بیبی بانو قبر مشخصی ندارد. در آنجا گودالی است که اهالی معتقدند زمانی که بیبی تحت تعقیب دشمنان بوده، به آن پناه آورده است و همین جا هم مدفون می باشد ( العهدة على الراوی).
بنابراین، زوار و دوستدارانی دارد که بیشتر آنها خواهرانند. آنان در آخرین چهارشنبه ماه صفر، معروف به چهارشنبه سوری در آنجا اجتماع کرده و مراسمی که خاص خودشان است، انجام میدهند و بر این باورند که، هر مطلب مشروعی که از وی طلب شود، برآورده می گردد. کراماتی هم به این زیارتگاه نسبت داده شده است.
بنا به نقل کهن سالان ، بیبی بانو، خواهر بی بی حکیمه دختر امام کاظم علیه السلام است که در شمال استان بوشهر، حوالی روستای عامری، از توابع دیلم مدفون و دارای گنبد و بارگاه با شکوهی است.
حال که رشته کلام به این جا کشیده شد، شاید بی مناسبت نیست که اشاره کنیم به اولین خادم بی بی حکیمه و اولین کسی که قبر وی را در کوه های زرد بهبهان قدیم و کهگیلویه فعلی پیدا نمود؛ خلیفه جوهر از اهالی خورموج دشتی بود. این فرد در عالم رویا بی بی حکیمه را زیارت می کند. ای بی بی بعد از معرفی خود به عنوان دختر حضرت موسی کاظم (علیه السلام)، آدرس قبرش را نیز به وی داده و از او می خواهد که خدمتگزارش باشد. آن مرحوم نیز فرمایش بیبی را اطاعت کردن و راه کوه های اطراف دیلم را در پیش می گیرد. بعد از پیدا نمودن قبر، به خورموج بازگشته و جریان پیدا کرده قبر را بازگو آنگاه بعد از توقفی کوتاه، با اهل وعیال خویش خورموج را ترک کرده و تا پایان عمر خادمی بقعه بی بی حکیمه را عهده می گردد و بعد از وی اعقابش نیز یکی پس از دیگری راه وی را ادامه می دهند. خوشا به حال جوهر و اعقابش که چنین افتخاری نصیبشان شده است!
طالبان برای اطلاع بیشتر در زمینه جریان پیدا شدن قبر و خادمی جوهر خورموجی، می توانند به کتاب شجره طوبی، تألیف حاج غلامرضا خادمی ص ۱۳۵ الی ۱۳۶ مراجعه نمایند.
زیارتگاه بی بی بانو دارای دو اتاق جهت استراحت زائران است که بوسیله کمک های مردمی و با همکاری اداره حج واوقاف و امور خیریه شهرستان دشتستان احداث شده است.
منابع:
١- هفته نامه اتحاد جنوب، سال هشتم ، شماره ۳۸۶، سه شنبه 15/ ۱ /1385، ص ۳
2- حاج غلامرضا خادمی، شجره طوبی ، صص ۱۳۵-۱۳۶ و ص ۱۶۳.
٣- حبیب قاسمی ، جغرافیای تاریخی دشتستان، ص ۶۴
4- دکتر محمد حسین پاپلی یزدی ، فرهنگ آبادیها و مکان های مذهبی کشور، ص۲۴۳.
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر اول، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 59-58
