P55 براي مشتاقان سخت افزاري(1)

خبر خوب براي آن دسته از مشتاقان سخت افزاري که تصميم گرفتند پيش از انتقال به معماري Nehalem اينتل منتظر LGA 1156 بمانند، اين است که مادربردهاي مبتني بر سوکت مذکور تقريباً 100 دلار از سکوهاي LGA 1366 با تجهيزات مشابه خود ارزانتر هستند. خريداران مي توانند قيمت هاي سطح بالاي سکوي قبلي را فراموش کرده و در مقابل به روزهاي پرشکوه ساختارهاي قيمتي LGA 775 سطح بالا مراجعه نمايند. از سوي ديگر، در حاليکه اين نوع رقابت قيمت گذاري اصلاً به نفع توليدکنندگان نخواهد بود، حتي کوچکترين حاشيه هاي سود نيز مي توانند در پرتوي حجم هاي فروش پيش بيني شده، واقعاً عالي باشند.
بعبارت ديگر، مادربردهاي کلاس «Budget» که در مقاله ی «P55 بر روي مادربردهاي ارزانقيمت» به بررسي تعدادي از آن ها پرداختيم در واقع از نظر ويژگي هاي اضافي به مادربردهاي X58 با قيمت بالاتر از 200 دلار شباهت دارند. اين در حالي است که ويژگي هاي مادربردهاي مورد بحث ما در مقاله ی حاضر که قيمتي ما بين 150 تا 200 دلار دارند، با مادربردهاي X58 که در محدوده ی قيمتي 250 تا 300 دلار قرار دارند قابل مقايسه خواهند بود.
با اين حال، يک ويژگي که در هيچ يک از محصولات مبتني بر P55 به چشم نمي خورد، دومين اسلات PCIe 2.0x16 است که به طور انحصاري از طريق چيت ست X58 و همچنين چيت ست هاي قديمي تر X48/X38 در اختيار خريداران اينتل قرار مي گيرد. بعضي از مشتاقان افراطي فناوري احتمالاً خواهند گفت که اين موضوع باعث عدم صلاحيت تمام محصولات P55 براي قرار گرفتن در کلاس Enthusiast مي گردد، ولي ما تا اين حد پيش نمي رويم. درست همانطور که بودجه ی بعضي از علاقمندان به اتومبيل ها آن ها را وادار مي نمايد تا اتومبيل هاي اقتصادي تنظيم شده بصورت شخصي را خريداري کنند، بودجه ی بسياري از مشتاقان سخت افزاري PC نيز آن ها را به سمت بررسي گزينه هاي P55 هدايت خواهد نمود.

Deluxe ASRock P55
 

مدل P55 Deluxe شرکت ASRock بعنوان تنها مادربرد حاضر در اين مقاله که قابليت SATA 6.0 Gb/s را فراهم مي کند و در عين حال ارزانترين مدل است که تمام ويژگي هاي سطح بالاي رقباي خود را در اختيار شما مي گذارد.

 

با يک برچسب قيمتي متواضعانه ی 160 دلاري، خريداران يک مجموعه ی گسترده از دو کنترلر اترنت گيگابيتي، Esata، سوئيچينگ فعال مسيرهاي PCIe (حالت هاي انتقال 16/x1 يا x8/x8) براي دو اسلات PCLe x16 بالايي، يک اسلات x16 سوم با نرخ انتقال x4، خروجي هاي صداي ديجيتال دو فرمتي، سوئيچ هاي Power و Reset داخلي، کليد CLR-CMOS بر روي پانل I/O پشتي براي بازيابي آسان سيستم پس از تلاش هاي ناکام اورکلاکينگ و يک نمايشگر دو رقمي Port80 براي تشخيص مشکلات بوت را بدست خواهند آورد.

