اهمیت بازی

بازی برای کودکان بسیار مهم است و به عنوان یک حق اساسی برای آن‌ها شناخته شده است. بازی کردن با کودکان، اعتماد به نفس آن‌ها را افزایش می‌دهد و به آن‌ها کمک می‌کند تا با دنیای پیرامون خود آشنا شوند. بازی کردن فرصت‌هایی را برای یادگیری مهارت‌های جدید به کودکان فراهم می‌کند و به آن‌ها کمک می‌کند تا با دوستان خود ارتباط برقرار کنند و روابط اجتماعی خود را تقویت کنند.

بازی کردن همچنین به والدین فرصت می‌دهد تا با کودکان خود در ارتباط باشند و با آن‌ها ارتباط برقرار کنند. بازی کردن با کودکان، یک فرصت برای ساخت روابط قوی و محکم با آن‌ها است و به والدین کمک می‌کند تا بهتر بفهمند که چگونه می‌توانند به کودکان خود کمک کنند تا به طور بهینه رشد کنند.

بازی برای توسعه بچه‌ها ضروری است زیرا به بهبود شناختی، جسمی، اجتماعی و عاطفی آن‌ها کمک می‌کند. همچنین بازی فرصت مناسبی برای والدین است تا به طور کامل با فرزندان خود درگیر شوند. با وجود مزایای حاصل از بازی برای هر دو گروه کودکان و والدین، زمان مختص به بازی آزاد در برخی از کودکان به شدت کاهش یافته است.

اهیت بازی والدین با کودکان

با شرکت کامل در بازی با کودک، فرصتی عالی برای افزایش اعتماد به نفس کودک شما وجود دارد. به این معنی که کودک شما حس می‌کند که شما به او اهمیت می‌دهید و او مهم‌ترین شخص در دنیای شما است. این باعث می‌شود که کودک خود را بیشتر دوست بدارد و خود اعتماد به نفسش را بیشتر کند.

همچنین، تحقیقات نشان می‌دهد که وقتی بازی را به دست کودک بسپارید، او به چندین شیوه از آن بهره‌مند می‌شود. به عنوان مثال، او می‌تواند با سرعت خود حرکت کند، مهارت‌های تصمیم‌گیری خود را تمرین کند و علاقه خود را کشف کند.

بازی کردن به دستور کودک، بهبود قابل توجهی در خودکنترل، رفتار با احساسات و اعتماد به نفس کودکان به دنبال دارد. به طور مثال، وقتی کودک خود را در بازی کنترل می‌کند، او می‌تواند تصمیمات خود را بگیرد و این باعث می‌شود که خودکنترلش بهبود پیدا کند. همچنین، بازی کردن به دستور کودک، به او کمک می‌کند تا بهتر با احساسات خود کنار بیاید و اعتماد به نفسش بیشتر شود.

به طور معکوس، وقتی بازی توسط بزرگسالان کنترل می‌شود، برخی از مزایای بازی، مانند توسعه مهارت‌های رهبری و خلاقیت، از بین می‌روند. به عنوان مثال، وقتی بزرگسالان کنترل بازی را دارند، کودکان نمی‌توانند تصمیمات خود را بگیرند و این باعث می‌شود که خودکنترلشان ضعیف بماند. همچنین، وقتی بزرگسالان کنترل بازی را دارند، کودکان نمی‌توانند خلاقیت خود را به خوبی تمرین کنند.

بچه شما هر روز به چند ساعت بازی نیاز دارد؟

میزان نیاز بچه‌ها به بازی در هر روز ممکن است متفاوت باشد و به عوامل مختلفی مانند سن، سطح فعالیت، علاقه و نیازهای فردی بستگی دارد. اما به طور کلی، برای حفظ سلامت جسمانی و روحی بچه‌ها، توصیه می‌شود که حداقل ۱ ساعت در روز به فعالیت‌های بازی و تحرک اختصاص داده شود.

البته این مقدار ممکن است در صورت نیاز بچه‌ها افزایش یابد. همچنین، نباید فراموش کرد که بازی در طبیعت و تعامل با دستگاه‌های الکترونیک (مثلاً تلفن همراه یا تبلت) نباید جایگزین فعالیت‌های جسمانی و اجتماعی شود.

سازمان بهداشت جهانی نیز این اهمیت را تأیید کرده و توصیه کرده است که کودکان در هر روز حداقل یک ساعت بازی زمانبندی شده داشته باشند. والدین نیز باید این اهمیت را در خانه بدانند و زمانی را برای بازی با فرزندان خود اختصاص دهند.

این زمان می‌تواند یک ساعت در روز باشد و در آن زمان تمام دستگاه‌های الکترونیک خاموش شده و به بازی و تعامل با فرزندان پرداخته شود. این کار به کودکان کمک می‌کند تا در کنار یادگیری و تحصیل، به صورت سالم و خلاقانه باشند.

برای کودکانی که در اکثر اوقات روز غیرفعال هستند، این زمان بازی برای سلامت و تندرستی آنها حیاتی است. وقتی زمان بازی به روزشان وارد می شود، کودکان تمایل دارند تمرکز کنند، غذا بخورند، بخوابند و عملکرد بهتری داشته باشند.

مزایای زمان بازی برای کودکان

بدون شک بازی برای کودکان لذت بخش است و اثرات خوشحالی بر روی سلامت روانی به تنهایی کافی است تا ما را متقاعد کند که بازی کردن مهم است. اما احتمالاً به اندازه کافی شناخته نشده است که بازی کردن منظم همچنین می‌تواند به نوزادان در سطح فیزیکی و روانی بهره بخشد.

