بقعه قبلی آن خشت و گل بود و نزدیک به سیصد ساله قدمت داشت؛ این بقعه سال ۱۳۸۷ خورشیدی، تخریب و به جای آن بقعه فعلی با بلوک و سیمان در ابعاد 7.77× 20.90 متر ساخته شد. سقفش، تیرچه بلوک، کفش، موزائیک و فرشش موکت است. ازاره دیواره ها سنگ مرمر و بقیه قسمت های داخلی بقعه با گچ اندود شده است. دارای چهار در ورودی آهنی است؛ که یکی از آنها به سمت شرق و بقیه رو به مغرب باز می شود؛ درب اصلی بقعه با عرض 130 سانتی متر در سمت غرب قرار گرفته است و پنج پنجره آهنی در در جهات مختلف برای روشنائی و خنکی هوای نصب شده است.
و بر بالای بقعه، گنبدی مخروطی با اسکلت فلزی استوار شده و در داخل و اتاق، برای نگهداری و محکمی گنبد و سقف، چهار ستون تعبیه گردیده است که قبر شاه علی اکبر میان آن ها قرار دارد؛ قبر فاقد سنگ تاریخ و ضریح است و تنها پارچه ای سبز روی آن کشیده اند.
بنا به نقل شفاهی، صاحب بقعه - امامزاده شاه علی اکبر - در سپاه احمدبن موسی بوده که در زمان حکومت مأمون عباسی، به منطقه جم آمده بود؛ حکایت آمدن سپاه احمد بن موسی به جم این است که: بعد از این که سپاه احمد بن موسى - شاه چراغ - از سپاه قتلغ خان، حاکم وقت شیراز، شکست خورد باقی مانده سپاه هر کدام به سمتی گریختند، شاه علی اکبر هم خود را به منطقه جم رسانیده و در روستای دوتوعلی سکنی گزیده بود تا این که همانجا جا از دنیا رفته و همان جا هم مدفون شده بود. بومیان نسب وی را به حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) می رسانند؛ که البته در این مورد به جز نقل شفاهی مدرکی ندارند.
این امامزاده دارای امکانات برق، وسایل خنک کننده، سرویس بهداشتی، زائرسرا و چشمه ای با آب گوار است. این چشمه که در سمت جنوبی بقعه واقع شده، درون دره ای سرسبز و پوشیده از خرما بنهای خرم روان است و بعد از طی مسافتی کوتاه وارد روستا می شود. در محوطه اطراف بقعه آثار قدیمی چندی از جمله: برکه های ساروجی و جداول سفالین دیده می شود که حکایت از قدمت منطقه دارد.
امامزاده شاه علی اکبر، از زیارتگاه های مهم شهرستان جم است و در ایام تعطیلات نوروز که هوا معتدل و زمین های اطراف پوشیده از گل های نرگس - مساحتی حدود 1.5 کیلومتر - می گردد زائر زیادی از مناطق دور و نزدیک به این جا آمده و بسیار شلوغ می گردد. برخی چند روز همین جا مانده و پس از ادای نذورات، تفریح و چیدن تبرکی دسته گل نرگس، به منازل خود باز می گردند. حکایاتی هم در مورد این امامزاده نقل است؛ مانند این که فردی از امامزاده، وسیله ای می دزد بلا فاصله نابینا شده و نمی تواند از بقعه بیرون رود.
در حال حاضر خادم این بقعه متبرکه فردی از اهالی تنگمان جم است که برای عمران و آبادانی این مکان از هیچ کوششی فروگذار نکرده است.
منابع:
١. سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۱۹ (کنگان) ص ۴۰
2. گفتگو با اکبر سعادت طلب، مطلع، ساکن دو توعلی، مورخ ۱۳۸۸/12/16
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر دوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 86-84