 

ASRock اسلات هاي PCLe x16 اشتراکي خود را با فاصله ی سه اسلات از يکديگر تعبيه کرده است تا به خنک شدن کارت هاي گرافيکي دو اسلاتي کمک کرده و حتي با اضافه کردن يک اينترفيس فلاپي و يک اينترفيس Ultra ATA کارها را براي کاربران سخت افزارها و سيستم هاي عامل موروثي آسان تر نموده.
اين ترکيب از ويژگي ها و چيدمان کلي مادربرد تقريباً عالي است، بنابراين اجازه بدهيد ببينيم که چه چيزي چندان «بي نقص» نيست. محل استقرار کانکتور فلاپي در گوشه ی پايين و عقب مادربرد براي کاربران ويندوز XP که براي بارگذاري درايورهاي AHCI يا RAID به آن نياز دارند، راحت نخواهد بود. از سوي ديگر، اکثر قريب به اتفاق مونتاژ کنندگان سيستم هاي Mid-Tower بخاطر اينکه کانکتور صداي پانل جلوئي حتي بيش از کانکتور فلاپي در همين گوشه به سمت عقب حرکت کرده است، «ناراحت تر» خواهند بود. در عين حال، اگر چه کانکتورهاي SATA که به طور مستقيم قرار گرفته اند براي بسياري از طراحي هاي کيس مدرن کاملاً ايده آل هستند، اما بعضي از کيس هاي قديمي و يا کوچکتر نيز داراي محفظه هاي درايوي هستند که دسترسي به لبه ی جلوئي مادربرد را محدود مي نمايند. با اشاره به تمام اين موارد، بزرگترين دشواري ما درباره ی اين مادربرد اضافه کردن حافظه به يک سيستم از قبل مونتاژ شده بود، زيرا گيره هاي اسلات هاي حافظه به قسمت پشتي هر کارت گرافيکي بلندي بيش از حد نزديک هستند.
با اين حال، اکثر اين مشکلات چيزي غير از مزاحمت هاي کوچکي براي يک مونتاژ کننده ی با تجربه به حساب نمي آيند و واقعيت اين است که ما هيچ مشکل قابل ملاحظه اي را پيدا نکرديم که براي راضي کردن اکثر خوانندگان به پرش مستقيم به نتايج عملکرد و اورکلاکينگ به اندازه ی کافي بزرگ باشد. اما يک نکته وجود دارد که هيچ خريداري نبايد آن را ناديده بگيرد.
قابليت SATA 6.0 Gb/s مادربرد ASRock از طريق يک کارت توسعه ی PCIe دو درگاهي تأمين مي شود. با استفاده از يک کنترلر Marvell 88SE9128 شرکت ASRock بطور استراتژيکي اسلات متناظر آن را دو موقعيت پايين تر از کارت گرافيکي بالايي قرار داده است. اين کارت به اندازه ی کافي کوتاه است تا هواي ورودي پنکه ی اکثر کارت هاي گرافيکي بلند را مسدود نکند، اما تنها مشکلي که مي توانيم به آن اشاره کنيم، محدوديت GT/s 2.5 لينک PCIe منفرد آن مي باشد.

 

بايوس
 

ASRock براي پيکربندي آسان تر، تنظيمات فرکانس، نسبت ها و ولتاژ خود را بر روي يک منوي واحد قرار داده است. اورکلاک کنندگاني که به دنبال تجربه هاي نه چندان «تهاجمي» هستند نيز از امتحان کردن يکي از پروفايل هاي از پيش تعريف شده ی اورکلاکينگ اين مادربرد راضي خواهند بود.
ASRock ولتاژ مرجع DRAM را به همراه تنظيمات اساسي تأمين کرده است. ما متوجه شديم که گرچه تنظيم Without Vdrop تا حدودي داراي تأثير تثبيت ولتاژ مي باشد، اما ولتاژ هسته ی پردازنده در بين دو وضعيت بيکاري و فشار کاري کامل پردازنده تا حدود 50 ميلي ولت نوسان مي کند.
ASRock پيکربندي خودکار را براي زمان بندي هاي مجزاي حافظه تأمين نموده و در نتيجه پيکربندي دستي ماجول هاي حافظه با عملکرد بالا را آسان مي سازد.
تنظيم يک کلاک مبناي 133 مگاهرتزي بر روي مادربرد ASRock، تابع Intelligent Overclocking Technology اين شرکت را فعال مي نمايد، حتي زمانيکه اين تابع در بايوس غير فعال شده باشد. در مقابل، انتخاب يک کلاک مبناي 134 مگاهرتزي، I.O.T را غير فعال مي نمايد اما يک برتري سرعت اندک را در مقايسه ها براي Deluxe P55 به همراه مي آورد.

