، افزایش اشتها می باشد.عوارض دیگر کلومیپرامین تاری دید، واکنش های آلرژیک، اختلالات رفتاری، اختلال در حرکت، تداخل در فعالیت جنسی در مردان، تغییرات قند خون، عوارض اندوکرین، هیپوناترمی می باشد. در صورت مشاهده هریک از این علائم با پزشک خود تماس بگیرید.

در زمان شروع مصرف کلومیپرامین ممکن است علائم اضطراب در بیمار به طور موقتی بدتر شود که پس از چند روز استفاده از دارو برطرف می شود. اما اگر این مشکل اضطراب تداوم داشت یا بدتر شد می بایست سریعا به پزشک مراجعه کنید.

یکی از عوارض های کلومیپرامین خشکی دهان است که برای رفع این مشکل می توانید از آب نبات، آدامس و مصرف آب استفاده کنید.

کلومیپرامین ممکن است در برخی افراد ایجاد یبوست کند که بهتر است برای جلوگیری از ایجاد یبوست سعی کنید فیبر غذایی زیادی مصرف کنید و همچنین آب کافی بنوشید. در برخی موارد ممکن است نیاز به مصرف ملین داشته باشید که می بایست توسط پزشک برایتان تجویز شود.

کلومیپرامین ممکن است عوارض جانبی جدی ایجاد کند که در صورت مشاهده هر یک از علائم سریعا به پزشک مراجعه کنید. این عوارض شامل :

تغییرات ذهنی خلق و خوی

سینه های دردناک در زنان

تولید شیر از پستان

قاعدگی نامنظم و دردناک

زنگ در گوش

سفتی عضلات

مشکلات جنسی

مورمور شدن دست و پا

این دارو ممکن است باعث افزایش سروتونین در بدن شود و در برخی افراد ایجاد بیماری جدی به نام سندرم سروتونین کند که به ندرت اتفاق می افتد. البته ممکن است این سندرم به علت تداخل با داروهای دیگر رخ دهد. علائم این سندرم شامل ضربان قلب سریع، توهم، از بین رفتن هماهنگی، سرگیجه شدید، تهوع شدید، استفراغ، اسهال اضطراب و بی قراری می باشد. در صورت مشاهده این علائم سریعا به پزشک مراجعه کنید.

کلومیپرامین ممکن است در برخی افراد ایجاد واکنش الرژیک کند که البته این مورد نادر است. اما در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک مانند بثورات پوستی، خارش، تورم گلو و زبان، مشکل در تنفس حتما به فوریت های پزشکی مراجعه کنید.

این عوارض لیست کاملی از عوارض های این دارو نمی باشد، اگر هر گونه عوارضی را مشاهده کردید می بایست با پزشک خود تماس بگیرید.

عوارض قطع ناگهانی قرص کلومیپرامین

کلومیپرامین را نباید به طور ناگهانی قطع کنید زیرا ممکن است با قطع ناگهانی دارو، برخی از شرایط بدتر شود و همچنین ممکن است دچار عوارض قطع دارو شوید.

عوارض قطع کلومیپرامین شامل تعریق، سرگیجه، حالت تهوع، استفراغ و سردرد می باشد. بهترین راه برای قطع مصرف کلومیپرامین با تجویز پزشک خود می باشد. 2

تداخلات دارویی

تداخلات دارویی ممکن است چگونگی عملکرد داروهای شما را تغییر دهند یا خطر ابتلا به عوارض جدی را افزایش دهند. این مقاله شامل تمام تداخلات احتمالی دارویی نیست. فهرستی از تمام محصولاتی که استفاده می‌کنید (از جمله داروهای تجویزی / بدون نسخه و محصولات گیاهی) تهیه و آن را به پزشک و داروساز خود ارائه دهید. بدون تایید پزشک مصرف هیچ دارویی را شروع یا متوقف نکنید و یا دوز آنها را تغییر ندهید.

برخی از محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند، عبارتند از: آنتی کولینرژیک (مانند آتروپین، آلکالوئید بلادونا، اسکوپولامین)، داروهای مخصوص برای فشار خون بالا (مانند کلونیدین، گونادرل، گوانتیدین، رزرپین)، دیگوکسین، دیزوپیرامید، مکمل های تیروئید، اسید والپروات، داروهایی که موجب خونریزی/کبودی میشوند (همانند رقیق کننده های خون نظیر وارفارین/هپارین، ضد انعقادهایی همچون آسپرین یا ضد التهاب های غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن).

