جنگ و لبخند و اميد
- يادش به خير آن روزهاي خوب خدا. آن روزهايي که تازه انقلاب شده بود و مردم هنوز مست از مي پيروزي با شکوه نور بر ظلمت بودند.
ما بوديم و ايران و امام، امامي که حالا رهبر کشوري بود که در اوج غنا و ثروت، فقير بود. نفت داشت، گاز و معدن داشت اما روستاها و بسياري از شهرهايش آب نداشتند، برق و گاز نبود. حمام و مدرسه و مسجد که از روياها بود و داشتن جاده آرزوي محال.
امام (ره) اما گنج مهم تري داشت و آن هم مردم بودند و عشق و علاقه ي مردم به امامشان. امام (ره) مي دانست اين مردم انقلاب کردند تا به آسايش برسند پس بايد مشکلات آنها را حل مي کرد. جهاد سازندگي، کميته امداد، بنياد مستضعفان... تشکيل شد تا ياري دهند مردم محروم و ستمديده را.
دولت مردان تحت فرمان رهبري کمر همت بستند تا مشکلات را مرتفع کنند. آنها مي دانستند اگر ذره اي کوتاهي کنند بايد به امام و انقلاب و مردم پاسخ دهند براي همين با تمام توان از نيروي جواني شان کمک مي گرفتند.
همه چيز خوب پيش مي رفت. دشمنان تاب اين پيروزي را نداشتند. تحريم ها شروع شد. جنگ هم.
- جنگ بود، اما لبخند هم بود. اميد بود و امام. جنگ بود، تحريم شديد اقتصادي. اگر امروز با روسيه، انگليس و فرانسه و... رابطه داريم آن روزها همه و همه به ياري دشمن آمده بودند تا انقلاب نوپايمان را از بين ببرند چه با تحريم چه با کمک به دشمن. بماند که هنوز بسياري از مناطق ايران اسلامي مان محروم بود و مردم از امکانات اوليه زندگي بي بهره. اما چون اميد بود و امام، تمام مشکلات سهل و آسان تر مي نمود.
امام (ره) به جوانان اعتماد کرده بود و آنها را باور داشت. مي دانست اين انقلاب به کمک آنهاشکل گرفته و به کمک آنها پيش مي رود. رئيس جمهورش جوان بود، نخست وزير و وزيرانش جوان بودند، فرماندهانش جوان بودند و ... او نگران نبود به نيروي جواني و اعتقادشان به هدف ايمان داشت. مي دانست اين سختي ها زود گذرند. مي دانست زمستان مي رود و بهار ايران هم از راه مي رسد.
و امروز رسيده ايم به آن روز که امام (ره) آرزو داشت. امروز اگر آبادي هست و آباداني، حاصل تلاش مردمان آن روزگار است. امروز اگر رونق اقتصادي هست به خاطر عبور از ديروزهاي بحراني است که امام (ره) به ياري جوانان از آن گذشتند. اگر امروز برخوان گسترده اي از امنيت و آرامش نشسته ايم به خاطر همت تمام مردان و زنان مجاهدي است که تلاش کردند تا گذر کنيم از سختي ها. ظلم است به مردم و امام (ره) و شهدا، اگر امروز ديروزهايمان را زير سؤال ببريم و يادمان برود، ايراني که امام (ره) رهبري اش را به عهده گرفت در اوج فقر و محروميت بود و امروز بايد غني باشد و سرفراز. اگر امروز جوانان ما در سطوح عالي تحصيل مي کنند روزي، روزگاري بسياري از مردم کشور ما بي سواد بودند که به برکت امام (ره) امروز دانشگاه هاي ما شاهد حضور پر شور جوانان خلاق و مستعد است.
مردم يادشان نمي رود براي آبادي و آباداني و آزادي ايران امروز چه خون ها ريخته شده ، چه جواناني جانباز شدند وچه آزادگاني که رنج اسارت را تحمل کردند. اما چرا فقط در هفته اي به نام هفته ي دفاع مقدس به يادشان مي افتيم؟چرا هر روزمان به ياد آن روزها نباشيم. اگر هر روز که از خواب بيدار مي شويم به خود بگوييم: اگر امروز صبح با آرامش و بي دغدغه از خواب بيدار شدي، به خاطر اين است که روزي روزگاري کساني رفتند تا تو زنده باشي و سربلند.
آن وقت بگويي: حالا نوبت من است که براي حفظ آبرو و عزت آن روزها و ايران دوست داشتني تلاش کنم. مطمئن باش ايران اسلامي به نيروي جواني و ايمان ما احتياج دارد تا هميشه سبز باشد و سربلند.