بسته بندي
 

علاوه بر کارت توسعه ی SATA 6.0 Gb/s که قبلاً به آن اشاره کرديم، ASRock 4 کابل SATA، دو آداپتور تغذيه برق SATA، يک کابل S/P-DIF داخلي براي تابع «Pass-through» کارت هاي گرافيکي فعلي Nvidia، کابل هاي فلاپي و Ultra ATA 80 سيمي و نهايتاً يک پل SLI را در بسته بندي مادربرد خود قرار داده است.

 

Asus P7P55D Evo
 

با وجود آنکه P7P55D EVO از بسياري از جنبه ها به برادر ارزان تر خود يعني P7P55D شباهت دارد، اما چند ويژگي فوق العاده ارزشمند را براي جذب علاقه مندان بازي ها و کاربران قدرتمند ارائه مي نمايد. در بين موارد برتر اين ويژگي ها، مي توان به سوئيچ هاي الکترونيکي که به اسلات دوم کارت گرافيکي امکان مي دهند در حالت x8 عمل کند و همچنين پشتيباني از LAN گيگابيتي دو گانه با قابليت Teaming اشاره نمود.

 

نسخه ی EVO در عين حال يک کانکتور کواکسيال براي خروجي صداي ديجيتال، يک کليد CLR-CMOS بر روي پانل I/O، يک ضريب IMB322 براي درگاه داخلي کنترلر eSATA و همچنين کليدهاي Power و Reset داخلي را به ويژگي هاي مدل ارزانتر اضافه کرده است. درگاه هاي SATA براي نصب آسانتر کارت هاي گرافيکي بلندتر در اسلات PCIe x16 دوم جابه جا شده اند و اسلات PCIe x6 سوم با پهناي باند x4 که در نسخه ی ارزانتر وجود داشت نيز بر روي P7P55D EVO باقي مانده است.

 

Asus با اضافه نمودن دو اسلات PCIe x1 و دو اسلات PCI موروثي بطور کامل از 7 موقعيت اسلات مادربرد خود استفاده کرده و دو اسلات x16 با پهناي باند بالا را با سه موقعيت فاصله از يکديگر تعبيه نموده تا وضعيت خنک کنندگي کارت گرافيکي بالايي را بهبود بخشد. 4 سوئيچ الکترونيکي که مابين دو اسلات x16 قرار دارند، به محض نصب يک کارت بلند در اسلات دوم ترکيب بندي مسيرهاي PCIe را از 16/x1 به x8/x8 تغيير مي دهند. همانند تمام مادربردهاي P55 که داراي سه اسلات بلند x16 هستند، کاربران علاقمند به پيکربندي هاي SLI و Cross Fire سه مسيره بايد توجه داشته باشند که اسلات سوم تنها براي کاربردهايي با پهناي باند متوسط نظير کارت هاي RAID، نمايشگرهاي اضافي و يا کارت هاي گرافيکي Nvidia که بعنوان پردازنده هاي PhysX عمل مي کنند، مناسب است.
Asus نيازي به ارتقاء تنظيم کننده ی ولتاژ P7P55D EVO در مقايسه با طراحي 14 مرحله اي P7P55D احساس نکرده و اين مدل تعداد ديگري از ويژگي هاي استثنايي نسخه ی ارزانتر خود نظير MemOK و Q-LED را حفظ نموده است. MemOK بوت سيستم با ماجول هاي حافظه ی دردسرساز را آسان تر مي نمايد، در حاليکه Q-LED مشخص مي کند کدام قطعه در طول يک تلاش ناموفق بوت دچار مشکل گرديده.
Asus در عين حال يکي از مزاحمت هاي محصول ارزانتر خود را به اين مدل انتقال داده است: استقرار کانکتور صداي پانل جلوئي (FPA) در گوشه ی پائين و عقب مادربرد. ما بايد شانس زيادي را براي هر شخصي که اين مادربرد را در يک کيس فيش هاي صوتي آن از پانل بالايي يا محفظه هاي بالاتر مي آيند نصب مي نمايد، آرزو کنيم.
Asus با حذف کانکتور فلاپي، کاربران RAID بر روي سيستم عامل ويندوز XP را با نااميدي مواجه مي کند، حتي با وجود اينکه ويژگي مذکور توسط کنترلر multi-I/O مادربرد پشتيباني شده است. از سوي ديگر، EVO کاربران تجهيزات ذخيره سازي موروثي را با يک اتصال Ultra ATA راضي مي نمايد.

