کارناوال حُوسَیَه، هوزیه یا حُسَی، مراسم عزاداری شیعیان جمهوری ترینیداد و توباگو، هر ساله به مناسبت شهادت امام حسین(علیه السلام) برپا می‌شود. حسی (Hosay) برگرفته از نام امام حسین(علیه السلام) است و شیعیان در این مراسم، گلدسته‌ها و علامت‌هایی به شکل مسجد که از چوب ساخته شده را در شهر می‌گردانند و در پایان، آنها را در دریا رها میکنند. این نمادهای چوبی، تجه نامیده می‌شود. علاوه بر مسلمانان و شیعیان، پیروان دیگر ادیان هم در این مراسم شرکت میکنند. مراسم حسی در جزیره ترینیداد، متأثر از برخی آداب و رسوم آفریقایی است.
جمهوری ترینیداد و توباگو
جمهوری ترینیداد و توباگو، کشوری کوچک در آمریکای مرکزی در جنوب دریای کارائیب است. سابقه ورود اسلام به این کشور به نیمه دوم قرن دوازدهم قمری (هجدهم میلادی) می‌رسد، اما مهم‌ترین گروه مسلمان، در اواسط قرن سیزدهم قمری به این کشور وارد شد. در میان این مهاجران مسلمان، شیعیانی وجود داشته‌اند، که در اوایل نیمه دوم قرن هجدهم میلای زمینه عزاداری امام حسین(علیه السلام) را در این کشور فراهم کرده‌اند. مراسم عزاداری محرم شیعیان ترینیداد به هوسای یا هوزیه شهرت دارد و در آن پیروان دیگر ادیان نیز شرکت میکنند. برگزاری این مراسم در شهر سن جیمز در شمال و منطقه سدروس در جنوب غربی جزیره ترینیداد، نشانگر حضور شیعیان در این مناطق است. بیشتر مسلمانان این کشور مذهب حنفی دارند، شماری شیعه هندی‌تبار نیز در این کشور زندگی میکنند.
برگزاری مراسم محرم و عاشورا
در سال ۱۸۴۵ تا ۱۸۴۷م، دولت بریتانیا گروهی ۱۳۰ هزار نفری از مردم هند را به ترینیداد و توباگو منتقل کرد که شماری از آنها مسلمان و شیعه بودند. پس از ۹ سال، سه خانواده شیعه تصمیم به برگزاری مراسم محرم و عاشورا گرفتند که این تصمیم با مخالفت دولت روبرو شد. پس از این مخالفت، ابتدا هندوها و سپس تمام ساکنین این جزیره، با شیعیان همراه شدند و مصادف با عاشورا دست به تظاهرات زدند و خواستار لغو ممنوعیت انجام مراسم شدند. دولت، تحت فشار افکار عمومی، سرانجام ممنوعیت را لغو کرد و از آن پس، هر ساله در روز عاشورا، این حرکت به عنوان سمبل وحدت ملی مردم ترینیداد و توباگو برگزار می‌شود. این مراسم هر ساله به نحو باشکوهی با عنوان کارناوال حسی برپا می‌شود.
مراسم کارناوال حسی
شیعیان ترینیداد و توباگو هر ساله به مناسبت شهادت امام حسین(علیه السلام) مراسم عزاداری برپا میکنند. این مراسم کارناوال حسی نام دارد. حسی (Hosay) برگرفته از نام امام حسین(علیه السلام) است. شیعیان در این مراسم، گلدسته‌ها و علامت‌هایی از چوب به شکل مسجد می‌سازند و آنها را در شهر می‌گردانند و در پایان مراسم آنها را در دریا رها میکنند. این نمادهای چوبی، تجه نامیده می‌شود که به نظر برخی محققان، از واژه تعزیه گرفته شده است.(چلکوفسکی، آثار سنت‌های ایرانی در مراسم ماه محرم در کارائیب، ص۶۲)
نحوی اجرای مراسم
علاوه بر مسلمانان و شیعیان، پیروان دیگر ادیان هم به هوزیه احترام می‌گذارند. عزاداران در روز هفتم، پرچم‌های قرمز، سبز و سفید را در دسته‌های خیابانی حمل میکنند. در روز هشتم و نهم ماه محرم، عزاداران با حمل ماکت سه مسجد (به نشانه ۳ خانواده شیعه)، دو هلال و دو مناره چوبی، مراسم را ادامه می‌دهند. همه مردم این جزیره در این روز، در مراسم شرکت میکنند. آنها از خوردن گوشت و آب خودداری میکنند و بیشتر، میوه، سبزی و شیر می‌خورند. همچنین در این روز، با غذایی که در ظرف مخصوص مربعی شکل پخته می‌شود، از عزاداران پذیرایی می‌شود. مردم ترینیداد و توباکو عقیده دارند که خوردن این غذا سبب تندرستی و سلامت فرد تا سال آینده می‌شود. در این مراسم از چهار طبل از جنس سفال و پوست استفاده می‌شود که هر کدام نمادی خاصی در واقعه کربلا است و با آوای خاصی به صدا درمی‌آید:
طبل اول، نشانه دعوت مردم کوفه از امام حسین(علیه السلام).
طبل دوم، نشانه نیرنگ و خیانت مردم کوفه به مسلم و امام حسین(علیه السلام).
طبل سوم، نشانه جنگ امام حسین(علیه السلام) با لشکریان یزید.
طبل چهارم، نشانه شهادت امام حسین(علیه السلام) و یارانش در کربلا.
مراسم حسی در جزیره ترینیداد، تحت تأثیر بعضی از آداب و رسوم افریقایی است و این مراسم هم بر آداب و رسوم مهم محلی این جزیره تأثیر گذاشته است.(محرم در اقوام و ملل، مرکز پژوهش و سنجش افکار صدا سیما.)
محل اجرای مراسم
دو مرکز اصلی مراسم ماه محرم ترینیداد، شهر سن جیمز در شمال و دیگری در منطقه سدروس در جنوب غربی جزیره است. در شمال، از هر چهار گروه برگزارکننده مراسم محرم، سه گروهشان خانوادگی هستند، ولی در جنوب، این ارتباط کمتر بوده و بستگی‌های اجتماعی جای آن را می‌گیرد. در سن جیمز علاوه بر ساخته و گرداندن تجه (تعزیه)، دو ماه بزرگ می‌سازند و آنها را حمل میکنند که نماد امام حسن و امام حسین است. حسی، مدلی از گنبد و بارگاه حسین بن علی(علیه السلام) است که به آن تجه هم می‌گویند. همراه با آن، پرچم‌هایی حمل میکنند و بر طبل‌هایی به نام‌های تاسا و باس می‌نوازند. سازندگان تجه از خوردن گوشت و غذای سرخ‌شده پرهیز میکنند و غذایی مخصوص تدارک می‌بینند. آنان موقع کار کردن در امام‌باره، کفش‌ها را درمی‌آورند.
در سدروس، مراسم با روز پرچم آغاز می‌شود که همزمان با هفتم محرم است. هر گروه عزادار، چوک مخصوص خود را دارد. چوک، فضای مربع‌شکلی است که در طول دوره ۳ روزه مراسم، محل مقدسی به شمار می‌آید. این چوک در نزدیکی کارگاهی است که در آن تجه ساخته می‌شود. همچنین مهاجران هندی این سرزمین، به پیروی از مراسم آیینی محرم در هند، مراسم مختلفی از جمله روز پرچم و تجه کوچک را به جا می‌آورند.
© کلیه حقوق متعلق به پرتال فرهنگی راسخون است. استفاده از مطالب و آثار فقط با ذکر منبع بلامانع است.