منبع: ماهنامه شاهد جوان شماره51
ما بوديم و ايران و امام، امامي که حالا رهبر کشوري بود که در اوج غنا و ثروت، فقير بود. نفت داشت، گاز و معدن داشت اما روستاها و بسياري از شهرهايش آب نداشتند، برق و گاز نبود. حمام و مدرسه و مسجد که از روياها بود و داشتن جاده آرزوي محال.
امام (ره) اما گنج مهم تري داشت و آن هم مردم بودند و عشق و علاقه ي مردم به امامشان. امام (ره) مي دانست اين مردم انقلاب کردند تا به آسايش برسند پس بايد مشکلات آنها را حل مي کرد. جهاد سازندگي، کميته امداد، بنياد مستضعفان... تشکيل شد تا ياري دهند مردم محروم و ستمديده را.
دولت مردان تحت فرمان رهبري کمر همت بستند تا مشکلات را مرتفع کنند. آنها مي دانستند اگر ذره اي کوتاهي کنند بايد به امام و انقلاب و مردم پاسخ دهند براي همين با تمام توان از نيروي جواني شان کمک مي گرفتند.
همه چيز خوب پيش مي رفت. دشمنان تاب اين پيروزي را نداشتند. تحريم ها شروع شد. جنگ هم.
- جنگ بود، اما لبخند هم بود. اميد بود و امام. جنگ بود، تحريم شديد اقتصادي. اگر امروز با روسيه، انگليس و فرانسه و... رابطه داريم آن روزها همه و همه به ياري دشمن آمده بودند تا انقلاب نوپايمان را از بين ببرند چه با تحريم چه با کمک به دشمن. بماند که هنوز بسياري از مناطق ايران اسلامي مان محروم بود و مردم از امکانات اوليه زندگي بي بهره. اما چون اميد بود و امام، تمام مشکلات سهل و آسان تر مي نمود.
امام (ره) به جوانان اعتماد کرده بود و آنها را باور داشت. مي دانست اين انقلاب به کمک آنهاشکل گرفته و به کمک آنها پيش مي رود. رئيس جمهورش جوان بود، نخست وزير و وزيرانش جوان بودند، فرماندهانش جوان بودند و ... او نگران نبود به نيروي جواني و اعتقادشان به هدف ايمان داشت. مي دانست اين سختي ها زود گذرند. مي دانست زمستان مي رود و بهار ايران هم از راه مي رسد.
و امروز رسيده ايم به آن روز که امام (ره) آرزو داشت. امروز اگر آبادي هست و آباداني، حاصل تلاش مردمان آن روزگار است. امروز اگر رونق اقتصادي هست به خاطر عبور از ديروزهاي بحراني است که امام (ره) به ياري جوانان از آن گذشتند. اگر امروز برخوان گسترده اي از امنيت و آرامش نشسته ايم به خاطر همت تمام مردان و زنان مجاهدي است که تلاش کردند تا گذر کنيم از سختي ها. ظلم است به مردم و امام (ره) و شهدا، اگر امروز ديروزهايمان را زير سؤال ببريم و يادمان برود، ايراني که امام (ره) رهبري اش را به عهده گرفت در اوج فقر و محروميت بود و امروز بايد غني باشد و سرفراز. اگر امروز جوانان ما در سطوح عالي تحصيل مي کنند روزي، روزگاري بسياري از مردم کشور ما بي سواد بودند که به برکت امام (ره) امروز دانشگاه هاي ما شاهد حضور پر شور جوانان خلاق و مستعد است.
مردم يادشان نمي رود براي آبادي و آباداني و آزادي ايران امروز چه خون ها ريخته شده ، چه جواناني جانباز شدند وچه آزادگاني که رنج اسارت را تحمل کردند. اما چرا فقط در هفته اي به نام هفته ي دفاع مقدس به يادشان مي افتيم؟چرا هر روزمان به ياد آن روزها نباشيم. اگر هر روز که از خواب بيدار مي شويم به خود بگوييم: اگر امروز صبح با آرامش و بي دغدغه از خواب بيدار شدي، به خاطر اين است که روزي روزگاري کساني رفتند تا تو زنده باشي و سربلند.
آن وقت بگويي: حالا نوبت من است که براي حفظ آبرو و عزت آن روزها و ايران دوست داشتني تلاش کنم. مطمئن باش ايران اسلامي به نيروي جواني و ايمان ما احتياج دارد تا هميشه سبز باشد و سربلند.
منبع: ماهنامه شاهد جوان شماره51
