دریاچهای خاص و پر رمز و راز
در شهرستان آنترمِ ایرلند شمالی، دریاچهای خاص و مرموز به نام لوگاریما (Loughareema) وجود دارد که به «دریاچه ناپدیدشونده» معروف است. این دریاچهی موقتی در منطقهای با زمینشناسی کمیاب و ویژه شکل گرفته و هنوز هم اسرار آن به طور کامل شناخته نشده است.آب از طریق سه مجرای مختلف به این دریاچه وارد میشود، اما تنها یک خروجی دارد که از طریق سیستم زهکشی کف دریاچه عمل میکند. این مجرای زیرزمینی به طور متناوب مسدود و باز میشود و همین پدیدهی غیرعادی موجب نوسانات چشمگیر در سطح آبِ لوگاریما میگردد.
سیستم زهکشی عجیب
طبق اعلام انجمن زمینشناسی، «دریاچه ناپدیدشونده» در شرایطی که صبحگاهان پر از آب است، ممکن است تا نیمروز کاملاً خشک شود. این اتفاق به دلیل وجود یک زهکش و سیستم زهکشی زیرزمینی مرموز رخ میدهد که آب را به چشمهای بزرگ در رودخانه کری منتقل میکند؛ چشمهای که در فاصلهای ۲.۵ کیلومتری از دریاچه قرار دارد .زمینشناسان هنوز از چگونگی عملکرد دقیق یا زمان تشکیل این سیستم زهکشی اطمینان ندارند؛ اما تنها نکتهای که درباره آن مطمئناند، کارایی شگفتانگیز این سیستم بهظاهر ساده در تخلیه سریع آب دریاچه است.«پل ویلسون»، هیدروژئولوژیست سازمان زمینشناسی بریتانیا در بلفاست، درباره این دریاچه به انجمن زمینشناسی گفته است: «لوگاریما یک چشمانداز پویا است. وقتی تصمیم میگیرید به سوی این دریاچه بروید، همیشه هیجانانگیز است که حدس بزنید در آن لحظه آب در چه وضعیتی خواهد بود. آب دریاچه از طریق یک سیستم زهکشی زیرزمینی ناپدید میشود؛ در حالی که ما هنوز جزئیات بسیار کمی درباره این سیستم میدانیم.»
آب ورودی به دریاچه، رسوبات و زبالههایی را با خود همراه میآورد که در بستر دریاچه تهنشین شده و با مسدود کردن دهانه زهکش، مانع از خروج آب میشوند. هنگامی که دهانه زهکش کاملاً بسته شود، سطح آب به سرعت بالا میرود. اما به محض رسیدن آب به سطح معینی، فشار ناشی از حجم آب جمعشده باعث باز شدن ناگهانی زهکش شده و در نتیجه سطح آب دریاچه با سرعت زیادی کاهش مییابد؛ تا جایی که دریاچه تقریباً به طور کامل خشک میشود.
جاده باریکی از میان دریاچه عبور میکند که امروزه به اندازه کافی مرتفع شده تا حتی در زمان پرآبی نیز امکان تردد خودروها فراهم باشد. این دریاچه در منطقهای دورافتاده قرار دارد و اطراف آن را مردابهای پهناور و بیدرخت پوشاندهاند. بنابراین، لوگاریما در زیستگاهی متشکل از خاک توربدار، زمینهای همیشه غرقاب و مهآلود به حیات خود ادامه میدهد.
بر اساس افسانههای محلی، در سده نوزدهم میلادی گروهی نیمهشب سعی کردند با کالسکههای اسبدار از میان دریاچه عبور کنند، اما غرق شدند. روایتهای فولکلور محلی میگویند که هنوز هم ارواح آن کالسکهسواران و اسبها در کرانههای دریاچه پرسه میزنند و در شبهایی که آب دریاچه بالا میآید، به شکل اشباحی هولناک پدیدار میشوند.