هنر رام کردن حيوان سرکش
نويسنده: عيسي محمدي/ علي رنجبران/ مهدي آئيني
آدم ها چيزهاي زيادي از حيوانات ياد گرفته اند. براي اين که از اين يادگرفتن احساس چندان بدي نداشته باشند، به اين فکر افتادند که به آن ها هم چيزهايي ياد بدهند تا تعادل حفظ شود. همين اتفاق منجر به راه افتادن جرياني براي تربيت حيوانات وحشي و غير وحشي شد. اين جريان در سال هاي اخير و نزديک به ما، علمي تر و حرفه اي تر دنبال شده و حتي براي خودش تبديل به کسب و کاري بزرگ شده است.براي همين سراغ آنها رفتيم تا ما را از اسرار و عجايب دنياي شگفت انگيز تربيت حيوانات باخبر کنند.
کار گردن با گربه سانان وحشي، هميشه مشکل بوده و خواهد بود. به خاطر همين هم هست کساني را که با آنها کار مي کنند ستايش مي کنيم. انسان ها به صورت حرفه اي، بيشتر از يک قرن نيست که ببرها، پلنگ ها، شيرها و ... را زير ذره بين گرفته اند و رفتارها و عادت هايشان را مطالعه کرده اند. درباره اين گونه ها، تربيت معنايي ندارد و تنها بايد به رام کردن اکتفا کرد. رضا کاشي زنوزي، متخصص حيات وحش و مخصوصاً گربه سانان وحشي بزرگ است و اطلاعات ارزشمندي درباره زندگي و رام کردن گربه سانان وحشي دارد. خودش هم با آنها کار کرده و از نزديک، زير ذره بين شان قرار داده است. علاقه شخصي اش به شير، خاصه شير نر است و اطلاعات با ارزشي درباره تربيتشان به ما مي دهد.
«گربه سانان وحشي بزرگ را، مثل همان شير و ببر و پلنگ، در بچگي از باغ وحش ها مي گيرند و شايد هم از حيات وحش. از بچگي مي گيرند که بتوانند تربيتشان کنند. بعد شروع مي کنند به کار کردن روي غذاي آنها. به آنها گوشت پخته مي دهند تا حيوان بامزه خون بيگانه شود.» اينها را کاشي مي گويد. او البته معتقد است که رام کنندگان گربه سانان وحشي از شلاق هم براي رام کردن حيوانات وحشي استفاده مي کنند و از همان بچگي، با استفاده از شلاق و شوکر برقي، در آنها ترسي ايجاد مي کنند که بيشتر وقت ها، تا آخر عمر با آنها مي ماند. يکي از دلايلي که اين وحشي ها رام شده و کاري به تربيت کنندگانشان ندارند، ترس آنها از شلاق و تنبيه شدن است. از روش هاي ديگر رام کردن اين حيوانات، عقيم کردن آنهاست، «مردم فکر مي کنند گربه ساناني که بزرگترند، لابد قوي تر و خطرناک ترند. اين تصور اصلاً درست نيست. قدرت درندگي آنها، ربطي به جثه شان ندارد. گاوها را هم اخته مي کنند تا گوشتي تر و پرواتر بشوند. اين کار را با گربه سانان وحشي هم مي کنند. البته روي شير نر اين کار را انجام نمي دهند، چون يالش مي ريزد و ديگر به درد نمي خورد.» عقيم کردن اين حيوانات، خوي درندگي و وحشي گري را هم در آنها کمتر مي کند. البته با همه اين کارهايي که صورت مي گيرد، باز هم احتمال حمله آنها به صاحبان و تربيت کنندگان شان، هميشه وجود دارد. اين حيوانات اگر احساس کنند که مي توانند از ريسک شلاق و شوکر برقي عبور کنند و برايشان خطري ايجاد نخواهد شد، حتماً ضربات اول را تحمل مي کنند و حمله مي کنند. همين عادت هميشگي است که کار کردن با آنها را تبديل به ريسک مي کند.
منبع:همشهري سرنخ، شماره 45
/ن
وحشي، چون شير نر؛ قابل اعتماد، چون شير نر!
کار گردن با گربه سانان وحشي، هميشه مشکل بوده و خواهد بود. به خاطر همين هم هست کساني را که با آنها کار مي کنند ستايش مي کنيم. انسان ها به صورت حرفه اي، بيشتر از يک قرن نيست که ببرها، پلنگ ها، شيرها و ... را زير ذره بين گرفته اند و رفتارها و عادت هايشان را مطالعه کرده اند. درباره اين گونه ها، تربيت معنايي ندارد و تنها بايد به رام کردن اکتفا کرد. رضا کاشي زنوزي، متخصص حيات وحش و مخصوصاً گربه سانان وحشي بزرگ است و اطلاعات ارزشمندي درباره زندگي و رام کردن گربه سانان وحشي دارد. خودش هم با آنها کار کرده و از نزديک، زير ذره بين شان قرار داده است. علاقه شخصي اش به شير، خاصه شير نر است و اطلاعات با ارزشي درباره تربيتشان به ما مي دهد.
«گربه سانان وحشي بزرگ را، مثل همان شير و ببر و پلنگ، در بچگي از باغ وحش ها مي گيرند و شايد هم از حيات وحش. از بچگي مي گيرند که بتوانند تربيتشان کنند. بعد شروع مي کنند به کار کردن روي غذاي آنها. به آنها گوشت پخته مي دهند تا حيوان بامزه خون بيگانه شود.» اينها را کاشي مي گويد. او البته معتقد است که رام کنندگان گربه سانان وحشي از شلاق هم براي رام کردن حيوانات وحشي استفاده مي کنند و از همان بچگي، با استفاده از شلاق و شوکر برقي، در آنها ترسي ايجاد مي کنند که بيشتر وقت ها، تا آخر عمر با آنها مي ماند. يکي از دلايلي که اين وحشي ها رام شده و کاري به تربيت کنندگانشان ندارند، ترس آنها از شلاق و تنبيه شدن است. از روش هاي ديگر رام کردن اين حيوانات، عقيم کردن آنهاست، «مردم فکر مي کنند گربه ساناني که بزرگترند، لابد قوي تر و خطرناک ترند. اين تصور اصلاً درست نيست. قدرت درندگي آنها، ربطي به جثه شان ندارد. گاوها را هم اخته مي کنند تا گوشتي تر و پرواتر بشوند. اين کار را با گربه سانان وحشي هم مي کنند. البته روي شير نر اين کار را انجام نمي دهند، چون يالش مي ريزد و ديگر به درد نمي خورد.» عقيم کردن اين حيوانات، خوي درندگي و وحشي گري را هم در آنها کمتر مي کند. البته با همه اين کارهايي که صورت مي گيرد، باز هم احتمال حمله آنها به صاحبان و تربيت کنندگان شان، هميشه وجود دارد. اين حيوانات اگر احساس کنند که مي توانند از ريسک شلاق و شوکر برقي عبور کنند و برايشان خطري ايجاد نخواهد شد، حتماً ضربات اول را تحمل مي کنند و حمله مي کنند. همين عادت هميشگي است که کار کردن با آنها را تبديل به ريسک مي کند.
احتمال يک خطر هميشگي
اين جانورهاي حساس
منبع:همشهري سرنخ، شماره 45
/ن