بايوس
 

منوي Ai Tweaker شرکت Asus دامنه ی گسترده اي از تنظيمات فرکانس و ولتاژ را بر روي دو صفحه ارائه مي کند. علاوه بر پارامترهاي مورد نياز اورکلاکينگ، اورکلاک کنندگان حرفه اي از مشاهده تنظيمات Signal Amplitude, ClockSkew و ولتاژ مرجع DRAM خوشحال خواهند شد.
يوتيليتي OC Tuner به سيستم امکان مي دهد تا بطور خودکار اورکلاک شدن خود را تنظيم نمايد. بالاترين پروفايل Turbo کلاک مبناي پردازنده ی ما را به 161 مگاهرتز ارتقاء داد، اما خوشبختانه حالت Turbo پردازنده ی ما را فعال نگه داشت.
زمانبندي DRAM تقريباً دو صفحه را در يک منوي فرعي جداگانه به خود اختصاص داده است. Asus به کاربران امکان مي دهد تا تنها تنظيماتي که با آن ها آشنايي دارند را پيکربندي نموده و ساير موارد را در حالت خودکار باقي بگذارند.
OC Profile به شما امکان مي دهد تا 8 پيکربندي سفارشي را ذخيره نموده و يا اين پروفايل ها را به يک درايو خارجي «Export» کنيد.

بسته بندي
 

P7P55D EVO همانند P7P55D به همراه 4 کابل SATA ارائه مي گردد. با اينحال يک پانل SLI و يک صفحه ی eSATA/USB breakout نيز به بسته بندي آن اضافه شده اند.

 

Biostar TPower 155
 

چند سالي است که Biostar با ادعاهاي نسبتاً مشکوکي در زمينه ی رکوردهاي جهاني که توسط صدها تائيديه ی کاملاً باورپذير پشتيباني مي شوند، موج هايي را در جامعه ی اورکلاکينگ بوجود آورده. مادربرد TPower 155 اين شرکت با بازترين ناحيه ی سطحي يک خنک کننده ی لوله حرارتي که در اين اواخر با آن مواجه شده ايم، يقيناً بعنوان يک مادربرد اورکلاکينگ کلاس جهاني در نظر گرفته مي شود.

 

با اينحال، TPower 155 يک مادربرد نمايشي اورکلاکينگ با ويژگي هاي محدود شده به حساب نمي آيد. مادربرد Biostar با قيمت 184 دلاري خود تمام ويژگي هاي سطح بالاتري که از محصولي در نيمه ی بالايي دامنه ی بودجه ی امروزي انتظار داريم نظير دو درگاه eSATA دو کنترلر اترنت گيگابيتي، دو اسلات PCIe x16 با سوئيچينگ x1/x16 به x8/x8 يک نمايشگر تشخيصي و همچنين IEEE-1394 Fire Wire را در اختيار شما قرار مي دهد.

