اختلال پرخوری یا بولیمیا چیست؟

نشانه‌ ها و علائم بولیمیا

علائم و نشانه‌های بولیمیا عبارت‌اند از:

نارضایتی فرد از وزن و اندامش؛

زندگی با ترس افزایش وزن؛

غذاخوردن زیاد و غیرطبیعی در یک وعدهٔ غذایی و تکرار آن؛

ازدست‌دادن کنترل خود هنگام غذاخوردن، به شکلی که احساس می‌کنید نمی‌توانید غذاخوردن‌تان را متوقف کنید؛

استفراغ تعمدی یا ورزش‌کردن بیش‌‌ازحد تا بتوانید مانع از افزایش وزن‌تان پس از پرخوری بشوید؛

مصرف داروهای ملین، مدر یا تنقیه پس از غذاخوردن. درحالی‌که نیازی به مصرف آنها نباشد؛

رژیم‌های غذایی سخت یا خودداری از خوردن بعضی غذاها؛

مصرف بیش‌ازحد مکمل‌های رژیمی و محصولات گیاهی برای کاهش وزن.

شدت بولیمیا به‌وسیلهٔ تعداد دفعاتی که فرد از اقدامات ناسالم برای کاهش وزن استفاده می کند، مشخص می‌شود.

هرچه دفعات تکرار این اقدامات بیشتر باشد، بولیمیا شدیدتر است.

زمانی‌ می‌گوییم فرد مبتلا به بولیمیاست که حداقل ۱ بار در هفته و به‌مدت حداقل ۳ ماه از روش‌های ناسالم برای کاهش وزن استفاده بکند.

چه‌ زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

درصورت داشتن هریک از علائم بولیمیا، در اولین فرصت به پزشک مراجعه بکنید. بولیمیا در صورت درمان نشدن می‌تواند تأثیرات مخربی روی سلامتی داشته باشد.

با پزشک یا روان‌پزشک دربارهٔ علائم و احساس‌تان نسبت به بولیمیا صحبت بکنید. اگر تمایلی به شروع درمان ندارید، با فرد مورد اعتمادتان (مانند دوست، همسر، مربی یا هر فرد دیگری) دربارهٔ وضعیت‌تان صحبت بکنید. شاید آن فرد به شما در برداشتن اولین گام‌ها برای درمان بولیمیا کمک بکند.

علل بروز بولیمیا

علت دقیق بروز بولیمیا مشخص نیست. اما عوامل زیادی در بروز و پیشرفت اختلالات تغذیه‌ای مؤثرند.

ازجمله ژنتیک، بیولوژی، سلامت عاطفی، انتظارات اجتماعی و سایر مسائل در بروز این اختلالات نقش دارند.

عوامل مؤثر در بروز بولیمیا

دختران و زنان بیشتر از پسران و مردان در معرض ابتلا به بولیمیا قرار دارند. بولیمیا معمولا در اواخر نوجوانی و اوایل بزرگسالی بروز می‌کند.

عواملی که خطر ابتلا به بولیمیا را افزایش می‌دهند، عبارت‌اند از:

بیولوژی

افرادی که اقوام درجه‌یک‌شان (مانند والدین یا فرزندان) از اختلالات تغذیه‌ای رنج می‌برند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به اختلالات تغذیه‌ای مانند بولیمیا هستند. اضافه‌وزن در زمان کودکی و نوجوانی نیز خطر بروز بولیمیا را افزایش می‌دهد.

مشکلات عاطفی و روانی

مشکلات عاطفی و روانی مانند افسردگی، اختلالات اضطراب و مصرف مواد مخدر ارتباط نزدیکی با بروز اختلالات تغذیه‌ای دارند.

مبتلایان به بولیمیا معمولا دربارهٔ خودشان احساس منفی دارند. در برخی موارد، اتفاقات ناگوار و استرس محیطی نیز عوامل بروز اختلالات تغذیه‌ای هستند.

رژیم غذایی

افرادی که برای لاغری رژیم می‌گیرند، بیش از دیگران در خطر ابتلا به اختلالات تغذیه‌ای قرار دارند.

بیشتر مبتلایان به بولیمیا، بین دفعات پرخوری‌شان، رژیم‌های سخت لاغری را دنبال می‌کنند. این امر خود می‌تواند از عوامل محرک پرخوری بعدی باشد.

سایر عواملی که خطر پرخوری را افزایش می‌دهند، عبارت است از استرس، تصویر بد ذهنی نسبت به خود، غذاها و خستگی. 1

عوارض جانبی بیماری بولیمیا

Bulimia ممکن است عوارض جدی و حتی خطرناکی را به همراه داشته باشد.

عوارض احتمالی این بیماری عبارتند از:

کاهش اعتمادبه‌نفس و مشکلات در روابط و عملکرد اجتماعی

از دست دادن آب بدن (دهیدراتاسیون) که می‌تواند به مشکلات عمده پزشکی، مانند نارسایی کلیه منجر شود.

مشکلات قلبی مانند ضربان قلب نامنظم یا نارسایی قلبی

پوسیدگی شدید دندان و بیماری‌های مربوط به لثه

دوره‌های نامنظم و یا قطع قاعدگی در زنان

مشکلات گوارشی

اضطراب، افسردگی، اختلالات شخصیت یا اختلال دوقطبی

خودسوزی، افکار خودزنی یا خودکشی

پیشگیری

اگرچه راه مطمئنی برای پیشگیری از پرخوری عصبی وجود ندارد؛ اما شما می‌توانید فرد مبتلا به بیماری را نسبت به رفتار سالم‌تر یا درمان حرفه‌ای هدایت کنید تا وضعیت فرد بدتر نشود.