فواید روانشناختی زیادی وجود دارد که تاملینسون می‌تواند به آنها بپردازد. او گفت: "کودکان از طریق بازی درباره دنیای خود یاد می‌گیرند. آنها نه تنها مهارت‌های اجتماعی را یاد می‌گیرند یا روابطی که در اطرافشان وجود دارد (شامل مهم‌ترین رابطه با مراقب خود) را درک می‌کنند، بلکه همچنین یاد می‌گیرند که چگونه چیزها کار می‌کنند".

او توضیح داد که وقتی نوزادان با قرار دادن چیزها در دهان خود، گوش دادن و تماشا کردن، جستجو می‌کنند، ایستادگی، اعتماد به نفس و مهارت‌های حرکتی ریز و درشت خود را بنا می‌کنند. بازی همچنین خلاقیت، تخیل و هوش هیجانی آنها را افزایش می‌دهد.

بازی های ویدیویی در مقابل بازی های جسمی دارای برخی معایب هستند که عبارتند از:

نقص فعالیت بدنی:

بازی های ویدیویی معمولاً به صورت نشسته انجام می شوند و فعالیت بدنی کمتری نسبت به بازی های جسمانی دارند. این موضوع ممکن است منجر به نقص فعالیت بدنی شود.

خطر افزایش وزن:

با توجه به نشستن در حین بازی، افراد عادات غذایی ناسالم پیدا می کنند و در نتیجه خطر افزایش وزن را در آنها نیز افزایش پیدا میکند.

خطر اعتماد به نفس پائین:

در بازی های جسمانی، فعالان قادر به تحقق دستاوردها و پشتکار خود هستند. این موضوع منجر به افزایش اعتماد به نفس آنها مینماید.

خطر اجتماعی:

گذراندن زمان زیاد در بازی های ویدئویی ممکن است منجر به کاهش فعالیت های اجتماعی شود و باعث عدم تعامل با دوستان و خانواده شود.

خطر سلامت چشم:

استفاده بلند مدت از صفحات نور پخش کننده در بازی های ویدئوئی منجر به خستگی چشم، خشکی چشم، سوختگی چشم، سردردهای تنظیم شده بصورت روزانه و کابوس‌های بصورت روزانه می‌شود.

راه‌هایی که می‌توان برای علاقه‌مند کردن کودک به بازی انجام داد عبارتند از:

بازی کردن با کودک:

بازی کردن با کودک و تعامل با او می‌تواند علاقه‌اش را به بازی افزایش دهد.

ارائه بازی‌های جذاب:

با ارائه بازی‌های جذاب و متنوع، کودک را به بازی کردن ترغیب کنید.

استفاده از اسباب‌بازی:

استفاده از اسباب‌بازی و اسباب‌بازی‌های جذاب می‌تواند علاقه کودک را به بازی افزایش دهد.

تشویق کودک به بازی:

تشویق کودک به بازی کردن و تعریف از فواید بازی کردن برای او، می‌تواند علاقه‌اش را به بازی افزایش دهد.

تبدیل یادگیری به بازی:

تبدیل یادگیری به بازی و استفاده از بازی برای یادگیری می‌تواند علاقه کودک را به بازی افزایش دهد.

ایجاد فضای مناسب برای بازی:

ایجاد فضای مناسب برای بازی کردن و استفاده از اسباب‌بازی و بازی‌های جذاب، می‌تواند علاقه کودک را به بازی افزایش دهد.

کلام پایانی

مطالعات نشان می‌دهد که بازی روزانه برای کودکان بسیار مفید است و آن‌ها باید به میزان مناسبی زمان برای بازی داشته باشند. اما دقیقاً چند ساعت باید کودک بازی کند نمی‌توان به طور عمومی تعیین کرد زیرا این میزان ممکن است بستگی به عوامل مختلفی مانند سن کودک، نیازهای فیزیکی و روانی آنان، شرایط محیطی و سایر فعالیت‌های روزانه داشته باشد.

با این حال، سازمان بهداشت جهانی پیشنهاد می‌دهد که کودکان در سنین پیش‌دبستان و دبستان حداقل یک ساعت به بازی‌های فعال و درون‌خانه و حداکثر دو ساعت به تماشای تلویزیون و استفاده از رایانه بگذرانند.

این مدت زمان، شامل فعالیت‌های بدنی، بازی‌های خلاقانه و تعامل با همسالان و بازی در فضای باز می‌شود. علاوه بر این، شاید مناسب باشد که کودکان وقتی خسته هستند، استراحتی کوتاه هم داشته باشد.

مهم این است که تعادل مناسبی بین زمان بازی و سایر فعالیت‌ها از جمله تحصیل، خواب، تعامل با خانواده و دیگر فرآیندهای روزانه کودک صورت بگیرد. همچنین، محدودیت استفاده از تلویزیون، راهنمایی های الکترونیکی و دستگاه های موبایل نیز مهم است تا کودکان در زمان مناسبی بازی کنند و وقت خود را به صورت متعادل بین فعالیت های گوناگون تقسیم کنند.

منابع

https://www.the-father-hood.com/article/this-is-how-many-hours-of-play-your-kid-needs-every-single-day
https://psgroup.in/blog/sports-vs-video-games-a-home-where-your-child-will-leave-the-gadgets-behind
https://k8school.com/tips-to-encourage-development-in-children-through-games-and-play
https://theeverymom.com/how-much-time-should-you-play-with-your-child