 

Biostar برخلاف بسياري از رقباي خود از يک کانکتور x4 واقعي براي اسلات 4 PCIe x استفاده مي کند. اما در حاليکه طول اين کانکتور ما را نگران نمي کند، ترجيح مي داديم که اين شرکت حداقل از يک کانکتور با انتهاي باز براي اين منظور استفاده مي کرد تا کارت هاي x8 RAID و ساير ابزارهاي داراي اسلات هاي بلندتر که به پهناي باند متوسطي نياز دارند نيز قادر به استفاده از آن باشند. مطمئناً فضاي کافي براي يک کارت بلندتر در بين قطعات اين مادربرد وجود دارد، البته اگر انتهاي اين اسلات باز بود.
وجود يک رديف از نقاط «Voltmeter Pick-up» مابين کانکتور تغذيه و اسلات هاي DIMM، براي اورکلاک کنندگان رقابتي بسيار مفيد خواهند بود. گرچه دسترسي به آن ها در بعضي از سيستم هاي کاملاً مونتاژ شده مي تواند غيرممکن گردد. سوئيچ هاي Power و Reset داخلي در قسمت پايين حاشيه ی جلوئي مادربرد نيز براي مقاصد اورکلاکينگ بکار گرفته مي شوند، ولي ما متوجه شديم که کليد CLR-CMOS عمداً حذف شده است، در حاليکه نقطه ی لحيم کاري در نظر گرفته شده براي آن هنوز قابل تشخيص هستند.
Biostar جامعه ی نرم افزارهاي موروثي را با يک کانکتور فلاپي و همچنين جامعه ی سخت افزارهاي موروثي را با يک کانکتور Ultra ATA و اسلات هاي PCI راضي مي نمايد.
ما مي توانيم در مورد محل استقرار کانکتور فلاپي انتقاد کنيم، اما از آنجاييکه تعداد بسيار اندکي از کاربران به آن نياز دارند، ترجيح مي دهيم بر روي هدر صداي پانل جلويي متمرکز شويم که حتي بيش از کانکتور فلاپي به گوشه ی پايين و عقب مادربرد TPower I55 رانده شده است. کيس هايي که فيش هاي صوتي آن ها در پانل فوقاني و يا محفظه هاي بالاتر قرار گرفته اند، چند سالي است که کاملاً متداول شده اند و هدايت يک کابل در تمام طول مادربرد به ندرت عملي و حتي گاهي اوقات غيرممکن خواهد بود.
با اين حال، هر طراحي با جنبه هاي مثبت و منفي فراواني همراه است که به سادگي آن را به عنوان يک نقطه ی شروع کافي براي دريافت مهر تاييد مشخص مي کنند. اما Biostar به اين نقطه نرسيده است و مشکل مذکور بخاطر محل استقرار کانکتور صداي پانل جلويي آن نيست. بعنوان يک مشکل بسيار جدي تر، سوکت پردازنده آنقدر به اسلات هاي DIMM نزديک است که ما مجبور بوديم پنکه ی خنک کننده ی پردازنده ی خود را براي جبران اين وضعيت معکوس نموده و آن را در قسمت پشتي خنک کننده قرار دهيم تا بتوانيم آزمايش پايداري با DIMM4 را تکميل نمائيم.

بايوس
 

منوي O.N.E شرکت Biostar اندکي به هم ريخته است، اما منوي اصلي به تنظيمات فرکانس QPI و BCLK به همراه کنترل هاي نسبت CPU و DRAM مجهز مي باشد.
کاربراني که ترجيح مي دهند تنها بعضي از زمانبندي هاي حافظه را بطور دستي تنظيم نمايند، متوجه خواهند شد که فعال نمودن گزينه ی کنترل دستي آن ها را وادار خواهد کرد تا تمام زمانبندي ها را بطور دستي پيکربندي کنند. کنترل هاي PCLe clock/skew در منوي فرعي Clock Gen Configuration قرار گرفته اند.
علاوه بر منوي اصلي، منوي فرعي Voltage Control اين مادربرد تنظيمات پيشرفته اي نظير فرکانس Power-Phase، ولتاژ مرجع DRAM و ولتاژ Clock-generator را در اختيار شما قرار مي دهد.
اورکلاک کنندگان تازه کاري که از اينترفيس کاربري بايوس وحشت دارند، مي توانند مقادير کليدي را با استفاده از اينترفيس O.M.G شرکت Biostar تغيير دهند. ما هيچ راحتي بيشتر و يا «وحشت کمتري» را در اين اينترفيس مشاهده نکرديم. اما امکان ذخيره سازي حداکثر 10 پيکربندي بايوس بصورت پروفايل هاي کاربر وجود دارد.

