بقعه، اتاقی به ابعاد 4.7x4.13 میباشد که با مصالحی چون سنگ و گچ ساخته شده است و قدمت خیلی زیادی ندارد. کف بنا گچی و مفروش به موکت بوده و از داخل و خارج دیوارها دارای کف مال گچ است. در آهنی یک متری اش رو به جانب شرق گشوده میشود و فاقد تزیینات هنری و تاریخی است. بقعه دارای قبه های هرمی و کم خیز می باشد و زیر آن، قبری ساده به طول 1.75 و عرض 0.75 متر با ارتفاع ۳۲ سانتی متر و بدون سنگ قبر و ضریح قرار دارد.
اهالی روستا، خفته در مزار را فردی جلیل القدر وصاحب کرامت به نام «سید حسین» میدانند؛ اما از سلسله نسب ، عصر زندگی، زمان آمدن به روستا، علت آمدن و نیز چگونگی فوت یا شهادتش اطلاع دقیقی ندارند. مع الوصف، برخی از معمرین ومطلعین دشتی احتمال داده اند که، وی از اعقاب امام کاظم (علیه السلام) و از متفرق شدگان سپاه احمد بن موسی(شاه چراغ) باشد.
این بقعه فاقد هر گونه امکانات رفاهی، از جمله زایرسرا جهت زوار است . اما در اطراف آن چند درخت کهنسال سدر (بومی:کنار) وجود دارد که علاوه بر افزایش بر زیبایی و منظر روحانی آن، در ایام بهار و تابستان از سایه های آن استفاده می گردد. اهالی بر این باورند که، شکستن شاخه های این درختان بد یمن بوده و ناراحتی به همراه دارد. در گذشته تعداد این درختان بیشتر بود و چشمه ای نیز در کنار آنها روان بوده است.
امامزاده سید حسین مورد توجه و زیارت اهالی بنیاد است و با وجود اینکه راهی خاکی و نامناسب دارد، دوستداران مرتب به زیارتش رفته و پیشانی ادب بر آستانش می سایند.
در حدود چهار متری جنوب بقعه سید حسین و روی تپه ای کوتاه، آثار قبری با انبوهی از سنگریزه است که گویند محل قبر خواهرش، بی بی نور میباشد.
شایان ذکر است اهالی بر این باورند که در ایام گذشته، سید حسین اجازه دفن اجساد در کنارش را نمی داده و اگر فردی دفن میشد، بلافاصله از قبر بیرون می آورد و میان شاخه های درختان اطرافش می گذاشته است.
منابع:
۱- فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج۱۱۱(خورموج)، ص ۲۴.
۲- گفت و گو با آقای حاج احمد زائری، مطلع محلی بنیاد مورخ 1384/5/23
۳- گفت و گو با آقای عبدالله حاجیانی ، کاکی، زمستان ۱۳۸۶.
۴- گفت و گو با مشهد محمد حسین دهقانی، ساکن گنخک کورا، مورخ 1385/4/31
۵- مشاهدات نگارنده، مورخ 1384/1/3
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر اول، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 92-91