مهار کننده های MAO با این دارو ممکن است موجب تداخل دارویی جدی (احتمالا کشنده) شود. از مصرف مهار کننده های MAO (ایزوکاربوکسازید ، لینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سفینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین) در طول درمان با این دارو اجتناب کنید. بیشتر مهار کننده های MAO نیز باید دو هفته قبل و بعد از درمان با کلومیپرامین مصرف شوند. زمان شروع یا متوقف کردن مصرف این داروها را از پزشک خود بپرسید.

در صورتی که این دارو را با داروهای دیگری که سبب افزایش سروتونین میشوند، مصرف کنید خطر ابتلا به سندرم / سمیت سروتونین افزایش می یابد. نمونه چنین داروهای مانند داروهای خیابانی MDMA / اکستازی، گل راعی، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRIs مانند فلووکستین / پاروکستین، SNRIs مانند دولوکستین / ونلافاکسین) و غیره. خطر ابتلا به سندرم سروتونین / سمیت ممکن است در هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر باشد.

بسیاری از داروها در کنار کلومیپرامین ممکن است بر ریتم قلب (طولانی شدن QT) تاثیرگذار باشند شامل آمیودارون، دوفتیلید، پیموزاید، پروکائین آمید، کینیدین، سوتالول، آنتی بیوتیک های ماکرولید (مانند اریترومایسین )، اسپارفلوکساسین و غیره. بنابراین قبل از استفاده از کلومیپرامین، تمام داروهایی که در حال حاضر مصرف میکنید را به پزشک یا داروساز خود گزارش دهید.

سایر داروها می توانند حذف کلوپیرامین را از بدن شما تحت تاثیر قرار دهند، که ممکن است بر عملکرد کلوپیرامین نیز تاثیر بگذارند. نمونه چنین دارو هایی شامل آرتمتر / لومفانترین، باربیتورات ها (مانند فنوباربیتال)، سایمتیدین، هالوپریدول، داروهای خاصی برای ریتم قلب (مانند فلکاینید / پروپافنون)، برخی از مهارکننده های پروتئازی HIV (مانند fosamprenavir)، فنوتیازین ها (مانند تیوریدازین)، داروهای تشنج (مانند فنی توئین)، تربینافین می باشند.

در صورت مصرف داروهای دیگر که سبب خواب آلودگی میشوند شامل آنتی هیستامین (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده عضلانی (مانند کارایسوپروتول، سیکلوبنزاپرین) و داروهای ضد درد (مانند کدئین، هیدروکودون) با پزشک مطرح کنید.

برچسب‌ روی تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه خود را بررسی کنید زیرا بسیاری از داروها حاوی داروهای ضددرد/کاهش تب هستند (مانند داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، مانند آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن) و در صورتی که همراه با این دارو مصرف شوند خطر خونریزی را افزایش میدهند. در صورتی که آسپیرین با دوز پایین، توسط پزشک به دلائلی خاص پزشکی مانند حمله قلبی یا پیشگیری از سکته مغزی (معمولا در دوزهای ۸۱ تا ۳۲۵ میلی گرم در روز) تجویز شده است، مصرف آن باید ادامه یابد. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک یا داروساز مشورت کنید.

برچسب روی تمام داروهای خود (مانند داروهای سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی مواد تشکیل دهنده خواب آلودگی یا ضد انعقادی باشند که می توانند ضربان قلب یا فشار خون شما را افزایش دهند. از داروساز خود در مورد استفاده ایمن از این محصولات سوال کنید.

مصرف سیگار باعث کاهش سطح این دارو در خون می شود. اگر سیگار می کشید یا اخیرا سیگار را ترک کرده اید، به پزشک خود اطلاع دهید.

نکته های مهم

کلومیپرامین را به بقیه افراد جهت مصرف ندهید. این برخلاف قانون است. تست های آزمایشگاهی و یا پزشکی ممکن است به صورت دوره ای برای نشان دادن پیشرفت شما و یا کنترل عوارض جانبی انجام شود. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید. 3

پی نوشت:
1.www.honarehzendegi.com
2.www.shafamag.com
3.www.rastineh.com