مدفون در این بقعه پیر سلیمان یا سید سلیمان است و در حال حاضر، فاقد نسب نامه می باشد. به اعتقاد برخی از مطلعان محلی، ایشان از نوادگان امام کاظم علیه السلام و جد شاخه ای از سادات مخدان (مغدان) است. قبر پیر سلیمان سال ها مخفی بود، تا این که حدود سال ۱۳۳۰ خورشیدی، در خواب فردی موثق و معتمد از اهالی شهنیاء به نام مشهدی محمد بن احمد شهنیایی - که اکنون اولادش شهرت کلبی دارند . آمده و محل قبرش را نشان میدهد. وی بعد از مشورت با بزرگان روستا از جمله سید نجف، به محل مشخص شده رفته و قبر را آشکار می کند.
اولین اتاق روی قبر پیر سلیمان، خشت و گلی و توسط آشکار کننده آن - یعنی مرحوم مشهدی محمد بن احمد - ساخته می شود. دومین بنا، با سنگ و گچ، حدود سال ۱۳۶۷ خورشیدی، به سرپرستی آقای سید مجید هاشمی فرزند سید نجف و به کمک نذورات مردمی بنا می شود. سومین بنا، حدود سال ۱۳۸۳ خورشیدی و باز به سرپرستی سید مجید هاشمی و کمک های مردمی احداث می گردد که تا هنوز پابرجاست. این اتاق، دارای ابعاد 6.9 در 7.25 متر، دارای شناژبندی و از جنس سیمان و بلوک است. دیوارهای بنا از داخل و خارج پلاستر سیمان شده و در آهنی 1.40 متری آن، در سمت مشرق واقع است. روی اتاق، گنبدی مدور استوار شده و میان آن دو ستون سیمانی برای محکمی سقف و گنبد ساخته شده است.
کف اتاق، موزائیک کاری شده و قبر پیر سلیمان با ابعاد 77 در 165 و ارتفاع ۲۳ سانتی متر در وسط اتاق واقع است. قبر، سنگ تاریخ و ضریح نداشته و پارچه ای سبز رنگ روی آن قرار دارد.
اطراف بقعه، اراضی کشاورزی و باغات روستا واقع و از هر گونه امکانات رفاهی محروم است. اهالی روستا برای مدفون در این بقعه احترام ویژهای قائل اند. هر هفته در ایام پنج شنبه و جمعه به زیارتش می روند و کراماتی هم از وی نقل می کنند.
منابع:
1. سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح ، فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۱۱ ( خورموج)، ص ۱۰۲.
2. گفتگو با سید مجید هاشمی، خادم بقعه، مخدان، مورخ ۱۳۸۵/10/5
٣. گفتگو با حاج علی مغدان زاده ، ۸۵ ساله، ساکن آبکش، مورخ ۱۳۸۶/9/1
۴. مشاهدات نگارنده ، مورخ ۱۳۸۶/8/25
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر سوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 54-53