در اینجا چند مثال وجود دارد:

یک تصویر بدنی سالم در کودکان ایجاد کنید و به آن‌ها یاد بدهید نگران سایز و شکل ظاهری خود نباشند.

به کودکان کمک کنید اعتماد به‌ نفس را از راه‌هایی به‌غیراز شکل ظاهری خود به دست آورند.

وعده‌های غذایی منظم و لذت‌بخش در کنار خانواده داشته باشید.

از صحبت در مورد وزن در خانه اجتناب کنید و به‌جای آن بر روی داشتن یک زندگی سالم تمرکز کنید.

رژیم غذایی خود را متوقف کنید. به‌خصوص زمانی که شامل رفتارهای کنترل وزن ناخوشایند مانند روزه‌داری، استفاده از مکمل‌های کاهش وزن یا ملین‌های و یا استفراغ عمدی است.

اگر متوجه شدید دریکی از افراد خانواده یا یکی از دوستانتان که به نظر می‌ رسد مشکل در غذا خوردن دارد و ممکن است منجر به بروز اختلالات غذا خوردن شود، بهتر است با او در این مورد صحبت کنید.

تشخیص

اگر پزشک به داشتن بیماری پرخوری عصبی در فردی مشکوک شود، اقدامات زیر را انجام می دهد:

در مورد عادات غذا خوردن، روش‌های کاهش وزن و علائم جسمی با فرد بیمار صحبت می‌ کند.

معاینه فیزیکی انجام می‌ دهد.

درخواست انجام آزمایش خون و ادرار داده می‌شود.

درخواست انجام آزمایش‌هایی که می‌تواند مشکلات قلبی (الکتروکاردیوگرام) را شناسایی کند، داده می‌شود.

انجام یک ارزیابی روان‌شناختی، شامل بحث درباره نگرش نسبت به بدن و وزن در فرد انجام می دهد.

در پایان با توجه به نتایج این ارزیابی‌ها بیماری پرخوری عصبی در فرد شناسایی می‌شود. 2

درمان بیماری بولیمیا

هنگامی که مبتلا به بولیمیا هستید، ممکن است به چندین نوع درمان نیاز داشته باشید ، اگرچه ترکیب روان درمانی با داروهای ضد افسردگی ممکن است برای غلبه بر این اختلال مؤثر باشد.

درمان به طور کلی شامل یک رویکرد تیمی است که شامل شما ، خانواده ، ارائه دهنده مراقبتهای اولیه شما، یک متخصص بهداشت روان و یک متخصص تغذیه است که در معالجه اختلالات خوردن تجربه دارد. ممکن است یک مدیر پرونده برای هماهنگی مراقبت های خود داشته باشید.

در اینجا نگاهی به گزینه ها و ملاحظات مربوط به درمان بولیمیا می اندازیم:

روان درمانی

روان درمانی ، همچنین به عنوان گفتگوی درمانی یا مشاوره روانشناختی شناخته می شود ، شامل بحث و گفتگو در مورد بولیمیا و مسائل مربوط به آن با یک متخصص بهداشت روان است. شواهد نشان می دهد که این نوع روان درمانی به بهبود علائم بولیمیا کمک می کند:

• درمان شناختی رفتاری به شما کمک می کند تا الگوهای غذایی خود را عادی سازی کنید و باورها و رفتارهای ناسالم ، منفی را تشخیص داده و آنها را جایگزین موارد سالم و مثبت کنید.

• درمان خانواده محور برای کمک به والدین در مداخله برای متوقف کردن رفتارهای ناسالم خوردن نوجوان خود ، کمک به نوجوان برای بازیابی مجدد کنترل غذای خود و کمک به خانواده در مقابله با مشکلاتی که بولیمیا می تواند در رشد نوجوان و خانواده داشته باشد.

• روان درمانی بین فردی ، که مشکلات در روابط نزدیک شما را برطرف می کند ، به بهبود مهارت های ارتباطی و حل مسئله کمک می کند.

داروها

داروهای ضد افسردگی ممکن است در هنگام استفاده از روان درمانی باعث کاهش علائم بولیمیا شوند. تنها داروی ضد افسردگی که به طور خاص توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان بولیمیا مورد تأیید قرار گرفته است، فلوکستین (پروزا)، نوعی از مهار کننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) است که حتی در صورت افسردگی نیز ممکن است به شما کمک کند.

آموزش تغذیه

متخصصان رژیم غذایی می توانند برنامه غذایی را برای کمک به شما در رسیدن به عادات غذایی سالم برای جلوگیری از گرسنگی و هوس و تغذیه مناسب فراهم کنند. خوردن مرتب و محدود کردن مصرف مواد غذایی در غلبه بر بولیمیا از اهمیت زیادی برخوردار است.

بستری شدن

بولیمیا معمولاً در خارج از بیمارستان قابل معالجه است. اما اگر علائم شدید باشد ، با عوارض جدی سلامتی، ممکن است شما نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشید. برخی از برنامه های اختلال خوردن ممکن است به جای بستری در بیمارستان بستری روزانه باشد. 3

پی نوشت:
1.www.chetor.com
2.www.fitshape.ir
3.www.beytoote.com