مدفون در این بقعه، مشهور به شاه علمدار است؛ که البته این نام مستعار بوده و از اسم اصلی او کسی اطلاعی ندارد. بومیان آن جا معتقدند: نسبش به امام هفتم حضرت موسی بن جعفر(علیه السلام) می رسد که به همراه خواهرش - معروف به گوهر تاج که در مجاورش مزار دارد . در حال فرار بوده اند که به این نقطه رسیده اند و بر اثر گرسنگی و تشنگی جان داده اند. نگارنده باتوجه به گفته برخی مطلعین که می گویند شاه علمدار در «لار» تذکره دارد، احتمال می دهد که این بزرگوار از بیرم لارستان برای ارشاد اهالی منطقه طسوج به این جا آمده و بعد از چندی فوت نموده و همین جا به خاک سپرده شده است.
از ساخت اولین اتاق بر مزاروی اطلاعی در دست نیست؛ مردم محلی ۸۲ و می گویند: از قدیم الایام دارای اتاق بوده و تاکنون چند نوبت تجدید بنا وتعمیر گردیده. اتاق فعلی از سنگ و گچ و ابعاد 420 در 420 سانتی متر تشکیل میدهد که دیوارهایش از داخل سفید کاری و روی دیوارها پوستر نصب شده؛ یکی از آنها جریان ذبح حضرت اسماعیل (علیه السلام) را نشان می دهد. درب آن آهنی و به ارتفاع 280 سانتی متر و عرض ۸۸ سانتی متر است و به طرف شرق باز می شود.
گنبد آن کوچک و سبز رنگ از نوع مخروطی است، که در زیرش قبری بدون تاریخ و ضریح به ابعاد 60 در 153 و ارتفاع 36 سانتی متر دیده می شود؛ روی قبر پارچه ای سبز انداخته اند. درون بقعه مانکت بچه شش ماهه ای با لباس سبز و سفید وجود دارد که بومیان به آن «حضرت علی اصغر» می گویند؛ زنان و دختران روستا آن را در آغوش گرفته و حاجت می طلبند.
بقعه شاه علمدار، دارای امکانات زائرسرا و سرویس بهداشتی بوده و جاده آسفالته خورموج، سرمک به فاصله اندکی از جنوب آن می گذرد. در اطراف بقعه، دوازده درخت کهنسال کنار (سدر) ، و باغ خرمی وجود دارد که زیر درختانش آب شیرین چشمه جاری و بر فضای معنوی بقعه می افزاید.
قبرستان عمومی روستا، در جوار بقعه قرار دارد؛ درون قبرستان، سنگ قبرهای قدیمی با نقوش مختلف وخطوط قدیمی دیده می شود که شایسته حفظ و نگهداری است.
شاه علمدار و خواهرش، دارای کرامات عدیده بوده و نزد اهالی روستا احترام فراوانی دارند؛ روزهای پنجشنبه و جمعه به زیارتشان می روند و در ایام محرم و صفر در کنارشان مجالس عزا برپا می کنند و در ایام نوروز، دوست داران اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) از جاهای گوناگونی به زیارتش می آیند.
این بقعه، آخرین بار توسط مرحوم مشهدی احمد صفاری مرمت شده، و در حال حاضر خادمش، خانم پری رضایی دختر خیر النساء است و خادمان قبلی آن به ترتیب این افراد بوده اند: جلودار رضایی، شاه خانم - همسر جلودار رضایی - ، گل بهار رضایی، خیر النساء رضایی و غلامحسین جمالی.
منابع:
1. سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۱۱ (خورموج)، ص ۹۸.
۲. گفتگو با قیطاس حاجی لو، ۶۳ ساله، ساکن روستا، مورخ ۱۳۸۶/1/11
٣. یاداشت اکبر اترکی، ساکن محمد ریز، مورخ ۱۳۸۵/1/15
۴. مشاهدات نگارنده، مورخ ۱۳۸۵/1/7
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر دوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 84-82
.jpg "5 ابزار ضروری برای زنده ماندن در صعودهای زمستانی")