بسته بندي
 

در يک تلاش گسترده تر براي حذف تصوير «نام تجاري ارزان قيمت» که از سال ها پيش بر اين شرکت سايه افکنده بود، Biostar کيت نصب مادربرد TPower I55 خود را با يک مجموعه ی کامل از 6 کابل SATA (مجهز به ضامن نگهدارنده) و پل هاي کارت هاي گرافيکي هر دو استاندارد SLI و CrossFire تکميل کرده است.

 

EVGA P55 SLI
 

اين مادربرد با شماره قطعه ی 132-LF-E655-KR که بر روي سايت وب توليد کننده تحت عنوان EVGA P55 معرفي شده است، آن دسته از مشتاقان سخت افزاري را هدف مي گيرد که يک ظاهر پاکيزه از يک مادربرد «فاقد ويژگي هاي موروثي» را ترجيح مي دهند، زيرا تنها يک درگاه PS/2 واحد براي پشتيباني از ماوس هاي قديمي تري که گهگاه براي بازيکنان کهنه کار از ارجحيت برخوردارند بر روي آن باقي مانده است.

 

ساير ويژگي هاي مورد توجه مشتاقان سخت افزاري بر روي اين مادربرد عبارتند از يک نمايشگر تشخيصي Port 80، کليدهاي Power و Reset در حاشيه ی پائيني مادربرد و کليدهاي CLR-CMOS داخلي و خارجي. همانند اکثر محصولات P55 مشابه، P55 SLI نيز از قابليت تقسيم 16 مسير PCLe 2.0 در بين دو اسلات x16 به منظور پشتيباني مناسب از پيکربندي SLI برخوردار مي باشد. با اينحال، پهناي باند x4 بر روي اسلات x16 سوم باعث مي شود که اين اسلات تنها براي نمايشگرهاي اضافي، کنترلرهاي RAID و يا کارت هاي گرافيکي با عملکرد پائين که بعنوان پردازنده هاي PhysX در نظر گرفته مي شوند، مناسب باشد.

 

EVGA 6 اسلات خود را در محدوده ی کامل 7 موقعيت اسلات توزيع مي کند، با يک طراحي که همان فضاي توسعه ی طراحي هاي 7 اسلاتي را در اختيار شما قرار مي دهد زيرا اسلات «حذف شده» در زير اولين کارت گرافيکي معمولاً توسط حرارت گيرهاي بزرگ GPU مسدود مي شود. EVGA يکي از چند شرکت معدودي است که مادربرد LGA 1156 خود را با پشتيباني همزمان از خنک کننده هاي LGA 775 طراحي کرده اند. بسياري از صاحبان سيستم هاي Core 2 که از خنک کننده هاي مايع استفاده مي کنند، واقعاً سپاسگذار خواهند بود که مجبور نيستند Water-Block هاي خود را تعويض نمايند. با اينحال، استقرار صحيح صفحه ی پشتيبان خنک کننده ی LGA 775 در زير مقر مجتمع LGA 1156 به مقداري قوه ی ابتکار نياز خواهد داشت.
دو ويژگي ديگر که مورد توجه مشتاقان سخت افزاري قرار گرفته و قيمت 199 دلاري آن را توجيه پذيرتر مي نمايند، عبارتند از يک جامپر براي سوئيچ ما بين بايوس اصلي و پشتيبان و همچنين يک رديف از اتصالات در بالاي اسلات هاي DIMM که کار بررسي ولتاژ با استفاده از يک ابزار اندازه گيري را آسان مي نمايند.

بايوس
 

يک طراحي خوب بايوس، اعتبار قابل ملاحظه اي را براي کارداني EVGA به همراه دارد و هيچ چيزي را درباره ی زندگي کوتاه اين شرکت به عنوان توليد کننده ی مادربردهايي که ارائه مي کند را آشکار نمي سازد.
منوي Frequency/ Voltage مهمترين تنظيمات اورکلاک را بر روي دو صفحه توزيع مي کند. EVGA ولتاژ مرجع DIMM و فرکانس کنترلر PWM را به کنترل هاي اصلي کلاک، نسبت و ولتاژ اضافه کرده است.
تنظيمات DRAM در منوي فرعي Memory Configure به اندکي بيش از يک صفحه ی واحد نياز دارند و مهندسين EVGA نيز به اندازه ی کافي عاقل بوده اند تا ارزش هاي «automatic» را براي تنظيمات جداگانه اي که بسياري از کاربران تمايلي به تغيير آن ها ندارند، در نظر بگيرند.
EVGA قابليت «تقليد» درايو فلاپي بر روي درايوهاي Flash را در نظر گرفته است، يک ويژگي که ما از زمان مادربردهاي Socket 370 به بعد با آن مواجه نشده بوديم. اين ويژگي که يک موهبت واقعي براي کاربران ويندوز XP براي اضافه کردن درايورهاي AHCL و يا RAID در طول فرآيند نصب سيستم عامل به حساب مي آيد، به اندازه ی کافي خوب بوده است تا EVGA را از تمام انتقادات مربوط به فقدان پشتيباني مادربرد اين شرکت از درايو فلاپي دور نگهدارد. ما اين ويژگي را آزمايش نموده و متوجه شديم که ويندوز XP پس از پاسخ صحيح کاربران به اعلان F6 خود، با جستجوي درايو تقليدي به بارگذاري درايورهاي مربوط مي پردازد.
متأسفانه ويندوز XP درايو فلاپي تقليد شده را پس از تخصيص مجدد حرف درايو آن از «:A» به «:D» در طول فرآيند تشخيص درايو خود «گم» مي کند که در نتيجه تمام سودمندي اين تقليد را از بين خواهد برد.

بسته بندي
 

EVGA با تأمين تنها دو کابل SATA براي مادربردي که از 6 درايو داخلي پشتيباني مي کند، مجموعه ی بسيار ارزانقيمتي را در کيت تجهيزات جانبي خود ارائه مي نمايد. از آنجائيکه اکثر مونتاژ کنندگان سيستم از اتصالات USB و FireWire داخلي براي ابزارهاي پانل جلوئي استفاده خواهند کرد، ما ترجيح مي داديم که بجاي صفحه ی FireWire/USB breakout کابل هاي SATA بيشتري را در اين بسته بندي ببينيم.

 

Foxconn Inferno Katana GTI
 

اولين چيزي که در مورد نسخه ی GTI مادربرد بالاتر از سطح عمومي Inferno Katana از شرکت Foxconn نظر ما را به خود جلب کرد، تعداد زيادي ويژگي هايي است که شرکت مذکور بر روي اين مادربرد از قلم انداخته. براي رسيدن به يک صرفه جويي تقريباً 30 دلاري، خريداران مواردي نظير FireWire، eSATA کليد Force Reset ارزشمند براي اورکلاکينگ، اتصال DTS، توابع صوتي Dollby Digital Live و حتي شاخص وضعيت تنظيم کننده ی ولتاژ «Fuzzy Equalizer» را از دست داده اند.

 

از سوي ديگر، ويژگي هاي باقيمانده اي نظير سوئيچينگ خودکار از x16/x1 به x8/x8 در هنگام اضافه شدن يک کارت گرافيکي ثانويه، بايوس دوگانه و يک نمايشگر تشخيصي دو رقمي براي محصولي با قيمت پايين 154 دلار نسبتاً ارزشمند به نظر مي رسند. اورکلاک کنندگان نيز وجود کليدهاي Power و Reset در حاشيه ی پاييني مادربرد و همچنين کليد CLR-CMOS بر روي پانل پشتي آن را تحسين خواهند نمود. نقاط قرائت ولتاژ در محل راحتي بر روي حاشيه ی جلوئي مادربرد نيز براي اورکلاک کنندگان افراطي از ارزش بالايي برخوردار است.

 

بعضي از کاربران ويندوز XP بخاطر از دست دادن کانکتور رايگان فلاپي نا اميد خواهند شد، در حاليکه بسياري از مونتاژ کنندگان سيستم هاي جديد بخاطر آنکه بايد پولي را براي کانکتور Ultra ATA بپردازند که به ندرت مورد استفاده قرار مي گيرد، ناراحت خواهند بود. با اين حال، هيچ يک از اين تصميم گيري هاي طراحي باعث برآشفتگي ما نشدند.
در مقابل، ما بخاطر نزديکي بيش از حد سوکت پردازنده به اسلات هاي حافظه که به خنک کننده ی پردازنده مان اجازه نمي داد پس از نصب 4 ماجول حافظه در امتداد «طبيعي» خود قرار گيرد، با مشکل مواجه شديم. انجام آزمايش هاي پايداري 4 ماجولي ما، مستلزم جدا کردن پنکه از خنک کننده ی باريک 120 ميليمتري پردازنده و سپس قرار دادن آن در طرف ديگر اين خنک کننده بود که باعث مي شد هوا را از قسمت عقب به سمت جلو هدايت نمايد ( برخلاف مسير صحيح).
موضوع ديگري که باعث تعجب ما شد، فاصله گذاري اسلات هاي X16 بود: تنها دو موقعيت مابين دو اسلات بالائي، اما سه موقعيت مابين اسلات هاي دوم و سوم. از آن جاييکه سومين اسلات x16 تنها پهناي باند x4 را در اختيار شما قرار مي دهد، کاربران پيکربندي هاي سطح بالاي SLI يا CrossFire دو اسلات بالايي را براي اين مقاصد خود انتخاب مي کنند که فاصله دهي نزديکتر آن ها باعث کاهش جريان هواي قابل دسترسي براي کارت گرافيکي بالايي خواهد شد. با تمام اين موارد، چيدمان Inferno Katana GTI ظاهراً «اورکلاکينگ» را فرياد مي زند و هر گونه برتري در اين بخش مي تواند باعث شود که ما ساير نگراني هاي خود درباره ی اين مادربرد را فراموش کرده و به جستجوي افزايش عملکردي بدست آمده نسبت به هزينه ی پرداختي خود بپردازيم.

بايوس
 

متأسفانه منوي Quantum BIOS بخش زيادي از پتانسيل اورکلاکينگ Inferno Katana GTI را آشکار نمي سازد و تنها کلاک هاي PCLe و BCLK را به همراه نسبت هاي CPU و DRAM در اختيار شما قرار مي دهد. منوي فرعي کنترل ولتاژ نيز از جزئيات بيشتري برخوردار نيست، هر چند که تنظيمات ولتاژ مرجع را به موارد صرفاً اساسي اضافه کرده است. ما بعداً متوجه شديم که کنترل VDroop تا حدودي مشکل ساز است زيرا فعال کردن آن به ولتاژ امکان مي دهد تا بيش از 80 ميلي ولت افت کرده و تحت فشار کاري کامل نيز افزايش مشابهي را در ولتاژ به همراه دارد. تنظيمات مذکور باعث مي شوند که خروجي ولتاژ تحت فشار کاري کامل پردازنده اي با فرکانس هاي بالاتر از 1/4 گيگاهرتز به سطح 45/1 ولت برسد.
تمام گزينه هاي زمانبندي حافظه بايد بطور دستي تنظيم شوند، مگر آنکه در پيکربندي خودکار باقي بمانند زيرا Inferno Katana GTI حالت خودکار را براي زمانبندي هاي جداگانه ارائه نمي کند. مکان ذخيره سازي 8 پيکربندي سفارشي بايوس بر روي Inferno Katana GTI وجود دارد.

بسته بندي
 

کيت نصب Inferno Katana GTI حتي از خود مادربرد نيز ساده تر است، هر چند که Foxconn حداقل به اندازه ی کافي مهربان بوده است تا يک پل SLI را نيز علاوه بر 4 کابل SATA و يک کابل Ultra ATA در بسته بندي محصول خود قرار دهد.

منبع: ماهنامه ی کامپیوتری بزرگراه رایانه، شماره ی 126

ادامه دارد...
/ج